Συνέντευξη του Κώστα Χρυσόγονου στην Εφημερίδα «Η Αυγή της Κυριακής» 8/11
"Χρειάζεται να αποδείξουμε ότι μπορούμε να υπερβούμε και να αναιρέσουμε τα αίτια που οδήγησαν στη χρεοκοπία" τονίζει ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστας Χρυσόγονος, αναφερόμενος στην ανάγκη για "την κατοχύρωση της διαφάνειας στις ροές του πολιτικού χρήματος, του σαφούς και αποτελεσματικού διαχωρισμού της δημόσιας από την ιδιωτική σφαίρα, της παραπέρα κατοχύρωσης της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης, της περιστολής της φοροδιαφυγής ιδίως των μεγάλων επιχειρήσεων και της καταπολέμησης του οργανωμένου οικονομικού εγκλήματος".
Μιλώντας στην "Αυγή", αναφέρεται και στην αντιμετώπιση του προσφυγικού εκ μέρους της Άγκυρας: "Ο Ερντογάν και το κόμμα του φαίνεται πως δεν έχουν κανέναν δισταγμό να χρησιμοποιούν τους Σύρους πρόσφυγες ως ένα μέσο πίεσης απέναντι στην Ε.Ε.".
* Σε παρέμβασή σας στο Ευρωκοινοβούλιο είχατε καλέσει για τη δημιουργία ενός "αληθινά ευρωπαϊκού συστήματος εγγύησης καταθέσεων". Τί θα μπορούσε να κάνει η Κομισιόν στην κατεύθυνση της προστασίας των καταθετών;
Τα συστήματα εγγύησης καταθέσεων σήμερα στην Ευρωζώνη έχουν κυρίως εθνικό χαρακτήρα και τούτο δημιουργεί άνισες συνθήκες, οδηγώντας τελικά στην επιδείνωση της πιστωτικής ασφυξίας σε εκείνες ακριβώς τις χώρες οι οποίες έχουν πληγεί με τον χειρότερο τρόπο από την οικονομική κρίση. Το ιστορικό παράδειγμα εξάλλου του «κουρέματος» των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες υπονομεύει ακόμη περισσότερο την εμπιστοσύνη των καταθετών στα τραπεζικά συστήματα των κρατών - μελών της Ένωσης που βρίσκονται σήμερα ή βρέθηκαν στο παρελθόν σε καθεστώς Μνημονίου.
Χρειαζόμαστε ένα πανευρωπαϊκό σύστημα εγγύησης καταθέσεων με ευθύνη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αφού άλλωστε εκείνη εποπτεύει τελικά τις τράπεζες. Το ζητούμενο δηλαδή είναι να θεσμοθετηθεί πειστικά το bail-out και όχι το bail-in, όπως συμβαίνει σήμερα. Διαφορετικά οι άνισοι όροι πιστοδότησης των επιχειρήσεων, ως αποτέλεσμα των διαφορετικών επιπέδων φερεγγυότητας των ίδιων των τραπεζών, θα λειτουργήσουν μακροπρόθεσμα με διαλυτικό τρόπο για την Ευρωζώνη, αφού είναι αδύνατον π.χ. στις ελληνικές επιχειρήσεις να δανείζονται με επιτόκιο 10% και να ανταγωνίζονται ομοειδείς γερμανικές, όταν οι τελευταίες δανείζονται με 1% ή 2%.
* Σε μια προσπάθεια να αναχαιτιστεί η δυναμική της Αριστεράς στην Πορτογαλία, βρισκόμαστε ενώπιον μιας κυβέρνησης μειοψηφίας. Μπορούν απέναντι σε καταστάσεις σαν κι αυτή, που συνιστούν υπονόμευση των δημοκρατικών δικαιωμάτων, τα εκλεγμένα ευρωπαϊκά όργανα να έχουν λόγο;
Σύμφωνα με το άρθρο 2 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτή βασίζεται, μεταξύ άλλων, στον σεβασμό της δημοκρατίας, ενώ το άρθρο 7 θεσπίζει διαδικασία διαπίστωσης παραβιάσεων από κράτος - μέλος και επιβολής κυρώσεων εις βάρος του. Η άρνηση του προέδρου της Πορτογαλίας να αναθέσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στους Σοσιαλιστές, παρά το γεγονός ότι αυτοί έχουν τη δεδηλωμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία μαζί με τις δυνάμεις της πορτογαλικής Αριστεράς, θα αποτελέσει τέτοια παραβίαση εφόσον συνεχισθεί και μετά την προδιαγραφόμενη καταψήφιση της δεξιάς κυβέρνησης Κοέλιο. Σε ένα παρόμοιο ενδεχόμενο τα ευρωπαϊκά όργανα θα όφειλαν να παρέμβουν, αλλά αμφιβάλλω αν θα το πράξουν.
* Τι σηματοδοτεί για τις σχέσεις Ευρώπης - Τουρκίας ως προς τη διαχείριση του προσφυγικού η νίκη του Ερντογάν στις πρόσφατες εκλογές;
Μετά τη νίκη του κόμματος Ερντογάν (ΑΚΡ) στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές η Ευρώπη αποκτά τουλάχιστον συνομιλητή στην Τουρκία, πράγμα που δεν θα συνέβαινε αν παρατεινόταν η κατάσταση της de facto ακυβερνησίας λόγω αδυναμίας σχηματισμού κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας στη γείτονα χώρα.
Το αρνητικό ωστόσο είναι ότι ο κ. Ερντογάν και το κόμμα του φαίνεται πως δεν έχουν κανέναν δισταγμό να χρησιμοποιούν τους Σύρους πρόσφυγες ως ένα μέσο πίεσης απέναντι στην Ένωση, προκειμένου να αποσπούν ανταλλάγματα σε άλλα, άσχετα ζητήματα, όπως π.χ. η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, η οποία έχει τελματωθεί λόγω της αδυναμίας ή μάλλον απροθυμίας της ίδιας (δηλαδή ακριβώς του κ. Ερντογάν και της κυβέρνησης του ΑΚΡ) να ανταποκριθεί στα στοιχειώδη ευρωπαϊκά πρότυπα κράτους δικαίου, ανθρωπίνων δικαιωμάτων κ.λπ. Σε κάθε περίπτωση, όμως, φοβάμαι πως το προσφυγικό δεν είναι διαχειρίσιμο από την Ένωση αν δεν αντιμετωπιστεί στη ρίζα του δηλαδή στη Συρία. Πρέπει να επιτευχθεί ειρήνη και σταθερότητα εκεί, με την εκρίζωση ασφαλώς του καρκινώματος του Ισλαμικού Κράτους και με κάποιου είδους συμφωνία μεταξύ των υπόλοιπων πλευρών, ώστε οι πρόσφυγες να μπορέσουν να επιστρέψουν με ασφάλεια στην πατρίδα τους και να την ανοικοδομήσουν.
* Γιατί η ευρωομάδα της GUE ψήφισε λευκό για την αύξηση του αριθμού των δικαστών του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Το προέχον για εμάς δεν είναι η αύξηση του αριθμού των δικαστών, η οποία άλλωστε έχει αμφίβολη επίπτωση στη λειτουργικότητα του Γενικού Δικαστηρίου (το ίδιο δεν συμφωνεί με την αύξηση αυτή), αλλά η ενίσχυση των εγγυήσεων δικαστικής ανεξαρτησίας. Όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, η κάθε εθνική κυβέρνηση όχι μόνο έχει υπέρμετρο ρόλο στην επιλογή του προσώπου του αντίστοιχου δικαστή, αλλά και τη δυνατότητα ανανέωσης της θητείας του χωρίς περιορισμό. Τούτο δημιουργεί δυνητικά εξαρτήσεις που θα έπρεπε να εξαλειφθούν ως προαπαιτούμενο για κάθε περαιτέρω συζήτηση σχετικά με τη συγκρότηση του Δικαστηρίου.
*Υπάρχουν περιθώρια για την ελληνική κυβέρνηση να κινηθεί στην κατεύθυνση της υπέρβασης της μνημονιακής πολιτικής, έστω και μακροπρόθεσμα, δοθέντος του δυσμενούς συσχετισμού σε επίπεδο Ε.Ε.;
Περιθώρια πάντα υπάρχουν στην Ιστορία και στην πολιτική, αρκεί να ξέρεις πώς να τα εκμεταλλευθείς. Εκείνο που χρειαζόμαστε κυρίως σήμερα στην Ελλάδα είναι να αποδείξουμε ότι μπορούμε να υπερβούμε και να αναιρέσουμε τα αίτια που οδήγησαν στη χρεοκοπία, ιδίως ως προς την κατοχύρωση της διαφάνειας στις ροές του πολιτικού χρήματος, του σαφούς και αποτελεσματικού διαχωρισμού της δημόσιας από την ιδιωτική σφαίρα, της παραπέρα κατοχύρωσης της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης, της περιστολής της φοροδιαφυγής ιδίως των μεγάλων επιχειρήσεων (ενδοομιλικές συναλλαγές κ.λπ.) και της καταπολέμησης του οργανωμένου οικονομικού εγκλήματος (λαθραία διακίνηση καυσίμων, ειδών καπνιστού κ.λπ.).
Αυτά τα υποσχέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά και πρέπει να τα μετουσιώσει σε πράξη γρήγορα και αποφασιστικά. Και αν υπάρξουν θετικά και απτά αποτελέσματα στα παραπάνω «μέτωπα», τότε ασφαλώς και μπορούν να βρεθούν τα περιβόητα «ισοδύναμα» για την υπέρβαση αντιπαραγωγικών και άδικων μνημονιακών πολιτικών.
"Χρειάζεται να αποδείξουμε ότι μπορούμε να υπερβούμε και να αναιρέσουμε τα αίτια που οδήγησαν στη χρεοκοπία" τονίζει ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστας Χρυσόγονος, αναφερόμενος στην ανάγκη για "την κατοχύρωση της διαφάνειας στις ροές του πολιτικού χρήματος, του σαφούς και αποτελεσματικού διαχωρισμού της δημόσιας από την ιδιωτική σφαίρα, της παραπέρα κατοχύρωσης της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης, της περιστολής της φοροδιαφυγής ιδίως των μεγάλων επιχειρήσεων και της καταπολέμησης του οργανωμένου οικονομικού εγκλήματος".
Μιλώντας στην "Αυγή", αναφέρεται και στην αντιμετώπιση του προσφυγικού εκ μέρους της Άγκυρας: "Ο Ερντογάν και το κόμμα του φαίνεται πως δεν έχουν κανέναν δισταγμό να χρησιμοποιούν τους Σύρους πρόσφυγες ως ένα μέσο πίεσης απέναντι στην Ε.Ε.".
* Σε παρέμβασή σας στο Ευρωκοινοβούλιο είχατε καλέσει για τη δημιουργία ενός "αληθινά ευρωπαϊκού συστήματος εγγύησης καταθέσεων". Τί θα μπορούσε να κάνει η Κομισιόν στην κατεύθυνση της προστασίας των καταθετών;
Τα συστήματα εγγύησης καταθέσεων σήμερα στην Ευρωζώνη έχουν κυρίως εθνικό χαρακτήρα και τούτο δημιουργεί άνισες συνθήκες, οδηγώντας τελικά στην επιδείνωση της πιστωτικής ασφυξίας σε εκείνες ακριβώς τις χώρες οι οποίες έχουν πληγεί με τον χειρότερο τρόπο από την οικονομική κρίση. Το ιστορικό παράδειγμα εξάλλου του «κουρέματος» των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες υπονομεύει ακόμη περισσότερο την εμπιστοσύνη των καταθετών στα τραπεζικά συστήματα των κρατών - μελών της Ένωσης που βρίσκονται σήμερα ή βρέθηκαν στο παρελθόν σε καθεστώς Μνημονίου.
Χρειαζόμαστε ένα πανευρωπαϊκό σύστημα εγγύησης καταθέσεων με ευθύνη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αφού άλλωστε εκείνη εποπτεύει τελικά τις τράπεζες. Το ζητούμενο δηλαδή είναι να θεσμοθετηθεί πειστικά το bail-out και όχι το bail-in, όπως συμβαίνει σήμερα. Διαφορετικά οι άνισοι όροι πιστοδότησης των επιχειρήσεων, ως αποτέλεσμα των διαφορετικών επιπέδων φερεγγυότητας των ίδιων των τραπεζών, θα λειτουργήσουν μακροπρόθεσμα με διαλυτικό τρόπο για την Ευρωζώνη, αφού είναι αδύνατον π.χ. στις ελληνικές επιχειρήσεις να δανείζονται με επιτόκιο 10% και να ανταγωνίζονται ομοειδείς γερμανικές, όταν οι τελευταίες δανείζονται με 1% ή 2%.
* Σε μια προσπάθεια να αναχαιτιστεί η δυναμική της Αριστεράς στην Πορτογαλία, βρισκόμαστε ενώπιον μιας κυβέρνησης μειοψηφίας. Μπορούν απέναντι σε καταστάσεις σαν κι αυτή, που συνιστούν υπονόμευση των δημοκρατικών δικαιωμάτων, τα εκλεγμένα ευρωπαϊκά όργανα να έχουν λόγο;
Σύμφωνα με το άρθρο 2 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτή βασίζεται, μεταξύ άλλων, στον σεβασμό της δημοκρατίας, ενώ το άρθρο 7 θεσπίζει διαδικασία διαπίστωσης παραβιάσεων από κράτος - μέλος και επιβολής κυρώσεων εις βάρος του. Η άρνηση του προέδρου της Πορτογαλίας να αναθέσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στους Σοσιαλιστές, παρά το γεγονός ότι αυτοί έχουν τη δεδηλωμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία μαζί με τις δυνάμεις της πορτογαλικής Αριστεράς, θα αποτελέσει τέτοια παραβίαση εφόσον συνεχισθεί και μετά την προδιαγραφόμενη καταψήφιση της δεξιάς κυβέρνησης Κοέλιο. Σε ένα παρόμοιο ενδεχόμενο τα ευρωπαϊκά όργανα θα όφειλαν να παρέμβουν, αλλά αμφιβάλλω αν θα το πράξουν.
* Τι σηματοδοτεί για τις σχέσεις Ευρώπης - Τουρκίας ως προς τη διαχείριση του προσφυγικού η νίκη του Ερντογάν στις πρόσφατες εκλογές;
Μετά τη νίκη του κόμματος Ερντογάν (ΑΚΡ) στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές η Ευρώπη αποκτά τουλάχιστον συνομιλητή στην Τουρκία, πράγμα που δεν θα συνέβαινε αν παρατεινόταν η κατάσταση της de facto ακυβερνησίας λόγω αδυναμίας σχηματισμού κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας στη γείτονα χώρα.
Το αρνητικό ωστόσο είναι ότι ο κ. Ερντογάν και το κόμμα του φαίνεται πως δεν έχουν κανέναν δισταγμό να χρησιμοποιούν τους Σύρους πρόσφυγες ως ένα μέσο πίεσης απέναντι στην Ένωση, προκειμένου να αποσπούν ανταλλάγματα σε άλλα, άσχετα ζητήματα, όπως π.χ. η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, η οποία έχει τελματωθεί λόγω της αδυναμίας ή μάλλον απροθυμίας της ίδιας (δηλαδή ακριβώς του κ. Ερντογάν και της κυβέρνησης του ΑΚΡ) να ανταποκριθεί στα στοιχειώδη ευρωπαϊκά πρότυπα κράτους δικαίου, ανθρωπίνων δικαιωμάτων κ.λπ. Σε κάθε περίπτωση, όμως, φοβάμαι πως το προσφυγικό δεν είναι διαχειρίσιμο από την Ένωση αν δεν αντιμετωπιστεί στη ρίζα του δηλαδή στη Συρία. Πρέπει να επιτευχθεί ειρήνη και σταθερότητα εκεί, με την εκρίζωση ασφαλώς του καρκινώματος του Ισλαμικού Κράτους και με κάποιου είδους συμφωνία μεταξύ των υπόλοιπων πλευρών, ώστε οι πρόσφυγες να μπορέσουν να επιστρέψουν με ασφάλεια στην πατρίδα τους και να την ανοικοδομήσουν.
* Γιατί η ευρωομάδα της GUE ψήφισε λευκό για την αύξηση του αριθμού των δικαστών του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Το προέχον για εμάς δεν είναι η αύξηση του αριθμού των δικαστών, η οποία άλλωστε έχει αμφίβολη επίπτωση στη λειτουργικότητα του Γενικού Δικαστηρίου (το ίδιο δεν συμφωνεί με την αύξηση αυτή), αλλά η ενίσχυση των εγγυήσεων δικαστικής ανεξαρτησίας. Όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, η κάθε εθνική κυβέρνηση όχι μόνο έχει υπέρμετρο ρόλο στην επιλογή του προσώπου του αντίστοιχου δικαστή, αλλά και τη δυνατότητα ανανέωσης της θητείας του χωρίς περιορισμό. Τούτο δημιουργεί δυνητικά εξαρτήσεις που θα έπρεπε να εξαλειφθούν ως προαπαιτούμενο για κάθε περαιτέρω συζήτηση σχετικά με τη συγκρότηση του Δικαστηρίου.
*Υπάρχουν περιθώρια για την ελληνική κυβέρνηση να κινηθεί στην κατεύθυνση της υπέρβασης της μνημονιακής πολιτικής, έστω και μακροπρόθεσμα, δοθέντος του δυσμενούς συσχετισμού σε επίπεδο Ε.Ε.;
Περιθώρια πάντα υπάρχουν στην Ιστορία και στην πολιτική, αρκεί να ξέρεις πώς να τα εκμεταλλευθείς. Εκείνο που χρειαζόμαστε κυρίως σήμερα στην Ελλάδα είναι να αποδείξουμε ότι μπορούμε να υπερβούμε και να αναιρέσουμε τα αίτια που οδήγησαν στη χρεοκοπία, ιδίως ως προς την κατοχύρωση της διαφάνειας στις ροές του πολιτικού χρήματος, του σαφούς και αποτελεσματικού διαχωρισμού της δημόσιας από την ιδιωτική σφαίρα, της παραπέρα κατοχύρωσης της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης, της περιστολής της φοροδιαφυγής ιδίως των μεγάλων επιχειρήσεων (ενδοομιλικές συναλλαγές κ.λπ.) και της καταπολέμησης του οργανωμένου οικονομικού εγκλήματος (λαθραία διακίνηση καυσίμων, ειδών καπνιστού κ.λπ.).
Αυτά τα υποσχέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά και πρέπει να τα μετουσιώσει σε πράξη γρήγορα και αποφασιστικά. Και αν υπάρξουν θετικά και απτά αποτελέσματα στα παραπάνω «μέτωπα», τότε ασφαλώς και μπορούν να βρεθούν τα περιβόητα «ισοδύναμα» για την υπέρβαση αντιπαραγωγικών και άδικων μνημονιακών πολιτικών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου