Δύο μέτρα και δύο σταθμά η πολιτική της Μέρκελ.

Αναδημοσίευση από εφημερίδα Kontra News στις 8/4/2014.

Η μνημονιακή συγκυβέρνηση επενδύει επικοινωνιακά στην επίσκεψη της καγκελαρίου της Γερμανίας στην Αθήνα, προκειμένου να βελτιώσει τις προοπτικές της Νέας Δημοκρατίας και της απολιθωμένης «Ελιάς» (πρώην ΠΑ.ΣΟ.Κ) στις ευρωεκλογές. Στην πραγματικότητα όμως οι θέσεις της κας. Μέρκελ απέναντι στο ελληνικό ζήτημα έχουν ήδη παρουσιασθεί στην πρόσφατη συνέντευξη του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας σε κυριακάτικη ελληνική εφημερίδα.

Σε ό,τι αφορά το ενδεχόμενο ενός νέου «κουρέματος» του ελληνικού δημόσιου χρέους ο κ. Σόιμπλε απάντησε πως το PSI του 2012 «ήταν μια μοναδική περίπτωση και πρέπει να παραμείνει μοναδική». Όσο για το ζήτημα των πολεμικών επανορθώσεων και, ιδίως, του αναγκαστικού κατοχικού δανείου, αφού εξέφρασε τη λύπη του για το «πόσο υπέφερε η Ελλάδα από τη Γερμανία», τόνισε ότι «οι υλικές επανορθώσεις έχουν διευθετηθεί μέσω διεθνών συνθηκών» (προσποιείται δηλ. ότι δεν αντιλαμβάνεται πως άλλο πράγμα είναι οι επανορθώσεις και άλλο το κατοχικό δάνειο). Με άλλες λέξεις, απαιτεί από τους Έλληνες να εξοφλήσουν στο ακέραιο τα δικά τους χρέη, αλλά αρνείται να συζητήσει καν για το γερμανικό χρέος προς την Ελλάδα και  μας εμπαίζει με μια ανέξοδη έκφραση συμπόνοιας.

Πρόκειται βέβαια για δύο μέτρα και δύο σταθμά, πράγμα που αποδεικνύει τη γερμανική υποκρισία, συνδυασμένη και με ισχυρή δόση υπεροψίας, αφού καταλήγει στο συμπέρασμα ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει τις εκλογές «θα βρεθεί αντιμέτωπος με τα ίδια ερωτήματα με τα οποία βρέθηκε ο κ. Παπανδρέου». Και η απάντηση αυτή όμως κρύβει ανειλικρίνια, αφού ο κ. Σόιμπλε γνωρίζει καλά ότι οι απαντήσεις της ριζοσπαστικής αριστεράς στα ίδια ερωτήματα θα είναι πολύ διαφορετικές από τις απαντήσεις του τρίτης γενιάς κληρονόμου της παπανδρεϊκής δυναστείας. Γι’ αυτό άλλωστε η καγκελάριος σπεύδει για δεύτερη φορά μέσα σε 1,5 έτος να επισκεφθεί την Αθήνα.

Η γερμανική «ελίτ» αντιλαμβάνεται ότι αν βρεθεί αντιμέτωπη με μια ελληνική κυβέρνηση η οποία θα διεκδικήσει σθεναρά π.χ. τον συμψηφισμό του κατοχικού δανείου έναντι των «μνημονιακών» δανείων της τελευταίας τετραετίας, θα αναγκασθεί τελικά σε οδυνηρές υποχωρήσεις, προκειμένου να μη διακινδυνεύσει τη σταθερότητα της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο σύνολό της, με ανυπολόγιστες μακροπρόθεσμες συνέπειες. Τέτοιες διεκδικήσεις βέβαια δεν μπορούν να προβάλουν κόμματα εγκλωβισμένα στις «λίστες» Siemens κλπ. Η σθεναρή προάσπιση των συμφερόντων της ελληνικής κοινωνίας, και ειδικότερα των χαμηλόμισθων, χαμηλοσυνταξιούχων, ανέργων και άλλων που πλήττονται βάναυσα από τα μνημονιακά μέτρα, προϋποθέτει την προηγούμενη αποδόμηση του εγχώριου κλεπτοκρατικού συστήματος εξουσίας και των κομματικών του πυλώνων. Οι επερχόμενες ευρωεκλογές μας δίνουν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δρομολογήσουμε την αποδόμηση αυτή.