Η Ρίζα του Κακού.

Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα των Συντακτών στις 4/4/2014.

Η υπόθεση Μπαλτάκου προκάλεσε ίσως έκπληξη στην κοινή γνώμη, την οποία παραπληροφορούν συστημματικά τα μέσσα  μαζικής αποχαύνωσης. Στην πραγματικότητα όμως τίποτε από αυτά που καταγράφονται στη μαγνητοσκοπημένη συνομιλία Μπαλτάκου-Κασιδιάρη δεν είναι καινοφανές.

Η εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής, κυρίως κατά αλλοδαπών, αλλά και η στόχευσή της να ανατρέψει βίαια το πολίτευμα, αν της δοθεί κάποια στιγμή η ευκαιρία, προκειμένου να επιβάλει ένα καθεστώς παρόμοιο με εκείνο της απριλιανής δικτατορίας, ανάμεικτο και με εθνικοσοσιαλιστικά στοιχεία, ήταν γνωστές από χρόνια τόσο στην κυβέρνηση όσο κι τους διωκτικές αρχές. Δεδομένη ήταν και η απάθεια, αν μη και η ανοχή, με την οποία αντιμετωπιζόταν το φαινόμενο έως τη στιγμή τους δολοφονίας Φύσσα. Το μόνο νέο στοιχείο τώρα είναι η οικειότητα μεταξύ του alter ego του πρωθυπουργού, αφενός, και του υπαρχηγού-πρωτοπυγμάχου τους Χρυσής Αυγής, αφετέρου, που καθίσταται εμφανής στη μαγνητοσκοπημένη συνομιλία τους και υπονοεί μακρά και διαρκή προϊστορία πολιτικών επαφών μεταξύ τους.

Εξάλλου και η προδιάθεση τους κυβέρνησης για χειραγώγηση τους Δικαιοσύνης δεν αποκαλύπτεται τώρα για πρώτη φορά. Ο σημερινός υπουργός Δικαιοσύνης ήταν Αρεοπαγίτης και ταυτόχρονα Πρόεδρος τους Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων έως την άνοιξη του 2012, όταν ο αρχηγός τους «Τους Δημοκρατίας» ουσιαστικά τον διόρισε βουλευτή, τοποθετώντας τον σε εκλόγιμη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας. Μια τέτοια κίνηση προφανώς δεν μπορεί να είναι το αποτέλεσμα ξαφνικού πολιτικού «έρωτα» μεταξύ τους, αλλά αντίθετα υποδηλώνει ότι η ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος είχε από καιρό άτυπους διαύλους επικοινωνίας και σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης με ένα τουλάχιστον πρόσωπο-κλειδί από τον χώρο τους Δικαιοσύνης.

Η μαγνητοσκόπηση που είδε το φως τους δημοσιότητας είναι βέβαια προϊόν αξιόποινης υποκλοπής, αλλά τούτο δεν μειώνει τους διαστάσεις του πολιτικού ζητήματος το οποίο προκύπτει. Έστω και αν μέρος τους «εξομολόγησης» Μπαλτάκου είναι προϊόν μυθοπλασίας (πάντως οι εμπλεκόμενοι υπουργοί θα όφειλαν τουλάχιστον να τον καταμηνύσουν άμεσα για συκοφαντική δυσφήμιση αν ίσχυε κάτι τέτοιο), γεγονός παραμένει ότι η εισαγγελία του Αρείου Πάγου «ανακάλυψε» την ύπαρξη εγκληματικής οργάνωσης και τη δυνατότητα εφαρμογής του άρθρου 187 του Ποινικού Κώδικα σε σχέση με τη Χρυσή Αυγή μόνο όταν τους επέστησε την προσοχή ο μέγας νομοκάνων υπουργός «Προστασίας του Πολίτη». Και το χειρότερο είναι πως όλα αυτά κινδυνεύουν να ηρωοποιήσουν τους νεοναζιστές  στα μάτια πολλών αφελών και έτσι να ενισχύσουν τελικά ακόμη περισσότερο την απειλητική τους παρουσία.

Σε κάθε περίπτωση, η ρίζα του κακού είναι η βίαιη πτωχοποίηση μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας στην εποχή των μνημονίων, η οποία ωθεί πολλούς απελπισμένους στην αγκαλιά του τέρατος. Η ανακοπή της πτωχοποίησης προϋποθέτει μια εκ βάθρων αλλαγή πολιτικής και αυτή δεν μπορεί να υλοποιηθεί από τη μνημονιακή συγκυβέρνηση. Είναι επιτακτική ανάγκη για τη χώρα η διεξαγωγή εθνικών εκλογών στο συντομότερο δυνατό χρόνο.