Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2016

Η αντιμετώπιση του προσφυγικού προϋποθέτει ειρήνευση


Συνέντευξη του Κώστα Χρυσόγονου στην ΑΥΓΗ 01/02


• Με βάση το κλίμα που εισπράττετε στις Βρυξέλλες, πιστεύετε ότι θα υπάρξει σύντομα ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης και εκκίνηση της συζήτησης για το ελληνικό χρέος;

Την προηγούμενη Τρίτη, 26.1.2016, υπέβαλα γραπτή ερώτηση με αυτό ακριβώς το αντικείμενο προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και περιμένω απάντηση. Είναι φανερό ότι ο χρόνος κυλά σε βάρος της Ελλάδας, όπως και ότι υπάρχει δυστοκία από την πλευρά των δανειστών. Παρ' όλα αυτά ελπίζω ότι οι τελευταίοι θα αντιληφθούν σύντομα πως η παράταση της εκκρεμότητας δεν συμφέρει ούτε και εκείνους. Το παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον έχει επιδεινωθεί δραματικά από την αρχή της νέας χρονιάς και συνεπώς μια μακροπρόθεσμα βιώσιμη λύση του ελληνικού προβλήματος είναι σήμερα περισσότερο από ποτέ αναγκαία όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για όλη την Ευρώπη.

• Ποιες δυσκολίες υπάρχουν για τη διαμόρφωση ενός επαρκούς σχεδίου για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης τους επόμενους μήνες;

Σοβαρή αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης προϋποθέτει την ειρήνευση στο Ιράκ και τη Συρία, ώστε οι πρόσφυγες να επιστρέψουν στις εστίες τους. Τούτο όμως προσκρούει σε διάφορες ιδεοληψίες κυβερνήσεων μεγάλων δυτικών κρατών και στις συγκρούσεις συμφερόντων με άλλους ισχυρούς διεθνείς παράγοντες (π.χ. Ρωσία, Ιράν). Μια προσωρινή διαχείριση θα μπορούσε να γίνει μέσω της κατανομής των προσφύγων στα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατ' αναλογία του πληθυσμού και της οικονομικής δυναμικής καθενός από αυτά, αλλά και τούτο προσκρούει στην κάθετη άρνηση κάποιων Ανατολικοευρωπαίων και βέβαια των Βρετανών. Απομένει η άσκηση πίεσης προς την Τουρκία, για να σεβασθεί τις συμφωνίες που έχει ήδη υπογράψει με την Ένωση, ώστε να ελέγξει τις ροές των ανθρώπων από το έδαφός της προς τα ελληνικά νησιά. Φοβάμαι όμως πως για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο δεν αρκούν οι υποσχέσεις για οικονομική βοήθεια, αλλά απαιτείται επιπρόσθετα να υπάρξει και η απειλή (αν όχι και επιβολή) κυρώσεων προς τη γείτονα χώρα, διότι διαφορετικά το ημιαυταρχικό καθεστώς Ερντογάν δεν πρόκειται να τιμήσει την υπογραφή του.

• Θεωρείτε ότι οι απειλές εξόδου της Ελλάδας από τη συνθήκη Σένγκεν ενέχουν πραγματικό κίνδυνο;

Ο κίνδυνος δεν είναι τόσο η επίσημη αποβολή της χώρας μας όσο μάλλον η λήψη δραστικών μέτρων από τα άλλα κράτη - μέλη για τη διακοπή της ροής των ανθρώπων από την Ελλάδα προς την υπόλοιπη Ευρώπη. Κάποια από τα μέτρα αυτά δεν θα είχαν καν σχέση με τη συνθήκη Σένγκεν (π.χ. οικοδόμηση τείχους από την ΠΓΔΜ στα σύνορά της με την Ελλάδα με τη βοήθεια Ουγγαρίας, Σλοβακίας κ.λπ.) και κάποια άλλα (π.χ. «έκτακτοι» έλεγχοι στα σύνορα κρατών - μελών για λόγους δημόσιας ασφάλειάς τους) επιτρέπονται, έστω προσωρινά και κατ' εξαίρεση, από αυτή. Το αποτέλεσμα όμως θα ήταν να μετατραπεί η χώρα μας σε «αποθήκη ψυχών» για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα και με απροσμέτρητες συνέπειες, αφού αντικειμενικά δεν υφίσταται καν η οικονομική δυνατότητα για τη συντήρησή τους.

• Ποιες είναι οι βασικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στον εκλογικό νόμο;

To bonus των 50 εδρών για το πρώτο κόμμα είναι ούτως ή άλλως υπερβολικό (υπενθυμίζω ότι στην αρχική μορφή του ισχύοντος εκλογικού συστήματος οι έδρες αυτές ήταν 40 και αργότερα αυξήθηκαν στις 50 για την εξυπηρέτηση πρόσκαιρων σκοπιμοτήτων). Πολύ περισσότερο όμως τούτο ισχύει όταν το πρώτο κόμμα έχει ένα τόσο μικρό ποσοστό ψήφων (π.χ. η Ν.Δ. 18% στις εκλογές του Μαΐου 2012), ώστε ακόμη και οι 50 έδρες να μην το φέρνουν κοντά στην αυτοδυναμία, οπότε το bonus ενδεχομένως περισσότερο να δυσχεραίνει παρά να διευκολύνει τον σχηματισμό κυβέρνησης. Χρειάζεται άρα μείωση και διαβάθμιση ανάλογα με το ποσοστό ψήφων. Παραπέρα, ευπρόσδεκτη θα ήταν, κυρίως για συμβολικούς λόγους, μια μείωση του αριθμού των εδρών, ίσως και στις 200 (κατώτατο επιτρεπτό όριο σύμφωνα με το Σύνταγμα), ώστε να μειωθούν τα έξοδα του πολιτικού συστήματος.

• Έχετε δραστηριοποιηθεί στο θέμα των δικαιωμάτων των Κούρδων της Τουρκίας. Η προοπτική εισόδου της Τουρκίας στη Ε.Ε. μπορεί να δημιουργήσει θετικό έδαφος;

Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ραγδαία επιδείνωση της κατάστασης στην Τουρκία, σε ό,τι αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα όχι μόνο των Κούρδων αλλά γενικά των πολιτών. Το καθεστώς Ερντογάν διολισθαίνει ολοένα και περισσότερο προς τον απροκάλυπτο αυταρχισμό. Ειδικά βέβαια στις -κατά πλειοψηφία- κουρδικές περιοχές έχουμε φτάσει στο σημείο μαζικών σφαγών από το τουρκικό κράτος ή με την ανοχή του. Η παροχή υποσχέσεων για μελλοντική προοπτική εισόδου στην Ένωση, τις οποίες λίγοι πιστεύουν πια, δεν νομίζω ότι αρκεί. Πρέπει η Ευρώπη να σκεφθεί το ενδεχόμενο επιβολής οικονομικών και πολιτικών κυρώσεων. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου