Η ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί.

Αναδημοσίευση από εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ στις 27/4/2014.

Το άρθρο 345 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ορίζει ότι: «Οι Συνθήκες δεν προδικάζουν με κανένα τρόπο το καθεστώς της ιδιοκτησίας στα κράτη μέλη». Η εν λόγω διάταξη, η οποία επαναλαμβάνεται στερεότυπα από την αρχική Συνθήκη ΕΟΚ της Ρώμης το 1957, συνεπάγεται ότι καμιά διάταξη του πρώην κοινοτικού και ήδη ενωσιακού δικαίου δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο επίκλησης με σκοπό την εναντίωση στους κανόνες των εθνικών δικαίων που καθορίζουν κάθε φορά το «καθεστώς της ιδιοκτησίας». Συνεπώς στα κράτη-μέλη ανήκει η αποκλειστική αρμοδιότητα να αποφασίζουν αν τα μέσα παραγωγής αγαθών ή υπηρεσιών θα ανήκουν στον τομέα της δημόσιας ή της ιδιωτικής οικονομίας και αντίστοιχα δεσμεύεται η Ένωση σε μια αυστηρή ουδετερότητα όταν τέτοιες αποφάσεις λαμβάνονται από κράτος-μέλος. Με άλλες λέξεις, δεν ανήκει στην αρμοδιότητα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ούτε οποιουδήποτε άλλου ενωσιακού οργάνου, να ζητά και πολύ περισσότερο να επιβάλει στα κράτη-μέλη ιδιωτικοποιήσεις (ή εθνικοποιήσεις).

Παρά ταύτα η τρόικα στο τελευταίο επεισόδιο του πολυδράματος της δοσομανούς χώρας μας απαίτησε από τη μνημονιακή συγκυβέρνηση ως ένα από τα προαπαιτούμενα για την εκταμίευση της δόσης των 8,3 δις (6,3 δις υποδόσης Μαΐου, 1 δις υποδόσης Ιουνίου και 1 ακόμη δις υποδόσης Ιουλίου) και την έναρξη  ιδιωτικοποίησης του Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο της υλοποίησης των στόχων για έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις που περιέχουν οι σχετικές με τη χώρα μας («διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος») αποφάσεις του Συμβουλίου της Ε.Ε. και κατ’ επέκταση το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Στρατηγικής. Έτσι, σε ευπειθή συμμόρφωση προς τις επιταγές των δανειστών, το ΤΑΙΠΕΔ δημοσίευσε αιφνιδιαστικά τη Μεγάλη Δευτέρα 14 Απριλίου 2014 πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών του δεύτερου μεγαλύτερου λιμένα της χώρας.

 Σύμφωνα με την πρόσκληση, παρέχεται στον μελλοντικό επενδυτή το δικαίωμα λειτουργίας και εκμετάλλευσης του λιμένα Θεσσαλονίκης μέχρι το μακρινό 2051, παρακάμπτοντας τις αντιδράσεις της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής, συμπολιτευόμενων και αντιπολιτευόμενων βουλευτών, σύσσωμης της τοπικής κοινωνίας και των αρχών, παραγωγικών και οικονομικών φορέων. Και τούτο παρότι ο Ο.Λ.Θ. (όπως όμως και άλλα εκποιούμενα στοιχεία του ελληνικού Δημοσίου) είναι ένας κερδοφόρος οργανισμός με σημαντικές προοπτικές ανάπτυξης στην Ελλάδας και τα Βαλκάνια, ο οποίος τα τελευταία έχει χρόνια έχει πραγματοποιήσει επενδύσεις εκατομμυρίων σε αναπτυξιακά έργα και εκσυγχρονισμό των τεχνικών υποδομών.

Είναι προφανές ότι η σπουδή της τριαρχίας των δανειστών να επιβάλουν παράνομα την εκποίηση σήμερα του λιμανιού της Θεσσαλονίκης και αύριο άλλων υποδομών της χώρας σε ξένα αρπακτικά «επενδυτικά» σχήματα σχετίζεται με τον λεγόμενο «πολιτικό κίνδυνο». Για τους επίδοξους άρπαγες της δημόσιας περιουσίας «κίνδυνο» συνιστά η ενδεχόμενη κατάρρευση των κομμάτων της μνημονιακής συγκυβέρνησης στις επερχόμενες ευρωεκλογές και η δρομολόγηση μετά ταύτα πολιτικών εξελίξεων. Για τον ελληνικό λαό αυτό ακριβώς συνιστά όμως ελπίδα και ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί.