Δημοσιευμένο άρθρο του Κώστα Χρυσόγονου στο ΕΘΝΟΣ «E» 14/04
Τον Μεσαίωνα η πιο συνηθισμένη μορφή κοινωνικής αντίδρασης απέναντι σε ξηρασίες, επιδημίες, σεισμούς κ.λπ. ήταν η λιτανεία, δηλαδή μια πολυπληθής πορεία ικεσίας προς τον Ύψιστο, προκειμένου να παύσει το κακό. Επρόκειτο για έμμεση ομολογία της αδυναμίας άμεσης αντιμετώπισης του προβλήματος και ομαδική ψυχοθεραπεία, που βοηθούσε στην καταπολέμηση της κατάθλιψης όσων συμμετείχαν. Το μεσαιωνικό αυτό έθιμο αναβίωσε απροσδόκητα μεταλλαγμένο την προηγούμενη εβδομάδα, με την πεζοπορία 220 χιλιομέτρων (!) που διοργάνωσε ο Δήμος Πατρέων προς την Αθήνα κατά της ανεργίας.
Αν και είναι προφανές πως η ανεργία δεν αντιμετωπίζεται με πορείες και διαμαρτυρίες, το πρόβλημα έχει γίνει τόσο εφιαλτικό για τη χώρα μας, ώστε ένας από τους μεγαλύτερους δήμους της χώρας να «καταφύγει» σ’ αυτήν τη μάλλον παγκόσμια πρωτοτυπία και να βρει απήχηση στους συμμετέχοντες. Οι δεήσεις τους πάντως δεν κατευθύνθηκαν στους ουρανούς, αλλά στον γενικό γραμματέα του ΚΚΕ, που χαιρέτισε την εκδήλωση. Με δεδομένη όμως την υπερχρέωση του ελληνικού Δημοσίου και άρα την αδυναμία του να χρηματοδοτήσει δημόσιες επενδύσεις σε μεγέθη πολλαπλάσια από τα σημερινά και/ή να προβεί σε μαζικές προσλήψεις υπαλλήλων, ο μόνος τρόπος για να μειωθεί η ανεργία είναι ιδιωτικές επενδύσεις οι οποίες θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας. Τούτο προϋποθέτει τη δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης για την ελληνική οικονομία, με την ολοκλήρωση της τρέχουσας αξιολόγησης από τους δανειστές και την αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, ώστε να καταστεί εμφανές ότι τα δημόσια οικονομικά έχουν τεθεί σε βιώσιμη τροχιά και μετά τη λήξη του τρέχοντος δανειακού προγράμματος το 2018. Ακόμη προϋποθέτει την ισχυροποίηση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, ώστε να αρθούν οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων, να αρχίσουν να επιστρέφουν οι καταθέσεις και οι τράπεζες να μπορούν να δανειοδοτήσουν με λογικά επιτόκια υγιείς επιχειρηματικές πρωτοβουλίες. Πέρα από αυτά, χρειάζεται η εκπόνηση και εφαρμογή ενός σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης μακράς πνοής, με έμφαση στους τομείς της οικονομίας στους οποίους η χώρα μας έχει ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα.
Αυτό προϋποθέτει τη δραστηριοποίηση της δημόσιας διοίκησης, ώστε να λειτουργήσει υποβοηθητικά, αντί να αποτελεί τροχοπέδη (π.χ. χωροταξικός σχεδιασμός και χωροθέτηση περιοχών εξοχικής κατοικίας, ώστε να μπορέσουμε να προσελκύσουμε πολίτες άλλων ευρωπαϊκών κρατών, όπως έπραξε η Ισπανία, όπου διαβιούν ημιμόνιμα περίπου ένα εκατομμύριο Βρετανοί, κυρίως συνταξιούχοι, ενισχύοντας έτσι την ισπανική οικονομία). Όλα αυτά πρέπει να γίνουν από εμάς, ύστερα από σοβαρό διάλογο των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων του τόπου, αν θέλουμε πραγματικά να απαλλαγούμε από την κηδεμονία των δανειστών, που δεν ενδιαφέρονται για την Ελλάδα αλλά για την εξυπηρέτηση δικών τους βραχυπρόθεσμων σκοπιμοτήτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου