Δημοσιευμένο άρθρο του Κώστα Χρυσόγονου στην εφημερίδα Realnews 1/3
Ο πρώτος μήνας μετά τις βουλευτικές εκλογές και τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ήταν πλούσιος σε εξελίξεις, με τελευταία την αποδοχή από τους ξένους δανειστές της ελληνικής πρότασης για παράταση της τρέχουσας δανειακής σύμβασης. Ο κατάλογος σχεδιαζόμενων μεταρρυθμίσεων, ο οποίος συνοδεύει την πρόταση αυτή, δεν αποτελεί συμφωνία, αλλά μόνον ένα πλαίσιο διεξαγωγής διαπραγματεύσεων μεταξύ των δύο πλευρών, χωρίς καμία ποσοτικοποίηση στόχων, με χρονικό όριο τα μέσα Ιουνίου.
Στον πρώτο μήνα ζωής της η νέα κυβέρνηση απέδειξε ότι έχει την πρόθεση να διεκδικήσει από τους δανειστές μια βιώσιμη συμφωνία, στην ανάγκη ακόμη και συγκρουόμενη μαζί τους. Στο επόμενο τετράμηνο όμως οφείλει να αποδείξει ότι διαθέτει ένα ρεαλιστικό σχέδιο για την ανασυγκρότηση της χώρας και για τον τερματισμό των καταστροφικών πολιτικών λιτότητας που επιδείνωσαν την κατάσταση της οικονομίας και κυρίως της κοινωνίας την τελευταία πενταετία.
Η τελική έκβαση της διαπραγμάτευσης πάντως δεν εξαρτάται τόσο από την πειθώ και τα επιχειρήματα των δύο πλευρών, όσο μάλλον από τον πραγματικό συσχετισμό δυνάμεων μεταξύ τους. Ο συσχετισμός αυτός ήταν εξαρχής αρνητικός, δεδομένου μάλιστα ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι η μόνη με κορμό την αριστερά μεταξύ όλων των κρατών - μελών της ευρωζώνης και ότι οι υπόλοιποι, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, είναι ευθυγραμμισμένοι στις "λογικές" της λιτότητας. Ωστόσο το τελευταίο δίμηνο, δηλαδή κατά την προεκλογική περίοδο και αμέσως μετά, ο συσχετισμός σημείωσε επιδείνωση, λόγω της μεγάλης εκροής καταθέσεων από τις ελληνικές τράπεζες (που μας υποχρεώνει σε διαρκή επαιτεία προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για αυξήσεις των ορίων του μηχανισμού έκτακτης ρευστότητας) και της δραματικής πτώσης των φορολογικών εσόδων, ως συνέπεια μιας "λευκής απεργίας" πληρωμών από σημαντική μερίδα φορολογουμένων.
Πρέπει να γίνει αντιληπτό από όλους ότι η επικείμενη διαπραγμάτευση δεν πρόκειται να ωφελήσει - ή να βλάψει - κυρίως την κυβέρνηση, αλλά την ίδια τη χώρα. Επομένως όλες οι πολιτικές δυνάμεις του "συνταγματικού τόξου" θα όφειλαν να συνδράμουν τη διαπραγματευτική προσπάθεια της κυβέρνησης για το τετράμηνο τουλάχιστον αυτό, έτσι ώστε να προκύψει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα από τη διαπραγμάτευση και κατόπιν ας ασκήσουν όσο σκληρή κριτική θέλουν. Η κινδυνολογία περί δήθεν Grexit, περί ανεύθυνου και επικίνδυνου ΣΥΡΙΖΑ κλπ., η οποία εξαπολύθηκε όλο το προηγούμενο δίμηνο, υπονόμευσε την διαπραγματευτική μας θέση και, αν δεν ανακοπεί έστω και τώρα, μπορεί να έχει τραγικές συνέπειες για την Ελλάδα, κατ΄ αναλογία δυστυχώς όσων συνέβησαν και σε άλλες κρίσιμες περιστάσεις στο παρελθόν (π.χ. κατά τη διάρκεια της κατοχής, όταν ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ πολεμούσαν όχι μόνο τους Γερμανούς αλλά ενίοτε και μεταξύ τους).
Στο επόμενο κρίσιμο τετράμηνο πρέπει να κρατηθούν χαμηλά οι τόνοι από όλους, να στηριχθεί η εμπιστοσύνη στο τραπεζικό μας σύστημα και να υπάρξει άμεση εκπλήρωση των φορολογικών υποχρεώσεων από όλους τους φορολογούμενος που έχουν την αντικειμενική δυνατότητα να φανούν συνεπείς χωρίς να κινδυνεύει η επιβίωση των ίδιων ή των οικογενειών τους. Εάν αντίθετα συνεχισθεί η αιμορραγία και τελικά η διαπραγμάτευση αποτύχει, τότε διαγράφεται το ενδεχόμενο να υποχρεωθούμε, μετά το τέλος της παράτασης, να ζητήσουμε μια νέα, την τρίτη κατά σειρά, δανειακή σύμβαση από δημόσιους πιστωτές, συνοδευόμενη απο εξαιρετικά επαχθείς όρους, η υλοποίηση των οποίων μπορεί να αποδειχθεί αδύνατη. Τότε όμως θα απειληθεί πραγματικά η θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη αλλά και η σταθερότητα του πολιτεύματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου