Πέμπτη 31 Μαΐου 2018

Ομιλία του Κώστα Χρυσόγονου στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου για τη μη χορήγηση κονδυλίων προς την Τουρκία, που προκύπτουν από τον Μηχανισμό Προενταξιακής Βοήθειας


Κοινή διαπίστωση των αρμόδιων Οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο, η Κομισιόν και άλλα, είναι ότι ο μηχανισμός προενταξιακής βοήθειας προς την Τουρκία δεν αποδίδει τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Αντί για πρόοδο υπάρχει σοβαρή οπισθοδρόμηση στη χώρα αυτή, σε ότι αφορά την ανεξαρτησία και αμεροληψία της Δικαιοσύνης, την Ελευθερία του Τύπου, τη Πολιτική Διαφθορά κτλ. Πολλά δισεκατομμύρια ευρώ βοήθεια της Ένωσης προς την Τουρκία έχουν κατασπαταληθεί στη τελευταία δεκαετία. Μοναδικό αποτέλεσμα είναι να αποθρασύνεται ολοένα και περισσότερο το καθεστώς Ερντογάν και να ακολουθεί πλέον πρακτικές τρομοκρατικής οργάνωσης, όπως συνέβη στην περίπτωση της αρπαγής, ουσιαστικά ως ομήρων, των δύο Ελλήνων στρατιωτικών με στόχο την ανταλλαγή τους με τούρκους φυγάδες.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να διακόψει την καταβολή χρηματοδοτικής βοήθειας προς την Τουρκία, προκειμένου να αντιληφθούν οι τούρκοι ιθύνοντες ότι δεν μπορούν να μας εμπαίζουν ατιμωριτί.  

Τρίτη 29 Μαΐου 2018

Δήλωση του Κώστα Χρυσόγονου για την τουρκική προεκλογική ομιλία στην Κομοτηνή


Στρασβούργο, 29-05-2018


ΔΗΛΩΣΗ
του ανεξάρτητου ευρωβουλευτή Κώστα Χρυσόγονου


Η επικείμενη επίσκεψη στην Κομοτηνή και προεκλογική ομιλία σε ανοικτή συγκέντρωση, μπροστά στο κτίριο των γραφείων της «Τουρκικής Νεολαίας», του υποψήφιου του κόμματος CHP για την προεδρία της Τουρκίας, κ. Μουχαρέμ Ιντζέ, μεθαύριο Πέμπτη 31 Μαΐου 2018, αποτελεί ιταμή πρόκληση έναντι της Ελλάδος και συνολικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Υπενθυμίζω ότι ο αρχηγός του ίδιου κόμματος, κ. Κεμάλ Κιλιντσάρογλου, είχε δηλώσει πριν τέσσερις μόλις μήνες, στις 10 Ιανουαρίου 2018, ότι «τα νησιά του Αιγαίου είναι υπό την κατοχή του ελληνικού στρατού». Συνέχισε λέγοντας ότι τα νησιά αυτά «θα έρθω το 2019 και θα τα πάρω όπως πήρε ο Ετσεβίτ την Κύπρο». Επομένως το κόμμα αυτό απειλεί δημοσίως την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας και προφανώς η προεκλογική ομιλία Ιντζέ σε μια πόλη όπου δεν υπάρχουν Τούρκοι ψηφοφόροι, παρά μόνο ομόθρησκοί του Έλληνες πολίτες, εντάσσεται στην επεκτατική αυτή στρατηγική. Το Υπουργείο Προστασίας του πολίτη και ειδικότερα η αρμόδια Αστυνομική Διεύθυνση Ροδόπης οφείλουν, σύμφωνα με το άρθρο 11 παρ. 2 του Συντάγματος, να απαγορεύσουν τη υπαίθρια αυτή συνάθροιση, αφού είναι προφανές ότι εξαιτίας της επίκειται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια. Η Κομοτηνή είναι πόλη ελληνική και ταυτόχρονα ευρωπαϊκή και όχι τουρκική.

Παρασκευή 25 Μαΐου 2018

Η συγκυβέρνηση του παραλόγου των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ

Δημοσιευμένο άρθρο του Κώστα Χρυσόγονου στο politik.gr


Ο πρωθυπουργός δεν κουράζεται να επαναλαμβάνει διαρκώς ότι η κυβέρνησή του θα εξαντλήσει την τετραετία. Σ’ αυτό το ζήτημα μάλλον λέει αλήθεια, σε ό,τι αφορά τις δικές του προθέσεις. Φαίνεται πως γενικότερα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ εκτιμά ότι έχει ήδη υποστεί τα χειρότερα, ως προς τη φθορά που συνεπάγεται η άσκηση της κυβερνητικής εξουσίας, και πως στο εναπομένον διάστημα το κόμμα μπορεί να ανακάμψει κάπως, επωφελούμενο από την έστω αναιμική οικονομική ανάπτυξη και τη σταδιακή μείωση της ανεργίας (με ευρεία διάδοση μορφών μερικής απασχόλησης βέβαια). Όσο για τις συμφωνημένες μειώσεις συντάξεων από 1.1.2019, οι ίδιοι θεωρούν πως ο αρνητικός τους αντίκτυπος θα αντισταθμιστεί με τη λήψη «αντίμετρων», η λήψη των οποίων θα καταστεί εφικτή λόγω της επαναλαμβανόμενης υπέρβασης των στόχων για πρωτογενή πλεονάσματα κατά την εκτέλεση του προϋπολογισμού.

Ωστόσο η ύπαρξη μιας καταρχήν πρόθεσης για εξάντληση της τετραετίας δεν σημαίνει ότι υφίσταται απαραιτήτως και η αντίστοιχη πραγματική δυνατότητα. Ο πολιτικός «γάμος» μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, τον οποίο έσπευσαν να συνάψουν οι πρόεδροι των δύο κομμάτων το ίδιο βράδυ των εκλογών του Ιανουαρίου2015, χωρίς να τολμήσουν να ρωτήσουν κανένα συλλογικό όργανο τους (προφανώς για να αποφύγουν τη βέβαιη και τότε έκφραση δημόσιων διαφωνιών), ήταν εξαρχής αταίριαστος. Τους δύο σχηματισμούς χωρίζει μεγάλη ιδεολογική απόσταση σε ευρύ φάσμα θεμάτων. Το μόνο που τους ένωνε ήταν η έμφαση αμφότερων στον αντιμνημονιακό προσανατολισμό, αλλά τούτο εξασθένησε ήδη από το καλοκαίρι του 2015, όταν οι ίδιοι υπέγραψαν το τρίτο μνημόνιο, και τώρα πνέει τα λοίσθια, ενόψει του θεωρητικού τέλους της μνημονιακής εποχής το Αύγουστο του 2018.

Η πολιτική ανομοιογένεια των δύο κυβερνητικών εταίρων είναι τόση και τέτοια ώστε η συγκυβέρνηση να μοιάζει πια με θέατρο του παραλόγου, π.χ. όταν βουλευτές τους φιλονικούν μεταξύ τους στα τηλεοπτικά παράθυρα ή όταν το ένα κόμμα παραπέμπει (!) βουλευτή του άλλου στην Επιτροπή Δεοντολογίας της Βουλής ως ρατσιστή. Κάτω από τα τραγελαφικά αυτά επεισόδια κρύβεται η σκληρή πραγματικότητα ότι ο μικρός εταίρος, όπως είναι αναμενόμενο άλλωστε (κάτι αντίστοιχο είχει παρατηρηθεί και το 2012 – 15), φθείρεται αναλογικά περισσότερο από τον μεγαλύτερο και θα βρεθεί αντιμέτωπος με το φάσμα της κοινοβουλευτικής του εξαφάνισης στις επόμενες εκλογές. Ο μόνος μάλλον τρόπος για να διασωθούν οι ΑΝΕΛ φαίνεται πως θα ήταν η συνένωσή τους με άλλα σχήματα και πρόσωπα του ευρύτερου ακροδεξιού χώρου (εκτός της Χρυσής Αυγής), σε μια κατεύθυνση εθνικιστική/ευρωφοβική αλλά όχι και αντικοινοβουλευτική/αντιδημοκρατική. Παρεμφερείς σχηματισμοί έχουν ήδη βρει σημαντική εκλογική απήχηση σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, άρα θα μπορούσε να σκεφθεί κανείς, γιατί όχι και στην Ελλάδα αύριο. Για να έχει όμως στοιχειώδη αξιοπιστία μαι τέτοια κίνηση, σχεδόν αυτονόητη πολιτική προϋπόθεση είναι ένα θορυβώδες διαζύγιο με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Σ’ αυτή την περίπτωση θα είναι πολύ δύσκολο να αποφευχθούν οι πρόωρες εκλογές, εκτός εάν οι εσωτερικοί τριγμοί που παρατηρούνται τελευταία στο «Κίνημα Αλλαγής» οδηγήσουν σε διάσπαση και θεαματικές περαιτέρω πολιτικές εξελίξεις. Ενδέχεται λοιπόν οι επόμενοι μήνες να κρύβουν πολιτικές εκπλήξεις. Ούτως ή άλλως όμως το κρίσιμο ζητούμενο δεν είναι τόσο το πότε θα γίνουν οι εκλογές, όσο μάλλον το πως θα προκύψει από αυτές μια ισχυρή κυβέρνηση με ισχυρό αναπτυξιακό προσανατολισμό, ώστε η χώρα να μπορέσει να βγει από την πτωχοποίηση και να γίνει οικονομικά και κοινωνικά βιώσιμη.

Τρίτη 22 Μαΐου 2018

Ομιλία του Κώστα Χρυσόγονου στην επιτροπή νομικών υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου για την προληπτική εποπτεία των επιχειρήσεων επενδύσεων


Ευχαριστώ Πρόεδρε - Αγαπητοί συνάδελφοι,
Οι επιχειρήσεις επενδύσεων διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη διευκόλυνση των αποταμιεύσεων και των ροών επενδύσεων σε ολόκληρη την ΕΕ, με διάφορες υπηρεσίες που χρησιμοποιούνται για τη στήριξη της αποτελεσματικής κατανομής κεφαλαίων και της διαχείρισης κινδύνων. Μια ισχυρή προληπτική εποπτεία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος των κανονιστικών όρων υπό τους οποίους τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα Ένωση.
Τα υφιστάμενα καθεστώτα προληπτικής εποπτείας στην ΕΕ βασίζονται σε μεγάλο βαθμό σε διαδοχικές επαναλήψεις των διεθνών ρυθμιστικών προτύπων που έχουν τεθεί για μεγάλους τραπεζικούς ομίλους, αλλά φαίνεται ότι δεν αντιμετωπίζουν επαρκώς τους ειδικούς κινδύνους που υπάρχουν στις διάφορες δραστηριότητες των επιχειρήσεων επενδύσεων. Η πρόταση της παρούσας οδηγίας αποσκοπεί στην αντιμετώπιση των τρωτών σημείων και των κινδύνων που υπάρχουν στις επιχειρήσεις επενδύσεων μέσω κατάλληλων προληπτικών ρυθμίσεων σε επίπεδο Ένωσης. Στο πλαίσιο αυτό, οι τροπολογίες στην πρόταση που έχω συμπεριλάβει στο σχέδιο γνωμοδότησής μου για την προώθηση των ακόλουθων βασικών πτυχών:
1. ενίσχυση της διαφάνειας όσον αφορά τις υποχρεώσεις υποβολής εκθέσεων των επιχειρήσεων επενδύσεων προς τις αρχές εποπτείας, συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Αρχής Τραπεζών.
2. οι κυρώσεις που επιβάλλουν οι αρμόδιες αρχές στις επιχειρήσεις αυτές σε περίπτωση που δεν τηρούν τις υποχρεώσεις τους. Συγκεκριμένα, προτείνω να ενισχυθεί η αποτροπή όχι μόνο με την αύξηση των χρηματικών ποινών αλλά και με την επιβολή στις επιχειρήσεις που έχουν καταδικαστεί να δημοσιεύουν τις κυρώσεις στη δική τους ιστοσελίδα και όχι μόνο στην ιστοσελίδα της αρμόδιας εποπτικής αρχής.
3. Έχω καταθέσει επίσης ορισμένες τροπολογίες με στόχο την καλύτερη ρύθμιση της πολιτικής αποδοχών και την εποπτεία της, περιορίζοντας, για παράδειγμα, το κυμαινόμενο τμήμα της αμοιβής στο 50% του σταθερού μέρους.
4. Ένα σημαντικό σημείο είναι επίσης το άρθρο 29 της πρότασης.
Θεωρώ ότι δεν πρέπει να επιτρέπεται σε μια επιχείρηση επενδύσεων, που επωφελείται έκτακτης δημόσιας οικονομικής στήριξης, να καταβάλλει οποιαδήποτε μεταβλητή αμοιβή.
Αναμένω βεβαίως και τις δικές σας τροπολογίες και τοποθετήσεις σε αυτό το σημαντικό θέμα.
Σας ευχαριστώ

Ομιλία του Κώστα Χρυσόγονου στην επιτροπή νομικών υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου για την εποπτεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με το χρηματοπιστωτικό σύστημα και τη σύσταση ενός Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Συστημικού Κινδύνου (ESRB)


Η ενίσχυση της αποτελεσματικότητας, της ανεξαρτησίας και της διαφάνειας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Συστημικού Κινδύνου (ESRB) θα μπορούσε να βελτιώσει το συντονισμό και την αξιοπιστία των μακροπροληπτικών πολιτικών εντός της ΕΕ και να επιτρέψει στο ESRB να εκπληρώσει καλύτερα την εντολή του. Οι τροπολογίες που περιλαμβάνονται στο σχέδιο γνωμοδότησης αποσκοπούν στην επισήμανση και τη διασφάλιση αυτών των πτυχών.
Η στενή συνεργασία μεταξύ της ΕΚΤ και του ESRB και η ανάπτυξη ροών πληροφοριών είναι απαραίτητες προκειμένου να βελτιωθεί η ικανότητα του ESRB να εντοπίζει αποτελεσματικά, να αναλύει και να παρακολουθεί συστημικούς κινδύνους πανευρωπαϊκά. Η αυτονομία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Συστημικού Κινδύνου (ESRB) θα πρέπει να προστατεύεται. Σε αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να διασφαλίζεται η αξιοπιστία, η διαφάνεια και η ανεξαρτησία του ESRB.
Στο πλαίσιο αυτό, τα καθήκοντα του επικεφαλής της γραμματείας του ESRB θα πρέπει να εξηγούνται και να διευκρινίζονται επαρκώς. Ο διορισμός του επικεφαλής, Γραμματέας του ESRB θα πρέπει να διοργανώνεται με ανοικτή και διαφανή διαδικασία. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο θα πρέπει να ενημερώνονται λεπτομερώς. Επίσης, ο πρώτος αντιπρόεδρος θα πρέπει να διοριστεί με διαφάνεια, κατόπιν συμφωνίας των αρχηγών κρατών της ευρωζώνης και σε διαβούλευση με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για μια θητεία 5 ετών, γιατί υπάρχει ανάγκη για ισόρροπη και αποτελεσματική εκπροσώπηση των κρατών μελών συνολικά. Η λειτουργική δομή, η διαχείριση και η σύνθεση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Συστημικού Κινδύνου (ESRB) θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να σέβεται το κράτος δικαίου, τα θεμελιώδη δικαιώματα, καθώς και την αρχή της κυριαρχίας των κρατών.
Η διαφάνεια, η αξιοπιστία και η δημοκρατία αποτελούν απαραίτητες αρχές για ένα βιώσιμο και αξιόπιστο χρηματοπιστωτικό σύστημα, εάν η ΕΕ επιθυμεί αποτελεσματικά να αποτρέψει ή να μετριάσει τους συστημικούς κινδύνους για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα και να εγγυηθεί μια ισορροπημένη, συνεκτική και δίκαιη ανάπτυξη εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σας ευχαριστώ πολύ.

Πέμπτη 17 Μαΐου 2018

Ομιλία του Κώστα Χρυσόγονου στο Ευρωκοινοβούλιο σχετικά με τον κανονισμό για την εισαγωγή πολιτιστικών αγαθών


Αγαπητοί συνάδελφοι, τα πολιτιστικά αγαθά και η πολιτιστική κληρονομιά έχουνε μια ανεκτίμητη κοινωνική, πολιτική, οικονομική και περιβαλλοντική αξία και είναι πάρα πολύ σημαντικά για την μνήμα και την ταυτότητα των πολιτών και δημιουργούν επίσης την αίσθηση του ανήκειν σε μια κοινότητα. Η πολιτιστική κληρονομιά είναι μια μη ανανεώσιμη πηγή, μοναδική και δεν μπορεί να αντικατασταθεί, ούτε να υποκατασταθεί, δεν μπορεί να αλλαχθεί με κάτι άλλο και αντιμετωπίζει πάρα πολλές σοβαρές απειλές, που έχουν να κάνουν με πολιτιστικές, κοινωνικές, περιβαλλοντικές, οικονομικές και τεχνολογικές εξελίξεις που επηρεάζουν όλες τις πτυχές της ανθρώπινης ζωής. Η παράνομη διακίνηση τέτοιων αγαθών, η αρχαιοκαπηλία, η λεηλασία συνδέονται με το οργανωμένο έγκλημα, με το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και με την τρομοκρατία. Προβλέπεται ότι η παράνομη αυτή αγορά αγαθών πολιτιστικής κληρονομιάς αποτιμάται σε 6 – 8 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Επομένως θα λέγαμε ότι είναι η μεγαλύτερη παράνομη αγορά μετά τα ναρκωτικά και μετά τα όπλα. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να δούμε ότι υπάρχουν αποδείξεις που καταδεικνύουν ότι τρομοκρατικές οργανώσεις όπως ο ISIS, χρησιμοποιούν την παράνομη αυτή αγορά πολιτιστικών αγαθών προκειμένου να χρηματοδοτηθούνε. Έργα τέχνης και πολιτιστικά αγαθά λεηλατούνται από το ISIS στη Συρία, το Ιράκ, την Υεμένη και άλλες χώρες οι οποίες πλήττονται από ένοπλες συρράξεις και πολύ συχνά εν συνεχεία τα αγαθά αυτά πωλούνται από οίκους δημοπρασίας στην Ευρώπη, μολονότι υφίσταται κανόνες που θα έπρεπε να απαγορεύουν την εισαγωγή αγαθών από τις χώρες αυτές, υπό συγκεκριμένες συνθήκες. Μία ιδιαίτερα προβεβλημένη περίπτωση έχει να κάνει με την πόλη της Παλμύρας, με την αρχαιοκαπηλία πολιτιστικών αγαθών από την πόλη αυτή. Ξέρετε ότι τα πολιτιστικά αυτά αγαθά αποτιμούνται σε πολύ μεγάλα ποσά και υπάρχουν πάρα πολλοί ενδιαφερόμενοι αγοραστές, επομένως αποτελούν πολύ σημαντικό στοιχείο της παράνομης πώλησης τέτοιων αγαθών. Δυστυχώς λόγω των πολλών διαφορετικών διαύλων προώθησης των αγαθών αυτών δεν είναι εύκολη η παρακολούθηση.

Η λεηλασία, η αρχαιοκαπηλία και η πώληση των αγαθών αυτών θα πρέπει να ρυθμιστεί περισσότερο. Αυτή τη στιγμή έχουμε πολλές διαφορετικές εθνικές δικαιοδοσίες, με πολλούς διαφορετικούς κανόνες, ως προς το δίκαιο το οποίο θα πρέπει να εφαρμόζεται στις διασυνοριακές δικαστικές διαφορές, όσον αφορά στα πολιτιστικά αγαθά και πολλές φορές χρησιμοποιείται και διαφορετικό σύστημα για να καθοριστεί τελικά ένα πολιτιστικό αγαθό ότι αποτελεί όντως αντικείμενο αρχαιοκαπηλίας ή όχι.

Αυτή τη στιγμή το υφιστάμενο καθεστώς που ισχύει για την επιστροφή τέτοιων λεηλατιθέντων πολιτιστικών αγαθών είναι ένα καθεστώς το οποίο είναι ιδιαίτερα κατακερματισμένο. Αν λάβουμε λοιπόν υπόψη μας όλους αυτούς τους παράγοντες συνειδητοποιούμε ότι θα πρέπει να διορθώσουμε το ταχύτερο δυνατό το ρυθμιστικό πλαίσιο προκειμένου να καταφέρουμε να επιστρέφουμε τα λεηλατιθέντα αυτά πολιτιστικά αγαθά. Αυτή τη στιγμή η πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την εισαγωγή πολιτιστικών αγαθών βρίσκεται στην σωστή κατεύθυνση, αλλά παρόλα αυτά πιστεύουμε ότι θα πρέπει να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο. Είναι πολύ σημαντικό να καλύπτεται επαρκώς η λεηλασία, η αρχαιοκαπηλία, η παράνομη διακίνηση τέτοιων αγαθών, που πολλές φορές καταλήγουνε σε βιβλιοθήκες, σε μουσεία, σε δημόσια αρχεία. Θα πρέπει επίσης να παρακολουθείται η προέλευση των αγαθών αυτών, που πολλές φορές έχει να κάνει με ένοπλες διενέξεις, με δραστηριότητα τρομοκρατικών οργανώσεων. Όλες αυτές οι περιπτώσεις θα πρέπει να εντοπίζονται και να τιμωρούνται. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη μέλη θα πρέπει να λάβουνε τα κατάλληλα μέτρα προκειμένου να καταπολεμήσουνε το παράνομο εμπόριο και τη παράνομη διακίνηση πολιτιστικών αγαθών, που προέρχονται από χώρες που πλήττονται από ένοπλες διενέξεις, ιδιαίτερα για τα πολιτιστικά αγαθά εκείνα που διακινούνε τρομοκρατικές οργανώσεις ή άλλες εγκληματικές οργανώσεις.

Θα πρέπει να προβλέπεται η επιστροφή των έργων αυτών, θα πρέπει να απαγορεύεται η διασυνοριακή διακίνηση τέτοιων πολιτιστικών αγαθών, όπου τα κράτη μέλη έχουνε εύλογους λόγους να πιστεύουνε ότι τα αγαθά αυτά προέρχονται από εμπόλεμες ζώνες και ότι τα έχουν διαχειριστεί ή τα έχουν πουλήσει εγκληματικές ή τρομοκρατικές οργανώσεις και θα πρέπει να υπάρχουν επίσημα πιστοποιητικά. Θα πρέπει να υπάρχουν ομοιόμορφες συνθήκες ως προς την εφαρμογή του προτεινόμενου αυτού κανονισμού. Θα πρέπει οι εκτελεστικές αρμοδιότητες, στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, να προβλέπουν την προσωρινή αποδοχή και αποθήκευση των πολιτιστικών αυτών αγαθών. Θα πρέπει να προβλέπονται ενιαίοι μορφότοποι, ενιαία έγγραφα, καθώς επίσης και ομοιόμορφοι κανόνες για την επεξεργασία των αγαθών αυτών. Θα πρέπει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να έχει εκτελεστικές αρμοδιότητες προκειμένου να δημιουργηθεί μια αξιόπιστη ηλεκτρονική βάση δεδομένων για την αποθήκευση των αγαθών αυτών και για την ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των κρατών μελών. Προκειμένου να εξασφαλιστεί διαφάνεια και δημοκρατία οι αρμοδιότητες αυτές θα πρέπει να προβλεφθούν για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αφού προηγηθεί διαβούλευση με το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ενώ θα πρέπει να γίνει διαβούλευση και σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων, η οποία θα πρέπει να ληφθεί υπόψην.  

Τετάρτη 16 Μαΐου 2018

Η κυβέρνηση οφείλει να προστατεύει τους συνταξιούχους κι όχι να τους οδηγεί στην εξαθλίωση με τις νέες μειώσεις συντάξεων


Οι νέες μειώσεις συντάξεων τις οποίες συμφώνησε η κυβέρνηση με τους δανειστές και πρόκειται να εφαρμοστούν από την 1η Ιανουαρίου 2019 είναι περιττές για την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων που έχουν τεθεί.
Τα ήδη ληφθέντα μέτρα είναι υπεραρκετά όπως αποδεικνύει το γεγονός ότι υπήρξε τερατώδης υπεραπόδοση τόσο το 2016 όσο και το 2017 με πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 4% του ΑΕΠ αντί για 0,5% και 1,75% αντίστοιχα στα δύο αυτά χρόνια.
Εξάλλου το πρώτο εξάμηνο του 2018 καταγράφηκε πρωτογενές πλεόνασμα 2,3 δισ. ευρώ έναντι στόχου για μόλις 374 εκατομμύρια και έναντι πρωτογενούς πλεονάσματος 1,7 δισ. ευρώ την ίδια περίοδο του 2017.
Από όλα αυτά διαφαίνεται ότι η ελληνική κυβέρνηση διαθέτει διαπραγματευτικό περιθώριο απέναντι στους δανειστές και θα όφειλε να το αξιοποιήσει για να προστατεύει τους συνταξιούχους.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι η ανερμάτιστη πολιτική της δεν εμπνέει εμπιστοσύνη στην άλλη πλευρά με αποτέλεσμα οι δανειστές να μας επιβάλλουν την λήψη μέτρων εξοντωτικών για τους κοινωνικά ασθενέστερους και αντιπαραγωγικών για την ελληνική οικονομία στο σύνολό της, αφού έτσι υπονομεύεται κάθε αναπτυξιακή προοπτική.
Χρειαζόμαστε μία πιο ισχυρή και πιο αξιόπιστη κυβέρνηση ώστε να μπορέσει τόσο να διαπραγματευθεί με μεγαλύτερη επιτυχία όσο όμως και να δρομολογήσει την είσοδο της χώρας σε μακροπρόθεσμα βιώσιμη τροχιά ανάπτυξης.

Ομιλία μου στην Επιτροπή Νομικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου, για τις συνθήκες εργασίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Τρίτη 15 Μαΐου 2018

Μια πρωτοβουλία που δημιουργεί ερωτηματικά

Δημοσιευμένο άρθρο του Κώστα Χρυσόγονου στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ»


Σύμφωνα με το άρθρο 54 παρ.1 του Συντάγματος , το εκλογικό σύστημα και οι εκλογικές περιφέρειες ορίζονται με το νόμο (που ισχύει από τις μεθεπόμενες εκλογές , εκτός αν υπερψηφισθεί από τα δύο τρίτα της Βουλής). Συνεπώς ο σχεδιασμός και ανασχεδιασμός των ορίων των περιφερειών ανήκει καταρχήν στην αρμοδιότητα του κοινού νομοθέτη, με την προϋπόθεση βέβαια να μην καθορίζονται κατά τρόπο καταδολιευτικό (o διεθνής όρος είναι gerrymandering) της απορρέουσας από την ίδια τη δημοκρατική αρχή ισότητας της ψήφου και της ελεύθερης και ανόθευτης έκφρασης της λαϊκής βούλησης (άρθρα 1 και 52 του Συντάγματος).

Κάτω από τις προϋποθέσεις αυτές, η κατάτμηση της υπερμεγέθους εκλογικής περιφέρειας Β΄ Αθηνών, με 44 βουλευτικές έδρες και σχεδόν 1,5 εκατομμύριο εγγεγραμμένους ψηφοφόρους , δεν φαίνεται να παρουσιάζει καθεαυτή κάποιο πρόβλημα συνταγματικότητας. Ωστόσο ερωτηματικά δημιουργεί η πρόθεση της κυβέρνησης, όπως αυτή διαλαμβάνεται στην από 14.05.2018 επιστολή του Υπουργού Εσωτερικών προς τα κοινοβουλευτικά κόμματα, για επιλεκτική κατάτμηση και του υπολοίπου Αττικής , το οποίο είναι εντούτοις μικρότερο από την εκλογική περιφέρεια Α΄ Θεσσαλονίκης και ελάχιστα μεγαλύτερο από την Α΄ Αθηνών (15,16 και 14 έδρες αντίστοιχα).

Πέρα από αυτό εξάλλου, το κυριότερο έλλειμμα αντιπροσώπευσης σήμερα αφορά στην απουσία πρόβλεψης και πρακτικής δυνατότητας για άσκηση του εκλογικού δικαιώματος από τους πολυάριθμους (ιδίως μετά τη μαζική μετανάστευση νέων Ελλήνων τα τελευταία χρόνια) πολίτες που διαβιούν στο εξωτερικό. Όπως είχα επισημάνει σε ανύποπτο χρόνο (σε ομιλία μου στο Μόντρεαλ του Καναδά τον Οκτώβριο του 2017), είναι πολιτικά και ηθικά επιβεβλημένη η ψήφος στους Έλληνες του εξωτερικού , π.χ. με την εκλογή από εκείνους 12 βουλευτών αντί των σημερινών βουλευτών Επικρατείας (βλ. progressivecitizens.gr /2017/10/31).

Κυριακή 13 Μαΐου 2018

Συνέντευξη του Κώστα Χρυσόγονου στο Liberal.gr


Συνέντευξη στον Τάσο Ευαγγελίου 12/05


– Κύριε Χρυσόγονε, πως βλέπετε την κατάσταση σήμερα στο χώρο της κεντροαριστεράς;
Έχω την εντύπωση πως δεν έχει μορφοποιηθεί ακόμα το σχήμα με το οποίο ο χώρος θα συμμετάσχει στις επόμενες εκλογές. Άλλωστε δεν ξέρουμε και ποιος είναι αυτός ο χρόνος, αλλά ούτε και τις προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες θα γίνουν οι εκλογές αυτές. Έχω την εντύπωση πάντως πως έχουμε πολλά να δούμε ακόμη.

– Δηλαδή δεν έχει κλείσει το θέμα των εξελίξεων στην κεντροαριστερά; Και οι εξελίξεις θα είναι στο εσωτερικό του Κινήματος Αλλαγής ή θα υπάρξει και εμπλοκή του ΣΥΡΙΖΑ;
Είναι προφανές ότι υπάρχουν εσωτερικοί τριγμοί στο Κίνημα Αλλαγής. Είναι επίσης προφανές ότι υπάρχουν και διαφορετικές προσεγγίσεις ως προς το ζήτημα των πιθανών συμμαχιών μετά τις εκλογές. Επίσης, υπάρχουν και άλλοι αδιευκρίνιστοι παράγοντες, όπως για παράδειγμα η στάση που θα τηρήσει ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, που δείχνει να έχει αποστασιοποιηθεί από τα τεκταινόμενα, οι σχέσεις της κ. Φώφης Γεννηματά με τον κ. Σταύρο Θεοδωράκη και άλλα διάφορα. Παρατηρούμε δηλαδή μια κινητικότητα στο χώρο αυτό που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν έχει μορφοποιηθεί, όπως ήδη σας είπα, το τελικό σχήμα. Το σχήμα με το οποίο θα λάβει μέρος και στις επόμενες εκλογές.

– Το τελευταίο διάστημα υπήρξαν πληροφορίες που φέρουν τον ΣΥΡΙΖΑ να «στήνει παγίδες» στο Κίνημα Αλλαγής. Εκτιμάται πως συμβαίνει κάτι τέτοιο σε μια προσπάθεια να αποσπάσει και κόσμο από το χώρο αυτό;
Το να αποσπάσει ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφοφόρους από το Κινήματος Αλλαγής είναι πολύ δύσκολο διότι η βάση η οποία έχει απομείνει, μετά τις διαρροές των προηγούμενων ετών, είναι εξαιρετικά αντιΣΥΡΙΖΑ. Αυτό επιβεβαιώνεται και από τα στοιχεία όλων των δημοσκοπήσεων που γίνονται εδώ και αρκετό καιρό. Εκτιμώ ότι το περισσότερο που θα μπορούσε να πετύχει ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν μια σχετική στεγανοποίηση ως προς τις δικές του διαρροές προς το Κίνημα Αλλαγής. Εν τούτοις οφείλω να σημειώσω ότι τελικά, όπως προκύπτει πάντα από τις δημοσκοπήσεις, αυτό που καταγράφεται δεν είναι μια ροή ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ προς το Κίνημα Αλλαγής, ΚΙΝΑΛ αλλά διαρροή ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ κατ΄ ευθείαν στη ΝΔ. Και αυτό, προφανώς, πρέπει να προβληματίσει και τους ανθρώπους του Κινήματος Αλλαγής, το οποίο, μετά από μια δημοσκοπική ανάταση λόγω της εκλογής αρχηγού φαίνεται να έχει προσγειωθεί και πάλι σε νούμερα που καθιστούν αμφίβολη την επίτευξη του στόχου για ένα διψήφιο ποσοστό στις επόμενες εκλογές.

– Κινείστε στις Βρυξέλλες ως ευρωβουλευτής. Εκτιμάτε, βάσει όσων ακούτε, πως η κυβέρνηση μπορεί να πετύχει αναβολή της μείωσης των συντάξεων, όπως αφήνουν εντέχνως να εννοηθεί στελέχη της;
Το βλέπω δύσκολο. Πιο εύκολο θα ήταν να πετύχει την εφαρμογή κάποιων από τα αντίμετρα από την 1/1/2019, που θα μπορούσαν να αντισταθμίσουν, ίσως, ένα μέρος των απωλειών για τους συνταξιούχους και ταυτόχρονα να δώσουν στην Κυβέρνηση κάποια δημοσκοπική και εκλογική ανάσα απευθυνόμενη σε άλλα στρώματα ψηφοφόρων. Ούτως ή άλλως οι συνταξιούχοι δεν είναι το προνομιακό εκλογικό ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ. Από τις δημοσκοπήσεις προκύπτει πως άλλα είναι τα προνομιακά του ακροατήρια. Ενδέχεται, λοιπόν, η κυβέρνηση να επιδιώξει να «χαϊδέψει» αυτά τα ακροατήρια και όχι τους συνταξιούχους. Σε κάθε περίπτωση έχω την αίσθηση, ότι τα ηγετικά στελέχη της κυβέρνησης εκτιμούν πως μπορούν να αντέξουν το κόστος μιας μείωσης των συντάξεων με την εφαρμογή κάποιων αντιμέτρων. Στο πλαίσιο αυτό θα επιδιώξει να ωθήσει την ημερομηνία της εκλογικής αναμέτρησης όσο το δυνατόν πιο πίσω, ίσως και μέχρι τον Οκτώβριο του 2019. Το πρόβλημα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνος του. Ο μικρότερος κυβερνητικός εταίρος πιέζεται κατά δεινό τρόπο. Πράγμα που καθίσταται προφανές από το τελευταία τραγελαφικά επεισόδια τόσο μεταξύ της κ. Αυλωνίτου και του κ. Δ. Καμμένου όσο και την παραπομπή του κ. Κ. Κατσίκη στην επιτροπή Δεοντολογίας της Βουλής. Άρα, έχω την αίσθηση πως κάποια στιγμή ο κ. Π. Καμμένος θα βρεθεί στον πειρασμό να εγκαταλείψει την κυβέρνηση και να σχηματίσει κάποιας μορφής ευρωφοβικό - ευρωσκεπτικιστικό κόμμα στα δεξιά της Ν.Δ. Σε συνεργασία, πάντα, με άλλους προερχόμενους από τον ευρύτερο ακροδεξιό χώρο. Στην περίπτωση αυτή είναι φανερό θα εγκαταλείψει την κυβέρνηση για να έχει τη στοιχειώδη πειστικότητα. Αν συμβεί κάτι τέτοιο ο κ. Τσίπρας θα αναγκαστεί να ζητήσει άλλα στηρίγματα προκειμένου να συνεχίσει να κυβερνά και να μην οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές. Δεν είμαι βέβαιος όμως ότι θα τα βρει...

– Εκτιμάται ότι θα υπάρξει καθαρή έξοδος από τα μνημόνια τον Αύγουστο;
Η καθαρή έξοδος είναι μια κουβέντα. Ζήτημα είναι σε τι μπορεί να μεταφραστεί η έξοδος από τα μνημόνια. Δηλαδή σε τι είδους περίοδο μπαίνουμε μετά και βέβαια πόσο μπορεί να διαρκέσει η επιστροφή μας στις αγορές. Διότι κακά τα ψέματα, αν να καταφέρουμε “να πουλήσουμε” κάποια ομόλογα φέτος ή του χρόνου δεν σημαίνει ότι θα μπορέσουμε να το κάνουμε και το 2022 που οι λήξεις βρίσκονται πλέον σε επίπεδα δυσθεώρητα. Στο πλαίσιο αυτό χρειαζόμαστε οπωσδήποτε μια εξομάλυνση του προφίλ του χρέους ταυτόχρονα με μείωση των επιτοκίων εκ μέρους των δανειστών. Κυρίως χρειαζόμαστε να περάσει η χώρα σε δυναμική τροχιά ανάπτυξης. Και αυτό είναι φανερό ότι δεν μπορεί να το επιτύχει και να το δρομολογήσει η σημερινή κυβέρνηση.

– Είστε ο πρώτος που ειδοποιήσατε με επιστολή τον Πρωθυπουργό για τον επικίνδυνο δρόμο του πρώτου εξαμήνου του 2015. Δεν εισακουστήκατε. Που το αποδίδετε αυτό;
Όσα έγιναν το πρώτο εξάμηνο του 2015 στοίχισαν, προφανώς, στη χώρα. Ήταν αποτέλεσμα, καθόσον γνωρίζω, επαφής μεταξύ του κ. Αλ. Τσίπρα και του κ. Γ. Βαρουφάκη η οποία έγινε το καλοκαίρι του 2014 μετά τις ευρωεκλογές και στην οποία φαίνεται ότι ο κ. Τσίπρας γοητεύτηκε από τον κ. Βαρουφάκη και πίστεψε τις ουτοπίες του. Το αποτέλεσμα ήταν ότι ενώ αρχικά η προοπτική της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια σταδιακή προσγείωση στην πραγματικότητα καθώς πλησιάζαμε το χρόνο των βουλευτικών εκλογών, όχι μόνο δεν έγινε τέτοια προσγείωση, αλλά δεν υλοποιήθηκε η υπόσχεση προς τον κ. Κουβέλη και τους υπόλοιπους της ΔΗΜΑΡ, ότι θα συμπεριλαμβάνονταν στα ψηφοδέλτια, πράγμα που θα έδινε και ένα σήμα μετριοπάθειας. Θα ηρεμούσε και τις αγορές και τους δανειστές. Επιπλέον, πήγαμε σε όξυνση της ρητορικής στην προεκλογική περίοδο, όξυνση εντελώς αντιπαραγωγική διότι τροφοδότησε ακριβώς τις ανησυχίες και των κεφαλαιαγορών και των δανειστών πήγαμε σε μια παράταιρη, σχεδόν «παρά φύσιν» συνεργασία με τους ΑΝΕΛ. Και αυτό αντί του φυσιολογικού που θα ήταν μια συνεργασία με το ποτάμι. Το χειρότερο από όλα ήταν ότι διορίστηκε υπουργός οικονομικών ο κ. Βαρουφάκης που επιχείρησε να μετατρέψει τα ουτοπικά του σχέδια σε πραγματικότητα. Δυστυχώς το κόστος πλήρωσε και πληρώνει ακόμη ο ελληνικός λαός.

– Μιλήσατε για ενδεχόμενη αποχώρηση Καμμένου. Αυτό ίσως γίνει αν υπάρξουν εξελίξεις στο Σκοπιανό. Εσείς πιστεύετε πως πρέπει να κλείσει αυτό το ανοιχτό κεφάλαιο της εξωτερικής μας πολιτικής ή πρέπει να παραμείνει ως έχει;
Εάν μπορούμε να οδηγηθούμε σε κατά κυριολεξία λύση αυτό θα είναι εθνικά επωφελές. Αν όμως πρόκειται απλώς για ένα «κουκούλωμα» του προβλήματος, μια ονομασία η οποία θα ισχύει ουσιαστικά μόνο για το ΝΑΤΟ και δεν θα χρησιμοποιείται ούτε στο εσωτερικό των Σκοπίων ούτε βεβαίως και στις σχέσεις τους με τα 140 κράτη, που τους έχουν αναγνωρίσει με τη συνταγματική τους ονομασία, τότε ουσιαστικά δεν έχουμε να κερδίσουμε τίποτα. Το μόνο που κάνουμε είναι να τους δώσουμε την είσοδο στο ΝΑΤΟ, δηλαδή αυτό που επιθυμούν οι ίδιοι. Αυτό δεν είναι μια λύση επωφελής για τα εθνικά συμφέροντα, δεν είναι καν λύση. Ανακυκλώνει ουσιαστικά το πρόβλημα στο μέλλον όταν ενδεχομένως επανέλθει στην εξουσία το «VMRO». Πρέπει υπάρξει λύση που θα ισχύει όχι μόνον έναντι όλων αλλά και στο εσωτερικό των Σκοπίων. Διότι για να πετύχεις κάτι που θα έχει διάρκεια στο χρόνο πρέπει σε αυτό το κάτι να συμπεριληφθεί και ο πιο ακραίος παίκτης που είναι το εθνικιστικό κόμμα VMRO.

– Εσείς θα συνεχίσετε την πολιτική σας δράση μετά το τέλος της θητείας στο ευρωκοινοβούλιο;
Στην πολιτική κάποιες φορές όσα φέρνει η ώρα δεν α φέρνει ο χρόνος. Αυτή τη στιγμή πάντως δεν διαφαίνεται προοπτική νέας υποψηφιότητάς μου μετά τη λήξη της θητείας μου. Πιθανότερη προοπτική αυτή τη στιγμή η επιστροφή μου στο πανεπιστήμιο.

Τρίτη 8 Μαΐου 2018

Ο Πρωθυπουργός καθημερινά αναδεικνύει ότι ο ίδιος είναι πιο παλιός από το παλιό πολιτικό σύστημα, το οποίο καταγγέλλει διαρκώς



Στη χθεσινή του ομιλία στο συνέδριο για την ψηφιακή οικονομία ο πρωθυπουργός πολύ σωστά διακήρυξε ότι το παλιό μοντέλο της ευνοιοκρατίας και των πελατειακών σχέσεων δεν μπορεί να μας πάει μακριά στο σύγχρονο περιβάλλον του παγκοσμιοποιημένου ανταγωνισμού. Στην πράξη όμως ο ίδιος αναπαράγει αυτό το παλιό μοντέλο με τον χειρότερο τρόπο. Άνθρωποι καταφανώς στερούμενοι ακόμη και τα ελάχιστα τυπικά προσόντα διορίζονται σε στρατηγικής σημασίας θέσεις και αναλαμβάνουν υψηλούς μισθούς από το ελληνικό δημόσιο επιβαρύνοντας έτσι τον φορολογούμενο πολίτη. 

Η οικογενειοκρατία ανθεί και προσλαμβάνει νέες πρωτόγνωρες διαστάσεις. Φιλοκυβερνητικά μέσα μαζικής ενημέρωσης καταφανώς ζημιογόνα συντηρούνται βρίσκοντας μυστηριώδεις χρηματοδοτήσεις και βέβαια επιδοτούμενα έμμεσα με κρατική διαφήμιση. Δίνονται εφάπαξ παροχές ελεημοσύνης σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες με στόχο τη βελτίωση σήμερα των δημοσκοπικών και αύριο εκλογικών επιδόσεων του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να υπάρχει καμία σοβαρή αναπτυξιακή στόχευση και προοπτική.

Με αυτά και με πολλά άλλα, ο κ. Τσίπρας καθημερινά αναδεικνύει ότι ο ίδιος είναι πιο παλιός από το παλιό πολιτικό σύστημα, το οποίο καταγγέλλει διαρκώς. Γι’ αυτό άλλωστε η χώρα διαρκώς αποτυγχάνει στην επίτευξη των προβλεπόμενων ρυθμών ανάπτυξης και στην ανάκτηση του εθνικού εισοδήματος που χάθηκε στα χρόνια της κρίσης. Χρειαζόμαστε μια άλλη πολιτική από μια άλλη κυβέρνηση.



Πέμπτη 3 Μαΐου 2018

Αρχή άνδρα δείκνυσι


Η δικαστική ανεξαρτησία είναι μια συνταγματική Αρχή (άρθρο 87 παρ. 1 Συντ.), την οποία θεωρητικά αποδέχονται όλες οι πολιτικές δυνάμεις του λεγόμενου «συνταγματικού τόξου». Στην πράξη ωστόσο, οι προσπάθειες επηρεασμού της Δικαιοσύνης με διάφορους τρόπους από το πολιτικό σύστημα είναι μάλλον συχνότερες και εντατικότερες από ό,τι συμβαίνει στα άλλα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης (με την εξαίρεση βέβαια Ουγγαρίας και Πολωνίας). Η σημερινή κυβέρνηση μάλιστα φαίνεται να έχει ήδη υπερβεί κάθε σχετικό ιστορικό προηγούμενο, τόσο ως προς τις λεκτικές παρεμβάσεις (με κορυφαία την κατηγορηματική δήλωση του ίδιου του Πρωθυπουργού ότι «δεν δίνει καμία πιθανότητα» να κριθεί αντισυνταγματικός από τα δικαστήρια συγκεκριμένος νόμος, που κρίθηκε εντούτοις αντισυνταγματικός από την ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας λίγες εβδομάδες αργότερα), όσο και ως προς τις επιλογές στην ηγεσία των ανώτατων δικαστηρίων, σύμφωνα με το άρθρο 90 παρ. 5 Συντ. (όπου οι κυβερνητικές «καταδύσεις» στην επετηρίδα ήταν τόσο αδίστακτες, ώστε ανάγκασαν επίτιμο πρόεδρο του ΣτΕ να κάνει λόγο για «απόπειρα απαξίωσης της ιστορικής πορείας» του δικαστηρίου και για «διατάραξη της εύρυθμης λειτουργίας των θεσμών», βλ. Χ. Γεραρή, «Καθημερινή» 25/9/2017). Συνεπώς είναι ευκταία μια πληρέστερη κατοχύρωση της δικαστικής ανεξαρτησίας στην επόμενη συνταγματική αναθεώρηση.

Μια εύστοχη πρόταση προς την κατεύθυνση αυτή περιλαμβάνεται στη δέσμη ιδεών που εκπόνησε εξαμελής ομάδα ειδικών (Βερναρδάκης, Δημητρόπουλος, Ζώρας, Κατρούγκαλος, Νικολόπουλος, Χρυσόγονος) ύστερα από παρότρυνση του Πρωθυπουργού και εμφανίζεται στη δημόσια σφαίρα ως «πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ», χωρίς στην πραγματικότητα να έχει συζητηθεί ποτέ στην Κεντρική Επιτροπή ή την Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος και χωρίς βέβαια να έχει κατατεθεί στη Βουλή. Ειδικότερα προτείνεται εκεί η κατάργηση της επιλογής των προέδρων και αντιπροέδρων των ανωτάτων δικαστηρίων της χώρας (Aρειος Πάγος, Συμβούλιο της Επικρατείας, Ελεγκτικό Συνέδριο) από την κυβέρνηση και η επιλογή τους από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, μέσα από κατάλογο τριών υποψηφίων για κάθε θέση, που θα του έχει υποβάλει η ολομέλεια του οικείου δικαστηρίου. Παράλληλα μάλιστα προτείνεται η απαγόρευση σύστασης περισσότερων της μιας θέσης αντιπροέδρου σε καθένα από τα δικαστήρια αυτά, ώστε να τερματιστεί η «βιομηχανία» κατασκευής νέων υπεράριθμων θέσεων από τον νομοθέτη, καθ' υπέρβαση των λειτουργικών αναγκών των ανωτάτων δικαστηρίων (με απώτερο στόχο τον πολλαπλασιασμό των κρίσεων από το Υπουργικό Συμβούλιο, ώστε να δίδεται υπονοούμενο και σταθερό κατ' έτος κίνητρο ή αντικίνητρο για τη δικαιοδοτική συμπεριφορά των μελών τους).

Απαραίτητη προϋπόθεση όμως για να κινηθεί η προβλεπόμενη στο άρθρο 110 του Συντάγματος διαδικασία αναθεώρησης, τόσο του άρθρου 90 όσο και οποιασδήποτε άλλης συνταγματικής διάταξης, είναι να διαπιστωθεί η ανάγκη αναθεώρησης από την πλειοψηφία της Βουλής (και στη συνέχεια, αφού μεσολαβήσουν εκλογές, η επόμενη Βουλή να αποφασίσει τελικά επί των αναθεωρητέων διατάξεων). Είναι όμως εξαιρετικά αμφίβολο κατά πόσο ο Πρωθυπουργός έχει σοβαρή πρόθεση να δρομολογήσει μια τέτοια διαδικασία, παρά τις δημόσιες περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του. Και τούτο για δύο κυρίως λόγους: Πρώτο, γνωρίζει ότι μετά τις εκλογές ο ίδιος δεν θα είναι πλέον ένοικος του Μεγάρου Μαξίμου και πως «αρχιτέκτονας» της τελικής μορφής του συνταγματικού μας κειμένου θα γίνει έτσι ο διάδοχός του στην πρωθυπουργία. Δεύτερο και σημαντικότερο, είναι καταφανώς αδύνατο από πολιτική άποψη να κατατεθεί οποιαδήποτε πρόταση αναθεώρησης χωρίς να περιλαμβάνεται σε αυτή και το άρθρο 86 του Συντάγματος. Αν όμως καταργηθεί ή έστω περισταλεί δραστικά η παρεχόμενη από το άρθρο αυτό ποινική υπερπροστασία (έως σχεδόν ατιμωρησία) των υπουργών και κυρίως των πρώην υπουργών, τότε κάποια μέλη της σημερινής κυβέρνησης ενδέχεται να βρεθούν σε εξαιρετικά δυσάρεστη θέση.

Ενδεικτικό της ελαφρότητας με την οποία αντιμετωπίζει ο Πρωθυπουργός το ζήτημα της συνταγματικής αναθεώρησης είναι το γεγονός ότι μετά την υποβολή της δέσμης ιδεών της εξαμελούς ομάδας ειδικών ακολούθησε η παραπομπή του κειμένου σε μια ατέρμονη και θεατρικού περισσότερο χαρακτήρα «δημόσια διαβούλευση», υπό την ευθύνη ομάδας... μη ειδικών, με προέχουσα την παρουσία διακεκριμένου ηθοποιού (!). Η διαβούλευση αυτή συνεχίζεται (;) χωρίς να υπάρχει καμία ενημέρωση για το αν και πότε σκοπεύει το κυβερνών κόμμα να καταθέσει στη Βουλή πρόταση με τις υπογραφές πενήντα τουλάχιστον βουλευτών του, με ειδική αναφορά στις συνταγματικές διατάξεις των οποίων θα ζητηθεί η αναθεώρηση, οπότε και μόνο ξεκινά η διαδικασία διαπίστωσης της ανάγκης αναθεώρησης, σύμφωνα με το άρθρο 110 παρ. 2 του Συντάγματος. Με δεδομένο άλλωστε ότι το ίδιο άρθρο απαιτεί τη συγκέντρωση πλειοψηφίας τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών (είτε στη Βουλή που διαπιστώνει την ανάγκη αναθεώρησης, είτε στην αναθεωρητική Βουλή μετά τις εκλογές), θα ήταν αναμενόμενο να γινόταν έστω κάποια προσπάθεια διαλόγου της κυβέρνησης με την αξιωματική αντιπολίτευση επί του ζητήματος. Ο Πρωθυπουργός όχι μόνο δεν ανέλαβε καμία σχετική πρωτοβουλία, αλλά έχει αφήσει αναπάντητη επί διετία περίπου την πρόταση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης για συμφωνία των δύο κομμάτων επί των εκατέρωθεν προτάσεων διαπίστωσης ανάγκης αναθεώρησης.

Σε ό,τι με αφορά, η τραυματική εμπειρία που αποκόμισα από τον παραπάνω εμπαιγμό εκ μέρους του Πρωθυπουργού ως προς τη συνταγματική αναθεώρηση, ήταν ένας από τους λόγους οι οποίοι με οδήγησαν στην αποχώρηση από τον ΣΥΡΙΖΑ τον Οκτώβριο του 2017. Αν και το κόμμα αυτό καταγγέλλει σε κάθε ευκαιρία το «παλιό πολιτικό σύστημα» ως υπαίτιο όλων των δεινών της χώρας, στην πράξη το ίδιο αποδεικνύει ότι είναι πιο παλιό από το παλιό. Αρχή άνδρα δείκνυσι, όπως έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι, και το ίδιο ισχύει για τις συλλογικότητες.

http://www.tanea.gr/opinions/all-opinions/article/5555569/arxh-andra-deiknysi/

Ομιλία του Κώστα Χρυσόγονου στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου για την ελάφρυνση του χρέους


Η Ελλάδα επέτυχε, τα δύο προηγούμενα χρόνια, πρωτογενή πλεονάσματα πολλαπλάσιου ύψους σε σχέση με τους στόχους που είχαν τεθεί. Αυτό όμως συνέβη σε βάρος της πραγματικής οικονομίας, αφού το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν μειώθηκε το 2016 και αυξήθηκε ελάχιστα το 2017.
Οι ευρωπαίοι δανειστές πρέπει να αντιληφθούν, ότι η πολιτική αυτή την οποία έχουν επιβάλει είναι αδιέξοδη. Κανένα ύψος πρωτογενών πλεονασμάτων δεν μπορεί να καταστήσει διαχειρίσιμο, ένα δημόσιο χρέος ύψους 180% ενός στάσιμου ΑΕΠ. Ο μόνος τρόπος για να καταστεί βιώσιμο το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι να υπάρξουν ισχυροί ρυθμοί ανάπτυξης στην Ελλάδα. Τούτο προϋποθέτει ελάφρυνση του βάρους εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους από τους δανειστές, ούτως ώστε να μειωθούν οι φορολογικοί συντελεστές σε πιο λογικά επίπεδα. Σεβαστείτε τις θυσίες του ελληνικού λαού και δώστε στην Ελλάδα μια πραγματική ευκαιρία.