Διαγραφές και δημοκρατία

Δημοσιευμένο άρθρο του Κώστα Χρυσόγονου στο ΕΘΝΟΣ «E» 21/01

Την προηγούμενη εβδομάδα καταγράφηκε ένα νέο κρούσμα παραβίασης κάθε έννοιας εσωκομματικής δημοκρατίας (η οποία, σημειωτέον, αποτελεί αρχή κατοχυρωμένη στο άρθρο 29 παρ. 1 του Συντάγματος) με τη διαγραφή Γρηγοράκου. Το «αμάρτημα» του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ ήταν ότι αμφισβήτησε δημόσια τη δήλωση της προέδρου του κόμματος ότι το τελευταίο το χωρίζει «άβυσσος» από τη Νέα Δημοκρατία. Στην πραγματικότητα, ο βουλευτής απλώς εξέφρασε το αυτονόητο, ότι δηλαδή εφόσον τα δύο κόμματα συγκυβερνούσαν έως πριν από έναν χρόνο, δεν μπορεί η ιδεολογική και πολιτική απόσταση μεταξύ τους να είναι τόσο χαώδης.

Η διαγραφή του επομένως σηματοδοτεί την ποινικοποίηση όχι απλώς της διαφωνίας αλλά της ίδιας της κοινής λογικής και συντελέσθηκε κατά παντελώς αυθαίρετο τρόπο, με αναιτιολόγητη δήλωση της προέδρου του ΠΑΣΟΚ προς το προεδρείο της Βουλής, κατά παρερμηνεία του άρθρου 16 παρ. 5 του Κανονισμού. Συνεχίζεται έτσι η αντισυνταγματική (βλ. Κ. Χρυσόγονου, Η καταστρατήγηση του Συντάγματος στη εποχή των μνημονίων, 2013, σελ. 52) πρακτική των αυθαίρετων «αρχηγικών» διαγραφών, η οποία δυστυχώς πρόσφατα επεκτάθηκε και σε κόμματα τα οποία δεν είχαν εμφανίσει τέτοια κρούσματα έως τις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015. Η εσωκομματική δημοκρατία σημαίνει ότι διαγραφή βουλευτή ή και απλού μέλους ενός κόμματος δεν είναι επιτρεπτή παρά μόνο ύστερα από απόφαση προϋπάρχοντος συλλογικού πειθαρχικού οργάνου με πάγια συγκρότηση (όχι συγκροτημένου ad hoc από τον αρχηγό του κόμματος) και αφού προηγηθεί απολογία του εγκαλούμενου.

Αντίθετα, οι διαγραφές με αστραπιαία απόφαση του/της αρχηγού, που λειτουργεί ως εισαγγελέας, δικαστής και δήμιος ταυτόχρονα, μοιάζουν με τις πρακτικές μοναρχών του Μεσαίωνα, Οθωμανών σουλτάνων κ.ά., οι οποίοι ενίοτε αποκεφάλιζαν τους υποτακτικούς τους χωρίς δίκη. Αλλάζουν τα μέσα, αφού πλέον δεν χρησιμοποιείται πέλεκυς αλλά ηλεκτρονικός υπολογιστής και δεν ρέει αίμα, όχι όμως και η ουσία, δηλαδή η πολιτική εξόντωση του «ατίθασου». Και βέβαια εσωκομματική δημοκρατία σημαίνει ότι δεν μπορεί να ποινικοποιηθεί το φρόνημα, παρά μόνο η πράξη. Συνεπώς διαγραφή δικαιολογείται, κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις, εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο ψήφισε βουλευτής και όχι εξαιτίας μιας απλής δήλωσής του. Πρέπει κάποια στιγμή να αντιληφθούμε και στην Ελλάδα ότι τα δημοκρατικά κόμματα δεν λειτουργούν με τη λογική στρατού που επιδιώκει την κατάκτηση της εξουσίας με σκοπό τη λαφυραγώγηση προς όφελος των στρατευμένων και ενδεχομένως των συγγενών τους, αλλά με τη λογική πολυμελούς πολιτικού οργανισμού, όπου επιδιώκεται η έκφραση και σύνθεση των ούτως ή άλλως υπαρκτών διαφορετικών απόψεων, προς όφελος της κοινωνίας.