Πέμπτη 9 Ιουνίου 2016

Το παγκόσμιο διατροφικό πρόβλημα

Δημοσιευμένο άρθρο του Κώστα Χρυσόγονου στο ΕΘΝΟΣ «E» 09/06

Στην προχθεσινή συνεδρίαση της ολομέλειας του Ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο συζητήθηκε η έκθεση της Επιτροπής Γεωργίας του σώματος αυτού σχετικά με τη βιωσιμότητα της γεωργίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Από το περιεχόμενό της προκύπτει μια εφιαλτική εικόνα για το παγκόσμιο διατροφικό πρόβλημα.
Περίπου 800 εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από χρόνιο υποσιτισμό κυρίως σε αναπτυσσόμενες χώρες. Η αιτία δεν είναι η έλλειψη τροφίμων αλλά η κακή κατανομή τους, καθώς κατά μέσο όρο τουλάχιστον το ένα τρίτο των τροφίμων που παράγονται απορρίπτονται τελικά. Εξάλλου το 40% των παγκόσμιων αποδόσεων καλλιεργειών χάνεται από παράσιτα και ασθένειες των φυτών κάθε χρόνο και αυτό το ποσοστό αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά τα επόμενα χρόνια, καθώς η ανθρωπογενής κλιματική αλλαγή οδηγεί στην εμφάνιση νέων επιβλαβών οργανισμών και ασθενειών των φυτών.
Η κατάσταση προβλέπεται πως θα επιδεινωθεί δραματικά τις επόμενες δεκαετίες, καθώς ο παγκόσμιος πληθυσμός εκτιμάται ότι θα φτάσει τα 9,6 δισεκατομμύρια ανθρώπους ως το 2050, περίπου 30% περισσότερους από σήμερα, και για τη διατροφή τους θα απαιτηθεί μια αύξηση της παραγωγής και προμήθειας τροφίμων κατά 60% έως και 110%. Παράλληλα αναμένεται η αύξηση με ταχείς ρυθμούς της παγκόσμιας ζήτησης ενέργειας, σε ποσοστό περίπου 40% έως το έτος 2030, και η συνακόλουθη υπερθέρμανση του πλανήτη οδηγεί σε ακραία καιρικά φαινόμενα (ξηρασίες, πλημμύρες κλπ.), που πλήττουν και την παραγωγή τροφίμων.
Εξαιρετικά οξύ είναι εξάλλου το πρόβλημα της διαθεσιμότητας νερού, η οποία αποτελεί ήδη σημαντικό περιορισμό για τη γεωργική παραγωγή παγκοσμίως, καθώς στη γεωργία καταναλώνεται το 70% του γλυκού νερού του πλανήτη. Τεχνολογικές καινοτομίες (γεωργία ακριβείας, ελεγχόμενης κυκλοφορίας κ.α.) μπορούν να βελτιώσουν τις προοπτικές αλλά όχι και να επιλύσουν το πρόβλημα, καθώς μάλιστα στις γεωργικές εκμεταλλεύσεις της Ευρώπης παρατηρείται πως οι αποδόσεις έχουν μείνει στάσιμες τα τελευταία χρόνια.
Είναι συνεπώς απαραίτητη μια διαρκής διαπραγμάτευση για το οικολογικό αποτύπωμα κάθε κοινωνίας ξεχωριστά και όλων μαζί, καθώς και ο έλεγχος της τήρησης των συμφωνημένων, προκειμένου να προλάβουμε τους κινδύνους τους οποίους συνεπάγεται η ανθρώπινη δραστηριότητα για ολόκληρο τον πλανήτη. Οι ατομικοί και οι εθνικοί εγωισμοί και ανταγωνισμοί πρέπει να υποταχθούν στην αναζήτηση του κοινού, γενικού συμφέροντος της ανθρωπότητας, δηλ. στον έλεγχο του παγκόσμιου υπερπληθυσμού με ειρηνικά μέσα (αντί για τη συνήθη στην ανθρώπινη ιστορία μέθοδο του πολέμου, που μπορεί πια να μεταφρασθεί σε πυρηνικό ολοκαύτωμα). Οι άνθρωποι, και η ανθρωπότητα ως σύνολο, χρειάζεται να βρούμε μέσα από θεσμοποιημένες διαδικασίες διαβούλευσης και συναίνεσης το μέτρο, στην απώλεια του οποίου μας έχει οδηγήσει η φρενίτιδα του καπιταλισμού. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου