Συνέντευξη του Κώστα Χρυσόγονου στο Liberal.gr
Η συμφωνία των Πρεσπών προκάλεσε μια σειρά ανακατατάξεων στο πολιτικό σύστημα ως προς τα μικρότερα κόμματα. Θα υπάρξει κάποια περαιτέρω εξέλιξη;
Δεν μπορώ να ξέρω ποιες θα είναι οι μορφές που θα πάρει το πολιτικό σκηνικό ειδικά σε ο,τι αφορά τα μικρά κόμματα, τα οποία και έγιναν κατά κάποιον τρόπο θύματα της συμφωνίας των Πρεσπών. Εκείνο που ξέρω είναι ότι ήδη υπάρχει ογκώδες έλλειμμα δημοκρατικής νομιμοποίησης σε ό,τι αφορά τη διακυβέρνηση της χώρας.
Δηλαδή;
Η λαϊκή εντολή τον Σεπτέμβριο του 2015 δεν είχε δοθεί στον κ. Τσίπρα για να κυβερνήσει μόνος του. Είχε δοθεί στον κ. Τσίπρα και στον κ. Καμμένο, με τον οποίο ήδη συνεργαζόταν και μάλιστα με το χαμηλότερο ποσοστό, αθροιστικά των δύο κομμάτων, που εμφανίσθηκε σε οποιαδήποτε εκλογική αναμέτρηση από την μεταπολίτευση και μετά. Αθροιστικά το ποσοστό των δύο κομμάτων ήταν περίπου στο 39%, αλλά τώρα στην κυβέρνηση απέμεινε ο ΣΥΡΙΖΑ που είχε λάβει ένα ποσοστό κοντά στο 35%. Σήμερα μάλιστα αν γινόντουσαν εκλογές, βάσει και των δημοσκοπήσεων, θα ελάμβανε πολύ λιγότερο. Αυτό σημαίνει ογκωδέστατο έλλειμμα δημοκρατικής νομιμοποίησης για την κυβέρνηση της χώρας. Ο κ. Τσιπρας πολύ απλά δεν έχει λαϊκή εντολή να συνεχίσει να κυβερνάει.
Πρέπει να ζητήσει ανανέωση της εντολής από τον ελληνικό λαό και αν όπως λέει πιστεύει πως οι δημοσκοπήσεις θα διαψευσθούν ας το αποδείξει στην πράξη. Και να πάψει να κρύβεται πίσω από τη ψήφο της κ. Παπακώστα και της κ. Κουντουρά.
Παρά το γεγονός αυτό όμως επιλέγει να συνεχίσει να κυβερνά. Και κάνει λόγο για άνοιγμα στο κέντρο προσπαθώντας να διαγράψει και τη σχέση με τους ΑΝΕΛ.
Ας κάνει όποιο άνοιγμα θέλει. Ας βρει όποιους πρόθυμους θέλει, να συμπορευθούν μαζί του στις εκλογές, ας ψηφίσει και όποιους νόμους θέλει με αυτή την πλειοψηφία – κολάζ, η αντιπολίτευση τη λέει κουρελού, που διαθέτει στη Βουλή. Όμως πρέπει να πάει άμεσα σε εκλογές. Ένας το πολύ ενάμισης μήνας του αρκεί για να περάσει όλα τα νομοθετήματα, τα οποία έχει εξαγγείλει πως θέλει να περάσει ακόμη και τη διαπίστωση της ανάγκης της συνταγματικής αναθεώρησης. Αμέσως μετά όμως, το αργότερο τέλη Απριλίου πρέπει να πάει σε εκλογές. Δεν έχει το ηθικό δικαίωμα να κυβερνά τη χώρα. Έχει συνταγματική νομιμότητα, αλλά δεν έχει δημοκρατική νομιμοποίηση. Υπάρχει έλλειμμα δημοκρατικής νομιμοποίησης.
Εσείς πως βλέπετε τις διαδικασίες και τα περί ανοίγματος στην κεντροαριστερά; Θεωρείτε άνοιγμα στο κέντρο τη συμπόρευση, για παράδειγμα, με τις κ.κ. Κ. Παπακώστα και Κουντουρά που αναφέρατε νωρίτερα;
Όλα αυτά είναι μια απελπισμένη προσπάθεια του κ. Τσίπρα να μειώσει την έκταση της εκλογικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές, όποτε και αν γίνουν αυτές, ούτως ώστε να παραμείνει σε θέση εν δυνάμει διεκδικητή της εξουσίας για τις μεθεπόμενες ή τις αμέσως επόμενες. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα πολύ αβαθές πολιτικό σχήμα με πολύ μικρό αριθμό μελών. Είναι ζήτημα αν έχει 15000 ενεργά μέλη πανελλαδικά, τη στιγμή κατά την οποία το ΚΙΝΑΛ, που διαθέτει υποπολλαπλάσιο εκλογικό μέγεθος, είδε περίπου 210.000 συμπολίτες μας να ψηφίζουν στις εσωκομματικές του εκλογές. Καταλαβαίνετε πως προσπαθεί απεγνωσμένα να ψαρέψει στα θολά νερά. Άλλωστε δεν κάνει κανένα πραγματικό άνοιγμα στην κοινωνία ή έστω στο πολιτικό σύστημα. Αυτό που κάνει είναι να αναζητά χρήσιμους ηλίθιους που θα τους χρησιμοποιήσει, θα τους στύψει σαν λεμονόκουπες και στη συνέχεια θα τους πετάξει.
Μένει πάντως κρίσιμος χώρος ελεύθερος αυτή στιγμή. Θα μπορούσε η Ν.Δ. να καλύψει το κενό στο λεγόμενο μεταρρυθμιστικό κέντρο;
Αυτό θα φανεί στις εκλογές από το αποτέλεσμα. Κοιτάξτε, αυτή τη στιγμή υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός αναποφάσιστων που ίσως φτάνει το ένα εκατομμύριο. Υπάρχει και ένας αριθμός πολιτών που έχουν χάσει τις ελπίδες τους από το πολιτικό σύστημα, μιλάμε για περίπου δύο εκατομμύρια που δεν είχαν ψηφίσει και το 2015. Αν αυτά τα δύο μεγέθη προστεθούν θα έχουμε αποχή με ποσοστά ρεκόρ και αυτό είναι σε βάρος του δημοκρατικού πολιτεύματος. Ελπίζω πως δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο ώστε οι επόμενες εκλογές να δώσουν μια ισχυρή κυβέρνηση με ισχυρό αναπτυξιακό προσανατολισμό. Αυτό χρειάζεται η χώρα. Και όταν λέω ισχυρή κυβέρνηση δεν εννοώ οπωσδήποτε αυτοδύναμη μονοκομματική αλλά μια κυβέρνηση με ευρεία κοινωνική στήριξη και αποδοχή, που η σημερινή του κ. Τσίπρα δεν διαθέτει. Μια κυβέρνηση όπως αυτή του κ. Τσίπρα δεν μπορεί να πάει μακριά, κυρίως δεν μπορεί να κάνει μεταρρυθμίσεις σε βάθος και σε όφελος της χώρας.
Η επόμενη κυβέρνηση δηλαδή πρέπει να έχει ένα μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα με βάση την ανάπτυξη.
Πρέπει να έχει ισχυρό αναπτυξιακό προσανατολισμό. Αυτό σημαίνει απλά να μεταρρυθμίσουμε το κράτος έτσι ώστε να γίνει φιλικό για την οικονομική ανάπτυξη. Να γίνει ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος του 21ου αιώνα ξεπερνώντας παθογένειες και αγκυλώσεις που εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμη και από τον 19ο αιώνα και μας ταλανίζουν. Δεν λέω ότι μπορούμε να γίνουμε Δανία του Νότου, μπορούμε όμως να γίνουμε τουλάχιστον Κύπρος. Στην Κύπρο ο ίδιος λαός, Έλληνες είναι και εκεί, παράγει ένα κατά κεφαλήν ακαθάριστο εγχώριο προϊόν που είναι 40 % ανώτερο από εδώ. Μπορούμε να κάνουμε το ίδιο.
Είστε ένα πρόσωπο που ενεπλάκη στην πολιτική χωρίς ιδεολογικές εμμονές, αλλά με το σκεπτικό των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων.
Δυστυχώς αυτό, οι αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις, διαψεύστηκε με τον πιο οικτρό τρόπο από τα έργα και τις ημέρες του Αλέξη Τσίπρα. Δεν θέλω να προσωποποιώ τα πράγματα, αλλά δυστυχώς βλέπουμε πως ένα κόμμα σήμερα έχει καταντήσει να είναι ένας μηχανισμός προσωποπαγής και παροχής πελατειακών εξυπηρετήσεων. Έχει γίνει πιο παλιό από το Παλιό πολιτικό σύστημα που κατηγορούσε ο κ. Τσιπρας και στελέχη που βρίσκονται δίπλα του, κατηγορούσαν και υπόσχονταν πως θα ανανέωναν.
Θα βοηθούσατε σε μια προσπάθεια μεταρρυθμίσεων;
Δεν έχω χάσει τα πολιτικά μου δικαιώματα. Αν κάποια στιγμή εκτιμήσω πως μπορώ να συμβάλλω σε μια κοινή προσπάθεια, με έστω έχει στοιχειώδη εχέγγυα για να αλλάξει σελίδα ο τόπος θα το κάνω. Τώρα πάντως προέχει η αντιμετώπιση των προβλημάτων. Η χώρα αργοπεθαίνει. Πρέπει κάτι να κάνουμε. Όλοι. Δεν μπορούμε να παρακολουθούμε απαθείς την πορεία αυτή, την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην οικονομία με τη στασιμότητα, το δημογραφικό και την υπογεννητικότητα, τη φυγή των νέων. Φοβάμαι ότι το μέλλον του ελληνισμού στην φυσική του κοιτίδα μακροπρόθεσμα σε βάθος δεκαετιών τίθεται σε αμφισβήτηση.
Η συμφωνία των Πρεσπών προκάλεσε μια σειρά ανακατατάξεων στο πολιτικό σύστημα ως προς τα μικρότερα κόμματα. Θα υπάρξει κάποια περαιτέρω εξέλιξη;
Δεν μπορώ να ξέρω ποιες θα είναι οι μορφές που θα πάρει το πολιτικό σκηνικό ειδικά σε ο,τι αφορά τα μικρά κόμματα, τα οποία και έγιναν κατά κάποιον τρόπο θύματα της συμφωνίας των Πρεσπών. Εκείνο που ξέρω είναι ότι ήδη υπάρχει ογκώδες έλλειμμα δημοκρατικής νομιμοποίησης σε ό,τι αφορά τη διακυβέρνηση της χώρας.
Δηλαδή;
Η λαϊκή εντολή τον Σεπτέμβριο του 2015 δεν είχε δοθεί στον κ. Τσίπρα για να κυβερνήσει μόνος του. Είχε δοθεί στον κ. Τσίπρα και στον κ. Καμμένο, με τον οποίο ήδη συνεργαζόταν και μάλιστα με το χαμηλότερο ποσοστό, αθροιστικά των δύο κομμάτων, που εμφανίσθηκε σε οποιαδήποτε εκλογική αναμέτρηση από την μεταπολίτευση και μετά. Αθροιστικά το ποσοστό των δύο κομμάτων ήταν περίπου στο 39%, αλλά τώρα στην κυβέρνηση απέμεινε ο ΣΥΡΙΖΑ που είχε λάβει ένα ποσοστό κοντά στο 35%. Σήμερα μάλιστα αν γινόντουσαν εκλογές, βάσει και των δημοσκοπήσεων, θα ελάμβανε πολύ λιγότερο. Αυτό σημαίνει ογκωδέστατο έλλειμμα δημοκρατικής νομιμοποίησης για την κυβέρνηση της χώρας. Ο κ. Τσιπρας πολύ απλά δεν έχει λαϊκή εντολή να συνεχίσει να κυβερνάει.
Πρέπει να ζητήσει ανανέωση της εντολής από τον ελληνικό λαό και αν όπως λέει πιστεύει πως οι δημοσκοπήσεις θα διαψευσθούν ας το αποδείξει στην πράξη. Και να πάψει να κρύβεται πίσω από τη ψήφο της κ. Παπακώστα και της κ. Κουντουρά.
Παρά το γεγονός αυτό όμως επιλέγει να συνεχίσει να κυβερνά. Και κάνει λόγο για άνοιγμα στο κέντρο προσπαθώντας να διαγράψει και τη σχέση με τους ΑΝΕΛ.
Ας κάνει όποιο άνοιγμα θέλει. Ας βρει όποιους πρόθυμους θέλει, να συμπορευθούν μαζί του στις εκλογές, ας ψηφίσει και όποιους νόμους θέλει με αυτή την πλειοψηφία – κολάζ, η αντιπολίτευση τη λέει κουρελού, που διαθέτει στη Βουλή. Όμως πρέπει να πάει άμεσα σε εκλογές. Ένας το πολύ ενάμισης μήνας του αρκεί για να περάσει όλα τα νομοθετήματα, τα οποία έχει εξαγγείλει πως θέλει να περάσει ακόμη και τη διαπίστωση της ανάγκης της συνταγματικής αναθεώρησης. Αμέσως μετά όμως, το αργότερο τέλη Απριλίου πρέπει να πάει σε εκλογές. Δεν έχει το ηθικό δικαίωμα να κυβερνά τη χώρα. Έχει συνταγματική νομιμότητα, αλλά δεν έχει δημοκρατική νομιμοποίηση. Υπάρχει έλλειμμα δημοκρατικής νομιμοποίησης.
Εσείς πως βλέπετε τις διαδικασίες και τα περί ανοίγματος στην κεντροαριστερά; Θεωρείτε άνοιγμα στο κέντρο τη συμπόρευση, για παράδειγμα, με τις κ.κ. Κ. Παπακώστα και Κουντουρά που αναφέρατε νωρίτερα;
Όλα αυτά είναι μια απελπισμένη προσπάθεια του κ. Τσίπρα να μειώσει την έκταση της εκλογικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές, όποτε και αν γίνουν αυτές, ούτως ώστε να παραμείνει σε θέση εν δυνάμει διεκδικητή της εξουσίας για τις μεθεπόμενες ή τις αμέσως επόμενες. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα πολύ αβαθές πολιτικό σχήμα με πολύ μικρό αριθμό μελών. Είναι ζήτημα αν έχει 15000 ενεργά μέλη πανελλαδικά, τη στιγμή κατά την οποία το ΚΙΝΑΛ, που διαθέτει υποπολλαπλάσιο εκλογικό μέγεθος, είδε περίπου 210.000 συμπολίτες μας να ψηφίζουν στις εσωκομματικές του εκλογές. Καταλαβαίνετε πως προσπαθεί απεγνωσμένα να ψαρέψει στα θολά νερά. Άλλωστε δεν κάνει κανένα πραγματικό άνοιγμα στην κοινωνία ή έστω στο πολιτικό σύστημα. Αυτό που κάνει είναι να αναζητά χρήσιμους ηλίθιους που θα τους χρησιμοποιήσει, θα τους στύψει σαν λεμονόκουπες και στη συνέχεια θα τους πετάξει.
Μένει πάντως κρίσιμος χώρος ελεύθερος αυτή στιγμή. Θα μπορούσε η Ν.Δ. να καλύψει το κενό στο λεγόμενο μεταρρυθμιστικό κέντρο;
Αυτό θα φανεί στις εκλογές από το αποτέλεσμα. Κοιτάξτε, αυτή τη στιγμή υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός αναποφάσιστων που ίσως φτάνει το ένα εκατομμύριο. Υπάρχει και ένας αριθμός πολιτών που έχουν χάσει τις ελπίδες τους από το πολιτικό σύστημα, μιλάμε για περίπου δύο εκατομμύρια που δεν είχαν ψηφίσει και το 2015. Αν αυτά τα δύο μεγέθη προστεθούν θα έχουμε αποχή με ποσοστά ρεκόρ και αυτό είναι σε βάρος του δημοκρατικού πολιτεύματος. Ελπίζω πως δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο ώστε οι επόμενες εκλογές να δώσουν μια ισχυρή κυβέρνηση με ισχυρό αναπτυξιακό προσανατολισμό. Αυτό χρειάζεται η χώρα. Και όταν λέω ισχυρή κυβέρνηση δεν εννοώ οπωσδήποτε αυτοδύναμη μονοκομματική αλλά μια κυβέρνηση με ευρεία κοινωνική στήριξη και αποδοχή, που η σημερινή του κ. Τσίπρα δεν διαθέτει. Μια κυβέρνηση όπως αυτή του κ. Τσίπρα δεν μπορεί να πάει μακριά, κυρίως δεν μπορεί να κάνει μεταρρυθμίσεις σε βάθος και σε όφελος της χώρας.
Η επόμενη κυβέρνηση δηλαδή πρέπει να έχει ένα μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα με βάση την ανάπτυξη.
Πρέπει να έχει ισχυρό αναπτυξιακό προσανατολισμό. Αυτό σημαίνει απλά να μεταρρυθμίσουμε το κράτος έτσι ώστε να γίνει φιλικό για την οικονομική ανάπτυξη. Να γίνει ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος του 21ου αιώνα ξεπερνώντας παθογένειες και αγκυλώσεις που εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμη και από τον 19ο αιώνα και μας ταλανίζουν. Δεν λέω ότι μπορούμε να γίνουμε Δανία του Νότου, μπορούμε όμως να γίνουμε τουλάχιστον Κύπρος. Στην Κύπρο ο ίδιος λαός, Έλληνες είναι και εκεί, παράγει ένα κατά κεφαλήν ακαθάριστο εγχώριο προϊόν που είναι 40 % ανώτερο από εδώ. Μπορούμε να κάνουμε το ίδιο.
Είστε ένα πρόσωπο που ενεπλάκη στην πολιτική χωρίς ιδεολογικές εμμονές, αλλά με το σκεπτικό των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων.
Δυστυχώς αυτό, οι αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις, διαψεύστηκε με τον πιο οικτρό τρόπο από τα έργα και τις ημέρες του Αλέξη Τσίπρα. Δεν θέλω να προσωποποιώ τα πράγματα, αλλά δυστυχώς βλέπουμε πως ένα κόμμα σήμερα έχει καταντήσει να είναι ένας μηχανισμός προσωποπαγής και παροχής πελατειακών εξυπηρετήσεων. Έχει γίνει πιο παλιό από το Παλιό πολιτικό σύστημα που κατηγορούσε ο κ. Τσιπρας και στελέχη που βρίσκονται δίπλα του, κατηγορούσαν και υπόσχονταν πως θα ανανέωναν.
Θα βοηθούσατε σε μια προσπάθεια μεταρρυθμίσεων;
Δεν έχω χάσει τα πολιτικά μου δικαιώματα. Αν κάποια στιγμή εκτιμήσω πως μπορώ να συμβάλλω σε μια κοινή προσπάθεια, με έστω έχει στοιχειώδη εχέγγυα για να αλλάξει σελίδα ο τόπος θα το κάνω. Τώρα πάντως προέχει η αντιμετώπιση των προβλημάτων. Η χώρα αργοπεθαίνει. Πρέπει κάτι να κάνουμε. Όλοι. Δεν μπορούμε να παρακολουθούμε απαθείς την πορεία αυτή, την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην οικονομία με τη στασιμότητα, το δημογραφικό και την υπογεννητικότητα, τη φυγή των νέων. Φοβάμαι ότι το μέλλον του ελληνισμού στην φυσική του κοιτίδα μακροπρόθεσμα σε βάθος δεκαετιών τίθεται σε αμφισβήτηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου