Δημοσιευμένο άρθρο του Κώστα Χρυσόγονου στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» 09/01
Η κατάθεση στη Βουλή τροπολογίας σχετικής με τα αντισταθμιστικά ωφελήματα από τη συμφωνία αναβάθμισης των αεροσκαφών F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας μας σε νομοσχέδιο με διαφορετικό αντικείμενο (κύρωση άλλης συμφωνίας που αφορά τις λειτουργίες του ΝΑΤΟ) παραβιάζει το άρθρο 74 του Συντάγματος. Εκεί ο συντακτικός νομοθέτης απαγόρευσε την εισαγωγή τέτοιων άσχετων τροπολογιών, προκειμένου να διασφαλίσει τη θεματική ενότητα των νομοσχεδίων και, μέσω αυτής, τη διαφάνεια του νομοθετικού έργου. Ατυχώς, όμως, η ίδια διάταξη αναθέτει στη Βουλή και όχι στα δικαστήρια τον έλεγχο του κατά πόσο μια τροπολογία είναι άσχετη με το αντικείμενο του νομοσχεδίου ή όχι. Το αποτέλεσμα είναι ότι επί 44 χρόνια κυβερνήσεις και κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες επωφελούνται για να εισάγουν και να ψηφίζουν διαφόρων ειδών νομοθετικά μωσαϊκά, οι επιμέρους ψηφίδες των οποίων παραμένουν πολλές φορές άγνωστες ακόμα και για τους επαγγελματίες νομικούς, ενώ συχνά εμπεριέχουν κάθε είδους πελατειακές εξυπηρετήσεις σε φίλα προσκείμενα στην εκάστοτε εξουσία πρόσωπα ή ομάδες.
Η σημερινή κυβέρνηση και η πλειοψηφία που τη στηρίζει την τελευταία τετραετία συνέχισε απτόητη και ασύδοτη τις ρουσφετολογικές αυτές πρακτικές, ίσως μάλιστα και σε ευρύτερη κλίμακα απ' ό,τι οι προκάτοχοί της. Από την άποψη αυτή, η (ν)τροπολογία Καμμένου δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Το νέο και πιο σκανδαλώδες στοιχείο, όμως, είναι ότι ο υπουργός αυτός έχει ήδη προαναγγείλει την παραίτησή του μόλις ψηφιστεί η συμφωνία των Πρεσπών από τη Βουλή των Σκοπίων, δηλαδή εντός των προσεχών ημερών. Η προχθεσινή εισαγωγή τροπολογίας με αντικείμενο 230 εκατ. ευρώ από τον ίδιο υπουργό ματαιώνει, επομένως, κατ' ουσία την πολιτική του ευθύνη και καταδεικνύει την πλήρη απουσία οποιασδήποτε θεσμικής ευαισθησίας. Σε αντιδιαστολή προς την πρακτική Καμμένου (και κατ' επέκταση Τσίπρα), σε άλλες περιπτώσεις οι κυβερνήσεις που βρίσκονταν στο τέλος της θητείας τους απέφευγαν να ολοκληρώσουν συμφωνίες για προμήθειες μεγάλου οικονομικού αντικειμένου (πχ. η κυβέρνηση Ράλλη, η οποία απέφυγε να ολοκληρώσει τη συμφωνία αρχικής προμήθειας των F-16 το 1981, αφήνοντάς την στην πρώτη κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου). Με όλα αυτά, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ αποδεικνύονται ότι είναι πιο παλιοί απ' το παλιό πολιτικό σύστημα το οποίο καταγγέλλουν διαρκώς.
Η κατάθεση στη Βουλή τροπολογίας σχετικής με τα αντισταθμιστικά ωφελήματα από τη συμφωνία αναβάθμισης των αεροσκαφών F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας μας σε νομοσχέδιο με διαφορετικό αντικείμενο (κύρωση άλλης συμφωνίας που αφορά τις λειτουργίες του ΝΑΤΟ) παραβιάζει το άρθρο 74 του Συντάγματος. Εκεί ο συντακτικός νομοθέτης απαγόρευσε την εισαγωγή τέτοιων άσχετων τροπολογιών, προκειμένου να διασφαλίσει τη θεματική ενότητα των νομοσχεδίων και, μέσω αυτής, τη διαφάνεια του νομοθετικού έργου. Ατυχώς, όμως, η ίδια διάταξη αναθέτει στη Βουλή και όχι στα δικαστήρια τον έλεγχο του κατά πόσο μια τροπολογία είναι άσχετη με το αντικείμενο του νομοσχεδίου ή όχι. Το αποτέλεσμα είναι ότι επί 44 χρόνια κυβερνήσεις και κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες επωφελούνται για να εισάγουν και να ψηφίζουν διαφόρων ειδών νομοθετικά μωσαϊκά, οι επιμέρους ψηφίδες των οποίων παραμένουν πολλές φορές άγνωστες ακόμα και για τους επαγγελματίες νομικούς, ενώ συχνά εμπεριέχουν κάθε είδους πελατειακές εξυπηρετήσεις σε φίλα προσκείμενα στην εκάστοτε εξουσία πρόσωπα ή ομάδες.
Η σημερινή κυβέρνηση και η πλειοψηφία που τη στηρίζει την τελευταία τετραετία συνέχισε απτόητη και ασύδοτη τις ρουσφετολογικές αυτές πρακτικές, ίσως μάλιστα και σε ευρύτερη κλίμακα απ' ό,τι οι προκάτοχοί της. Από την άποψη αυτή, η (ν)τροπολογία Καμμένου δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Το νέο και πιο σκανδαλώδες στοιχείο, όμως, είναι ότι ο υπουργός αυτός έχει ήδη προαναγγείλει την παραίτησή του μόλις ψηφιστεί η συμφωνία των Πρεσπών από τη Βουλή των Σκοπίων, δηλαδή εντός των προσεχών ημερών. Η προχθεσινή εισαγωγή τροπολογίας με αντικείμενο 230 εκατ. ευρώ από τον ίδιο υπουργό ματαιώνει, επομένως, κατ' ουσία την πολιτική του ευθύνη και καταδεικνύει την πλήρη απουσία οποιασδήποτε θεσμικής ευαισθησίας. Σε αντιδιαστολή προς την πρακτική Καμμένου (και κατ' επέκταση Τσίπρα), σε άλλες περιπτώσεις οι κυβερνήσεις που βρίσκονταν στο τέλος της θητείας τους απέφευγαν να ολοκληρώσουν συμφωνίες για προμήθειες μεγάλου οικονομικού αντικειμένου (πχ. η κυβέρνηση Ράλλη, η οποία απέφυγε να ολοκληρώσει τη συμφωνία αρχικής προμήθειας των F-16 το 1981, αφήνοντάς την στην πρώτη κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου). Με όλα αυτά, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ αποδεικνύονται ότι είναι πιο παλιοί απ' το παλιό πολιτικό σύστημα το οποίο καταγγέλλουν διαρκώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου