Πρόκληση και εμπαιγμός.

Αναδημοσίευση από εφημερίδα Ελευθεροτυπία στις 8/4/2014

Την ερχόμενη Παρασκευή η καγκελάριος της Γερμανίας θα μας τιμήσει με τη δεύτερη επίσκεψή της στην Αθήνα μέσα σε ενάμιση χρόνο. Η Ελλάδα είναι μια φιλόξενη χώρα και κάθε ξένος επισκέπτης είναι καταρχήν ευπρόσδεκτος.  Ωστόσο η συγκεκριμένη επίσκεψη έχει ιδιαιτερότητες που της προσδίδουν στοιχεία πρόκλησης απέναντι στον ελληνικό λαό και εμπαιγμού της νοημοσύνης μας.

Η Άνγκελα  Μέρκελ, εξυπηρετώντας τις δικές της εσωτερικές πολιτικές σκοπιμότητες, είχε επιδοθεί για καιρό, ιδίως το 2010 και το 2011, σε μια εκστρατεία δυσφήμησης του ευρωπαϊκού νότου απέναντι στη γερμανική κοινή γνώμη και μάλιστα με ρατσιστικά υπονοούμενα. Μεταξύ άλλων, κατηγορούσε ως «αμαρτωλά» (Sunderstaaten) τα μεσογειακά κράτη της ευρωζώνης, παραγνωρίζοντας ότι ηθικές ιδιότητες μπορούν να έχουν τα μεμονωμένα άτομα και όχι ολόκληροι λαοί ή κράτη. Ή ακόμη συκοφαντούσε τους Έλληνες, Ιταλούς, Ισπανούς κλπ. ότι εργάζονται λιγότερες ώρες και κάνουν περισσότερες διακοπές  από τους  Γερμανούς, ενώ στην πραγματικότητα τα ωράρια εργασίας στο νότο είναι πολύ απαιτητικότερα και οι μισθοί πολύ χαμηλότεροι από ότι στη Γερμανία (και βέβαια η όλη ρητορική της  ήταν αποπροσανατολιστική, αφού η πραγματική αντίθεση δεν είναι μεταξύ των εργαζομένων των χωρών, αλλά ανάμεσα σε εργαζόμενους και ανέργους, από τη μια, και το αδηφάγο διεθνές  χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο αφετέρου). 

Αντίστροφα σήμερα εξαπολύει μια «επίθεση φιλίας», με επισκέψεις και κολακευτικά σχόλια για τον πολιτικό ομογάλακτό της  (στα  πλαίσια του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος)  Αντώνη Σαμαρά. Καθόλου τυχαία, όλα αυτά συμβαίνουν στις παραμονές των ευρωεκλογών που θα κρίνουν τη βιωσιμότητα ή μη της  μνημονιακής  συγκυβέρνησης στην Ελλάδα και συνοδεύονται από παραβίαση εθιμοτυπίας, αφού δεν προβλέπεται καμία συνάντηση  με  τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είναι προφανές ότι η ολιγόωρη  και  χωρίς συγκεκριμένο διαπραγματευτικό αντικείμενο επίσκεψη της καγκελαρίου στην Αθήνα αποκλειστικό σκοπό έχει την άγρα εντυπώσεων προς όφελος της «Νέας Δημοκρατίας» και της απολιθωμένης «Ελιάς» (πρώην ΠΑ.ΣΟ.Κ.).

Το γεγονός ότι η κορυφαία πολιτική εκπρόσωπος της γερμανικής άρχουσας τάξης μπαίνει στον κόπο να στηρίξει προσωπικά με αυτόν τον τρόπο τη μνημονιακή συγκυβέρνηση στη χώρα μας, αποδεικνύει πόσο ψευδή είναι τα στερεότυπα περί μονόδρομου της υποτέλειας. Αν η ευπειθής συμμόρφωση στις επιταγές των δανειστών ήταν  η μοναδική ρεαλιστική επιλογή για οποιαδήποτε κυβέρνηση, όπως επιδιώκουν να μας πείσουν το εγχώριο κλεπτοκρατικό σύστημα εξουσίας και τα φερέφωνά του, τότε η προοπτική  επικράτησης των δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράς στην Ελλάδα θα άφηνε παγερά αδιάφορη την καγκελάριο της Γερμανίας. Στην πραγματικότητα όμως  μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ θα είχε περιθώρια αντίδρασης και αντιστροφής της μνημονιακής πολιτικής που οδηγεί την φτώχεια και την ανεργία στα ύψη και γι΄ αυτό ανησυχούν οι εμπνευστές της πολιτικής αυτής.

Πρέπει ωστόσο να παραδεχθούμε ότι, με την πάροδο του χρόνου, τα περιθώρια αντίδρασης  περιορίζονται. Η μετατροπή π.χ. του ελληνικού δημόσιου χρέους σε διακρατικό και η υπαγωγή του στο αγγλικό δίκαιο δυσχεραίνουν το αναγκαίο «κούρεμα», η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας σε εξευτελιστικές τιμές δυσχεραίνει την άσκηση μιας αναδιανεμητικής οικονομικής πολιτικής κ.ο.κ. Γι’ αυτό χρειάζεται το μήνυμα ανατροπής που θα στείλει ο ελληνικό λαός στις  προσεχείς  ευρωεκλογές  να είναι τόσο ισχυρό, ώστε να δρομολογήσει την άμεση κατάρρευση της μνημονιακής συγκυβέρνησης.