Συνέντευξη του Κώστα Χρυσόγονου στη «Μακεδονία της Κυριακής» 15/01

Συνέντευξη στον Νίκο Ηλιάδη


Παρακολουθώντας τις κινήσεις στο μέτωπο της διαπραγμάτευσης αλλά και με βάση τις προσλαμβάνουσες που έχετε από τις Βρυξέλλες πιστεύετε πως είμαστε πιο κοντά στο κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης ή σε ένα τέταρτο μνημόνιο;
Είναι δύο ανεξάρτητα ζητήματα. Η δεύτερη αξιολόγηση θα μπορούσε να κλείσει τον Φεβρουάριο αν λυθούν με κάποιον τρόπο τα ζητήματα που θέτει το ΔΝΤ, αλλά η καταβολή της σχετικής δόσης των περίπου 6 δισ. δεν καλύπτει τις δανειακές ανάγκες του ελληνικού δημοσίου για όλο το 2017. Ώς το τέλος της χρονιάς θα πρέπει επομένως να κλείσει τουλάχιστον ακόμη μία αξιολόγηση, ώστε να καταβληθούν τουλάχιστον 6 δισ. ευρώ επιπλέον από τους δανειστές. Τέταρτη σύμβαση δανεισμού από τον ΕΜΣ μετά το 2018 φαίνεται πολιτικά ανέφικτη και άρα η συζήτηση περί τέταρτου μνημονίου είναι φιλολογική, εκτός εάν υπονοείται ένα νέο πρόγραμμα δανεισμού από το ΔΝΤ. Τούτο θα ήταν μια πολύ κακή εξέλιξη, επειδή τα χρήματα του ΔΝΤ είναι λίγα, ίσως 6 έως 10 δισ. ευρώ σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, και παρέχονται με επαχθείς όρους, δηλαδή βραχυπρόθεσμη διάρκεια δανεισμού, υψηλά επιτόκια, αδυναμία οποιασδήποτε ελάφρυνσης και με ακόμη επαχθέστερες προϋποθέσεις λήψης μέτρων δολοφονικής λιτότητας.

Από το 2010 και μετά γίνεται πολλή συζήτηση για την επιρροή των δανειστών στα εσωτερικά πολιτικά μας πράγματα. Προσφάτως ο κ. Βαρουφάκης είπε πως ο κ. Σόιμπλε είχε ξεγράψει την κυβέρνηση Σαμαρά πολύ πριν από τις εκλογές του 2015. Πιστεύετε ότι συμβαίνει κάτι ανάλογο τώρα και με την κυβέρνηση του Αλ. Τσίπρα; 
Είναι υπεραπλούστευση να μιλάμε για «τους δανειστές» ως αυτοί να ήταν ενιαίο σύνολο. Ακόμη και η γερμανική κυβέρνηση αποτελείται από έναν συνασπισμό σήμερα δύο και αύριο ίσως περισσότερων κομμάτων, με διαφορετικές ενίοτε στοχεύσεις. Ειδικά για τον Σόιμπλε και μία μεγάλη μερίδα Χριστιανοδημοκρατών πάντως έχω την εντύπωση ότι τους ενδιαφέρει λιγότερο ποια θα είναι η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση και περισσότερο πώς θα «πειθαρχήσουν» μεγαλύτερες (σε σχέση με την Ελλάδα) χώρες της ευρωζώνης, που έχουν κι εκείνες τις δικές τους δυσκολίες με το κοινό νόμισμα, όπως η Ισπανία, η Ιταλία ή και η Γαλλία. Άρα εξακολουθεί να υπάρχει το σενάριο της «Ιφιγένειας», όπου στην υποτίθεται «απροσάρμοστη» Ελλάδα θα επιβληθεί μία ελεγχόμενη μεν αλλά αυστηρά τιμωρητική έξοδος από την ευρωζώνη, προς παραδειγματισμό των υπολοίπων.

Εάν η αξιολόγηση δεν κλείσει μέσα στο επόμενο δίμηνο τρίμηνο, πιστεύετε ότι οι εκλογές θα είναι αναπόφευκτες; 
Το χρονοδιάγραμμα πληρωμών του δημοσίου χρέους αφήνει να εννοηθεί ότι το ελληνικό δημόσιο μπορεί να ανταποκριθεί, με εξάντληση των δικών του μέσων, το πολύ έως τον Ιούνιο του 2017. Οι πληρωμές τοκοχρεολυσίων Ιουλίου – Αυγούστου μπορούν να εξυπηρετηθούν μόνο αν ώς τότε έχει κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση και έχει καταβληθεί η δόση των 6 δισ. ευρώ, ενώ θα χρειασθούμε και άλλη μία εντός του ίδιου έτους, όπως προανέφερα. Οι πολιτικές προεκτάσεις είναι προφανείς.

Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τον ΣΥΡΙΖΑ να υπολείπεται της ΝΔ και τους πολίτες να πιστεύουν ότι θα χάσει τις εκλογές. Θεωρείτε πως η εικόνα αυτή είναι αναστρέψιμη;
Δεν θεωρώ τίποτα δεδομένο. Στο βρετανικό δημοψήφισμα π.χ. διαψεύσθηκαν όχι μόνο οι δημοσκοπήσεις αλλά ακόμη και τα exit polls. Και στην Ελλάδα όμως παρατηρήθηκαν επανειλημμένες αστοχίες δημοσκοπήσεων στο παρελθόν. Άλλωστε αυτήν τη στιγμή δεν γνωρίζουμε ούτε ποιος θα είναι ο χρόνος των εκλογών ούτε, κυρίως, το πολιτικό τους διακύβευμα. Εκείνο πάντως που μπορεί να αναστρέψει τη σημερινή δυσμενή εικόνα είναι η υλοποίηση εκείνου του μέρους του «προγράμματος της Θεσσαλονίκης», που εξαγγέλθηκε τον Σεπτέμβριο του 2014, το οποίο δεν εξαρτάται από τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές. Πρέπει δηλαδή να καταπολεμηθεί πιο αποτελεσματικά το οργανωμένο οικονομικό έγκλημα, ιδίως το λαθρεμπόριο καυσίμων και καπνού, η μεγάλης έκτασης φοροδιαφυγή πολυεθνικών επιχειρήσεων μέσω ενδοομιλικών συναλλαγών και γενικότερα η διαφθορά και η διαπλοκή. Αυτά κυρίως περιμένουν οι πολίτες από μία κυβέρνηση με κορμό την αριστερά και αυτά, αν υλοποιηθούν σε μεγαλύτερη έκταση και με μεγαλύτερη ταχύτητα από ό,τι συμβαίνει σήμερα, θα ενισχύσουν τη διαπραγματευτική μας δύναμη έναντι των ξένων.

Η προ ημερών παρεξήγηση, για να το πω κομψά, που είχατε με το Μέγαρο Μαξίμου δημιούργησε την εντύπωση ότι είστε αποξενωμένος από τον ΣΥΡΙΖΑ. Εσείς αισθάνεστε έτσι;
Δεν πρέπει να προσεγγίζουμε την πολιτική με όρους προσωπικούς και συναισθηματικούς, αλλά με όρους θεσμικούς, δηλαδή κατά κυριολεξία πολιτικούς. Πρέπει να αποδεικνύουμε έμπρακτα κάθε στιγμή το σεβασμό μας στις καταστατικές μας αρχές και ειδικότερα στο δικαίωμα δημόσιας έκφρασης διαφορετικών απόψεων, σύμφωνα με το άρθρο 4 του καταστατικού του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά τα άλλα παραπέμπω στο αναλυτικό κείμενο συμβολής μου στον προσυνεδριακό διάλογο τον περασμένο Σεπτέμβριο, όπου διατύπωσα 14 θέσεις κριτικής στο κείμενο θέσεων της Κεντρικής Επιτροπής για το 2ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ.

Τι απαντάτε στο επίσημο κομματικό έντυπο του ΣΥΡΙΖΑ, την «Αυγή», η οποία σας κάλεσε ουσιαστικά να παραιτηθείτε από ευρωβουλευτής;
Εάν υπήρχε editorial της εφημερίδας, που θα εξέφραζε τις θέσεις της σύνταξης, θα απαντούσα λεπτομερώς. Δημοσιεύθηκε απλώς ένα ενυπόγραφο άρθρο συγκεκριμένου δημοσιογράφου, το οποίο εκφράζει μόνο τον ίδιο. Σέβομαι την άποψή του, αλλά δεν θέλω να τη σχολιάσω, για να μη δώσω τροφή σε κομματική εσωστρέφεια.

Μετά την Ευρωβουλή σχεδιάζετε να μεταπηδήσετε στην εγχώρια πολιτική σκηνή ή μήπως σκέφτεστε να επιστρέψετε στο πανεπιστήμιο;
Για μένα η πολιτική δεν είναι αυτοσκοπός ούτε μέσο εξυπηρέτησης προσωπικών φιλοδοξιών. Με απασχολεί και με ενδιαφέρει το μέλλον του τόπου μας. Αν κρίνω ότι μπορώ να συμβάλω με κάποιον τρόπο, ενδέχεται να θέσω τον εαυτό μου στην κρίση των συμπολιτών μας. Διαφορετικά θα επιστρέψω στην παλιά και παντοτινή μου αγάπη, το πανεπιστήμιο.