Συνέντευξη του Κώστα Χρυσόγονου στην κυριακάτικη εφημερίδα “Free Sunday” 12/06
• Πώς βρήκατε χρόνο και διάθεση να γράψετε βιβλίο;
Για μένα το να γράφω είναι εξίσου αναγκαίο με το να αναπνέω.
• Αγωνιάτε για το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος; Μπορεί να φέρει ανατροπές σε πανευρωπαϊκό επίπεδο;
Ασφαλώς μπορεί, διότι η Βρετανία είναι μια μεγάλη χώρα (η δεύτερη οικονομία στην Ευρώπη, πέμπτη παγκόσμια) και ενδεχόμενη αποχώρησή της από την Ένωση θα επιφέρει ούτως ή άλλως σοβαρές συνέπειες. Είναι αρκετά πιθανό σε αυτή την περίπτωση να επιχειρηθεί μια συνεκτικότερη, πιο προωθημένη σε σχέση με τα σημερινά δεδομένα ένωση των υπόλοιπων κρατών-μελών ή πάντως ενός αριθμού από αυτά. Πολλά θα εξαρτηθούν και από την πορεία της ίδιας της Βρετανίας μετά την τυχόν έξοδό της από την Ε.Ε., δηλαδή εάν η οικονομική της κατάσταση βελτιωθεί ή, αντίθετα, επιδεινωθεί, όπως προβλέπουν πολλοί αναλυτές, αν η Σκοτία αντιδράσει και οδηγηθεί στην έξοδο από το Ηνωμένο Βασίλειο κ.ο.κ.
• Η Γαλλία φλέγεται για τα εργασιακά, οι Podemos ανεβαίνουν συνεργαζόμενοι με το Κ.Κ., ο Γκρίλο ανεβαίνει στην Ιταλία. Πού πάει η Ε.Ε.;
Οι πολιτικές λιτότητας που έχουν επιβληθεί από τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις σε ολόκληρη την Ένωση προκαλούν αντιδράσεις διαφόρων μορφών. Η σταδιακή εγκατάλειψη του ευρωπαϊκού μοντέλου του κοινωνικού κράτους ανατρέπει τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων και τους ωθεί σε αλλαγή της πολιτικής τους συμπεριφοράς. Χρειαζόμαστε περισσότερη αλληλεγγύη, τόσο μεταξύ των ευρωπαϊκών κοινωνιών όσο και στο εσωτερικό καθεμιάς από αυτές, με αναδιανομή από τους έχοντες προς τους μη έχοντες και όχι το αντίστροφο, όπως συμβαίνει σήμερα. Χρειαζόμαστε επίσης ενιαίους φορολογικούς κανόνες που θα επιτρέψουν την αποτελεσματική φορολόγηση των μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών, οι οποίες με το σημερινό καθεστώς φοροαποφεύγουν νομιμοφανώς, εκμεταλλευόμενες τον φορολογικό «ανταγωνισμό» των κρατών-μελών της Ένωσης.
• Η κυβέρνηση κερδίζει πολιτικό χρόνο με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Αποφεύγει όμως τη φθορά και τη διάρρηξη της εμπιστοσύνης των πολιτών;
Όλες οι κυβερνήσεις στη χώρα μας από την έναρξη της οικονομικής κρίσης, το 2008, και μετά φθείρονται πολιτικά με ταχείς ρυθμούς. Η σημερινή κυβέρνηση μπορεί να αποτελέσει εξαίρεση από τον κανόνα μόνο αν αποδείξει στην πράξη, με τρόπο τόσο πασιφανή ώστε να μην μπορεί να αμφισβητηθεί ούτε από τους πλέον δύσπιστους, ότι είναι διαφορετική από τις προηγούμενες σε ζητήματα όπως η καταπολέμηση της μεγάλης φοροδιαφυγής (π.χ. εικονικές ενδοομιλικές συναλλαγές πολυεθνικών ομίλων, υπερτιμολογήσεις και υποτιμολογήσεις προϊόντων τους στην Ελλάδα με σκοπό τη μείωση της φορολογικής τους επιβάρυνσης κ.λπ.), του οργανωμένου οικονομικού εγκλήματος (π.χ. λαθρεμπόριο καυσίμων) και γενικότερα της διαφθοράς και της διαπλοκής. Για να συμβεί αυτό δεν αρκεί η πολιτική βούληση, η οποία πιθανότατα έλειπε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Χρειάζεται αποτελεσματική οργάνωση του διοικητικού μηχανισμού ώστε να υπάρξουν απτά αποτελέσματα, όπως αυτά που είχε υποσχεθεί ο πρωθυπουργός, ως αρχηγός τότε της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στην Έκθεση της Θεσσαλονίκης τον Σεπτέμβριο του 2014, όταν έκανε λόγο για υγιή νέα δημόσια έσοδα 3 δισ. ευρώ ετησίως από τις πηγές αυτές.
• Τι θα πει «αυταπάτη» στην πολιτική; Είναι κάτι πιο αθώο από το ψέμα;
Όλοι κάνουμε λάθη. Στην προκείμενη περίπτωση δεν ήταν καθόλου παράλογο να υποθέτει κανείς ότι μια κυβέρνηση της Αριστεράς, που δεν ήταν εγκλωβισμένη στις γνωστές «λίστες» (Siemens, Λαγκάρντ κ.λπ.) όπως οι προκάτοχοί της, θα μπορούσε να έχει μεγαλύτερη διαπραγματευτική ισχύ από εκείνες απέναντι στους δανειστές. Στην πράξη, όμως, αποδείχθηκε ότι εκείνοι δεν θα δίσταζαν να ωθήσουν την Ελλάδα σε μια οικονομική και κοινωνική άβυσσο, προκειμένου να τη μετατρέψουν σε παράδειγμα προς αποφυγή για άλλους επίδοξους αμφισβητίες των κυρίαρχων οικονομικών πολιτικών πανευρωπαϊκά.
• Από τη διαπραγμάτευση στη διακυβέρνηση. Θέλει, ξέρει και μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ;
Αυτό πρέπει να αποδείξει η κυβέρνηση, πραγματοποιώντας γρήγορα και αποφασιστικά βήματα ιδίως στην καταπολέμηση της μεγάλης κλίμακας οικονομικής παραβατικότητας, όπως προανέφερα. Η φυσική θέση π.χ. των μεγάλων λαθρεμπόρων καυσίμων είναι εντός των σωφρονιστικών καταστημάτων.
• Είναι συνταγματικό ένα δημοψήφισμα για την αναθεώρηση του Συντάγματος;
Δεν προβλέπεται και δεν νοείται διεξαγωγή δημοψηφίσματος στο πλαίσιο της αναθεωρητικής διαδικασίας. Προβλέπεται όμως η παρεμβολή βουλευτικών εκλογών μεταξύ της διαπίστωσης της ανάγκης για αναθεώρηση (από την παρούσα Βουλή) και της συντέλεσης της αναθεώρησης από την επόμενη. Οι εκλογές αυτές ενδέχεται να προσλάβουν έναν οιονεί δημοψηφισματικό χαρακτήρα, εάν το ζήτημα της αναθεώρησης κυριαρχήσει στα πολιτικά προγράμματα των κομμάτων και στις επιλογές των ψηφοφόρων.
• Πώς βρήκατε χρόνο και διάθεση να γράψετε βιβλίο;
Για μένα το να γράφω είναι εξίσου αναγκαίο με το να αναπνέω.
• Αγωνιάτε για το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος; Μπορεί να φέρει ανατροπές σε πανευρωπαϊκό επίπεδο;
Ασφαλώς μπορεί, διότι η Βρετανία είναι μια μεγάλη χώρα (η δεύτερη οικονομία στην Ευρώπη, πέμπτη παγκόσμια) και ενδεχόμενη αποχώρησή της από την Ένωση θα επιφέρει ούτως ή άλλως σοβαρές συνέπειες. Είναι αρκετά πιθανό σε αυτή την περίπτωση να επιχειρηθεί μια συνεκτικότερη, πιο προωθημένη σε σχέση με τα σημερινά δεδομένα ένωση των υπόλοιπων κρατών-μελών ή πάντως ενός αριθμού από αυτά. Πολλά θα εξαρτηθούν και από την πορεία της ίδιας της Βρετανίας μετά την τυχόν έξοδό της από την Ε.Ε., δηλαδή εάν η οικονομική της κατάσταση βελτιωθεί ή, αντίθετα, επιδεινωθεί, όπως προβλέπουν πολλοί αναλυτές, αν η Σκοτία αντιδράσει και οδηγηθεί στην έξοδο από το Ηνωμένο Βασίλειο κ.ο.κ.
• Η Γαλλία φλέγεται για τα εργασιακά, οι Podemos ανεβαίνουν συνεργαζόμενοι με το Κ.Κ., ο Γκρίλο ανεβαίνει στην Ιταλία. Πού πάει η Ε.Ε.;
Οι πολιτικές λιτότητας που έχουν επιβληθεί από τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις σε ολόκληρη την Ένωση προκαλούν αντιδράσεις διαφόρων μορφών. Η σταδιακή εγκατάλειψη του ευρωπαϊκού μοντέλου του κοινωνικού κράτους ανατρέπει τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων και τους ωθεί σε αλλαγή της πολιτικής τους συμπεριφοράς. Χρειαζόμαστε περισσότερη αλληλεγγύη, τόσο μεταξύ των ευρωπαϊκών κοινωνιών όσο και στο εσωτερικό καθεμιάς από αυτές, με αναδιανομή από τους έχοντες προς τους μη έχοντες και όχι το αντίστροφο, όπως συμβαίνει σήμερα. Χρειαζόμαστε επίσης ενιαίους φορολογικούς κανόνες που θα επιτρέψουν την αποτελεσματική φορολόγηση των μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών, οι οποίες με το σημερινό καθεστώς φοροαποφεύγουν νομιμοφανώς, εκμεταλλευόμενες τον φορολογικό «ανταγωνισμό» των κρατών-μελών της Ένωσης.
• Η κυβέρνηση κερδίζει πολιτικό χρόνο με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Αποφεύγει όμως τη φθορά και τη διάρρηξη της εμπιστοσύνης των πολιτών;
Όλες οι κυβερνήσεις στη χώρα μας από την έναρξη της οικονομικής κρίσης, το 2008, και μετά φθείρονται πολιτικά με ταχείς ρυθμούς. Η σημερινή κυβέρνηση μπορεί να αποτελέσει εξαίρεση από τον κανόνα μόνο αν αποδείξει στην πράξη, με τρόπο τόσο πασιφανή ώστε να μην μπορεί να αμφισβητηθεί ούτε από τους πλέον δύσπιστους, ότι είναι διαφορετική από τις προηγούμενες σε ζητήματα όπως η καταπολέμηση της μεγάλης φοροδιαφυγής (π.χ. εικονικές ενδοομιλικές συναλλαγές πολυεθνικών ομίλων, υπερτιμολογήσεις και υποτιμολογήσεις προϊόντων τους στην Ελλάδα με σκοπό τη μείωση της φορολογικής τους επιβάρυνσης κ.λπ.), του οργανωμένου οικονομικού εγκλήματος (π.χ. λαθρεμπόριο καυσίμων) και γενικότερα της διαφθοράς και της διαπλοκής. Για να συμβεί αυτό δεν αρκεί η πολιτική βούληση, η οποία πιθανότατα έλειπε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Χρειάζεται αποτελεσματική οργάνωση του διοικητικού μηχανισμού ώστε να υπάρξουν απτά αποτελέσματα, όπως αυτά που είχε υποσχεθεί ο πρωθυπουργός, ως αρχηγός τότε της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στην Έκθεση της Θεσσαλονίκης τον Σεπτέμβριο του 2014, όταν έκανε λόγο για υγιή νέα δημόσια έσοδα 3 δισ. ευρώ ετησίως από τις πηγές αυτές.
• Τι θα πει «αυταπάτη» στην πολιτική; Είναι κάτι πιο αθώο από το ψέμα;
Όλοι κάνουμε λάθη. Στην προκείμενη περίπτωση δεν ήταν καθόλου παράλογο να υποθέτει κανείς ότι μια κυβέρνηση της Αριστεράς, που δεν ήταν εγκλωβισμένη στις γνωστές «λίστες» (Siemens, Λαγκάρντ κ.λπ.) όπως οι προκάτοχοί της, θα μπορούσε να έχει μεγαλύτερη διαπραγματευτική ισχύ από εκείνες απέναντι στους δανειστές. Στην πράξη, όμως, αποδείχθηκε ότι εκείνοι δεν θα δίσταζαν να ωθήσουν την Ελλάδα σε μια οικονομική και κοινωνική άβυσσο, προκειμένου να τη μετατρέψουν σε παράδειγμα προς αποφυγή για άλλους επίδοξους αμφισβητίες των κυρίαρχων οικονομικών πολιτικών πανευρωπαϊκά.
• Από τη διαπραγμάτευση στη διακυβέρνηση. Θέλει, ξέρει και μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ;
Αυτό πρέπει να αποδείξει η κυβέρνηση, πραγματοποιώντας γρήγορα και αποφασιστικά βήματα ιδίως στην καταπολέμηση της μεγάλης κλίμακας οικονομικής παραβατικότητας, όπως προανέφερα. Η φυσική θέση π.χ. των μεγάλων λαθρεμπόρων καυσίμων είναι εντός των σωφρονιστικών καταστημάτων.
• Είναι συνταγματικό ένα δημοψήφισμα για την αναθεώρηση του Συντάγματος;
Δεν προβλέπεται και δεν νοείται διεξαγωγή δημοψηφίσματος στο πλαίσιο της αναθεωρητικής διαδικασίας. Προβλέπεται όμως η παρεμβολή βουλευτικών εκλογών μεταξύ της διαπίστωσης της ανάγκης για αναθεώρηση (από την παρούσα Βουλή) και της συντέλεσης της αναθεώρησης από την επόμενη. Οι εκλογές αυτές ενδέχεται να προσλάβουν έναν οιονεί δημοψηφισματικό χαρακτήρα, εάν το ζήτημα της αναθεώρησης κυριαρχήσει στα πολιτικά προγράμματα των κομμάτων και στις επιλογές των ψηφοφόρων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου