• Πόσο ικανοποιημένος είστε από το ρόλο σας ως ευρωβουλευτή; Πόσο κοντά ή μακριά από την πραγματικότητα είναι όσοι πιστεύουν ότι οι Ευρωβουλευτές πληρώνονται δυσανάλογα υψηλά ποσά με τις αρμοδιότητες και τα καθήκοντα τους;
Οι πραγματικές αρμοδιότητες του Ευρωκοινοβουλίου είναι περιορισμένες και, από την άποψη αυτή, οι αποδοχές των μελών του είναι όντως δυσανάλογα υψηλές. Πάντως οι αποδοχές αυτές είναι ίδιες για όλους (και βέβαια καταβάλλονται από τον προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στον οποίο η Ελλάδα έχει αρνητική καθαρή συμβολή, αφού οι απολήψεις μας υπερβαίνουν κατά πολύ τις εισφορές μας). Αντίθετα δεν είναι ίδιο το έργο που παράγει ο κάθε ευρωβουλευτής. Σε ό,τι με αφορά, αφού το ερώτημα τίθεται σε προσωπική βάση, είμαι ικανοποιημένος από το γεγονός ότι σύμφωνα με στατιστικές (mep.ranking.eu) βρίσκομαι σταθερά στην πρώτη δωδεκάδα των πιο δραστήριων από τα 751 μέλη του σώματος.
• Για ποιά πράξη/ απόφαση/ παρέμβαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θα είσαστε υπερήφανος και για ποια θα αισθάνεστε άβολα στο μέλλον;
Είμαι υπερήφανος για την έκθεση μου σχετικά με την εφαρμογή του ευρωπαϊκού ενωσιακού δικαίου κατά τα έτη 2012 – 2013 η οποία ψηφίστηκε με 412 ψήφους υπέρ και 99 κατά από την Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου. Στην έκθεση αυτή περιλαμβάνεται σειρά επισημάνσεων για τις μνημονιακές παραβιάσεις κοινωνικών δικαιωμάτων, που κατοχυρώνονται στον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αν και το Ευρωκοινοβούλιο δεν συμμετέχει ως τώρα στον σχεδιασμό των μνημονιακών προγραμμάτων, πάντως η αμφισβήτηση της ευρωπαϊκής νομιμότητας ορισμένων από τα μέτρα λιτότητας που μας επιβάλλονται από τους δανειστές συντελεί στον μετριασμό των πιο ακραίων απαιτήσεών τους. Αισθάνομαι άβολα όμως για τους προϋπολογισμούς της Ένωσης που ψηφίζει η πλειοψηφία του Ευρωκοινοβουλίου και προβλέπουν υπέρμετρες διοικητικές και γραφειοκρατικές δαπάνες, σημαντικό μέρος των οποίων θα μπορούσε να κατευθυνθεί σε πιο ωφέλιμες δράσεις.
• Πώς θα περιγράφατε την εικόνα που συναντάτε για την Ελλάδα εντός του Ευρωκοινοβουλίου;
Η εικόνα μας είναι ενός προβληματικού κράτους, το οποίο επί επτά σχεδόν χρόνια παραμένει χωρίς πιστοληπτική ικανότητα και έχει προστρέξει τρεις φορές ζητώντας δανεικά από άλλα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης προκειμένου να μην χρεοκοπήσει άτακτα. Το χειρότερο μάλιστα είναι ότι και τα κράτη αυτά δεν μας δανείζουν από τα αποθεματικά ή τα πλεονάσματά τους, αλλά με χρήματα τα οποία δανείζονται από τις κεφαλαιαγορές, επιβαρύνοντας παραπέρα το ήδη διογκωμένο, μετά την κρίση του 2008-2009, δημόσιο χρέος τους. Θα είναι πολύ δύσκολο, ενόψει και των εσωτερικών πολιτικών εξελίξεων στα κράτη αυτά (ενίσχυση ευρωφοβικών πολιτικών δυνάμεων), να υπάρξει τέταρτη φορά διακρατικός δανεισμός μετά τη λήξη του τρέχοντος δανειακού προγράμματος το 2018. Άρα πρέπει ως τότε να καταφέρουμε να επανέλθουμε στις αγορές για να δανειζόμαστε από αυτές ως ένα φυσιολογικό κράτος , διαφορετικά θα επανέλθει το φάσμα της άτακτης χρεοκοπίας και του Grexit, με τραγικές συνέπειες για την χώρα και τον λαό μας.
• Ποιος ήταν ο μεγαλύτερος περί την Ευρωπαϊκή Ένωση μύθος τον οποίο καταρρίψατε όταν την γνωρίσατε από μέσα;
Δεν είχα ποτέ ψευδαισθήσεις για τη Ένωση ώστε να προσγειωθώ απότομα. Πρέπει πάντως να ομολογήσω ότι οι παθογένειες οι οποίες ήταν ορατές και από απόσταση( όπως π.χ. τις είχα επισημάνει στο βιβλίο μου «Το μετέωρο βήμα της Ευρώπης» το 2005) είναι πιο ανησυχητικές όταν τις παρατηρείς εκ του σύνεγγυς. Εδώ που φτάσαμε έχουμε εγκλωβισθεί μέσα στο στρεβλό αυτό οικοδόμημα με τέτοιο τρόπο , ώστε το Grexit να μοιάζει με bungee jumping. Επομένως το καλύτερο σενάριο είναι να παραμείνουμε μέσα, ελπίζοντας ότι τελικά θα συμφωνήσουν όλοι( ή πάντως οι περισσότεροι) να διορθώσουν τα κακώς κείμενα αντί να προχωρήσουν στη διάλυση που θα είναι καταστροφική για τους ευρωπαϊκούς λαούς.
• Γνωρίζετε -λόγω επαγγέλματος- πολύ καλά την τηλεοπτική πιάτσα. Πώς θα κρίνατε την πορεία των κυβερνητικών παρεμβάσεων, από την ημέρα που «γονάτισε» το Mega μέχρι σήμερα;
Έχω την αίσθηση πως το τέλος του MEGA θα επερχόταν ούτως ή άλλως, ανεξάρτητα από το ποιος βρισκόταν στην κυβέρνηση. Τα αίτια πρέπει να αναζητηθούν στην απερίσκεπτη διαχείριση που συσσώρευσε ζημίες επί χρόνια πιστεύοντας εσφαλμένα ότι θα υπάρχουν πάντα τράπεζες πρόθυμες να δανείζουν την επιχείρηση χωρίς επαρκείς εγγυήσεις, καθώς βέβαια και στην οικονομική κρίση. Κατά τα άλλα είναι πραγματικά απογοητευτικό για την αποτελεσματικότητα του ελληνικού πολιτικού συστήματος συνολικά το γεγονός ότι, αφού επί 25 χρόνια δεν είχε καταφέρει να διεξάγει ούτε έναν ανοιχτό διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες, τώρα ο διαγωνισμός αυτός συνοδεύεται από τόσες αμφισβητήσεις. Κάποια στιγμή πρέπει να μπει τάξη στο τηλεοπτικό τοπίο με τέτοιον τρόπο ώστε να υπάρξει ευρεία πολιτική και κοινωνική αποδοχή.
• Και τέλος: Πώς θα συστήνατε τον... «Απέναντι» σας ευρωβουλευτή στο κοινό της Εφημερίδας μας; Τί θα τού χρεώνατε και τί θα του πιστώνατε σε μία δική σας περιγραφή μόνο όμως 80 λέξεων;
Η Μαρία Σπυράκη πραγματοποίησε θριαμβευτική είσοδο στην πολιτική σκηνή με την εκλογή της στην πρώτη θέση του συνδυασμού της «Νέας Δημοκρατίας» στις ευρωεκλογές του 2014. Έκτοτε έχει αναδειχτεί σε κεντρικό στέλεχος του κόμματος της, συμβάλλοντας ως εκπρόσωπος τύπου στην προεκλογική περίοδο του Ιανουαρίου του 2015 στο να περιορισθεί η ήττα του σε διαχειρίσιμο πλαίσιο. Έχει επικοινωνιακό χάρισμα (καλλιεργημένο και λόγω της πολυετούς δημοσιογραφικής εμπειρίας της) και αξιοσημείωτο πολιτικό αισθητήριο (όπως αποδεικνύει η στήριξη της σε αουτσάιντερ που κατέκτησε τελικά την κομματική ηγεσία). Αυτά σε συνδυασμό με την ηλικία της αφήνουν να εννοηθεί ότι μπορεί να διεκδικήσει ηγετικό ρόλο στην πολιτική ζωή της χώρας τα επόμενα χρόνια. Ίσως πάντως, να αποδειχθεί χρήσιμο να εκπέμψει πολιτικό λόγο και μήνυμα με πιο ευδιάκριτη ιδιαιτερότητα, μέσα στο γενικότερο πολιτικό και ιδεολογικό πλαίσιο στο οποίο κινείται το κόμμα της.
Οι πραγματικές αρμοδιότητες του Ευρωκοινοβουλίου είναι περιορισμένες και, από την άποψη αυτή, οι αποδοχές των μελών του είναι όντως δυσανάλογα υψηλές. Πάντως οι αποδοχές αυτές είναι ίδιες για όλους (και βέβαια καταβάλλονται από τον προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στον οποίο η Ελλάδα έχει αρνητική καθαρή συμβολή, αφού οι απολήψεις μας υπερβαίνουν κατά πολύ τις εισφορές μας). Αντίθετα δεν είναι ίδιο το έργο που παράγει ο κάθε ευρωβουλευτής. Σε ό,τι με αφορά, αφού το ερώτημα τίθεται σε προσωπική βάση, είμαι ικανοποιημένος από το γεγονός ότι σύμφωνα με στατιστικές (mep.ranking.eu) βρίσκομαι σταθερά στην πρώτη δωδεκάδα των πιο δραστήριων από τα 751 μέλη του σώματος.
• Για ποιά πράξη/ απόφαση/ παρέμβαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θα είσαστε υπερήφανος και για ποια θα αισθάνεστε άβολα στο μέλλον;
Είμαι υπερήφανος για την έκθεση μου σχετικά με την εφαρμογή του ευρωπαϊκού ενωσιακού δικαίου κατά τα έτη 2012 – 2013 η οποία ψηφίστηκε με 412 ψήφους υπέρ και 99 κατά από την Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου. Στην έκθεση αυτή περιλαμβάνεται σειρά επισημάνσεων για τις μνημονιακές παραβιάσεις κοινωνικών δικαιωμάτων, που κατοχυρώνονται στον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αν και το Ευρωκοινοβούλιο δεν συμμετέχει ως τώρα στον σχεδιασμό των μνημονιακών προγραμμάτων, πάντως η αμφισβήτηση της ευρωπαϊκής νομιμότητας ορισμένων από τα μέτρα λιτότητας που μας επιβάλλονται από τους δανειστές συντελεί στον μετριασμό των πιο ακραίων απαιτήσεών τους. Αισθάνομαι άβολα όμως για τους προϋπολογισμούς της Ένωσης που ψηφίζει η πλειοψηφία του Ευρωκοινοβουλίου και προβλέπουν υπέρμετρες διοικητικές και γραφειοκρατικές δαπάνες, σημαντικό μέρος των οποίων θα μπορούσε να κατευθυνθεί σε πιο ωφέλιμες δράσεις.
• Πώς θα περιγράφατε την εικόνα που συναντάτε για την Ελλάδα εντός του Ευρωκοινοβουλίου;
Η εικόνα μας είναι ενός προβληματικού κράτους, το οποίο επί επτά σχεδόν χρόνια παραμένει χωρίς πιστοληπτική ικανότητα και έχει προστρέξει τρεις φορές ζητώντας δανεικά από άλλα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης προκειμένου να μην χρεοκοπήσει άτακτα. Το χειρότερο μάλιστα είναι ότι και τα κράτη αυτά δεν μας δανείζουν από τα αποθεματικά ή τα πλεονάσματά τους, αλλά με χρήματα τα οποία δανείζονται από τις κεφαλαιαγορές, επιβαρύνοντας παραπέρα το ήδη διογκωμένο, μετά την κρίση του 2008-2009, δημόσιο χρέος τους. Θα είναι πολύ δύσκολο, ενόψει και των εσωτερικών πολιτικών εξελίξεων στα κράτη αυτά (ενίσχυση ευρωφοβικών πολιτικών δυνάμεων), να υπάρξει τέταρτη φορά διακρατικός δανεισμός μετά τη λήξη του τρέχοντος δανειακού προγράμματος το 2018. Άρα πρέπει ως τότε να καταφέρουμε να επανέλθουμε στις αγορές για να δανειζόμαστε από αυτές ως ένα φυσιολογικό κράτος , διαφορετικά θα επανέλθει το φάσμα της άτακτης χρεοκοπίας και του Grexit, με τραγικές συνέπειες για την χώρα και τον λαό μας.
• Ποιος ήταν ο μεγαλύτερος περί την Ευρωπαϊκή Ένωση μύθος τον οποίο καταρρίψατε όταν την γνωρίσατε από μέσα;
Δεν είχα ποτέ ψευδαισθήσεις για τη Ένωση ώστε να προσγειωθώ απότομα. Πρέπει πάντως να ομολογήσω ότι οι παθογένειες οι οποίες ήταν ορατές και από απόσταση( όπως π.χ. τις είχα επισημάνει στο βιβλίο μου «Το μετέωρο βήμα της Ευρώπης» το 2005) είναι πιο ανησυχητικές όταν τις παρατηρείς εκ του σύνεγγυς. Εδώ που φτάσαμε έχουμε εγκλωβισθεί μέσα στο στρεβλό αυτό οικοδόμημα με τέτοιο τρόπο , ώστε το Grexit να μοιάζει με bungee jumping. Επομένως το καλύτερο σενάριο είναι να παραμείνουμε μέσα, ελπίζοντας ότι τελικά θα συμφωνήσουν όλοι( ή πάντως οι περισσότεροι) να διορθώσουν τα κακώς κείμενα αντί να προχωρήσουν στη διάλυση που θα είναι καταστροφική για τους ευρωπαϊκούς λαούς.
• Γνωρίζετε -λόγω επαγγέλματος- πολύ καλά την τηλεοπτική πιάτσα. Πώς θα κρίνατε την πορεία των κυβερνητικών παρεμβάσεων, από την ημέρα που «γονάτισε» το Mega μέχρι σήμερα;
Έχω την αίσθηση πως το τέλος του MEGA θα επερχόταν ούτως ή άλλως, ανεξάρτητα από το ποιος βρισκόταν στην κυβέρνηση. Τα αίτια πρέπει να αναζητηθούν στην απερίσκεπτη διαχείριση που συσσώρευσε ζημίες επί χρόνια πιστεύοντας εσφαλμένα ότι θα υπάρχουν πάντα τράπεζες πρόθυμες να δανείζουν την επιχείρηση χωρίς επαρκείς εγγυήσεις, καθώς βέβαια και στην οικονομική κρίση. Κατά τα άλλα είναι πραγματικά απογοητευτικό για την αποτελεσματικότητα του ελληνικού πολιτικού συστήματος συνολικά το γεγονός ότι, αφού επί 25 χρόνια δεν είχε καταφέρει να διεξάγει ούτε έναν ανοιχτό διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες, τώρα ο διαγωνισμός αυτός συνοδεύεται από τόσες αμφισβητήσεις. Κάποια στιγμή πρέπει να μπει τάξη στο τηλεοπτικό τοπίο με τέτοιον τρόπο ώστε να υπάρξει ευρεία πολιτική και κοινωνική αποδοχή.
• Και τέλος: Πώς θα συστήνατε τον... «Απέναντι» σας ευρωβουλευτή στο κοινό της Εφημερίδας μας; Τί θα τού χρεώνατε και τί θα του πιστώνατε σε μία δική σας περιγραφή μόνο όμως 80 λέξεων;
Η Μαρία Σπυράκη πραγματοποίησε θριαμβευτική είσοδο στην πολιτική σκηνή με την εκλογή της στην πρώτη θέση του συνδυασμού της «Νέας Δημοκρατίας» στις ευρωεκλογές του 2014. Έκτοτε έχει αναδειχτεί σε κεντρικό στέλεχος του κόμματος της, συμβάλλοντας ως εκπρόσωπος τύπου στην προεκλογική περίοδο του Ιανουαρίου του 2015 στο να περιορισθεί η ήττα του σε διαχειρίσιμο πλαίσιο. Έχει επικοινωνιακό χάρισμα (καλλιεργημένο και λόγω της πολυετούς δημοσιογραφικής εμπειρίας της) και αξιοσημείωτο πολιτικό αισθητήριο (όπως αποδεικνύει η στήριξη της σε αουτσάιντερ που κατέκτησε τελικά την κομματική ηγεσία). Αυτά σε συνδυασμό με την ηλικία της αφήνουν να εννοηθεί ότι μπορεί να διεκδικήσει ηγετικό ρόλο στην πολιτική ζωή της χώρας τα επόμενα χρόνια. Ίσως πάντως, να αποδειχθεί χρήσιμο να εκπέμψει πολιτικό λόγο και μήνυμα με πιο ευδιάκριτη ιδιαιτερότητα, μέσα στο γενικότερο πολιτικό και ιδεολογικό πλαίσιο στο οποίο κινείται το κόμμα της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου