Δημοσιευμένο άρθρο του Κώστα Χρυσόγονου στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» 18/01
Τις τελευταίες ημέρες, η πολιτική ζωή της χώρας φαίνεται να εισέρχεται στον αστερισμό του παραλόγου. Επιμέρους στοιχεία υπέρβασης της λογικής υπήρχαν βέβαια από καιρό, αλλά τώρα πια το κυβερνητικό αφήγημα την έχει παραμερίσει κατά τρόπο συνολικό, μετά και το «διαζύγιο» με τους ΑΝΕΛ. Αυτό το τελευταίο υποτίθεται ότι υπογραμμίζει την αριστερή ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην ακροδεξιάς έμπνευσης αμφισβήτηση της συμφωνίας των Πρεσπών και ότι δίνει στο κυβερνών κόμμα τη δυνατότητα να απευθυνθεί στις προοδευτικές δυνάμεις της Κεντροαριστεράς, διεκδικώντας να αποτελέσει το ίδιο τον κορμό μιας πλατιάς δημοκρατικής συσπείρωσης για τις επερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.
Στην πραγματικότητα όμως το άμεσο αποτέλεσμα της επικείμενης κύρωσης της συμφωνίας των Πρεσπών θα είναι η είσοδος της «Βόρειας Μακεδονίας» στο ΝΑΤΟ. Με άλλες λέξεις, η διεύρυνση του ΝΑΤΟ βαπτίζεται «αριστερή» πολιτική και όσοι καταψηφίζουν τη συμφωνία (μεταξύ των οποίων και το ΚΚΕ) χαρακτηρίζονται συλλήβδην ως ακροδεξιοί ή συνοδοιπόροι. Το στοιχείο του παραλογισμού εδώ είναι έκδηλο.
Εξίσου προφανής είναι και ο παραλογισμός της αξίωσης του πρωθυπουργού να αυτοπροβληθεί ως ο ηγέτης μιας ευρείας συσπείρωσης των δημοκρατικών δυνάμεων, στη βάση ακριβώς των χειρισμών του στην υπόθεση των Σκοπίων. Οι χειρισμοί αυτοί προδίδουν αντίθετα μια βαθιά περιφρόνηση της ίδιας της έννοιας της δημοκρατικής νομιμοποίησης, αφού η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ δεν είχε λάβει κανενός είδους λαϊκή εντολή τον Σεπτέμβριο του 2015 σε σχέση με την επίλυση του συγκεκριμένου σοβαρού εθνικού θέματος. Τούτο δεν είχε καταστεί καθόλου αντικείμενο προεκλογικού διαλόγου και πάντως οι σχετικές προγραμματικές θέσεις των δύο (τότε) συγκυβερνώντων κομμάτων απείχαν παρασάγγας μεταξύ τους.
Είναι άρα βαθύτατα αντιδημοκρατική η αξίωση του πρωθυπουργού να δεσμεύσει αμετάκλητα τη χώρα στη δύση της θητείας του για ένα τέτοιο κρίσιμο εθνικό ζήτημα, παρά το γεγονός ότι σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις (δημοσκοπήσεις και μαζικά συλλαλητήρια) η πλειοψηφία των πολιτών διαφωνεί μαζί του για το τι συνιστά εθνικό συμφέρον στην υπόθεση αυτή. Σημειωτέον ότι στην πρόσφατα κατατεθειμένη πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για συνταγματική αναθεώρηση, κεντρική θέση κατέχει η διεύρυνση των αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών και ειδικότερα η ενίσχυση του θεσμού του δημοψηφίσματος. Αν ο πρωθυπουργός ήταν ειλικρινής στις εξαγγελίες του αυτές, τότε η συμφωνία των Πρεσπών θα ήταν κατ' εξοχήν πρόσφορο αντικείμενο για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, όπως άλλωστε έπραξε ο ομόλογός του στα Σκόπια, για τον οποίο ο κ. Τσίπρας εκδηλώνει τον θαυμασμό του.
Όλα αυτά εξάλλου συνιστούν ψυχρό υπολογισμό και όχι αγνόηση του πολιτικού κόστους για να εξυπηρετηθεί το εθνικό συμφέρον. Χάρη στη συνδρομή του για την είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, ο πρωθυπουργός έχει εξασφαλίσει μια προσωρινή αναβολή στη μείωση των συντάξεων (και όχι τη ματαίωση των μειώσεων, αφού τα ελλείμματα του ασφαλιστικού συστήματος θα διογκωθούν στα επόμενα χρόνια), καθώς και την ανοχή των δανειστών για διάφορες ψηφοθηρικές παροχές της τελευταίας στιγμής, από τις οποίες αναμένει μεγαλύτερο εκλογικό όφελος από όσο εκτιμά ότι θα είναι το πολιτικό κόστος των Πρεσπών. Ο χρόνος θα δείξει αν ο υπολογισμός είναι σωστός ή εσφαλμένος.
Τις τελευταίες ημέρες, η πολιτική ζωή της χώρας φαίνεται να εισέρχεται στον αστερισμό του παραλόγου. Επιμέρους στοιχεία υπέρβασης της λογικής υπήρχαν βέβαια από καιρό, αλλά τώρα πια το κυβερνητικό αφήγημα την έχει παραμερίσει κατά τρόπο συνολικό, μετά και το «διαζύγιο» με τους ΑΝΕΛ. Αυτό το τελευταίο υποτίθεται ότι υπογραμμίζει την αριστερή ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην ακροδεξιάς έμπνευσης αμφισβήτηση της συμφωνίας των Πρεσπών και ότι δίνει στο κυβερνών κόμμα τη δυνατότητα να απευθυνθεί στις προοδευτικές δυνάμεις της Κεντροαριστεράς, διεκδικώντας να αποτελέσει το ίδιο τον κορμό μιας πλατιάς δημοκρατικής συσπείρωσης για τις επερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.
Στην πραγματικότητα όμως το άμεσο αποτέλεσμα της επικείμενης κύρωσης της συμφωνίας των Πρεσπών θα είναι η είσοδος της «Βόρειας Μακεδονίας» στο ΝΑΤΟ. Με άλλες λέξεις, η διεύρυνση του ΝΑΤΟ βαπτίζεται «αριστερή» πολιτική και όσοι καταψηφίζουν τη συμφωνία (μεταξύ των οποίων και το ΚΚΕ) χαρακτηρίζονται συλλήβδην ως ακροδεξιοί ή συνοδοιπόροι. Το στοιχείο του παραλογισμού εδώ είναι έκδηλο.
Εξίσου προφανής είναι και ο παραλογισμός της αξίωσης του πρωθυπουργού να αυτοπροβληθεί ως ο ηγέτης μιας ευρείας συσπείρωσης των δημοκρατικών δυνάμεων, στη βάση ακριβώς των χειρισμών του στην υπόθεση των Σκοπίων. Οι χειρισμοί αυτοί προδίδουν αντίθετα μια βαθιά περιφρόνηση της ίδιας της έννοιας της δημοκρατικής νομιμοποίησης, αφού η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ δεν είχε λάβει κανενός είδους λαϊκή εντολή τον Σεπτέμβριο του 2015 σε σχέση με την επίλυση του συγκεκριμένου σοβαρού εθνικού θέματος. Τούτο δεν είχε καταστεί καθόλου αντικείμενο προεκλογικού διαλόγου και πάντως οι σχετικές προγραμματικές θέσεις των δύο (τότε) συγκυβερνώντων κομμάτων απείχαν παρασάγγας μεταξύ τους.
Είναι άρα βαθύτατα αντιδημοκρατική η αξίωση του πρωθυπουργού να δεσμεύσει αμετάκλητα τη χώρα στη δύση της θητείας του για ένα τέτοιο κρίσιμο εθνικό ζήτημα, παρά το γεγονός ότι σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις (δημοσκοπήσεις και μαζικά συλλαλητήρια) η πλειοψηφία των πολιτών διαφωνεί μαζί του για το τι συνιστά εθνικό συμφέρον στην υπόθεση αυτή. Σημειωτέον ότι στην πρόσφατα κατατεθειμένη πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για συνταγματική αναθεώρηση, κεντρική θέση κατέχει η διεύρυνση των αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών και ειδικότερα η ενίσχυση του θεσμού του δημοψηφίσματος. Αν ο πρωθυπουργός ήταν ειλικρινής στις εξαγγελίες του αυτές, τότε η συμφωνία των Πρεσπών θα ήταν κατ' εξοχήν πρόσφορο αντικείμενο για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, όπως άλλωστε έπραξε ο ομόλογός του στα Σκόπια, για τον οποίο ο κ. Τσίπρας εκδηλώνει τον θαυμασμό του.
Όλα αυτά εξάλλου συνιστούν ψυχρό υπολογισμό και όχι αγνόηση του πολιτικού κόστους για να εξυπηρετηθεί το εθνικό συμφέρον. Χάρη στη συνδρομή του για την είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, ο πρωθυπουργός έχει εξασφαλίσει μια προσωρινή αναβολή στη μείωση των συντάξεων (και όχι τη ματαίωση των μειώσεων, αφού τα ελλείμματα του ασφαλιστικού συστήματος θα διογκωθούν στα επόμενα χρόνια), καθώς και την ανοχή των δανειστών για διάφορες ψηφοθηρικές παροχές της τελευταίας στιγμής, από τις οποίες αναμένει μεγαλύτερο εκλογικό όφελος από όσο εκτιμά ότι θα είναι το πολιτικό κόστος των Πρεσπών. Ο χρόνος θα δείξει αν ο υπολογισμός είναι σωστός ή εσφαλμένος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου