Τρίτη 21 Ιουνίου 2022

Άρθρο μου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Μακεδονία της Κυριακής» στις 19/06/2022

Κώστας Χρυσόγονος
Μέλος Πολιτικού Συμβουλίου ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ

Εις οιωνός άριστος

Η πρωτοφανής κλιμάκωση της επιθετικής ρητορικής του τουρκικού καθεστώτος κατά της χώρας μας τις τελευταίες εβδομάδες δημιούργησε ανησυχίες στην ελληνική κοινή γνώμη, τις οποίες κάποιοι σχολιαστές προσπαθούν να κατευνάσουν, αποδίδοντας το φαινόμενο στις «επικείμενες» τουρκικές εκλογές και στην πτώση των ποσοστών του κόμματος Ερντογάν στις δημοσκοπήσεις. Στην πραγματικότητα όμως οι εκλογές αυτές, αν τελικά διεξαχθούν, απέχουν ακόμη έναν ολόκληρο χρόνο (18.6.2023) και άρα οι δηλώσεις ή κινήσεις εντυπωσιασμού τώρα είναι αμφίβολο τι επίπτωση μπορεί να έχουν τότε. Άλλωστε το πρόβλημα εντοπίζεται λιγότερο στις προθέσεις και τους υπολογισμούς του ίδιου του Ερντογάν ή των υποτακτικών του και περισσότερο στο ότι η τουρκική κοινή γνώμη εισπράττει θετικά τους λεονταρισμούς τους.

Με άλλες λέξεις, το μακροπρόθεσμο ζήτημα είναι ότι στη μεγάλη πλειοψηφία της τουρκικής κοινωνίας, με την εξαίρεση μόνο της κουρδικής μειονότητας, η ιδέα ενός επιθετικού πολέμου κατά της Ελλάδας είναι δημοφιλής και γι’ αυτό εκείνοι που παίζουν μαζί της αναμένουν να δουν βελτίωση στις εκλογικές τους επιδόσεις. Η Τουρκία δεν έζησε τη φρίκη του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου και έτσι εκεί δεν υπάρχει η αποστροφή για τη μαζική αιματοχυσία, την οποία συναντά κανείς στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη. Ακόμη χειρότερα, η πολιτική τάξη, τα ΜΜΕ και το εκπαιδευτικό σύστημα στη γειτονική μας χώρα έχουν συστηματικά διαστρεβλώσει την ιστορική αλήθεια για τα συμβάντα της πολεμικής δεκαετίας 1912-22 και όχι μόνο δεν υφίσταται καμίας μορφής συλλογική μεταμέλεια για τις  γενοκτονίες σε βάρος των χριστιανικών μειονοτήτων στην Ανατολία, αλλά υπάρχει συστηματική υποδαύλιση ιμπεριαλιστικών ψυχώσεων.

Κατά συνέπεια δεν δικαιούμαστε να έχουμε ψευδαισθήσεις για τους γείτονές μας. Οφείλουμε να προετοιμαζόμαστε για να αποκρούσουμε τον τουρκικό επεκτατισμό με κάθε τρόπο και οποτεδήποτε καταστεί τούτο αναγκαίο. Παράλληλα πρέπει να θέτουμε διαρκώς τους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση μπροστά στις δικές τους ευθύνες, υπενθυμίζοντάς τους την υποχρέωση που έχουν αναλάβει με το άρθρο 42 παρ. 7 της ιδρυτικής της Συνθήκης να μας συνδράμουν με όλα τα μέσα σε περίπτωση ένοπλης επίθεσης της Τουρκίας εναντίον μας. Και όσο πιο ξεκάθαρα διατυπώνεται η απειλή από την άλλη πλευρά του Αιγαίου, τόσο πιο διεκδικητική πρέπει να γίνεται η δική μας στάση απέναντι π.χ. σε όσους προμηθεύουν τον αυριανό επιτιθέμενο με προηγμένα οπλικά συστήματα έναντι ευτελούς (σε σχέση με το δυνητικό κόστος μιας αυριανής ένοπλης σύγκρουσης) χρηματικού αντιτίμου.

Παράλληλα πρέπει να αναδείξουμε εμφατικά το πόσο αβάσιμες είναι νομικά οι τουρκικές αξιώσεις για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου. Το άρθρο 13 της Συνθήκης της  Λωζάννης του 1923 επιτρέπει ελληνικό στρατό στα νησιά και απαγορεύει μόνο ναυτικές βάσεις και οχυρά τύπου γραμμής Μαζινό, που είναι βεβαίως ανύπαρκτα. Αντίθετα η Τουρκία καταπατά το άρθρο 14 για την αυτοδιοίκηση της Ίμβρου. Όσο για τα Δωδεκάνησα, η Τουρκία τα παραχώρησε στην Ιταλία άνευ όρων με το άρθρο 15 της ίδιας  Συνθήκης. Δεν ήταν συμβαλλόμενη στη Συνθήκη των Παρισίων 1947, με την οποία η Ιταλία  τα εκχώρησε στην Ελλάδα, και άρα δεν αντλεί κανένα δικαίωμα από τους όρους της περί αποστρατιωτικοποίησής τους, σύμφωνα και με το άρθρο 36 της Σύμβασης της  Βιέννης του 1969 για το δίκαιο των συνθηκών.Με άλλες λέξεις, όπως είχε γράψει πριν από περίπου 3.000 χρόνια ο Όμηρος, «εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης».