Δημοσιευμένο άρθρο του Κώστα Χρυσόγονου στο ΕΘΝΟΣ «E» 28/04
Η διαπραγμάτευση της Ελλάδας με τους δανειστές βρίσκεται για μία ακόμη φορά σε κρίσιμο σημείο. Ανεξάρτητα όμως από την έκβασή της, το ζητούμενο για τη χώρα είναι να υλοποιηθούν οι δράσεις που επιβάλλονται ούτως ή άλλως για την ανόρθωση των δημοσιονομικών μας. Το ελληνικό πρόβλημα δεν απέρρεε ούτε στα χρόνια της επίπλαστης ευμάρειας ούτε και σήμερα από υπερβολικές δημόσιες δαπάνες, αφού αυτές, ως ποσοστό επί του ΑΕΠ, βρίσκονται πολύ κοντά στον μέσο όρο της Ευρωζώνης (άλλο αν έχουν τη δέουσα ανταποδοτικότητα για την οικονομία και την κοινωνία ή όχι).
Το πρόβλημα βρισκόταν στην υστέρηση των δημοσίων εσόδων, η οποία πήγαζε κυρίως από τη μεγάλη έκταση της παραοικονομίας και της φοροδιαφυγής. Αυτή σχετίζεται με το μικρό μέσο μέγεθος των ελληνικών επιχειρήσεων, με επακόλουθο αυξημένη δυσκολία ανίχνευσης της φορολογικής παρανομίας από τις αρμόδιες δημόσιες αρχές, αλλά και με μια γενικότερη νοοτροπία ανοχής προς την κάθε είδους παραβατικότητα, που έχει δυστυχώς διαποτίσει την ελληνική κοινωνία τις τελευταίες δεκαετίες. Είναι επιτακτική λοιπόν η ανάγκη περιστολής της φοροδιαφυγής, της φοροκλοπής (ΦΠΑ) και του οργανωμένου οικονομικού εγκλήματος, δηλαδή του λαθρεμπορίου, ιδίως καυσίμων και ειδών καπνού. Η προχθεσινή έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους της Βουλής των Ελλήνων κάνει εύστοχα λόγο για fata morgana, αφού διάφορα μέτρα που έχουν ήδη συζητηθεί κατά καιρούς παραμένουν μετέωρα, ενώ το ίδιο ισχύει και για την αναδιάρθρωση των φορολογικών υπηρεσιών, όπου παρατηρούνται συνεχείς εμπλοκές.
Και επειδή ακριβώς δεν υπήρξε ουσιαστική πρόοδος στους παραπάνω τομείς, η ολέθρια "συνταγή" την οποία μας επιβάλλουν οι δανειστές είναι η συνεχής αύξηση των φορολογικών συντελεστών σε βάρος της νόμιμης και φανερής οικονομικής δραστηριότητας, με τελικό αποτέλεσμα τη διαρκή επιδείνωση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Κι όμως, υπάρχουν κινήσεις που θα μπορούσαν να γίνουν και να έχουν άμεση απόδοση. Μία από αυτές θα ήταν η υποχρεωτική καταγραφή του χρηματικού αποκλειστικά περιεχομένου όλων των τραπεζικών θυρίδων και η φορολόγηση στη συνέχεια ως εισοδήματος του μη δικαιολογημένου από τις φορολογικές δηλώσεις των κατόχων τους ποσού (δεν έχει καμία λογική η προτιμησιακή μεταχείριση του χρηματικού περιεχομένου των θυρίδων σε σχέση με τις τραπεζικές καταθέσεις, για τις οποίες ο δικαιούχος μπορεί να κληθεί να δικαιολογήσει την προέλευση των χρημάτων). Μια άλλη θα ήταν η πρόβλεψη ειδικής ταχείας διαδικασίας επιβολής των αναλογούντων φόρων, προσαυξήσεων κ.λπ. σε όσους έστειλαν εμβάσματα στο εξωτερικό τα τελευταία χρόνια και ενώ έχουν κληθεί από τις φορολογικές αρχές δεν δικαιολόγησαν την προέλευσή τους. Χρειάζεται τόλμη εδώ και τώρα.
Η διαπραγμάτευση της Ελλάδας με τους δανειστές βρίσκεται για μία ακόμη φορά σε κρίσιμο σημείο. Ανεξάρτητα όμως από την έκβασή της, το ζητούμενο για τη χώρα είναι να υλοποιηθούν οι δράσεις που επιβάλλονται ούτως ή άλλως για την ανόρθωση των δημοσιονομικών μας. Το ελληνικό πρόβλημα δεν απέρρεε ούτε στα χρόνια της επίπλαστης ευμάρειας ούτε και σήμερα από υπερβολικές δημόσιες δαπάνες, αφού αυτές, ως ποσοστό επί του ΑΕΠ, βρίσκονται πολύ κοντά στον μέσο όρο της Ευρωζώνης (άλλο αν έχουν τη δέουσα ανταποδοτικότητα για την οικονομία και την κοινωνία ή όχι).
Το πρόβλημα βρισκόταν στην υστέρηση των δημοσίων εσόδων, η οποία πήγαζε κυρίως από τη μεγάλη έκταση της παραοικονομίας και της φοροδιαφυγής. Αυτή σχετίζεται με το μικρό μέσο μέγεθος των ελληνικών επιχειρήσεων, με επακόλουθο αυξημένη δυσκολία ανίχνευσης της φορολογικής παρανομίας από τις αρμόδιες δημόσιες αρχές, αλλά και με μια γενικότερη νοοτροπία ανοχής προς την κάθε είδους παραβατικότητα, που έχει δυστυχώς διαποτίσει την ελληνική κοινωνία τις τελευταίες δεκαετίες. Είναι επιτακτική λοιπόν η ανάγκη περιστολής της φοροδιαφυγής, της φοροκλοπής (ΦΠΑ) και του οργανωμένου οικονομικού εγκλήματος, δηλαδή του λαθρεμπορίου, ιδίως καυσίμων και ειδών καπνού. Η προχθεσινή έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους της Βουλής των Ελλήνων κάνει εύστοχα λόγο για fata morgana, αφού διάφορα μέτρα που έχουν ήδη συζητηθεί κατά καιρούς παραμένουν μετέωρα, ενώ το ίδιο ισχύει και για την αναδιάρθρωση των φορολογικών υπηρεσιών, όπου παρατηρούνται συνεχείς εμπλοκές.
Και επειδή ακριβώς δεν υπήρξε ουσιαστική πρόοδος στους παραπάνω τομείς, η ολέθρια "συνταγή" την οποία μας επιβάλλουν οι δανειστές είναι η συνεχής αύξηση των φορολογικών συντελεστών σε βάρος της νόμιμης και φανερής οικονομικής δραστηριότητας, με τελικό αποτέλεσμα τη διαρκή επιδείνωση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Κι όμως, υπάρχουν κινήσεις που θα μπορούσαν να γίνουν και να έχουν άμεση απόδοση. Μία από αυτές θα ήταν η υποχρεωτική καταγραφή του χρηματικού αποκλειστικά περιεχομένου όλων των τραπεζικών θυρίδων και η φορολόγηση στη συνέχεια ως εισοδήματος του μη δικαιολογημένου από τις φορολογικές δηλώσεις των κατόχων τους ποσού (δεν έχει καμία λογική η προτιμησιακή μεταχείριση του χρηματικού περιεχομένου των θυρίδων σε σχέση με τις τραπεζικές καταθέσεις, για τις οποίες ο δικαιούχος μπορεί να κληθεί να δικαιολογήσει την προέλευση των χρημάτων). Μια άλλη θα ήταν η πρόβλεψη ειδικής ταχείας διαδικασίας επιβολής των αναλογούντων φόρων, προσαυξήσεων κ.λπ. σε όσους έστειλαν εμβάσματα στο εξωτερικό τα τελευταία χρόνια και ενώ έχουν κληθεί από τις φορολογικές αρχές δεν δικαιολόγησαν την προέλευσή τους. Χρειάζεται τόλμη εδώ και τώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου