Σεβασμός στις συλλογικές αποφάσεις

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Βρυξέλλες - 29/06/2015

Σε συνέχεια του προηγούμενου δελτίου τύπου με το οποίο δημοσιοποίησα την από 19.3.2015 επιστολή μου προς τον Πρωθυπουργό, προσθέτω ότι αυτό αποτελεί άσκηση του κατά το άρθρο 5 του Καταστατικού του ΣΥΡΙΖΑ δικαιώματός μου για έκφραση προσωπικής άποψης και δε θίγει -ούτε θα μπορούσε άλλωστε- το σεβασμό μου στις αποφάσεις του κόμματος που λαμβάνονται με συλλογικές και δημοκρατικές διαδικασίες κατά το άρθρο 2 του ίδιου Καταστατικού και τη δέσμευσή μου από αυτές. 

Απάντηση της Επιτροπής σε ερώτηση του Κώστα Χρυσόγονου για την Αγία Σοφία

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Βρυξέλλες - 29/6/2015

Την απάντησή της στη γραπτή ερώτηση που είχε απευθύνει ο ευρωβουλευτής Κώστας Χρυσόγονος προς την Ύπατη Εκπρόσωπο της Ένωσης Φεντερίκα Μογκερίνι με θέμα την ανάγκη προστασίας της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Ακολουθούν τα κείμενα της ερώτησης και της απάντησης:

Ερώτηση

Σε συνέχεια των δηλώσεων του Πάπα Φραγκίσκου ότι η σφαγή των Αρμενίων ήταν η πρώτη γενοκτονία του 20ού αιώνα, ο μουφτής της Άγκυρας δήλωσε ότι θα επισπεύσει τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί[1]. Η Αγία Σοφία, κτίσμα του 6ου αιώνα μ.Χ. και σύμβολο της ορθόδοξης χριστιανοσύνης επί αιώνες, λειτουργεί ως μουσείο από τη δεκαετία του 1930, με απόφαση του Κεμάλ Ατατούρκ, ενώ από το 1985 συμπεριλαμβάνεται στη λίστα με τα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Οι πρόσφατες αυτές δηλώσεις του μουφτή έρχονται να προστεθούν σε σειρά παραβιάσεων της Τουρκίας σε θέματα θρησκευτικών ελευθεριών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων[2].

Ερωτάται η Ύπατη Εκπρόσωπος για Θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας:

– Ποια μέτρα σκοπεύει να λάβει για να προστατεύσει την Αγία Σοφία από τις προκλητικές τουρκικές ενέργειες, στα πλαίσια και του άρθρου 3 παράγραφος 5 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, που προβλέπει την προώθηση των αξιών της Ένωσης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλο τον κόσμο;

Απάντηση

Η Επιτροπή παρακολουθεί τις εξελίξεις σχετικά με το μουσείο της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη και αναφέρεται σε αυτές συστηματικά, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την έκθεση προόδου του 2014[3]. Η Τουρκία ως υποψήφια χώρα οφείλει να εξασφαλίζει σε επίπεδο δικαίου και στην πράξη τα θεμελιώδη δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας σκέψης, συνείδησης και θρησκεύματος. Η Επιτροπή δεσμεύεται να συνεχίσει να θίγει το ζήτημα στην Τουρκία και να παρακολουθεί στενά τις προσπάθειες της Τουρκίας στον τομέα αυτό.

________________________________________

[1] http://goo.gl/6N8evs

[2] http://goo.gl/jb3u0k, http://goo.gl/08iIAs

[3] http://goo.gl/nXx6if 

Δημοσιοποίηση της από 19 Μαρτίου 2015 επιστολής του Κώστα Χρυσόγονου προς τον Πρωθυπουργό

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Βρυξέλλες - 29/06/2015

Με μεγάλη μου λύπη υποχρεώνομαι να δώσω σήμερα στη δημοσιότητα την από 19 Μαρτίου 2015 επιστολή μου προς τον Πρωθυπουργό, στην οποία δεν έχω λάβει καμία απάντηση παρά την πάροδο τριών και πλέον μηνών. Στην επιστολή εκείνη προέβλεπα τις σημερινές ολέθριες εξελίξεις, τονίζοντας ότι «..Έχει ήδη διαφανεί ότι η προεκλογική μας ρητορική, περιλαμβανομένου και του "προγράμματος της Θεσσαλονίκης", βρισκόταν σε μεγάλη απόσταση από τη δυσάρεστη πραγματικότητα, την οποία υποχρεωνόμαστε τώρα να αντιμετωπίσουμε…», ότι «…Η "λύση" της παύσης πληρωμών και ενδεχομένως της εξόδου από την ευρωζώνη, για την οποία έχει γίνει τόσος λόγος μέσα και έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ, κατ΄ουσία δεν υφίσταται…», ότι «…νομισματικό "έμφραγμα" … θα μας επιβάλει αναμφίβολα η ΕΚΤ αν κάνουμε παύση πληρωμών προς την ίδια και/ή το ΔΝΤ…», ότι «…η ρήξη με τους δανειστές είναι μια ανέφικτη επιλογή και αν επιχειρηθεί η κατάληξη θα είναι η χώρα να επιστρέψει στον μνημονιακό εγκλωβισμό υπό χειρότερους όρους (σαν τον κρατούμενο που επιχειρεί απόδραση και αφού αποτύχει καταλήγει στην απομόνωση της φυλακής). Οφείλουμε να αγωνισθούμε μέσα στα υπάρχοντα ευρωπαϊκά και διεθνή (=ΔΝΤ) πλαίσια, όπως άλλωστε έχουμε υποσχεθεί στον ελληνικό λαό. Η λαϊκή εντολή προς την κυβέρνηση είναι εντολή για σκληρή διαπραγμάτευση και όχι για χρεοκοπία και έξοδο από την ευρωζώνη και ενδεχομένως και την Ένωση…» και ότι «…Η λεκτική κλιμάκωση είναι μια παγίδα της άλλης πλευράς στην οποία δεν πρέπει να εγκλωβιζόμαστε….».

Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο της επιστολής:

Κώστας Χρυσόγονος

Ευρωβουλευτής-Μέλος Κ.Ε.

Βρυξέλλες, 19.3.2015

 

Προς

-τον Πρωθυπουργό και Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ σ. Α. Τσίπρα

-τον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης σ. Ι. Δραγασάκη

-τον Υπουργό Οικονομικών κ. Γ. Βαρουφάκη

-τον Γραμματέα Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ σ. Τ. Κορωνάκη

-τον Υπουργό Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας σ. Π. Λαφαζάνη

-τον Υπουργό Υγείας σ. Π. Κουρουμπλή

Σύντροφοι,

η πάροδος σχεδόν δύο μηνών από τη μεγάλη εκλογική νίκη του κόμματος και το σχηματισμό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επιτρέπει μια πρώτη αποτίμηση των πολιτικών εξελίξεων και των προοπτικών για τη χώρα, στο κρίσιμο θέμα της σχέσης της με τους δανειστές της. Θα ήθελα να θέσω υπόψη σας τις παρακάτω σκέψεις μου αναφορικά με τα ζητήματα αυτά:

1. Έχει ήδη διαφανεί ότι η προεκλογική μας ρητορική, περιλαμβανομένου και του "προγράμματος της Θεσσαλονίκης", βρισκόταν σε μεγάλη απόσταση από τη δυσάρεστη πραγματικότητα, την οποία υποχρεωνόμαστε τώρα να αντιμετωπίσουμε. Μέσα στο δίμηνο αυτό υπενθυμίζω ότι βρεθήκαμε αναγκασμένοι να αφήσουμε κατά μέρος τις εξαγγελίες για διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του ελληνικού δημόσιου χρέους, για "σκίσιμο" των μνημονίων και/ή κατάργησή "με ένα άρθρο" του συνόλου της μνημονιακής νομοθεσίας κλπ. Αντί για αυτά, στα πλαίσια της "συμφωνίας" της 20ης Φεβρουαρίου, γίνεται λόγος για βιωσιμότητα του υφιστάμενου χρέους και για αποφυγή μονομερών ελληνικών ενεργειών, τουλάχιστον εφόσον δεν παρουσιάζονται δημοσιονομικά ισοδύναμα. Από την πλευρά των δανειστών η μόνη ουσιαστική παραχώρηση ήταν η έμμεση και κάπως ασαφής υπόσχεσή τους για μείωση του ύψους του απαιτούμενου πρωτογενούς δημοσιονομικού πλεονάσματος για το 2015, αν και στην πραγματικότητα το προβλεπόμενο πλεόνασμα του 3% (του ΑΕΠ) ήταν εξαρχής εμφανές ότι δεν μπορούσε να επιτευχθεί κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες (ακόμη δηλαδή κι αν δεν είχαν μεσολαβήσει οι εκλογές του Ιανουαρίου και υλοποιούνταν το mail Χαρδούβελη). Το χειρότερο όμως είναι ότι δεχόμαστε ήδη, τόσο από την πλευρά των δανειστών όσο και από εκείνη των αγορών, μια πολυεπίπεδη πίεση (πολιτική, οικονομική, επικοινωνιακή) για να οδηγηθούμε σε μια, επί της ουσίας, άνευ όρων παράδοση και νέα πρόσδεση για σειρά ετών στο μνημονιακό άρμα.

2. Είναι σαφές ότι το ελληνικό μνημονιακό πρόγραμμα, αν υποθέσουμε ότι (θεωρητικός) στόχος του ήταν η επάνοδος της Ελλάδας στις κεφαλαιαγορές για να αναχρηματοδοτήσει από εκεί το χρέος προς τους δημόσιους πιστωτές, έχει αποτύχει. Στα επόμενα τρία ή τέσσερα χρόνια το ελληνικό δημόσιο πρέπει να καταβάλει ως χρεολύσια στο ΔΝΤ και στην ΕΚΤ ένα ποσό της τάξης των περίπου 60 δις ευρώ. Τα χρήματα αυτά δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να βρεθούν από τα φορολογικά και άλλα εκτός δανείων έσοδα. Τα τελευταία μάλιστα δεν μπορούν να καλύψουν ούτε τους τόκους του δημόσιου χρέους, αφού εκείνοι ανέρχονται σε ένα ποσό περίπου 6 δις ετησίως, δηλαδή η καταβολή τους από ίδιους πόρους προϋποθέτει ετήσια πρωτογενή δημοσιονομικά πλεονάσματα άνω του 3% του ελληνικού ΑΕΠ, πράγμα μάλλον ανέφικτο όχι μόνο για το 2015 αλλά και για τα επόμενα χρόνια. Όσο για τις κεφαλαιαγορές, τα επιτόκια των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου έχουν ήδη ανέλθει σε απαγορευτικά (διψήφια) ποσοστά μετά τις εκλογές, ενώ ακόμα και στην καλύτερο περίοδο, την άνοιξη του 2014, τα ποσά που καταφέραμε να αντλήσουμε με την έκδοση των νέων ομολόγων ήταν μικρά (3 δις περίπου), για περιορισμένα χρονικά διαστήματα (3ετίας-5ετίας) και με υψηλά επιτόκια.

3. Η "λύση" της παύσης πληρωμών και ενδεχομένως της εξόδου από την ευρωζώνη, για την οποία έχει γίνει τόσος λόγος μέσα και έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ, κατ΄ουσία δεν υφίσταται. Πρέπει πρώτα από όλα να επισημανθεί ότι το μεγαλύτερο μέρος του χρέους που οφείλουμε να αποπληρώσουμε, όπως εκτέθηκε, στα αμέσως επόμενα χρόνια είναι προς το ΔΝΤ. Σ'αυτό συμμετέχουν πρακτικά όλα τα κράτη του κόσμου και η άρνηση καταβολής θα μας έφερνε de facto αντιμέτωπους όχι με τη Γερμανία, αλλά με τον πλανήτη ολόκληρο. Σημειωτέον ότι, σε αντίθεση με την ευρωζώνη όπου νομικά δεν προβλέπεται διαδικασία (ακούσιας) αποβολής κράτους, τέτοια προβλέπεται στο άρθρο 24 του καταστατικού του ΔΝΤ. Το χειρότερο είναι όμως ότι σε τέτοια περίπτωση θα μπορούσαν να μας επιβληθούν από τα κράτη κάθε είδους οικονομικά και άλλα αντίποινα, μετατρέποντας την Ελλάδα σε κάτι ελαφρώς χειρότερο από τη Ζιμπάμπουε.

4. Μία έξοδος από την ευρωζώνη θα προϋπέθετε, για να μπορεί ρεαλιστικά να επιτευχθεί (εντελώς διαφορετικό το ζήτημα αν θα αποδεικνυόταν μακροπρόθεσμα επωφελής ή όχι για την εθνική οικονομία), να βρεθεί εξωτερικός χρηματοδότης για να διαθέσει περίπου 20 δις ευρώ για την αποπληρωμή του ΔΝΤ και τουλάχιστον άλλα τόσα για να αποκτήσει η Ελλάδα συναλλαγματικά διαθέσιμα, ώστε να υποστηριχθεί η ισοτιμία της νέας δραχμής. Δεν νοείται και δεν υπάρχει εθνικό νόμισμα χωρίς συναλλαγματικά διαθέσιμα σε "σκληρό" ξένο νόμισμα (σημειωτέον ότι στα τέλη της δεκαετίας του 1990, πριν από την είσοδό μας στην ευρωζώνη, τα ελληνικά διαθέσιμα σε ξένα νομίσματα ανέρχονταν σε ένα ποσό της τάξης των 25 δις δολλαρίων περίπου). Αυτό ισχύει κατά μείζονα λόγο σε περίπτωση κράτους με "νέο" εθνικό νόμισμα, όπου οι αγορές εύλογα δε θα το αποδέχονται για μια περίοδο πολλών μηνών, εωσότου φανεί πού θα ισορροπήσει η ισοτιμία του νομίσματος αυτού με τα υπόλοιπα. Ποσό της τάξης των 40 (20+20) δις ευρώ και μάλιστα υπό μορφή "χορηγίας" και όχι δανείου (αφού η Ελλάδα θα έχει και επισήμως χρεοκοπήσει στις εξωτερικές της πληρωμές) δεν είναι σε θέση, ούτε καν θεωρητικά, να διαθέσει κανένα κράτος της υφηλίου εκτός από την Κίνα, τις ΗΠΑ, τη Νορβηγία, την Ελβετία και τη...Γερμανία (και πάντως όχι η Ρωσία, η οποία πιέζεται κατά δεινό τρόπο τον τελευταίο ενάμιση περίπου χρόνο και τα συναλλαγματικά της διαθέσιμα ήδη έπεσαν από τα 530 στα περίπου 380 δις δολλάρια, με περαιτέρω πτωτικές τάσεις λόγω των τιμών του πετρελαίου).

5. Εφόσον θεωρηθεί δεδομένο ότι δεν πρόκειται να βρεθεί κράτος-χρηματοδότης, η εκτύπωση δραχμών (η ίδια η εκτύπωση σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα χαρτονομισμάτων θα αποτελούσε βέβαια τεράστιο τεχνικό πρόβλημα, αλλά αυτό ας το υπερβούμε) δεν θα μας ωφελούσε σε τίποτα προς το εξωτερικό. Το νέο νόμισμα δε θα γινόταν αποδεκτό στις διεθνείς συναλλαγές και συνεπώς θα μέναμε για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς τη δυνατότητα εισαγωγών, πράγμα που θα παρέλυε την οικονομική ζωή στη χώρα μας. Ακόμη χειρότερα, το νέο νόμισμα, δε θα γινόταν αποδεκτό ούτε στο εσωτερικό της χώρας, επειδή παρά πολλοί Έλληνες έχουν αποθησαυρισμένα χαρτονομίσματα ευρώ σε φυσική μορφή (η νομισματική κυκλοφορία από περίπου 20 δις ευρώ στη μορφή αυτή προ κρίσης τώρα πρέπει να πλησιάζει περίπου τα 50). Έτσι οι συναλλαγές μεταξύ ιδιωτών θα συνέχιζαν να γίνονται κατά μεγάλο μέρος με τα (απαγορευμένα πια) ευρώ στη "μαύρη αγορά", δηλαδή στην παραοικονομία η οποία θα έπαιρνε εφιαλτικές διαστάσεις, προκαλώντας και κατάρρευση των δημόσιων εσόδων. Η νέα δραχμή θα απέμενε ουσιαστικά να χρησιμοποιείται μόνο στις συναλλαγές με το κράτος. Κατά συνέπεια δεν έχει νόημα να επιχειρηθεί καν η εκτύπωση δραχμών. Πιο λογικό, και λειτουργικά ισοδύναμο από πρακτική άποψη, θα ήταν να επιχειρήσουμε ένα by-pass στο νομισματικό "έμφραγμα" (το οποίο θα μας επιβάλει αναμφίβολα η ΕΚΤ αν κάνουμε παύση πληρωμών προς την ίδια και/ή το ΔΝΤ) εκδίδοντας κάποιας μορφής αναγκαστικό άτοκο ομόλογο ειδικού σκοπού και πληρώνοντας με αυτό μισθούς και συντάξεις (πχ μισθός 1500 ευρώ να καταβάλλεται κατά τα 2/3 σε μετρητά και κατά το 1/3 με ένα τέτοιο ομόλογο, που θα γινόταν αποδεκτό από το κράτος μετά τη λήξη του, δηλαδή μετά πχ από 1 ή 2 χρόνια, για την πληρωμή φορολογικών, ασφαλιστικών κλπ υποχρεώσεων). Παραδόξως, κάτι παρόμοιο φέρονται να πρότειναν και οι εκπρόσωποι των "θεσμών" στις διαπραγματεύσεις των τεχνικών κλιμακίων στις Βρυξέλλες! Είναι όμως φανερό ότι όποια κυβέρνηση επιχειρήσει τέτοιες ευρεσιτεχνίες θα προκαλέσει τέτοιες αντιδράσεις στο εσωτερικό της χώρας ώστε η πτώση της να είναι θέμα (λίγου) χρόνου.

6. Από νομική άποψη έξοδος από την ευρωζώνη δεν προβλέπεται ούτε με πρωτοβουλία του ενδιαφερόμενου κράτους ούτε με απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εάν κάποιο κράτος-μέλος της ευρωζώνης επιχειρήσει να εκτυπώσει εθνικό νόμισμα, σε αντικατάσταση του ευρώ ή παράλληλα προς αυτό, τούτο θα συνιστούσε παραβίαση του άρθρου 128 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα οδηγούσε σε επιβολή σε βάρος του προστίμου κατά το άρθρο 260 της ίδιας. Κατά τα άλλα όμως, από την οπτική γωνία της Ένωσης, η σχετική εθνική νομοθεσία δε θα ίσχυε και συνεπώς το κράτος θα παρέμενε θεωρητικά μέλος της ευρωζώνης. Εφόσον στη συνέχεια κατέρρεε η κυβέρνηση του κράτους-μέλους, η οποία επιχείρησε την επάνοδο στο εθνικό νόμισμα, το κράτος θα επέστρεφε αναγκαστικά και πρακτικά στην ευρωζώνη. Με βάση τα υπάρχοντα σήμερα νομικά δεδομένα η αποχώρηση από την ευρωζώνη θα προϋπέθετε είτε αποχώρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, με συμφωνία όλων των υπόλοιπων κρατών-μελών (άρθρο 50 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης) είτε τροποποίηση της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ώστε να προβλεφθεί τέτοιο ενδεχόμενο, και πάλι με ομοφωνία των κρατών μελών (άρθρο 48 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης). Εφόσον όμως η πρόθεση αποχώρησης συνοδευθεί από στάση πληρωμών στο χρέος του συγκεκριμένου κράτους προς τα υπόλοιπα μέλη της ευρωζώνης, είναι μάλλον απίθανο αυτά να καταλήξουν σε συμφωνία. Έτσι η αποχώρηση θα αποκτούσε νομικό κύρος μόνο αν επρόκειτο για αποχώρηση συνολικά από την Ευρωπαϊκή Ένωση και παρερχόταν και μια ολόκληρη διετία από την υποβολή της αίτησης για αποχώρηση (άρθρο 50 παρ. 3 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης). Σε όσο βαθμό ισχύει η διαπίστωση του συντρόφου Λαφαζάνη ότι η ευρωζώνη είναι "γερμανική φυλακή", όποιος επιχειρήσει να αποδράσει θα αντιληφθεί ότι οι γερμανικές φυλακές είναι σχεδιασμένες και οργανωμένες έτσι ώστε οι αποδράσεις από αυτές να είναι σχεδόν αδύνατες (τουλάχιστον όταν δεν υπάρχει βοήθεια από έξω).

7. Για τους λόγους που επισημάνθηκαν παραπάνω, η ρήξη με τους δανειστές είναι μια ανέφικτη επιλογή και αν επιχειρηθεί η κατάληξη θα είναι η χώρα να επιστρέψει στον μνημονιακό εγκλωβισμό υπό χειρότερους όρους (σαν τον κρατούμενο που επιχειρεί απόδραση και αφού αποτύχει καταλήγει στην απομόνωση της φυλακής). Οφείλουμε να αγωνισθούμε μέσα στα υπάρχοντα ευρωπαϊκά και διεθνή (=ΔΝΤ) πλαίσια, όπως άλλωστε έχουμε υποσχεθεί στον ελληνικό λαό. Η λαϊκή εντολή προς την κυβέρνηση είναι εντολή για σκληρή διαπραγμάτευση και όχι για χρεοκοπία και έξοδο από την ευρωζώνη και ενδεχομένως και την Ένωση.

8. Στη διαπραγμάτευση αυτή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ οφείλει να εξαντλήσει όλα τα, πιθανά και μη, εργαλεία. Στο πλαίσιο αυτό θα μπορούσε να δοθεί βάρος και στη νομική πλευρά των ζητημάτων που θέτουν οι δανειστές και ειδικότερα στις ενδεχόμενες παραβιάσεις του ευρωπαϊκού και διεθνούς δικαίου (οι παραβιάσεις του ελληνικού Συντάγματος ουδόλως τους ενδιαφέρουν, αφού το θεωρούν δικό μας πρόβλημα και όχι δικό τους). Τούτο σημαίνει ότι στα τεχνικά κλιμάκια πρέπει από ελληνικής πλευράς να συμμετέχουν, εκτός από τους οικονομολόγους, και νομικοί εγνωσμένου κύρους με εξειδίκευση στο ευρωπαϊκό και διεθνές δίκαιο, ώστε να προβάλουν τις σχετικές "ενστάσεις". Π.χ. η Ελλάδα θεωρητικά και πρακτικά η τρόικα έχει "καταδικασθεί" από την Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη για σειρά παραβιάσεων της διεθνούς αυτής σύμβασης, που έχει συναφθεί στα πλαίσια του Συμβουλίου της Ευρώπης, μέσω μνημονιακών μέτρων όπως η μείωση του κατώτατου μισθού και άλλα. Πρέπει να επικαλεσθούμε με έμφαση τις σχετικές αποφάσεις προκειμένου να άρουμε τα μέτρα αυτά και γενικότερα να αντιτάσσουμε σε κάθε ευκαιρία την προστασία των κοινωνικών ιδίως δικαιωμάτων των Ελλήνων, τόσο στον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη όσο και στο Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απέναντι στις παράλογες απαιτήσεις των δανειστών.

9. Η ακύρωση της υφιστάμενης μνημονιακής νομοθεσίας ή έστω ουσιώδους μέρους της είναι προφανές ότι προσκρούει και θα συνεχίσει να προσκρούει στη στείρα άρνηση των δανειστών. Εφόσον αποδεικνύεται αδύνατο να τους πείσουμε ότι πολλά από τα μέτρα που έχουν ληφθεί δεν ωφελούν την ελληνική οικονομία, θα έπρεπε τουλάχιστον να απαιτήσουμε την καθιέρωση ενός ανεξάρτητου μηχανισμού εκτίμησης επιπτώσεων (impact assessment mechanism) όλου αυτού του μνημονιακού οικοδομήματος και των επιμέρους στοιχείων του. Αυτός θα μπορούσε να είναι είτε ένας υφιστάμενος διεθνής οργανισμός (ΟΟΣΑ ή Συμβούλιο της Ευρώπης ή ίσως ΟΗΕ) είτε ένας συνδυασμός προσώπων διεθνούς κύρους (πχ νομπελίστες οικονομολόγοι) κοινής αποδοχής (Ελλάδας και δανειστών) μαζί με εκπροσώπους κάποιων τέτοιων, κατά τεκμήριο "ουδέτερων", οργανισμών. Εάν από την αξιολόγηση προέκυπτε ότι συγκεκριμένα μέτρα αποδείχθηκαν αντιπαραγωγικά, θα ήταν πολύ δύσκολο για τους δανειστές να εμμείνουν στη διατήρησή τους.

10. Επί της ουσίας, το ποσό που πρέπει να καταβληθεί, όπως εκτέθηκε στην παράγραφο 2, για χρεολύσια στο ΔΝΤ και την ΕΚΤ στα επόμενα χρόνια θα μπορούσε να καλυφθεί χωρίς νέα, τρίτη κατά σειρά, δανειακή σύμβαση (η οποία θα συνοδευόταν αναμφίβολα από επαχθείς όρους και προϋποθέσεις) από έναν συνδυασμό πηγών. Η πρώτη θα μπορούσαν να είναι τα 10,9 δις ευρώ που έμειναν υπόλοιπο στο ΤΧΣ από τα προβλεπόμενα για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών κονδύλια. Το ποσό αυτό επιστράφηκε δυστυχώς με τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου στον ESM και προβλέφθηκε ότι θα χρησιμοποιηθεί μόνο για ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών, εφόσον αυτή απαιτηθεί στο μέλλον. Κεντρικός στόχος της διαπραγματευτικής προσπάθειας της ελληνικής πλευράς πρέπει να είναι να καταστούν τα χρήματα αυτά διαθέσιμα για την αποπληρωμή οφειλών του δημοσίου στο ΔΝΤ και/ή την ΕΚΤ και μάλιστα στο αμέσως προσεχές χρονικό διάστημα, παράλληλα με την τελευταία δόση της δεύτερης δανειακής σύμβασης (περίπου 7 δις, περιλαμβανομένων των επιστροφών κερδών των κεντρικών τραπεζών από τα ελληνικά ομόλογα) και με κάποια αύξηση του ορίου των εντόκων γραμματίων. Ακόμη και έτσι βέβαια θα συνεχίσει να υπάρχει μέσα στην επόμενη τετραετία (δηλ. την πρώτη βουλευτική περίοδο) ένα χρηματοδοτικό κενό περίπου 30 ως 40 δις ευρώ. Η κάλυψή του χωρίς νέο καθαρό δανεισμό από δημόσιους πιστωτές είναι εφικτή μόνο αν υπάρξει αξιοποίηση της ελληνικής δημόσιας περιουσίας.

11. Το ελληνικό δημόσιο πιέζεται από τους δανειστές του να προχωρήσει σε άμεση εκποίηση περιουσιακών του στοιχείων, η οποία λόγω του δυσμενούς μακροοικονομικού περιβάλλοντος και του περιορισμένου αγοραστικού ενδιαφέροντος θα καταλήξει σε λεηλασία του δημόσιου πλούτου. Για να αποφευχθεί αυτό, η ελληνική πλευρά θα μπορούσε να αντιπροτείνει ένα σύνθετο σχήμα, με άξονα το ΤΑΙΠΕΔ, ως εξής: το Δημόσιο να εισφέρει στο ΤΑΙΠΕΔ ακίνητα αντικειμενικής αξίας και/ή μετοχές δημοσίων επιχειρήσεων λογιστικής αξίας συνολικού ύψους κατά προσέγγιση 50 δισ. ευρώ. Το μετοχικό κεφάλαιο του ΤΑΙΠΕΔ να διαιρεθεί σε 250 εκατ. προνομιούχες μετοχές άνευ ψήφου, αξίας 100 ευρώ η καθεμιά, και μία κοινή μετοχή. Η μοναδική κοινή μετοχή παραμένει στην κατοχή του Δημοσίου, ενώ οι προνομιούχες διατίθενται σε δημόσια εγγραφή με εισαγωγή κεφαλαίων από το εξωτερικό (για να μη θιγεί η ρευστότητα του εγχώριου τραπεζικού συστήματος). Το προϊόν της εγγραφής (25 δισ. ευρώ) θα χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά για την αγορά ελληνικών ομολόγων στη δευτερογενή αγορά με σκοπό να περιορισθεί η προσφορά σε τόσο χαμηλά επίπεδα ώστε να γίνει εφικτή η δραστική μείωση των επιτοκίων και έτσι και η έκδοση σταδιακά νέων ομολόγων. Τα περιουσιακά στοιχεία που θα έχουν εισφερθεί από το Δημόσιο στο ΤΑΙΠΕΔ θα εκποιούνται σταδιακά, όταν επιτυγχάνεται για το καθένα δίκαιη τιμή (κατ’ εκτίμηση της ελεγχόμενης από το ίδιο το Δημόσιο διοίκησης) και δεδομένου ότι στο μεταξύ θα έχει βελτιωθεί το μακροοικονομικό περιβάλλον. Με το τίμημα της εκποίησης θα γίνεται τμηματική επιστροφή κεφαλαίου στους προνομιούχους μετόχους, έως ότου εξοφληθούν για το σύνολο της ονομαστικής αξίας των μετοχών τους, οι οποίες τότε θα ακυρωθούν. Τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία (όσα δεν εκποιηθούν) επιστρέφονται στο ελληνικό Δημόσιο. Εναλλακτικά, αν το ελληνικό Δημόσιο προτιμά, θα μπορούσε να εξοφλεί σταδιακά τους μετόχους του ΤΑΙΠΕΔ μέσα από τα φορολογικά ή άλλα έσοδά του σε βάθος χρόνου, χωρίς εκποίηση περιουσιακών στοιχείων. Με ένα παρόμοιο σχήμα θα μπορούσε να επιτευχθεί η γρήγορη βελτίωση της δημοσιονομικής εικόνας της χώρας χωρίς λεηλασία της δημόσιας περιουσίας και να αποφευχθεί η αιχμαλωσία μιας τρίτης δανειακής σύμβασης.

12. Για τους προσεχείς δύο ή τρεις μήνες και έως τη σύναψη κάποιας συμφωνίας με τους δανειστές θα ήταν σκόπιμο να κρατηθούν από την πλευρά μας χαμηλοί τόνοι, μεταξύ άλλων και στο θέμα των γερμανικών οφειλών προς την Ελλάδα από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Η λεκτική κλιμάκωση είναι μια παγίδα της άλλης πλευράς στην οποία δεν πρέπει να εγκλωβιζόμαστε. Από το καλοκαίρι και μετά θα έχουμε κάθε δυνατότητα για επαναφορά όλων των ζητημάτων προς κάθε κατεύθυνση.

Με συντροφικούς χαιρετισμούς,
Κώστας Χρυσόγονος 

Παρέμβαση Κώστα Χρυσόγονου στη συνεδρίαση της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Βρυξέλλες - 26/6/2015

Στη χθεσινή συνεδρίαση της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου ο ευρωβουλευτής Κώστας Χρυσόγονος έλαβε το λόγο στη συζήτηση για την εφαρμογή του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων (βίντεο διαθέσιμο στα ελληνικά στην τοποθεσία http://www.europarl.europa.eu/ep-live/el/committees/video?event=20150625-0900-COMMITTEE-LIBE, από 12:20:45-12:24:45)

Ακολουθεί το κείμενο της παρέμβασης στα αγγλικά:

Both reports that we are discussing today, concerning the application of the Charter of Fundamental Rights of the European Union during 2014, seem to be out of time and out of place. They are not addressing the most important issue of violation of fundamental rights within the Union, which is the massive violation of social rights through the murderous austerity policies implemented by the European institutions. Social and economic rights are not mentioned, either in the Report of the Fundamental Rights Agency or in the Commission's Report (SWD 2015/99 final). Chapter 4 of the Charter of Fundamental Rights entitled "Solidarity" foresees, among others, a right of collective bargaining at Art. 28, a right of protection in the event of unjustified dismissal at Art. 30, a right to social security and assistance at Art. 34 and a right to health care at Art. 35. All these rights are being violated through policies imposed by the European institutions upon member states of the Union e.g. in Greece the Commission and the ECB, as members of the Troika, have nullified collective bargaining, have cut pensions and salaries to levels below the minimum of existence, have undermined health care in such a way that mortality has risen about 15% and so on. It is noteworthy mentioning that many of the measures implemented after Troika demands have been found to be in breach of international law of human rights, in particular in breach of the European Social Charter through decisions of the European Committee on Social Rights and in breach of several ILO COnventions through dcisions of the ILO. Those breached also entail analogous breaches of the aforementioned Articles of the Charter of Fundamental Rights of the EU. Nevertheless the European institutions concerned not only show no willingness to comply with these findings but they demand from the new Greek government, within the frame of the ongoing negotiations about the Greek financial adjustment programme, further violations of social rights of hundreds of thousands of persons who live rights now at the edge of starvation. It almost looks as if we are living under a state of emergency, where fundamental social rights are suspended or sacrificed at the altar of auserity. Respect for human rights must be shown to all of them, if it is genuine. Selective respect for some of them going together with disregard for others is tantamount to hyprocricy.

Δείτε την παρέμβαση εδώ : https://youtu.be/hSxrvfMYkwM 

Measures implemented after Troika demands are in breach of international law

Ερώτηση του Κώστα Χρυσόγονου για τους συνταξιούχους

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Βρυξέλλες - 25/6/2015

Ερώτηση προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την καταπάτηση των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων από την τρόικα, όπως διαπίστωσε με πρόσφατη απόφασή του το Συμβούλιο της Επικρατείας, υπέβαλε ο ευρωβουλευτής Κώστας Χρυσόγονος.

Ακολουθεί το κείμενο της ερώτησης:

Με την υπ'αριθ. 2287/2015 απόφαση[1] της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας (ανώτατο διοικητικό δικαστήριο στην Ελλάδα), κρίθηκε ότι οι μειώσεις συντάξεων με τους νόμους 4046/2012, 4051/2012 και 4093/2012, σε εφαρμογή του δεύτερου "Μνημoνίου Συνεννόησης" μεταξύ της Ελλάδας, του προέδρου της ΕΚΤ, του Επιτρόπου Οικονομικών και του Προέδρου του Eurogroup, παραβιάζουν το θεμελιώδες δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση. Κρίθηκε συγκεκεριμένα, με επίκληση και της σχετικής απόφασης της 9.2.2010 του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας[2], ότι η περικοπή συντάξεων δεν μπορεί να φθάνει στο σημείο να μην υπάρχει πια δυνατότητα του συνταξιούχου να διαβιώνει με αξιοπρέπεια, εξασφαλίζοντας τους όρους της φυσικής του υπόστασης (διατροφή κλπ) και τη συμμετοχή του στην κοινωνική ζωή. Δεδομένου ότι το δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση με το ανωτέρω περιεχόμενο κατοχυρώνεται όχι μόνο στο άρθρο 22 παρ. 5 του ελληνικού Συντάγματος όσο και στα Συντάγματα των περισσότερων κρατών-μελών της Ένωσης, αποτελώντας έτσι μέρος των κοινών συνταγματικών παραδόσεών τους, καθώς και στο άρθρο 34 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, ερωτάται η Επιτροπή:

1. Έχει συναίσθηση του ότι οι απαιτήσεις της για διαρκείς περικοπές συντάξεων προσκρούουν στην προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων που αποτελεί τη βάση της Ένωσης (άρθρο 6 ΣΕΕ);

2. Σε ποιες ενέργειες προτίθεται να προβεί για να άρει τις παραβιάσεις αυτές;

________________________________________

[1] http://www.ste.gr/portal/page/portal/StE/ProsfatesApofaseis#a371

[2] https://www.bundesverfassungsgericht.de/entscheidungen/ls20100209_1bvl000109.html 

Ερώτηση του Κώστα Χρυσόγονου για τους πρόσφυγες στην ΠΓΔΜ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Βρυξέλλες - 25/6/2015

Ερώτηση για τις εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης και της αστυνομίας των Σκοπίων για τις ληστρικές επιθέσεις που υφίστανται οι πρόσφυγες οι οποίοι επιχειρούν να διασχίσουν τη γειτονική χώρα υπέβαλε στην Ύπατη Εκπρόσωπο της Ένωσης Φεντερίκα Μογκερίνι ο ευρωβουλευτής Κώστας Χρυσόγονος.

Ακολουθεί το κείμενο της ερώτησης:

Καθημερινά, εκατοντάδες πρόσφυγες προσπαθούν να διασχίσουν τα σύνορα Ελλάδας - ΠΓΔΜ για να διεισδύσουν στην Κεντρική Ευρώπη. Οι πρόσφυγες αυτοί πέφτουν θύματα δικτύων δουλεμπόρων και εγκληματικών συμμοριών που δρουν στο έδαφος της ΠΓΔΜ με τη συνέργεια των αστυνομικών αρχών της χώρας. Τα περιστατικά που συνέβησαν τον Μάιο στην Ειδομένη όπου εκατοντάδες πρόσφυγες έπεσαν θύματα ένοπλης ληστείας από συμμορίες με τη σύμπραξη της αστυνομίας [1] αφήνουν να εννοηθεί ότι η ίδια η κυβέρνηση της ΠΓΔΜ γνωρίζει και ανέχεται τα φαινόμενα αυτά.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ενισχύσει οικονομικά την υποψήφια προς ένταξη ΠΓΔΜ με 622,5 εκατομμύρια ευρώ την περίοδο 2007-2013 και προγραμματίζει να την ενισχύσει με άλλα 664,2 εκατομμύρια ευρώ μέχρι το 2020. Στις προτεραιότητες αυτής της ενίσχυσης, υποτίθεται ότι συναριθμούνται η καταπολέμηση της διαφθοράς, η προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων, και η διαχείριση των μεταναστευτικών ροών σύμφωνα με τις αξίες που αποτελούν το ευρωπαϊκό κεκτημένο [2].

Ερωτάται η Ύπατη Εκπρόσωπος της Ένωσης:

Ποιος έλεγχος ασκείται στην ΠΓΔΜ για το σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων των προσφύγων που διαβαίνουν το έδαφός της;

________________________________________

[1] Πορείες θανάτου στην Ελλάδα της κρίσης, Η Εφημερίδα των Συντακτών, 23 Ιουνίου 2015, σσ. 30-31.

[2] http://ec.europa.eu/enlargement/instruments/funding-by-country/former-yugoslav-republic-of-macedonia/index_en.htm

Παρέμβαση Κώστα Χρυσόγονου στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την οικονομική διακυβέρνηση

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Βρυξέλλες - 25/6/2015

Παρέμβαση του ευρωβουλευτή Κώστα Χρυσόγονου στη χθεσινή (24.6.2015) συζήτηση στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την οικονομική διακυβέρνηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ακολουθεί το κείμενο της παρέμβασης (βίντεο διαθέσιμο σε: https://www.youtube.com/watch?v=7BV8Nfcu8zw)

Η λεγόμενη οικονομική διακυβέρνηση οδηγεί στην επιβολή de facto μιας κατάστασης έκτακτης ανάγκης μη προβλεπόμενης από τις ευρωπαϊκές Συνθήκες. Οι ευρωπαϊκοί θεσμοί συμπεριφέρονται σαν οι κανονές για τα υπερβολικά δημοσιονομικά ελλείμματα να έχουν προτεραιότητα απέναντι στους κανόνες που κατοχυρώνουν θεμελιώδη και ιδίως κοινωνικά δικαιώματα. Έτσι όμως οι ίδιοι οι ευρωπαϊκοί θεσμοί υπονομεύουν τη βάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης δηλαδή το σεβασμό στα θεμελιώδη δικαιώματα των ανθρώπων. Τη στιγμή που εκατομμύρια άνθρωποι στην Ελλάδα και σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη πεινούν ή δε μπορούν να εξασφαλίσουν θέρμανση για τα σπίτια τους το χειμώνα, το Χρηματιστήριο της Φρανκφούρτης καταγράφει το ένα ιστορικό ρεκόρ μετά το άλλο. Και την ίδια στιγμή η Κομισιόν εκβιάζει την ελληνική κυβέρνηση προκειμένου να καταργηθεί το πενιχρό επίδομα θέρμανσης για τους φτωχούς. Αν η Ευρώπη δεν αλλάξει πορεία, αν δεν οχυρωθεί μέσα από κοινωνική αναδιανομή από τους οικονομικά ισχυρότερους προς τους ασθενέστερους, κι όχι το αντίστροφο που συμβαίνει σήμερα, κινδυνεύει να καταρρεύσει.

Απάντηση του ευρωβουλευτή Κώστα Χρυσόγονου σε ερώτηση του Γερμανού ευρωβουλευτή Elmar Brok για την ετοιμότητα της Ελλάδας για μεταρρυθμίσεις στη χθεσινή (24.6.2015) συνεδρίαση της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (βίντεο διαθ. σε https://www.youtube.com/watch?v=7BV8Nfcu8zw)

Βεβαίως και είμαστε έτοιμοι για μεταρυθμίσεις και η μεγάλη μεταρρύθμιση, η πραγματική μεταρρύθμιση είναι η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Αλλά αυτό απαιτεί χρόνο και βοήθεια από τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη στο να μπορέσουμε να οργανωθούμε. Αντί για αυτό, η Κομισιόν απαιτεί, όπως και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, δήθεν μεταρρυθμίσεις οι οποίες οδηγούν στην παραπέρα βίαιη πτωχοποίηση ανθρώπων που ήδη βρίσκονται στα όρια της επιβίωσης ή και κάτω από αυτά. Αυτό δεν είναι μεταρρύθμιση, αυτό είναι παραβίαση των ευρωπαϊκών Συνθηκών. 

Παρέμβαση Κώστα Χρυσόγονου στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την οικονομική διακυβέρνηση

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Βρυξέλλες - 25/6/2015

Ερώτηση - καταγγελία προς τον Γερμανό ευρωβουλευτή Theurer απηύθυνε ο Κώστας Χρυσόγονος κατά τη χθεσινή (24.6.2015) συνεδρίαση της Ολομέλειας του Ευρωκοινοβουλίου στις Βρυξέλλες.

Ακολουθεί το κείμενο της ερώτησης (βίντεο διαθέσιμο σε: https://youtu.be/1eXvLYfEISU)

Μιλήσατε για σεβασμό στους κανόνες της οικονομικής διακυβέρνησης. Στους κανόνες αυτούς συμπεριλαμβάνονται κατά τη γνώμη σας και τα θεμελιώδη δικαιώματα, και ειδικότερα τα κοινωνικά δικαιώματα, ή όχι; Όταν η τρόικα απαιτεί από την Ελλάδα να κατεδαφίσει όλα τα δικαιώματα των συνταξιούχων και να μην τους αφήνει περιθώριο αξιοπρεπούς διαβίωσης προκειμένου -υποτίθεται- να περιοριστεί το υπερβολικό δημοσιονομικό έλλειμμα, που στην πραγματικότητα διευρύνεται ακόμη περισσότερο, παραβιάζει ή όχι τα κοινωνικά δικαιώματα; 

Παρέμβαση του Κώστα Χρυσόγονου για την οικονομική διακυβέρνηση

Νομικές δυνατότητες αντίδρασης στους εκβιασμούς των δανειστών

Τις ώρες που γράφονται αυτές οι γραμμές η διαπραγμάτευση μεταξύ Ελλάδας και δανειστών βρίσκεται στις πιο κρίσιμες στιγμές της. Θα μπορούσε πάντως να επισημανθεί ότι η χώρα μας έχει κάποιες νομικές δυνατότητες ελιγμών απέναντι στους δανειστές, σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.
Σύμφωνα με το άρθρο 7 του Κανονισμού 3603/93 του Συμβουλίου "η χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή τις εθνικές κεντρικές τράπεζες προς το δημόσιο τομέα για την εκπλήρωση υποχρεώσεων έναντι του ΔΝΤ [...] δεν θεωρείται πιστωτική διευκόλυνση κατά την έννοια του άρθρου 104 [ήδη άρθρου 126] της συνθήκης". Αυτό σημαίνει ότι θεωρητικά το ελληνικό δημόσιο, προκειμένου να εξοφλήσει τις δανειακές του υποχρεώσεις ύψους περίπου 1,6 δις ευρώ προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, θα μπορούσε μέχρι τις 30 Ιουνίου, οπότε είναι εξοφλητέα η δόση αυτή, να λάβει ισόποσο δάνειο από την Τράπεζα της Ελλάδος. Τούτο θα μας έδινε ένα μεγαλύτερο (κατά μερικές ημέρες ή εβδομάδες) περιθώριο χρόνου για συνέχιση της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, αλλά δεν θα έλυνε οριστικά το πρόβλημα της εξόφλησης του ΔΝΤ (που είναι για πολλούς λόγους ο χειρότερος πιστωτής) αφού και η δυνατότητα δανεισμού από την Τράπεζα της Ελλάδος είναι περιορισμένη με βάση τα οικονομικά της μεγέθη.
Μία δεύτερη δυνατότητα δίνεται από το γεγονός ότι τα ελληνικά ομόλογα που έχει στην κατοχή της η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) διέπονται από το ελληνικό δίκαιο. Συγκεκριμένα, με την υπ' αριθμό 2/13203/0023Α απόφαση του Υπουργού Οικονομικών το 2012 (ΦΕΚ 705 Β’/2012) τα ελληνικά ομόλογα που είχε στην κατοχή της η ΕΚΤ, αξίας τότε περίπου 47,2 δις ευρώ (τώρα έχουν απομείνει περίπου 27 δις), εξαιρέθηκαν από τη διαδικασία ανταλλαγής με νέα ομόλογα που θα διέπονταν στο εξής από το αγγλικό δίκαιο (βλ. Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου 5/2012 «Έναρξη διαδικασίας τροποποίησης επιλέξιμων τίτλων και καθορισμός όρων ανταλλαγής τους» ΦΕΚ Α΄ 37/24.2.2012). Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και σήμερα τα εναπομένοντα από τα ομόλογα αυτά στην κατοχή της ΕΚΤ θα μπορούσαν να αντικατασταθούν με απόφαση της Ελληνικής Δημοκρατίας, κυρίαρχα και μονομερώς, λόγω της εξαιρετικά κρίσιμης δημοσιονομικής κατάστασης, από άλλα, μεταγενέστερης λήξης. Τούτο βέβαια θα προκαλούσε πιθανότατα εξοντωτικά "αντίποινα" της ΕΚΤ σε βάρος του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.
Το πραγματικό πρόβλημα δηλαδή είναι ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ελέγχει τη στρόφιγγα της ρευστότητας προς τις ελληνικές τράπεζες και, αν αποφασίσει να την κλείσει, οι συνέπειες για την ελληνική οικονομία θα είναι καταλυτικές. Όποιος προτείνει ρήξη με τους δανειστές θα πρέπει, αν θέλει να είναι πειστικός, να παρουσιάσει σχέδιο αντιμετώπισης μιας παρόμοιας κατάστασης είτε με την έκδοση εθνικού νομίσματος (οπότε όμως τίθεται το ερώτημα πού θα βρεθούν συναλλαγματικά αποθέματα για να υποστηρίξουμε την ισοτιμία του) είτε με άλλον τρόπο. Προς το παρόν τέτοιο ολοκληρωμένο σχέδιο δεν φαίνεται να υπάρχει στον ορίζοντα. 

Ο Κώστας Χρυσόγονος στην Τηλεόραση ΕΝΑ Κεντρικής Ελλάδας

Ερώτηση του Κώστα Χρυσόγονου για τη θρησκευτική μισαλλοδοξία στα Βαλκάνια

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Βρυξέλλες - 23/6/2015

Ερώτηση προς την Ύπατη Εκπρόσωπο της ΄Ενωσης Φεντερίκα Μογκερίνι σχετικά με τα πορίσματα έκθεσης του ΟΗΕ που αποκαλύπτουν σημαντική ροή τρομοκρατών από υποψήφιες ή δυνάμει υποψήφιες προς ένταξη στην ΕΕ χώρες των Βαλκανίων προς τις δυνάμεις του "Ισλαμικού Κράτους" στη Συρία και το Ιράκ υπέβαλε σήμερα ο ευρωβουλευτής Κώστας Χρυσόγονος, επισημαίνοντας έτσι την προφανή αποτυχία της βαλκανικής πολιτικής της ΕΕ.

Ακολουθεί το κείμενο της ερώτησης:

Σύμφωνα με έκθεση που υπέβαλε πρόσφατα επιτροπή εμπειρογνωμόνων προς το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ σχετικά με τις κυρώσεις σε βάρος της al Qaeda, [1] στη Συρία και το Ιράκ πολεμούν στο πλευρό της εγκληματικής οργάνωσης του "Ισλαμικού Κράτους" περισσότεροι από 25.000 ξένοι μαχητές προερχόμενοι από περισσότερες από 100 χώρες. Στην πρώτη δεκάδα των χωρών που τροφοδοτούν με ανθρώπινο δυναμικό τις δυνάμεις του Ισλαμικού Κράτους βρίσκονται το Κόσοβο, η Αλβανία και η Βοσνία-Ερζεγοβίνη, τρεις χώρες των Βαλκανίων.

Στις χώρες αυτές η ΕΕ έχει αναλάβει ειδικό ρόλο, υπογράφοντας διεθνείς συμφωνίες, οργανώνοντας αποστολές, ορίζοντας ειδικούς απεσταλμένους και αναγνωρίζοντας το καθεστώς της υποψήφιας ή δυνάμει υποψήφιας προς ένταξη χώρας.

Το γεγονός ότι το Κόσοβο, η Αλβανία και η Βοσνία με τον σχετικά μικρό πληθυσμό τους συγκαταλέγονται στους μεγαλύτερους τροφοδότες του "Ισλαμικού Κράτους" υποδηλώνει ότι οι αρχές εκεί ανέχονται ή υποθάλπουν τη θρησκευτική μισαλλοδοξία η οποία εξάγεται στον υπόλοιπο κόσμο και ενώνεται με τρομοκράτες που υπονομεύουν τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια, αντίθετα από τους στόχους και τις αξίες της Ένωσης (άρθρο 3 παρ. 5 ΣΕΕ).

Ενόψει των ανωτέρω ερωτάται η Ύπατη Εκπρόσωπος αν και ποια μέτρα σκοπέυει να λάβει για να διορθώσει την προφανή αποτυχία της βαλκανικής πολιτικής της ΕΕ.

_____________________

[1] http://goo.gl/TZFdWH

Ερώτηση του Κώστα Χρυσόγονου για τη χρήση και τους ελέγχους των φυτοφαρμάκων

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Βρυξέλλες - 23/6/2015

Το ζήτημα της προστασίας της υγείας των καταναλωτών από επικίνδυνα τοξικά φυτοφάρμακα που εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται παρά τις σχετικές απαγορεύσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο, έθιξε με ερώτησή του στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αξιοποιώντας τα σχετικά ευρήματα πρόσφατης έρευνας της Greenpeace, ο ευρωβουλευτής Κώστας Χρυσόγονος.

Ακολουθεί το κείμενο της ερώτησης:

Εργαστηριακές αναλύσεις που πραγματοποίησε η Greenpeace σε 36 δείγματα νερού και 49 δείγματα χώματος σε οπωρώνες στην Ελλάδα και σε έντεκα ακόμη ευρωπαϊκές χώρες ανίχνευσαν υπολείμματα 53 φυτοφαρμάκων. Ορισμένα από αυτά είναι καρκινογόνα ή ιδιαίτερα τοξικά, ενώ 7 δεν έχουν εγκριθεί για χρήση στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο έπειτα από κατ'εξαίρεση έγκριση κράτους μέλους[1].

Το άρθρο 168 ΣΛΕΕ ορίζει ότι η Ένωση οφείλει να προστατεύει τη δημόσια υγεία, το άρθρο 169 ΣΛΕΕ επιτάσσει η Ένωση να προστατεύει τα συμφέροντα των καταναλωτών, ενώ το άρθρο 191 παρ. 1 ΣΛΕΕ προβλέπει ότι η Ένωση οφείλει να προστατεύει το περιβάλλον και την υγεία των ανθρώπων.

Ακόμη, η οδηγία 2000/60/ΕΚ θέσπισε το πλαίσιο κοινοτικής δράσης στον τομέα της πολιτικής των υδάτων, ο κανονισμός 396/2005 προσδιόρισε τα ανώτατα όρια καταλοίπων φυτοφαρμάκων μέσα ή πάνω στα τρόφιμα και τις ζωοτροφές φυτικής και ζωικής προέλευσης και ο κανονισμός 1107/2009 ρύθμισε τη διάθεση φυτοπροστατευτικών προϊόντων στην αγορά.

Ενόψει των ανωτέρω ερωτάται η Επιτροπή:

Σε ποια κενά στην εφαρμογή του δικαίου της ΕΕ οφείλονται τα ευρήματα της παραπάνω έρευνας; Ποιο είναι το πλάνο της Επιτροπής για την αποτελεσματική προστασία της υγείας των ευρωπαίων καταναλωτών από τοξικά και καρκινογόνα φυτοφάρμακα;

_____________________

[1] http://goo.gl/TpYYYp 

Σχόλιο για το πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας για το Χρέος

Δημοσιευμένο άρθρο του Κώστα Χρυσόγονου στην Εφημερίδα «Μακεδονία της Κυριακής» - 21.06.2015


Η προκαταρκτική έκθεση της επιτροπής που συγκρότησε πριν από ένα δίμηνο η Βουλή των Ελλήνων για τη διερεύνηση του δημόσιου χρέους καταλήγει στο συμπέρασμα ότι αυτό είναι οικονομικά μη βιώσιμο αλλά και νομικά επονείδιστο ή απεχθές. Συνεπώς, καταλήγει η έκθεση, η Ελλάδα όχι μόνο δεν είναι σε θέση να πληρώσει το χρέος αλλά και δεν πρέπει να το πληρώσει.
Σε ό,τι αφορά τη νομική πλευρά της έκθεσης, το συμπέρασμα ότι το χρέος είναι επονείδιστο και δεν πρέπει να αποπληρωθεί στηρίζεται σε μια σειρά από εξαιρετικά ενδιαφέροντα νομικά επιχειρήματα, τα κυριότερα των οποίων σχετίζονται με τις μαζικές παραβιάσεις θεμελιωδών, κυρίως κοινωνικών, δικαιωμάτων που μεθοδεύθηκαν στο πλαίσιο των μνημονιακών προγραμμάτων. Με άλλες λέξεις , η επιχειρηματολογία της (προκαταρκτικής) έκθεσης φαίνεται να εστιάζεται στο ότι το δημόσιο χρέος ενός κράτους πρέπει να θεωρείται επονείδιστο όταν η εξυπηρέτησή του προϋποθέτει, ή πάντως συνεπάγεται, την παραβίαση των στοιχειωδών υποχρεώσεών του απέναντι στους πολίτες για κοινωνικές παροχές όπως ασφάλιση, υγεία, παιδεία κλπ. Τούτο συνιστά μια προσπάθεια διεύρυνσης της έννοιας του επονείδιστου χρέους, όπως η τελευταία ήταν ως τώρα γνωστή στο διεθνές δίκαιο και παρέπεμπε κυρίως σε (δημόσια) χρέη «καταγόμενα» από δικτατορικά καθεστώτα, τα οποία μάλιστα συχνά χρησιμοποιούσαν το προϊόν του δανεισμού για τον εξοπλισμό των κατασταλτικών τους μηχανισμών και/ή προσωπικό πλουτισμό των κρατούντων.
Εάν η κυβέρνηση, υιοθετώντας την έκθεση αυτή, προχωρήσει σε παύση πληρωμών προς τους δανειστές, τα συναφή ζητήματα θα αποτελέσουν ασφαλώς αντικείμενο δικαιοδοτικής κρίσης από εθνικά και διεθνή δικαστήρια, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, σε μια διάρκεια πολλών ετών. Από πολιτική άποψη πάντως μια παρόμοια κίνηση θα συνιστούσε πλήρη αλλαγή πορείας σε σχέση με τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου, με την οποία η παρούσα κυβέρνηση είχε δεσμευθεί έναντι των δανειστών για αποπληρωμή των υποχρεώσεων της χώρας.
Το πιο άμεσο και πιεστικό ερώτημα εξάλλου είναι το αν και ποιος σχεδιασμός υπάρχει από ελληνικής πλευράς για την αντιμετώπιση των (πιθανότατων) αντιδράσεων των δανειστών και ιδίως της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην περίπτωση της παύσης πληρωμών και άρνησης του δημόσιου χρέους. Τέτοιος σχεδιασμός, ακόμη κι αν υπάρχει, ούτε έχει διατυπωθεί δημόσια ούτε έχει υποβληθεί στην κρίση του εκλογικού σώματος στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015. Με άλλες λέξεις, την καίριας σημασίας απόφαση να προχωρήσουμε στην επιλογή της πλήρους ρήξης με τους δανειστές, την οποία υποδεικνύει κατ’ ουσία η έκθεση της επιτροπής της Βουλής για το δημόσιο χρέος, δεν διαθέτουν δημοκρατική νομιμοποίηση για να τη λάβουν η παρούσα κυβέρνηση και η Βουλή, παρά μόνο αφού μεσολαβήσει αναβάπτιση στη λαϊκή εντολή μέσω δημοψηφίσματος ή πρόωρων εκλογών. 

Τα όρια της λαϊκής εντολής

Δημοσιευμένο άρθρο του Κώστα Χρυσόγονου στο ΕΘΝΟΣ «E» 22/6

Η λαϊκή κυριαρχία διακηρύσσεται στο άρθρο 1 παρ. 2 του Συντάγματος ως θεμέλιο του πολιτεύματος, με ουσιαστικό και όχι μόνο τυπικό περιεχόμενο. Αρμοδιότητα του κυρίαρχου λαού είναι όχι απλώς να αναθέτει «εν λευκώ» την εξουσία σε κάποιους αντιπροσώπους του, αλλά και να προδιαγράφει μέσω των επιλογών του, έστω σε αδρές γραμμές, την ακολουθητέα από αυτούς πολιτική, με βάση το πρόγραμμα και τη γενικότερη φυσιογνωμία των κομμάτων που μετέχουν στις βουλευτικές εκλογές.

Εξάλλου, το άρθρο 41 παρ. 2 του Συντάγματος προβλέπει τη δυνατότητα διάλυσης της Βουλής πριν από την πάροδο τετραετίας «για ανανέωση της λαϊκής εντολής προκειμένου να αντιμετωπιστεί εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας». Ο συντακτικός νομοθέτης αποδέχεται δηλαδή ότι υφίσταται λαϊκή εντολή, προφανώς με οριοθετημένο περιεχόμενο προς την εκάστοτε κοινοβουλευτική πλειοψηφία και την κυβέρνηση που στηρίζεται στην εμπιστοσύνη της, για να ακολουθήσει μια συγκεκριμένη πολιτική. Προσαρμογές στην πολιτική αυτή μπορούν να γίνουν με βάση τις μεταβαλλόμενες πραγματικές συνθήκες, όχι όμως πλήρης ανατροπή της με κυβερνητικές αποφάσεις, όπως έπραξε η κυβέρνηση Παπανδρέου την άνοιξη του 2010.

Η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν διαθέτει λαϊκή εντολή για ρήξη με τους δανειστές η οποία θα οδηγούσε σε αχαρτογράφητες περιοχές, όπως αντίστροφα δεν έχει και εντολή για υποταγή σε απαιτήσεις των δανειστών που συνιστούν συνέχιση των μνημονιακών πολιτικών λιτότητας. Η εντολή του λαού έχει δοθεί με βάση τις σχετικές προεκλογικές εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ, για σκληρή διαπραγμάτευση με επωφελές για τη χώρα και την κοινωνία αποτέλεσμα («έντιμος συμβιβασμός»). Εφόσον αποδεικνύεται ότι κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό, τότε η κυβέρνηση οφείλει να ζητήσει από τον λαό τη διεύρυνση των ορίων της εντολής του είτε προς τη μία είτε προς την άλλη κατεύθυνση.

Η διεύρυνση της εντολής είναι προτιμότερο, κατά την άποψή μου, να γίνει με την προκήρυξη δημοψηφίσματος (με αντικείμενο την αποδοχή ή απόρριψη από το εκλογικό σώμα του καταλόγου των απαιτήσεων των δανειστών) παρά πρόωρων εκλογών. Και τούτο για λόγους τόσο πρακτικούς, αφού το δημοψήφισμα μπορεί να διοργανωθεί και να διεξαχθεί σε συντομότερο χρόνο, όσο όμως και ουσιαστικούς, αφού έτσι ο λαός θα δώσει ευθεία απάντηση, αναλαμβάνοντας βέβαια ο ίδιος και τις ευθύνες της επιλογής του. 

Η κυβέρνηση δε διαθέτει εντολή για ρήξη

Συνέντευξη του Κώστα Χρυσόγονου στον Αγγελιοφόρο της Κυριακής - 21 Ιουνίου 2015


Μετά τις τελευταίες εξελίξεις στις διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς, πιστεύετε ότι η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα θα οδηγηθεί σε έναν έντιμο συμβιβασμό με τους εταίρους μας ή θα υπάρξει ρήξη;

Καθοριστικό ρόλο νομίζω πως θα διαδραματίσει η συμπεριφορά των διεθνών κεφαλαιαγορών, επειδή αυτές είναι το ύπατο κριτήριο για το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Εάν οι κεφαλαιαγορές πανικοβληθούν από την προοπτική της ρήξης, τότε έστω και την τελευταία στιγμή ενδέχεται να μας προσφερθεί μια συμφωνία που θα μας επιτρέπει να πάρουμε κάποιες «αναπνοές», έστω και αν δεν θα επιλύει οριστικά το ελληνικό ζήτημα. Εάν αντίθετα οι κεντρικές τράπεζες τόσο εντός όσο και εκτός ευρωζώνης κατορθώσουν να ελέγξουν την κατάσταση στις αγορές, τότε οι δανειστές θα επιμείνουν σε όρους ταπεινωτικούς και τελικά μη βιώσιμους, όχι μόνο για την ελληνική κυβέρνηση αλλά γενικότερα για την ελληνική οικονομία και κοινωνία. Σε κάθε περίπτωση όμως πρέπει να τονίσω ότι η κυβέρνηση και τα κόμματα που τη συγκροτούν δεν διαθέτουν λαϊκή εντολή για ρήξη. Το προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ ρητά απέκλειε την έξοδο από την ευρωζώνη (ή, πολύ περισσότερο, και από την Ευρωπαϊκή Ένωση) η οποία θα είναι η λογική κατάληξη της ρήξης. Συνεπώς απαιτείται, στην περίπτωση αυτή, εκ νέου προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία, είτε μέσω εκλογών είτε μέσω δημοψηφίσματος. Προσωπικά θα έβλεπα πιο πρόσφορη την εκδοχή του δημοψηφίσματος, με αντικείμενο την αποδοχή ή απόρριψη των απαιτήσεων των δανειστών.

Το πρόγραμμα που προτείνουν οι εταίροι και δανειστές μπορεί να γίνει αποδεκτό χωρίς συμφωνία για το χρέος;

Εάν δεν μας προσφερθεί συμφωνία για το χρέος, τότε η όλη συζήτηση με τους δανειστές στερείται νοήματος. Η Ελλάδα οφείλει να αποπληρώσει περίπου 11 δις ευρώ προς τους ξένους δανειστές μόνο για το τρέχον τρίμηνο (Ιούνιος – Αύγουστος) και ως το τέλος του έτους ο λογαριασμός θα αυξηθεί σε περισσότερα από 15 δις. Από την άλλη πλευρά η τελευταία δόση της δανειακής σύμβασης του 2012 δεν υπερβαίνει τα 7,2 δις, δηλαδή λιγότερο από το μισό των αναγκών μας έως το τέλος του χρόνου. Συνεπώς πρέπει να βρουν οι ίδιοι τρόπο να μας καλύψουν τη διαφορά με νέα δανεικά, διαφορετικά είναι βέβαια ότι αδυνατούμε να πληρώσουμε από δικούς μας πόρους, αφού τα φορολογικά έσοδα μετά βίας επαρκούν για την κάλυψη των λειτουργικών δαπανών του δημοσίου.

Εκτιμάτε πως υπάρχουν συντηρητικές δυνάμεις στην Ευρώπη θέλουν να οδηγήσουν την Ελλάδα εκτός ευρώ και εάν ναι, γιατί κατά τη γνώμη σας;

Εκτιμώ ότι υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις εντός και εκτός Ευρώπης που θέλουν να χρησιμοποιήσουν την Ελλάδα ως παράδειγμα προς αποφυγή για άλλους ευρωπαϊκούς λαούς που θα τολμούσαν να αρνηθούν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της λιτότητας οι οποίες έχουν επιβληθεί στα κράτη – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (π.χ. Ισπανούς). Δεν θεωρώ ότι ο τελικός τους στόχος είναι τόσο να μας αποβάλουν, όσο μάλλον να μας υποτάξουν πλήρως, αφού πρώτα μας υποβάλουν σε μια μαρτυρική εμπειρία, κατά το πρότυπο π.χ. της Κύπρου.

Ορισμένοι υποστηρίζουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά υποσχέθηκε πράγματα τα οποία δεν μπορεί να υλοποιήσει ως κυβέρνηση και σήμερα είναι όμηρος αυτών των πολιτικών.

Προεκλογικά το κόμμα είχε παρασυρθεί σε μια υπεραισιόδοξη θεώρηση των πραγμάτων, η οποία απέρρεε από την υπερεκτίμηση του σεβασμού των ευρωπαϊκών πολιτικών ελίτ στις δημοκρατικές αρχές που υποτίθεται ότι αποτελούν τη βάση συγκρότησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Προσωπικά, έχοντας την εμπειρία της θητείας μου στο Ευρωκοινοβούλιο, δεν συμμεριζόμουν τις εκτιμήσεις αυτές και είχα μάλιστα δημόσια προειδοποιήσει (με άρθρο στο «Βήμα της Κυριακής» μία εβδομάδα πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου, με τίτλο «Η δικτατορία των κεφαλαιαγορών») ότι ο δρόμος της νέας κυβέρνησης θα είναι ναρκοθετημένος. Αυτό που αντιμετωπίζει σήμερα όχι μόνο η Ελλάδα αλλά γενικότερα οι λαοί των «αντιπροσωπευτικών δημοκρατιών» της Δύσης (οι οποίες δεν είναι ούτε τόσο αντιπροσωπευτικές ούτε τόσο δημοκρατικές, όσο γενικά πιστεύεται ή πάντως προβάλλεται από τα κυρίαρχα ΜΜΕ) είναι ένας μετανεωτερικός αυταρχισμός. Διαφέρει από τις «παραδοσιακές» δικτατορίες του 20ου αιώνα κατά το ότι δεν υφίσταται ένας ορατός δικτάτορας που χρησιμοποιεί την κρατική βία, αλλά ένας απρόσωπος μηχανισμός των αγορών που επιβάλεται μέσω οικονομικών και επικοινωνιακών εκβιασμών και απειλεί να κατεδαφίσει όλα τα κεκτημένα κοινωνικά δικαιώματα και τις κατακτήσεις πολλών δεκαετιών των εργαζομένων.

Μπορεί να υπάρξει αυτόνομη εθνική πολιτική όταν η χώρα είναι έχει τόσο μεγάλο χρέος το οποίο δεν μπορεί να το εξυπηρετήσει δίχως δανειοδότηση;

Μπορεί αλλά χρειάζεται υπομονή, σχεδιασμό σε βάθος χρόνου και ενδεχομένως εξωτερική στήριξη (χρηματοδοτική και όχι μόνο) από παράγοντες εκτός της ευρωζώνης και του ΔΝΤ. Μόνο έτσι μπορεί να ανατραπεί η υποτέλεια η οποία απορρέει από την υπερχρέωση και όχι με σπασμωδικές αντιδράσεις σε επιθετικές κινήσεις των δανειστών.

Πως αντιμετωπίζεται η Ελλάδα και η κυβέρνηση στο Ευρωκοινοβούλιο. Έχει υποστηρικτές στην πολιτική της είναι απέναντί της;

Ο βασικός πυλώνας υποστήριξης προέρχεται από το κόμμα της ευρωπαϊκής αριστεράς στο Κοινοβούλιο και λιγότερο από τους οικολόγους πράσινους. Σε ορισμένες περιπτώσεις υποστηρικτική είναι και μια μερίδα της ομάδας των σοσιαλδημοκρατών καθώς και κάποιοι ευρωσκεπτικιστές, αλλά βέβαια τα κίνητρα των τελευταίων είναι τουλάχιστον αμφισβητήσιμα. Κατά βάση, πάντως, οι πλειοψηφίες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο διάκεινται αρνητικά απέναντι στις πολιτικές θέσεις της ελληνικής Κυβέρνησης.

http://www.agelioforos.gr/default.asp?pid=7&ct=1&artid=227550

Ερώτηση του Κώστα Χρυσόγονου για τις εξαφανίσεις ανηλίκων

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Βρυξέλλες - 19/6/2015

Το μεγάλο πρόβλημα των όλο και περισσότερων εξαφανίσεων ανηλίκων και το συναφές ζήτημα της ανάγκης να τηρούνται και να επικαιροποιούνται τα σχετικά στοιχεία στα κράτη μέλη έφερε στην επιφάνεια με ερώτησή του στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ο ευρωβουλευτής Κώστας Χρυσόγονος, επισημαίνοντας ότι η έλλειψη στοιχείων οδηγεί σε αδυναμία προστασίας των ανηλίκων που πέφτουν θύματα απαγωγής, εμπορίας ή εκμετάλλευσης.

Ακολουθεί το κείμενο της ερώτησης:

Σύμφωνα με τα στοιχεία, κάθε χρόνο εξαφανίζονται 250.000 παιδιά, δηλαδή «ένα παιδί εξαφανίζεται κάθε δύο λεπτά»[1]. Σε σχετική έρευνα που διενεργήθηκε για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το 2013[2] , επισημαίνεται η έλλειψη ομοιομορφίας των στοιχείων που τηρούνται σε κάθε κράτος-μέλος και περιλαμβάνεται ένα πακέτο 30 συστάσεων προς τα κράτη-μέλη, ώστε να τηρούνται καλύτερα στατιστικά στοιχεία και να μπορεί να πραγματοποιηθεί συγκριτική ανάλυση.

Η έλλειψη καταγραφής στοιχείων οδηγεί σε άγνοια του ακριβούς αριθμού των περιπτώσεων ανηλίκων που εξαφανίζονται από τρίτα πρόσωπα με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση, τα λύτρα ή το εμπόριο οργάνων και στην αδυναμία διαχωρισμού των περιπτώσεων της οικειοθελούς εξαφάνισης ή της διασυνοριακής απαγωγής τέκνου από γονέα.

Ερωτάται η Επιτροπή:

1. Υπάρχουν επικαιροποιημένα στοιχεία για τις εξαφανίσεις ανηλίκων στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως συνέχεια της προηγούμενης έρευνας και κατά πόσον ενσωματώθηκαν οι σχετικές συστάσεις στα κράτη-μέλη;

2. Τι μέτρα λαμβάνονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης και τη μείωση των περιστατικών εξαφάνισης;

________________________________________

[1] http://missingchildreneurope.eu/figures

[2] http://ec.europa.eu/justice/fundamental-rights/files/missing_children_study_2013_en.pdf 

Τις βλαβερές συνέπειες της καθιστικής ζωής για την υγεία τονίζει με ερώτησή του ο Ευρωβουλευτής Κώστας Χρυσόγονος

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Βρυξέλλες - 19/06/2015

Ερώτηση για τις συνέπειες της καθιστικής ζωής στην υγεία κατέθεσε σήμερα ο Ευρωβουλευτής Κώστας Χρυσόγονος προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Ο Ευρωβουλευτής, με αφορμή νέα έκθεση που δημοσιεύτηκε που καταδεικνύει πως 500.000 Ευρωπαίοι πεθαίνουν κάθε χρόνο λόγω της έλλειψης σωματικής δραστηριότητας, ζήτησε να μάθει από την Επιτροπή τα μέτρα που έχει λάβει προκειμένου να προωθήσει έναν πιο δραστήριο τρόπο ζωής.

Ακολουθεί το κείμενο της ερώτησης:

Σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε πρόσφατα με τίτλο «Το Οικονομικό Κόστος της Σωματικής Αδράνειας στην Ευρώπη» από το Κέντρο Οικονομικών και Επιχειρηματικών Ερευνών (CEBR) με έδρα τη Μεγάλη Βρετανία, 500.000 Ευρωπαίοι πεθαίνουν κάθε χρόνο εξαιτίας της σωματικής αδράνειας, ενώ παράλληλα, εκτιμάται ότι το κόστος αυτής της «σωματικής αδράνειας» για την Ευρωπαϊκή οικονομία υπερβαίνει τα 80 δισ. ευρώ ετησίως[1]. Μεταξύ των κυριότερων αιτιών συγκαταλέγονται η έλλειψη άσκησης από την παιδική ηλικία, καθώς και οι δουλειές γραφείου, που υποχρεώνουν τους εργαζόμενους να ξοδεύουν πολλές ώρες μπροστά στον υπολογιστή[2].

Ερωτάται η Επιτροπή:

Στα πλαίσια της αρμοδιότητάς της να προάγει τη δημόσια υγεία και να αποτρέπει τις πηγές κινδύνου για τη σωματική και την ψυχική υγεία, τι μέτρα έχει λάβει για την προώθηση ενός πιο υγιεινού τρόπου ζωής που να εμπεριέχει περισσότερη φυσική δραστηριότητα; Υπάρχουν συγκεκριμένα κίνητρα που παρέχονται για τα εκπαιδευτικά ιδρύματα και τις επιχειρήσεις ώστε να εντάξουν τη φυσική δραστηριότητα στο πρόγραμμά τους;

________________________________________

[1] http://www.friendsofeurope.org/media/uploads/2015/06/The-Economic-Costs-of-Physical-Inactivity-in-Europe-June-2015.pdf

[2] http://www.telegraph.co.uk/lifestyle/wellbeing/11557470/Sitting-disease-is-killing-us-and-exercise-doesnt-help.html 

Σχέδιο Έκθεσης Κώστα Χρυσόγονου για την εφαρμογή του ευρωπαϊκού δικαίου 2012-2013

Το Συμβούλιο αρνείται να απαντήσει για τις απειλητικές δηλώσεις Νταίσελμπλουμ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Βρυξέλλες - 16.06.2015

Ακόμη μια κατ’ ουσία μη-απάντηση, που υποδηλώνει απαξίωση του θεσμού του κοινοβουλευτικού ελέγχου, έδωσε το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ερώτηση του Ευρωβουλευτή Κώστα Χρυσόγονου σχετικά με απειλητικές δηλώσεις του κ. Ντάισελμπλουμ στις 17.3.2015.

Ακολουθούν τα κείμενα της ερώτησης και της απάντησης:

Σύμφωνα με το υπ' αριθ. 14 Πρωτόκολλο που προσαρτάται στη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και στη Συνθήκη για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι υπουργοί των κρατών μελών με νόμισμα το ευρώ πραγματοποιούν συναντήσεις μεταξύ τους (Ευρωομάδα), υπό την προεδρία ενός από αυτούς, ο οποίος εκλέγεται ανά δυόμισι έτη. Ο σημερινός Πρόεδρος της Ευρωομάδας κ. Ντάισελμπλουμ, σε δηλώσεις του στον ολλανδικό σταθμό BNR στις 17.3.2015, άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη ή της επιβολής περιορισμών στις αναλήψεις από τις τράπεζες και στις εισροές και εκροές κεφαλαίων[1]

Ερωτάται το Συμβούλιο:

1. Υφίσταται σύμφωνα με το ισχύον δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης διαδικασία εξόδου κράτους μέλους από το ενιαίο νόμισμα;

2. Εμπίπτει στον θεσμικό ρόλο του Προέδρου της Ευρωομάδας να απειλεί τους καταθέτες των τραπεζών ενός κράτους μέλους με επιβολή περιορισμών στις αναλήψεις και/ή την κίνηση κεφαλαίων;

3. Υφίσταται ευθύνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης για αποζημίωση των ελληνικών τραπεζών, των μετόχων και/ή των καταθετών, σύμφωνα με το άρθρο 340 εδάφιο β΄ ΣΛΕΕ, για τη ζημία που ενδέχεται να υποστούν από τις δηλώσεις του Προέδρου της Ευρωομάδας;

Απάντηση (15.6.2015)

Οι Συνθήκες δεν προβλέπουν ειδική διαδικασία για την αποχώρηση ενός κράτους μέλους από το ενιαίο νόμισμα.

Όσον αφορά το ερώτημα σχετικά με τον θεσμικό ρόλο του προέδρου της Ευρωομάδας, το Συμβούλιο δεν έχει συζητήσει αυτό το ζήτημα.

Το Συμβούλιο δεν είναι αρμόδιο να σχολιάσει τις δηλώσεις του Προέδρου της Ευρωομάδας.

________________________________________

[1] https://euobserver.com/news/128038 

Ο Κώστας Χρυσόγονος στο Star στην εκπομπή της Πόπης Τσαπανίδου “Live U”

Η Επιτροπή δηλώνει ότι παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς τις τουρκικές προκλήσεις στον εναέριο χώρο της Ελλάδας

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Βρυξέλλες - 11/6/2015

Την απάντησή της στη γραπτή ερώτηση που συνέταξε ο ευρωβουλευτής Κώστας Χρυσόγονος και συνυπέγραψαν άλλοι οκτώ ευρωβουλευτές με θέμα τις τουρκικές προκλήσεις σε βάρος της Ελλάδας έδωσε χθες στη δημοσιότητα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η Επιτροπή επιβεβαίωσε ότι αυτές οι ενέργειες της γείτονος είναι σε γνώση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρακολουθούνται εκ του σύνεγγυς και θα ληφθούν σοβαρά υπόψη στην έκθεση προόδου που θα συνταχθεί το φθινόπωρο για την Τουρκία.

Ακολουθούν τα κείμενα της ερώτησης και της απάντησης:

Ερώτηση:

Σύμφωνα με το άρθρο 3 παράγραφος 5 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ένωση έχει υποχρέωση, στις σχέσεις της με τις τρίτες χώρες, να κινητοποιείται για τη διατήρηση της ομαλότητας και της ειρήνης, την καλλιέργεια σχέσεων αλληλεγγύης μεταξύ των λαών και την προαγωγή του διεθνούς δικαίου.

Στο διεθνές δίκαιο ανήκουν προφανώς και οι διεθνείς συνθήκες οι οποίες έχουν αμετάκλητα καθορίσει το καθεστώς των ελληνικών νησιών στο Αιγαίο πέλαγος, όπως η αρχή του απαραβίαστου των συνόρων. Ωστόσο, ο Τούρκος Υπουργός Άμυνας αμφισβήτησε το διεθνές δίκαιο και ειδικότερα την αρχή του απαραβίαστου των συνόρων με τις πρόσφατες δηλώσεις του ότι σε 16 ελληνικά νησιά η Ελλάδα ασκεί μόνο de facto και προσωρινά κυριαρχία, και ότι τα νησιά αυτά αποτελούν έδαφος της Τουρκικής Δημοκρατίας.[1]

Αυτές οι δηλώσεις καταδεικνύουν ότι η Τουρκία επιθυμεί για μία ακόμη φορά να δημιουργήσει συνθήκες έντασης και αμφισβήτησης του ισχύοντος διεθνούς δικαίου στο Αιγαίο. Έτσι, η Ελλάδα αναγκάζεται μέχρι σήμερα, και μέσα στη δύσκολη αυτή οικονομική συγκυρία, να διαχειρίζεται την ένταση με την Τουρκία με κόστος πολλά εκατομμύρια ευρώ ετησίως.[2]

Ερωτάται η Ύπατη Εκπρόσωπος της Ένωσης:

Πώς σκοπεύει να αντιδράσει στις απαράδεκτες αυτές τουρκικές προκλήσεις σε βάρος της εδαφικής ακεραιότητας κράτους μέλους της Ένωσης;

Απάντηση:

Η Επιτροπή είναι ενήμερη για τα θέματα που έθιξαν οι κυρίες και οι κύριοι βουλευτές. Στην έκθεση προόδου για την Τουρκία του 2014, η Επιτροπή σημειώνει ότι η Ελλάδα έχει προβεί σε επίσημες καταγγελίες για επανειλημμένες και αυξημένες παραβιάσεις των χωρικών υδάτων και του εναέριου χώρου της από την Τουρκία, μεταξύ άλλων μέσω πτήσεων πάνω από ελληνικά νησιά. Ταυτόχρονα, η Επιτροπή εξέφρασε την ικανοποίησή της για το γεγονός ότι συνεχίζεται η συνεργασία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για τη βελτίωση των διμερών σχέσεων.

Σύμφωνα με το διαπραγματευτικό πλαίσιο και τα προηγούμενα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του Συμβουλίου, το Συμβούλιο επαναλαμβάνει ότι «η Τουρκία πρέπει να δεσμευτεί κατηγορηματικά για καλές σχέσεις γειτονίας και για την ειρηνική επίλυση των διαφορών σύμφωνα με τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, με προσφυγή, εφόσον απαιτείται, στο Διεθνές Δικαστήριο. Σε αυτό το πλαίσιο, η Ένωση εκφράζει για άλλη μία φορά σοβαρές ανησυχίες και καλεί την Τουρκία να αποφύγει κάθε είδους απειλή ή ενέργεια στρεφόμενη κατά κράτους μέλους, ή αιτία τριβής ή ενέργειες, που θα μπορούσαν να βλάψουν τις καλές σχέσεις γειτονίας και την ειρηνική διευθέτηση των διαφορών.»

Η Επιτροπή θα ήθελε να διαβεβαιώσει τις κυρίες και τους κυρίους βουλευτές ότι παρακολουθεί τα εν λόγω ζητήματα εκ του σύνεγγυς και ότι θα αναφερθεί σχετικά στην τακτική έκθεση προόδου για την Τουρκία, το φθινόπωρο.

________________________________________

[1] http://www.todayszaman.com/diplomacy_turkish-defense-minister-rejects-greek-territorial-claims-on-aegean-islands_376391.html

[2] http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=81771 

Παρέμβαση του Κώστα Χρυσόγονου για τη στήριξη της Τουρκίας στους τζιχαντιστές

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Στρασβούργο - 11/06/2015

Ο Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Χρυσόγονος με παρέμβασή του στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου ζητά να επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία για τη στήριξη στους τζιχαντιστές.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε την παρέμβαση εδώ :

https://youtu.be/0wA7S12oUKs

Ακολουθεί το κείμενο της παρέμβασης:

Όλες οι πτέρυγες του Ευρωκοινοβουλίου συμφωνούν στην καταγγελία του Ισλαμικού Κράτους και των εγκλημάτων του. Πρέπει όμως να αναρωτηθούμε πως η τρομοκρατική αυτή οργάνωση κατορθώνει να επιβιώνει ως σήμερα, ποιες είναι οι οικονομικές της διασυνδέσεις και από πού προμηθεύεται οπλισμό. Πριν από δύο εβδομάδες τουρκική εφημερίδα ανήρτησε στην ιστοσελίδα της οπτικό υλικό, που απεικονίζει άνδρες της τουρκικής υπηρεσίας πληροφοριών ΜΙΤ να βοηθούν στην αποστολή όπλων στους τζιχαντιστές της Συρίας.

Εξάλλου, το πρακτορείο Ρόιτερς μετέδωσε στις 21 Μαΐου ότι αυτόπτες μάρτυρες και εισαγγελείς καταγγέλλουν πως η ΜΙΤ βοήθησε στην παράδοση των όπλων σε τζιχαντιστές στη Συρία από τα τέλη του 2013 ως τις αρχές του 2014.

Πρέπει να αρθεί το πέπλο της σιωπής που καλύπτει τις σχέσεις των Τούρκων ισλαμιστών με τους Σύριους τζιχαντιστές και να επιβληθούν αυστηρές κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας αν αποδειχθεί ότι παρέχει στήριξη στο Ισλαμικό κράτος.