Η Ευρώπη πρέπει να δείξει αποφασιστικότητα απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα και να φανεί η ποιότητα της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης

Η ομηρία των δύο Ελλήνων στρατιωτικών στην Τουρκία συνιστά μια περαιτέρω κλιμάκωση της προκλητικότητας του τουρκικού καθεστώτος απέναντι στην Ελλάδα. Την κρίσιμη αυτή στιγμή, η Ευρώπη οφείλει να δείξει την αλληλεγγύη της απέναντι στο κράτος-μέλος της, που δοκιμάζεται από την τουρκική επιθετικότητα. Η αλληλεγγύη αυτή δεν αρκεί να μείνει μόνο στα λόγια, πρέπει να μετουσιωθεί σε πράξεις.

Χρειάζεται να επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία, υπό τη μορφή της απαγόρευσης εξαγωγών οπλικών συστημάτων και ανταλλακτικών και υπό τη μορφή της διακοπής ή μείωσης της ευρωπαϊκής χρηματοδοτικής, προενταξιακής - υποτίθεται - βοήθειας προς την Τουρκία. Είναι άλλωστε δεδομένο ότι η Τουρκία ούτε θέλει, ούτε μπορεί να καταστεί μέλος της Ένωσης και συνεπώς η προενταξιακή βοήθεια αποτελεί ένα κακό ανέκδοτο.

Η Ευρώπη πρέπει να δείξει αποφασιστικότητα, αν θέλει να αποδείξει ότι είναι μια πραγματική Ένωση και όχι ένας ευκαιριακός συνασπισμός συμφερόντων. Τα εμπορικά και οικονομικά συμφέροντα, που μπορεί να υπάρχουν στις σχέσεις επιμέρους ευρωπαϊκών κρατών με την Τουρκία, πρέπει να αξιολογηθούν πολύ χαμηλότερα από την έννοια και την ανάγκη της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Αν η Ευρώπη δεν αποδείξει στις κρίσιμες στιγμές, ότι είναι μια οικογένεια αλληλέγγυων μελών, τότε φοβάμαι ότι μπορεί να καταλήξει σε αποσυνθετικές τάσεις και διεργασίες. Οι ώρες είναι κρίσιμες και πρέπει να φανεί πραγματικά η ποιότητα της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης.