Η αναθεώρηση του Συντάγματος είναι μια υπόθεση ώριμη από καιρό, στη συνείδηση των Ελληνίδων και των Ελλήνων. Είναι φανερό πως ορισμένες από τις πτυχές της πολύπλευρης ελληνικής κρίσης σχετίζονται και με αστοχίες που υπάρχουν σε επιμέρους συνταγματικές διατάξεις.
Παραδείγματος χάρη είναι φανερό πως πρέπει να αναθεωρηθεί το άρθρο 86 προς την κατεύθυνση της περιστολής της ποινικής ασυδοσίας των υπουργών και πρώην υπουργών. Είναι φανερό πως πρέπει να αναθεωρηθεί το άρθρο 62 προς την κατεύθυνση της περιστολής της βουλευτικής ασυλίας, μέσα στα όρια της πολιτικής και μόνον δραστηριότητας του βουλευτή. Είναι φανερό πως πρέπει να αναθεωρηθούν οι διατάξεις σχετικά με την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, έτσι ώστε η αδυναμία της Βουλής να συγκεντρώσει την απαιτούμενη ευρεία πλειοψηφία να μην καταλήγει σε διάλυσή της, αλλά σε εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας μέσω μιας άλλης εναλλακτικής διαδικασίας.
Αυτά καθώς και άλλα θα έπρεπε να αποτελέσουν αντικείμενο σοβαρής συζήτησης μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων και τελικά ευρείας συναίνεσης, η οποία άλλωστε είναι απαραίτητη σύμφωνα με το άρθρο 110 του Συντάγματος, προκειμένου να γίνει εφικτή η αναθεώρησή τους.
Ωστόσο βλέπουμε ότι από τη πλευρά της κυβέρνησης υπάρχει καθυστέρηση στο να έρθει η σχετική πρόταση στη Βουλή και πιθανόν πρόθεση πολιτικής εκμετάλλευσης του ζητήματος. Αυτό είναι λάθος. Δεν πρέπει να μετατρέπουμε το Σύνταγμα σε πεδίο κομματικής αντιδικίας. Πρέπει να προσπαθήσουμε να βρούμε τις συναινέσεις εκείνες, στα πεδία που μπορούν να υπάρξουν, οι οποίες θα διευκολύνουν μια ομαλή εξέλιξη του δημόσιου βίου. Είναι λοιπόν απαραίτητο να ξεκινήσει επιτέλους η διαδικασία της Συνταγματικής αναθεώρησης, έτσι ώστε η επόμενη Βουλή να μπορέσει να είναι αναθεωρητική και να ολοκληρώσει τη τροποποίηση των διατάξεων αυτών, οι οποίες στη πράξη αποδείχθηκαν ανεπιτυχείς.
Παραδείγματος χάρη είναι φανερό πως πρέπει να αναθεωρηθεί το άρθρο 86 προς την κατεύθυνση της περιστολής της ποινικής ασυδοσίας των υπουργών και πρώην υπουργών. Είναι φανερό πως πρέπει να αναθεωρηθεί το άρθρο 62 προς την κατεύθυνση της περιστολής της βουλευτικής ασυλίας, μέσα στα όρια της πολιτικής και μόνον δραστηριότητας του βουλευτή. Είναι φανερό πως πρέπει να αναθεωρηθούν οι διατάξεις σχετικά με την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, έτσι ώστε η αδυναμία της Βουλής να συγκεντρώσει την απαιτούμενη ευρεία πλειοψηφία να μην καταλήγει σε διάλυσή της, αλλά σε εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας μέσω μιας άλλης εναλλακτικής διαδικασίας.
Αυτά καθώς και άλλα θα έπρεπε να αποτελέσουν αντικείμενο σοβαρής συζήτησης μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων και τελικά ευρείας συναίνεσης, η οποία άλλωστε είναι απαραίτητη σύμφωνα με το άρθρο 110 του Συντάγματος, προκειμένου να γίνει εφικτή η αναθεώρησή τους.
Ωστόσο βλέπουμε ότι από τη πλευρά της κυβέρνησης υπάρχει καθυστέρηση στο να έρθει η σχετική πρόταση στη Βουλή και πιθανόν πρόθεση πολιτικής εκμετάλλευσης του ζητήματος. Αυτό είναι λάθος. Δεν πρέπει να μετατρέπουμε το Σύνταγμα σε πεδίο κομματικής αντιδικίας. Πρέπει να προσπαθήσουμε να βρούμε τις συναινέσεις εκείνες, στα πεδία που μπορούν να υπάρξουν, οι οποίες θα διευκολύνουν μια ομαλή εξέλιξη του δημόσιου βίου. Είναι λοιπόν απαραίτητο να ξεκινήσει επιτέλους η διαδικασία της Συνταγματικής αναθεώρησης, έτσι ώστε η επόμενη Βουλή να μπορέσει να είναι αναθεωρητική και να ολοκληρώσει τη τροποποίηση των διατάξεων αυτών, οι οποίες στη πράξη αποδείχθηκαν ανεπιτυχείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου