Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2019
Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2019
Ομιλία του Κ. Χρυσόγονου στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου για την 23η επέτειο της τραγωδίας των Ιμίων
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Βρυξέλλες, 30/01/2019
Στη σημερινή συνεδρίαση της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες ο ανεξάρτητος ευρωβουλευτής Κώστας Χρυσόγονος έλαβε το λόγο για να υπενθυμίσει στο σώμα τη θλιβερή 23η επέτειο της τουρκικής πειρατικής επιχείρησης στις βραχονησίδες Ίμια και να υπογραμμίσει την ανάγκη δημιουργίας κοινής ευρωπαϊκής ασπίδας απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα. Συγκεκριμένα η τοποθέτηση του ευρωβουλευτή έχει ως εξής:
«Σαν σήμερα πριν από 23 χρόνια, τουρκική στρατιωτική δύναμη αποβιβάστηκε στην ελληνική βραχονησίδα Μικρή Ίμια, φέρνοντας τις δύο χώρες στα πρόθυρα πολέμου, ενώ ελληνικό ελικόπτερο κατέπεσε στην περιοχή, με αποτέλεσμα τον θάνατο των τριών στρατιωτικών που επέβαιναν σ’ αυτό. Η θλιβερή αυτή επέτειος υπογραμμίζει το γεγονός ότι όπως τότε, έτσι και τώρα η Ευρωπαϊκή Ένωση στερείται μιας επαρκούς κοινής εγγύησης των συνόρων της και μιας αντίστοιχης κοινής αμυντικής υποδομής. Αυτή η τεράστια έλλειψη υπονομεύει την προοπτική της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Είναι οξύμωρο να κάνουμε λόγο για Ένωση και την ίδια στιγμή να αφήνονται ουσιαστικά μόνα και απροστάτευτα τα κράτη-μέλη της απέναντι σε εξωτερικές απειλές. Τα ελληνοτουρκικά σύνορα στο Αιγαίο και τον Έβρο είναι ταυτόχρονα ευρωτουρκικά σύνορα και η ανάσχεση της τουρκικής επιθετικότητας πρέπει να γίνει κοινή υπόθεση όλων των κρατών-μελών μέσα στα πλαίσια της ευρωπαϊκής ενοποίησης».
Ψήφιση της νομοθετικής πρότασης για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 469/2009 περί του συμπληρωματικού πιστοποιητικού προστασίας για τα φάρμακα
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Βρυξέλλες, 30/01/2019
Δημοσιεύτηκε (28.01.19) το τελικό κείμενο της έκθεσης σχετικά με την πρόταση Κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 469/2009 περί του συμπληρωματικού πιστοποιητικού προστασίας για τα φάρμακα (SPC) που εγκρίθηκε από την Επιτροπή Νομικών Υποθέσεων [1]. Ο Κώστας Χρυσόγονος ως σκιώδης εισηγητής στην εν λόγω πρόταση εκ μέρους της Ευρωομάδας GUE/NGL κατέθεσε και στήριξε τροπολογίες προς την ενίσχυση της φαρμακευτικής βιομηχανίας και των σχετικών θέσεων εργασίας στην Ελλάδα και την ΕΕ και στην αποτροπή μετεγκαταστάσεων φαρμακευτικών βιομηχανιών και εργαζομένων σε τρίτες χώρες. Οι εν λόγω τροπολογίες ψηφίστηκαν από την Επιτροπή Νομικών Υποθέσεων και ενσωματώθηκαν στο τελικό κείμενο της νομοθετικής πρότασης που σύντομα αναμένεται να ψηφιστεί από την Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου. Η εν λόγω πρόταση εκτιμάται ότι θα ωφελήσει πέρα από τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στον φαρμακευτικό κλάδο και τους κρατικούς προϋπολογισμούς για την υγειονομική περίθαλψη, αλλά και γενικά τους ασθενείς, καθώς θα διευκολυνθεί η πρόσβασή τους σε φθηνότερα, υψηλής ποιότητας φάρμακα.
________________________________________
Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2019
Ψυχραιμία και περισυλλογή
Δημοσιευμένο άρθρο του Κώστα Χρυσόγονου στην εφημερίδα Thessnews 26/01
Η κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών δημιουργεί μια νέα πραγματικότητα και εγκυμονεί διάφορους κινδύνους για τη χώρα. Το πιο άμεσο αποτέλεσμα, πέρα βέβαια από την είσοδο της «Βόρειας Μακεδονίας» στο ΝΑΤΟ, θα είναι η έναρξη μιας διαδικασίας μετονομασίας διαφόρων εμπορικών επωνυμιών για λόγους αποφυγής σύγχυσης, όπως προβλέπει η συμφωνία. Κάτι τέτοιο προοιωνίζεται ταπεινωτικό και επώδυνο για την ελληνική πλευρά.
Πιο μακροπρόθεσμα, ακόμα και καλόπιστοι αλλά απληροφόρητοι τρίτοι θα διερωτώνται σχετικά με την ύπαρξη «νότιας» Μακεδονίας (αφού θα υπάρχει Βόρεια), όπου λογικά κατοικούν «Μακεδόνες» και ομιλείται η «μακεδονική» γλώσσα, οπότε γιατί να μην τους αναγνωριστούν μειονοτικά, γλωσσικά κ.λ.π. δικαιώματα; Ήδη διάφορες σχετικές προσεγγίσεις και τακτικές έχουν κάνει την εμφάνισή τους στο γειτονικό κράτος, γεγονός το οποίο αφήνει να εννοηθεί ότι οι έχοντες την εξουσία στα Σκόπια θα αισθάνονται απελευθερωμένοι να δράσουν με βάση τα συμφέροντά τους, κρυπτόμενοι κάτω από την ασφάλεια της ΝΑΤΟϊκής «ομπρέλας».
Ακόμη πιο επικίνδυνη είναι όμως η περαιτέρω όξυνση, με αφορμή το θέμα αυτό, της έτσι κι αλλιώς τοξικής αντιπαράθεσης στο εσωτερικό της χώρας μας. Εκείνο που χρειάζεται αυτή τη στιγμή είναι να πέσουν οι τόνοι από όλες τις πλευρές και να υπάρξει ψυχραιμία και περισυλλογή. Ούτως ή άλλως πλησιάζουν πολλαπλές εκλογικές αναμετρήσεις εντός του 2019, στις οποίες οι ψηφοφόροι θα κληθούν να λάβουν τις αποφάσεις τους για το μέλλον του τόπου και τούτο πρέπει να γίνει με σεβασμό στις συνταγματικές διαδικασίες. Η δημιουργία ενός οιονεί εμφυλιοπολεμικού κλίματος επιδεινώνει ακόμα περισσότερο την ήδη πολύ δύσκολη κατάσταση της χώρας και γι’ αυτό πρέπει οπωσδήποτε να αποφευχθεί, με τη συμβολή όλων των πολιτικών δυνάμεων του συνταγματικού τόξου.
Η κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών δημιουργεί μια νέα πραγματικότητα και εγκυμονεί διάφορους κινδύνους για τη χώρα. Το πιο άμεσο αποτέλεσμα, πέρα βέβαια από την είσοδο της «Βόρειας Μακεδονίας» στο ΝΑΤΟ, θα είναι η έναρξη μιας διαδικασίας μετονομασίας διαφόρων εμπορικών επωνυμιών για λόγους αποφυγής σύγχυσης, όπως προβλέπει η συμφωνία. Κάτι τέτοιο προοιωνίζεται ταπεινωτικό και επώδυνο για την ελληνική πλευρά.
Πιο μακροπρόθεσμα, ακόμα και καλόπιστοι αλλά απληροφόρητοι τρίτοι θα διερωτώνται σχετικά με την ύπαρξη «νότιας» Μακεδονίας (αφού θα υπάρχει Βόρεια), όπου λογικά κατοικούν «Μακεδόνες» και ομιλείται η «μακεδονική» γλώσσα, οπότε γιατί να μην τους αναγνωριστούν μειονοτικά, γλωσσικά κ.λ.π. δικαιώματα; Ήδη διάφορες σχετικές προσεγγίσεις και τακτικές έχουν κάνει την εμφάνισή τους στο γειτονικό κράτος, γεγονός το οποίο αφήνει να εννοηθεί ότι οι έχοντες την εξουσία στα Σκόπια θα αισθάνονται απελευθερωμένοι να δράσουν με βάση τα συμφέροντά τους, κρυπτόμενοι κάτω από την ασφάλεια της ΝΑΤΟϊκής «ομπρέλας».
Ακόμη πιο επικίνδυνη είναι όμως η περαιτέρω όξυνση, με αφορμή το θέμα αυτό, της έτσι κι αλλιώς τοξικής αντιπαράθεσης στο εσωτερικό της χώρας μας. Εκείνο που χρειάζεται αυτή τη στιγμή είναι να πέσουν οι τόνοι από όλες τις πλευρές και να υπάρξει ψυχραιμία και περισυλλογή. Ούτως ή άλλως πλησιάζουν πολλαπλές εκλογικές αναμετρήσεις εντός του 2019, στις οποίες οι ψηφοφόροι θα κληθούν να λάβουν τις αποφάσεις τους για το μέλλον του τόπου και τούτο πρέπει να γίνει με σεβασμό στις συνταγματικές διαδικασίες. Η δημιουργία ενός οιονεί εμφυλιοπολεμικού κλίματος επιδεινώνει ακόμα περισσότερο την ήδη πολύ δύσκολη κατάσταση της χώρας και γι’ αυτό πρέπει οπωσδήποτε να αποφευχθεί, με τη συμβολή όλων των πολιτικών δυνάμεων του συνταγματικού τόξου.
Η κυβέρνηση έχει έλλειμμα δημοκρατικής νομιμοποίησης
Συνέντευξη του Κώστα Χρυσόγονου στο Liberal.gr
Η συμφωνία των Πρεσπών προκάλεσε μια σειρά ανακατατάξεων στο πολιτικό σύστημα ως προς τα μικρότερα κόμματα. Θα υπάρξει κάποια περαιτέρω εξέλιξη;
Δεν μπορώ να ξέρω ποιες θα είναι οι μορφές που θα πάρει το πολιτικό σκηνικό ειδικά σε ο,τι αφορά τα μικρά κόμματα, τα οποία και έγιναν κατά κάποιον τρόπο θύματα της συμφωνίας των Πρεσπών. Εκείνο που ξέρω είναι ότι ήδη υπάρχει ογκώδες έλλειμμα δημοκρατικής νομιμοποίησης σε ό,τι αφορά τη διακυβέρνηση της χώρας.
Δηλαδή;
Η λαϊκή εντολή τον Σεπτέμβριο του 2015 δεν είχε δοθεί στον κ. Τσίπρα για να κυβερνήσει μόνος του. Είχε δοθεί στον κ. Τσίπρα και στον κ. Καμμένο, με τον οποίο ήδη συνεργαζόταν και μάλιστα με το χαμηλότερο ποσοστό, αθροιστικά των δύο κομμάτων, που εμφανίσθηκε σε οποιαδήποτε εκλογική αναμέτρηση από την μεταπολίτευση και μετά. Αθροιστικά το ποσοστό των δύο κομμάτων ήταν περίπου στο 39%, αλλά τώρα στην κυβέρνηση απέμεινε ο ΣΥΡΙΖΑ που είχε λάβει ένα ποσοστό κοντά στο 35%. Σήμερα μάλιστα αν γινόντουσαν εκλογές, βάσει και των δημοσκοπήσεων, θα ελάμβανε πολύ λιγότερο. Αυτό σημαίνει ογκωδέστατο έλλειμμα δημοκρατικής νομιμοποίησης για την κυβέρνηση της χώρας. Ο κ. Τσιπρας πολύ απλά δεν έχει λαϊκή εντολή να συνεχίσει να κυβερνάει.
Πρέπει να ζητήσει ανανέωση της εντολής από τον ελληνικό λαό και αν όπως λέει πιστεύει πως οι δημοσκοπήσεις θα διαψευσθούν ας το αποδείξει στην πράξη. Και να πάψει να κρύβεται πίσω από τη ψήφο της κ. Παπακώστα και της κ. Κουντουρά.
Παρά το γεγονός αυτό όμως επιλέγει να συνεχίσει να κυβερνά. Και κάνει λόγο για άνοιγμα στο κέντρο προσπαθώντας να διαγράψει και τη σχέση με τους ΑΝΕΛ.
Ας κάνει όποιο άνοιγμα θέλει. Ας βρει όποιους πρόθυμους θέλει, να συμπορευθούν μαζί του στις εκλογές, ας ψηφίσει και όποιους νόμους θέλει με αυτή την πλειοψηφία – κολάζ, η αντιπολίτευση τη λέει κουρελού, που διαθέτει στη Βουλή. Όμως πρέπει να πάει άμεσα σε εκλογές. Ένας το πολύ ενάμισης μήνας του αρκεί για να περάσει όλα τα νομοθετήματα, τα οποία έχει εξαγγείλει πως θέλει να περάσει ακόμη και τη διαπίστωση της ανάγκης της συνταγματικής αναθεώρησης. Αμέσως μετά όμως, το αργότερο τέλη Απριλίου πρέπει να πάει σε εκλογές. Δεν έχει το ηθικό δικαίωμα να κυβερνά τη χώρα. Έχει συνταγματική νομιμότητα, αλλά δεν έχει δημοκρατική νομιμοποίηση. Υπάρχει έλλειμμα δημοκρατικής νομιμοποίησης.
Εσείς πως βλέπετε τις διαδικασίες και τα περί ανοίγματος στην κεντροαριστερά; Θεωρείτε άνοιγμα στο κέντρο τη συμπόρευση, για παράδειγμα, με τις κ.κ. Κ. Παπακώστα και Κουντουρά που αναφέρατε νωρίτερα;
Όλα αυτά είναι μια απελπισμένη προσπάθεια του κ. Τσίπρα να μειώσει την έκταση της εκλογικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές, όποτε και αν γίνουν αυτές, ούτως ώστε να παραμείνει σε θέση εν δυνάμει διεκδικητή της εξουσίας για τις μεθεπόμενες ή τις αμέσως επόμενες. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα πολύ αβαθές πολιτικό σχήμα με πολύ μικρό αριθμό μελών. Είναι ζήτημα αν έχει 15000 ενεργά μέλη πανελλαδικά, τη στιγμή κατά την οποία το ΚΙΝΑΛ, που διαθέτει υποπολλαπλάσιο εκλογικό μέγεθος, είδε περίπου 210.000 συμπολίτες μας να ψηφίζουν στις εσωκομματικές του εκλογές. Καταλαβαίνετε πως προσπαθεί απεγνωσμένα να ψαρέψει στα θολά νερά. Άλλωστε δεν κάνει κανένα πραγματικό άνοιγμα στην κοινωνία ή έστω στο πολιτικό σύστημα. Αυτό που κάνει είναι να αναζητά χρήσιμους ηλίθιους που θα τους χρησιμοποιήσει, θα τους στύψει σαν λεμονόκουπες και στη συνέχεια θα τους πετάξει.
Μένει πάντως κρίσιμος χώρος ελεύθερος αυτή στιγμή. Θα μπορούσε η Ν.Δ. να καλύψει το κενό στο λεγόμενο μεταρρυθμιστικό κέντρο;
Αυτό θα φανεί στις εκλογές από το αποτέλεσμα. Κοιτάξτε, αυτή τη στιγμή υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός αναποφάσιστων που ίσως φτάνει το ένα εκατομμύριο. Υπάρχει και ένας αριθμός πολιτών που έχουν χάσει τις ελπίδες τους από το πολιτικό σύστημα, μιλάμε για περίπου δύο εκατομμύρια που δεν είχαν ψηφίσει και το 2015. Αν αυτά τα δύο μεγέθη προστεθούν θα έχουμε αποχή με ποσοστά ρεκόρ και αυτό είναι σε βάρος του δημοκρατικού πολιτεύματος. Ελπίζω πως δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο ώστε οι επόμενες εκλογές να δώσουν μια ισχυρή κυβέρνηση με ισχυρό αναπτυξιακό προσανατολισμό. Αυτό χρειάζεται η χώρα. Και όταν λέω ισχυρή κυβέρνηση δεν εννοώ οπωσδήποτε αυτοδύναμη μονοκομματική αλλά μια κυβέρνηση με ευρεία κοινωνική στήριξη και αποδοχή, που η σημερινή του κ. Τσίπρα δεν διαθέτει. Μια κυβέρνηση όπως αυτή του κ. Τσίπρα δεν μπορεί να πάει μακριά, κυρίως δεν μπορεί να κάνει μεταρρυθμίσεις σε βάθος και σε όφελος της χώρας.
Η επόμενη κυβέρνηση δηλαδή πρέπει να έχει ένα μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα με βάση την ανάπτυξη.
Πρέπει να έχει ισχυρό αναπτυξιακό προσανατολισμό. Αυτό σημαίνει απλά να μεταρρυθμίσουμε το κράτος έτσι ώστε να γίνει φιλικό για την οικονομική ανάπτυξη. Να γίνει ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος του 21ου αιώνα ξεπερνώντας παθογένειες και αγκυλώσεις που εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμη και από τον 19ο αιώνα και μας ταλανίζουν. Δεν λέω ότι μπορούμε να γίνουμε Δανία του Νότου, μπορούμε όμως να γίνουμε τουλάχιστον Κύπρος. Στην Κύπρο ο ίδιος λαός, Έλληνες είναι και εκεί, παράγει ένα κατά κεφαλήν ακαθάριστο εγχώριο προϊόν που είναι 40 % ανώτερο από εδώ. Μπορούμε να κάνουμε το ίδιο.
Είστε ένα πρόσωπο που ενεπλάκη στην πολιτική χωρίς ιδεολογικές εμμονές, αλλά με το σκεπτικό των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων.
Δυστυχώς αυτό, οι αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις, διαψεύστηκε με τον πιο οικτρό τρόπο από τα έργα και τις ημέρες του Αλέξη Τσίπρα. Δεν θέλω να προσωποποιώ τα πράγματα, αλλά δυστυχώς βλέπουμε πως ένα κόμμα σήμερα έχει καταντήσει να είναι ένας μηχανισμός προσωποπαγής και παροχής πελατειακών εξυπηρετήσεων. Έχει γίνει πιο παλιό από το Παλιό πολιτικό σύστημα που κατηγορούσε ο κ. Τσιπρας και στελέχη που βρίσκονται δίπλα του, κατηγορούσαν και υπόσχονταν πως θα ανανέωναν.
Θα βοηθούσατε σε μια προσπάθεια μεταρρυθμίσεων;
Δεν έχω χάσει τα πολιτικά μου δικαιώματα. Αν κάποια στιγμή εκτιμήσω πως μπορώ να συμβάλλω σε μια κοινή προσπάθεια, με έστω έχει στοιχειώδη εχέγγυα για να αλλάξει σελίδα ο τόπος θα το κάνω. Τώρα πάντως προέχει η αντιμετώπιση των προβλημάτων. Η χώρα αργοπεθαίνει. Πρέπει κάτι να κάνουμε. Όλοι. Δεν μπορούμε να παρακολουθούμε απαθείς την πορεία αυτή, την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην οικονομία με τη στασιμότητα, το δημογραφικό και την υπογεννητικότητα, τη φυγή των νέων. Φοβάμαι ότι το μέλλον του ελληνισμού στην φυσική του κοιτίδα μακροπρόθεσμα σε βάθος δεκαετιών τίθεται σε αμφισβήτηση.
Η συμφωνία των Πρεσπών προκάλεσε μια σειρά ανακατατάξεων στο πολιτικό σύστημα ως προς τα μικρότερα κόμματα. Θα υπάρξει κάποια περαιτέρω εξέλιξη;
Δεν μπορώ να ξέρω ποιες θα είναι οι μορφές που θα πάρει το πολιτικό σκηνικό ειδικά σε ο,τι αφορά τα μικρά κόμματα, τα οποία και έγιναν κατά κάποιον τρόπο θύματα της συμφωνίας των Πρεσπών. Εκείνο που ξέρω είναι ότι ήδη υπάρχει ογκώδες έλλειμμα δημοκρατικής νομιμοποίησης σε ό,τι αφορά τη διακυβέρνηση της χώρας.
Δηλαδή;
Η λαϊκή εντολή τον Σεπτέμβριο του 2015 δεν είχε δοθεί στον κ. Τσίπρα για να κυβερνήσει μόνος του. Είχε δοθεί στον κ. Τσίπρα και στον κ. Καμμένο, με τον οποίο ήδη συνεργαζόταν και μάλιστα με το χαμηλότερο ποσοστό, αθροιστικά των δύο κομμάτων, που εμφανίσθηκε σε οποιαδήποτε εκλογική αναμέτρηση από την μεταπολίτευση και μετά. Αθροιστικά το ποσοστό των δύο κομμάτων ήταν περίπου στο 39%, αλλά τώρα στην κυβέρνηση απέμεινε ο ΣΥΡΙΖΑ που είχε λάβει ένα ποσοστό κοντά στο 35%. Σήμερα μάλιστα αν γινόντουσαν εκλογές, βάσει και των δημοσκοπήσεων, θα ελάμβανε πολύ λιγότερο. Αυτό σημαίνει ογκωδέστατο έλλειμμα δημοκρατικής νομιμοποίησης για την κυβέρνηση της χώρας. Ο κ. Τσιπρας πολύ απλά δεν έχει λαϊκή εντολή να συνεχίσει να κυβερνάει.
Πρέπει να ζητήσει ανανέωση της εντολής από τον ελληνικό λαό και αν όπως λέει πιστεύει πως οι δημοσκοπήσεις θα διαψευσθούν ας το αποδείξει στην πράξη. Και να πάψει να κρύβεται πίσω από τη ψήφο της κ. Παπακώστα και της κ. Κουντουρά.
Παρά το γεγονός αυτό όμως επιλέγει να συνεχίσει να κυβερνά. Και κάνει λόγο για άνοιγμα στο κέντρο προσπαθώντας να διαγράψει και τη σχέση με τους ΑΝΕΛ.
Ας κάνει όποιο άνοιγμα θέλει. Ας βρει όποιους πρόθυμους θέλει, να συμπορευθούν μαζί του στις εκλογές, ας ψηφίσει και όποιους νόμους θέλει με αυτή την πλειοψηφία – κολάζ, η αντιπολίτευση τη λέει κουρελού, που διαθέτει στη Βουλή. Όμως πρέπει να πάει άμεσα σε εκλογές. Ένας το πολύ ενάμισης μήνας του αρκεί για να περάσει όλα τα νομοθετήματα, τα οποία έχει εξαγγείλει πως θέλει να περάσει ακόμη και τη διαπίστωση της ανάγκης της συνταγματικής αναθεώρησης. Αμέσως μετά όμως, το αργότερο τέλη Απριλίου πρέπει να πάει σε εκλογές. Δεν έχει το ηθικό δικαίωμα να κυβερνά τη χώρα. Έχει συνταγματική νομιμότητα, αλλά δεν έχει δημοκρατική νομιμοποίηση. Υπάρχει έλλειμμα δημοκρατικής νομιμοποίησης.
Εσείς πως βλέπετε τις διαδικασίες και τα περί ανοίγματος στην κεντροαριστερά; Θεωρείτε άνοιγμα στο κέντρο τη συμπόρευση, για παράδειγμα, με τις κ.κ. Κ. Παπακώστα και Κουντουρά που αναφέρατε νωρίτερα;
Όλα αυτά είναι μια απελπισμένη προσπάθεια του κ. Τσίπρα να μειώσει την έκταση της εκλογικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές, όποτε και αν γίνουν αυτές, ούτως ώστε να παραμείνει σε θέση εν δυνάμει διεκδικητή της εξουσίας για τις μεθεπόμενες ή τις αμέσως επόμενες. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα πολύ αβαθές πολιτικό σχήμα με πολύ μικρό αριθμό μελών. Είναι ζήτημα αν έχει 15000 ενεργά μέλη πανελλαδικά, τη στιγμή κατά την οποία το ΚΙΝΑΛ, που διαθέτει υποπολλαπλάσιο εκλογικό μέγεθος, είδε περίπου 210.000 συμπολίτες μας να ψηφίζουν στις εσωκομματικές του εκλογές. Καταλαβαίνετε πως προσπαθεί απεγνωσμένα να ψαρέψει στα θολά νερά. Άλλωστε δεν κάνει κανένα πραγματικό άνοιγμα στην κοινωνία ή έστω στο πολιτικό σύστημα. Αυτό που κάνει είναι να αναζητά χρήσιμους ηλίθιους που θα τους χρησιμοποιήσει, θα τους στύψει σαν λεμονόκουπες και στη συνέχεια θα τους πετάξει.
Μένει πάντως κρίσιμος χώρος ελεύθερος αυτή στιγμή. Θα μπορούσε η Ν.Δ. να καλύψει το κενό στο λεγόμενο μεταρρυθμιστικό κέντρο;
Αυτό θα φανεί στις εκλογές από το αποτέλεσμα. Κοιτάξτε, αυτή τη στιγμή υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός αναποφάσιστων που ίσως φτάνει το ένα εκατομμύριο. Υπάρχει και ένας αριθμός πολιτών που έχουν χάσει τις ελπίδες τους από το πολιτικό σύστημα, μιλάμε για περίπου δύο εκατομμύρια που δεν είχαν ψηφίσει και το 2015. Αν αυτά τα δύο μεγέθη προστεθούν θα έχουμε αποχή με ποσοστά ρεκόρ και αυτό είναι σε βάρος του δημοκρατικού πολιτεύματος. Ελπίζω πως δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο ώστε οι επόμενες εκλογές να δώσουν μια ισχυρή κυβέρνηση με ισχυρό αναπτυξιακό προσανατολισμό. Αυτό χρειάζεται η χώρα. Και όταν λέω ισχυρή κυβέρνηση δεν εννοώ οπωσδήποτε αυτοδύναμη μονοκομματική αλλά μια κυβέρνηση με ευρεία κοινωνική στήριξη και αποδοχή, που η σημερινή του κ. Τσίπρα δεν διαθέτει. Μια κυβέρνηση όπως αυτή του κ. Τσίπρα δεν μπορεί να πάει μακριά, κυρίως δεν μπορεί να κάνει μεταρρυθμίσεις σε βάθος και σε όφελος της χώρας.
Η επόμενη κυβέρνηση δηλαδή πρέπει να έχει ένα μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα με βάση την ανάπτυξη.
Πρέπει να έχει ισχυρό αναπτυξιακό προσανατολισμό. Αυτό σημαίνει απλά να μεταρρυθμίσουμε το κράτος έτσι ώστε να γίνει φιλικό για την οικονομική ανάπτυξη. Να γίνει ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος του 21ου αιώνα ξεπερνώντας παθογένειες και αγκυλώσεις που εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμη και από τον 19ο αιώνα και μας ταλανίζουν. Δεν λέω ότι μπορούμε να γίνουμε Δανία του Νότου, μπορούμε όμως να γίνουμε τουλάχιστον Κύπρος. Στην Κύπρο ο ίδιος λαός, Έλληνες είναι και εκεί, παράγει ένα κατά κεφαλήν ακαθάριστο εγχώριο προϊόν που είναι 40 % ανώτερο από εδώ. Μπορούμε να κάνουμε το ίδιο.
Είστε ένα πρόσωπο που ενεπλάκη στην πολιτική χωρίς ιδεολογικές εμμονές, αλλά με το σκεπτικό των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων.
Δυστυχώς αυτό, οι αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις, διαψεύστηκε με τον πιο οικτρό τρόπο από τα έργα και τις ημέρες του Αλέξη Τσίπρα. Δεν θέλω να προσωποποιώ τα πράγματα, αλλά δυστυχώς βλέπουμε πως ένα κόμμα σήμερα έχει καταντήσει να είναι ένας μηχανισμός προσωποπαγής και παροχής πελατειακών εξυπηρετήσεων. Έχει γίνει πιο παλιό από το Παλιό πολιτικό σύστημα που κατηγορούσε ο κ. Τσιπρας και στελέχη που βρίσκονται δίπλα του, κατηγορούσαν και υπόσχονταν πως θα ανανέωναν.
Θα βοηθούσατε σε μια προσπάθεια μεταρρυθμίσεων;
Δεν έχω χάσει τα πολιτικά μου δικαιώματα. Αν κάποια στιγμή εκτιμήσω πως μπορώ να συμβάλλω σε μια κοινή προσπάθεια, με έστω έχει στοιχειώδη εχέγγυα για να αλλάξει σελίδα ο τόπος θα το κάνω. Τώρα πάντως προέχει η αντιμετώπιση των προβλημάτων. Η χώρα αργοπεθαίνει. Πρέπει κάτι να κάνουμε. Όλοι. Δεν μπορούμε να παρακολουθούμε απαθείς την πορεία αυτή, την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην οικονομία με τη στασιμότητα, το δημογραφικό και την υπογεννητικότητα, τη φυγή των νέων. Φοβάμαι ότι το μέλλον του ελληνισμού στην φυσική του κοιτίδα μακροπρόθεσμα σε βάθος δεκαετιών τίθεται σε αμφισβήτηση.
Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2019
Όλοι γνωρίζουν πως το ελληνικό πρόβλημα θα επανέλθει με μεγαλύτερη οξύτητα
Συνέντευξη του Κώστα Χρυσόγονου στη “Free Sunday” 18/01
Η κυβέρνηση έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή. Κατ’ αρχάς θα ήθελα τη γνώμη σας επί της διαδικασίας. Θεωρείτε ότι έστεκε συνταγματικά;
Σύμφωνα με το άρθρο 84 παρ. 1 του Συντάγματος, η κυβέρνηση υποχρεούται να ζητήσει την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής εντός δεκαπενθημέρου από την ορκωμοσία της και δικαιούται να τη ζητάει και οποτεδήποτε άλλοτε. Άρα από συνταγματική άποψη δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
Με δεδομένο ότι ο ένας από τους δύο κυβερνητικούς εταίρους αποχώρησε από την κυβέρνηση, τι είδους κυβερνητικό σχήμα έχουμε πλέον – μειοψηφίας, ανοχής, κάτι άλλο;
Εφόσον η κυβέρνηση συγκέντρωσε την εμπιστοσύνη 151 βουλευτών, δεν πρόκειται για τίποτε απ’ όλα αυτά (άλλωστε και λιγότερους να διέθετε, δεν θα δημιουργούνταν συνταγματικό πρόβλημα, εφόσον οι ψηφίσαντες υπέρ της αποτελούσαν πάντως την απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων). Το πρόβλημα της κυβέρνησης είναι ότι η αποδοχή της από την ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα, όπως διαφαίνεται όχι μόνο από τις δημοσκοπήσεις αλλά και από τα αποτελέσματα σε επίπεδο εργατικών σωματείων, φοιτητικών εκλογών κ.λπ. τα τελευταία χρόνια. Αυτό όμως μάλλον δεν ενοχλεί ιδιαίτερα τον πρωθυπουργό και τους συνεργάτες του. Αντίθετα, μάλιστα, τους δίνει ισχυρό κίνητρο για να προσπαθήσουν να εξαντλήσουν την τετραετία.
Εκτιμάτε ότι μετά την ψήφο εμπιστοσύνης ο κ. Τσίπρας θα πετύχει τον στόχο του για εκλογές στο τέλος της τετραετίας;
Ανεξάρτητα από αυτά που λέει δημόσια, εκτιμώ ότι ο πρωθυπουργός θα πάρει τις τελικές του αποφάσεις για τον χρόνο διεξαγωγής των εθνικών εκλογών περί τις αρχές Απριλίου. Αν τότε τα προγνωστικά των δημοσκοπήσεων για τις ευρωεκλογές δείξουν βαριά ήττα, είναι αρκετά πιθανό να επισπεύσει τις εθνικές εκλογές, προκειμένου να μην επιδεινώσει κι άλλο τις προοπτικές του και γι’ αυτές. Αν, αντίθετα, φανεί ότι με τις διάφορες ψηφοθηρικές παροχές ανακάμπτει κάπως, τότε θα εξαντλήσει και την τελευταία ώρα που μπορεί να παραμείνει στο Μέγαρο Μαξίμου.
Η κυβέρνηση δέχεται κριτική περί «απονομιμοποίησής» της μετά και την αποχώρηση των ΑΝΕΛ από το κυβερνητικό σχήμα. Προς τι, κατά τη γνώμη σας, η προσπάθεια να παρατείνει τον βίο της;
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μετασχηματιστεί τα τελευταία χρόνια σε έναν αρχηγοκεντρικό πελατειακό μηχανισμό που επιβιώνει και μένει ενωμένος χάρη στη νομή της εξουσίας. Βέβαια την επομένη της εκλογικής ήττας η τελευταία πρέπει να αντικατασταθεί, ως συγκολλητική ύλη, από μια κάποια προοπτική μελλοντικής επανόδου στην εξουσία και γι’ αυτό η ήττα πρέπει να μείνει μέσα σε όρια που θα την καθιστούν διαχειρίσιμη για τον κ. Τσίπρα. Οι κινήσεις του θα καθοριστούν από τις δύο αυτές παραμέτρους.
Μετά την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης, η κυβέρνηση δηλώνει ότι θα προχωρήσει στη διαδικασία κύρωσης της Συμφωνίας των Πρεσπών από το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Θεωρείτε ότι δικαιούται νομικά και «ηθικά» να το κάνει;
Νομικά ασφαλώς το δικαιούται και θα το κάνει. Από άποψη πολιτικής ηθικής, όμως, η εκ των πραγμάτων αμετάκλητη δέσμευση της χώρας σε μια διεθνή συμφωνία επί κρίσιμου εθνικού ζητήματος από μια κυβέρνηση και μια Βουλή που διανύουν τους τελευταίους μήνες της θητείας τους είναι επιλήψιμη και κατακριτέα. Και τούτο, μάλιστα, ακόμα περισσότερο όταν η λαϊκή εντολή προς τον ΣΥΡΙΖΑ (έστω με το 35% των ψήφων και τη βοήθεια εκλογικού συστήματος και Καμμένου) τον Σεπτέμβριο του 2015 δεν είχε ως αντικείμενο το ζήτημα των Σκοπίων, το οποίο δεν αποτέλεσε καν αντικείμενο προεκλογικού διαλόγου, αλλά τα οικονομικά προβλήματα της χώρας.
Έχετε εκφράσει επιφυλάξεις για τη συμφωνία με την ΠΓΔΜ. Ποιες είναι αυτές;
Η σύνθετη ονομασία erga omnes αποτελεί θετική εξέλιξη, αλλά η ταυτόχρονη αναγνώριση εκ μέρους μας «μακεδονικής» εθνικότητας και γλώσσας (η οποία σημειωτέον είναι ανύπαρκτη, αφού στα Σκόπια ομιλείται μια βουλγαρική διάλεκτος) δημιουργεί μακροπρόθεσμους κινδύνους. Θα μπορούσε π.χ. να διερωτηθεί κάποιος καλόπιστος αλλά απληροφόρητος τρίτος, αφού υπάρχει κράτος με την ονομασία «Βόρεια Μακεδονία» και περιοχή άλλου κράτους (δηλ. της Ελλάδας) η οποία προφανώς είναι η «νότια» Μακεδονία, όπου λογικά κατοικούν «Μακεδόνες» και ομιλείται η «μακεδονική» γλώσσα, τότε γιατί να μην τους αναγνωριστούν μειονοτικά, γλωσσικά κ.λπ. δικαιώματα; Άλλωστε ο κ. Ζάεφ από τώρα, πριν καν «στεγνώσει το μελάνι» στις Πρέσπες, άρχισε να δίνει τέτοιες ερμηνείες. Σκεφτείτε τι θα είναι ικανοί να κάνουν στο μέλλον οι διάδοχοί του, όταν η χώρα αυτή θα είναι και μέλος του ΝΑΤΟ με δικαίωμα αρνησικυρίας (veto) στις αποφάσεις.
Για να αλλάξουμε θέμα, φέτος είναι μια εκλογική χρονιά, με τις ευρωεκλογές να έρχονται στα τέλη Μαΐου. Ποιο πιστεύετε ότι είναι το διακύβευμά τους για την Ε.Ε. και ποιο για την Ελλάδα;
Το διακύβευμα για την Ένωση είναι να υπάρξει ένα νέο Ευρωκοινοβούλιο το οποίο θα μπορεί να συμβάλει στη μετεξέλιξή της σε ένα σχήμα πιο συνεκτικό και πιο λειτουργικό. Το διακύβευμα για την Ελλάδα σχετίζεται κυρίως με τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις, αφού σε περίπτωση κατά την οποία οι εθνικές εκλογές δεν διεξαχθούν ταυτόχρονα, το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών θα επηρεάσει καθοριστικά την πολιτική νομιμοποίηση, τις εκλογικές προοπτικές και εντέλει και τα περιθώρια ελιγμών της σημερινής κυβέρνησης.
Ως ευρωβουλευτής, έχετε καλύτερη αντίληψη για το πώς οι Ευρωπαίοι εταίροι μας αντιμετωπίζουν τη χώρα. Ποια είναι η άποψή τους για την Ελλάδα και τον πολιτικό κόσμο της;
Είναι ότι πρόκειται για μια προβληματική χώρα. Προς το παρόν, όμως, προτιμούν, για τους δικούς τους λόγους, να προσποιούνται πως τα προβλήματα της χώρας αυτής (που καθίστανται σε κάποιον βαθμό και προβλήματα του κοινού οικοδομήματος) βρίσκονται σε πορεία επίλυσης. Κατά βάθος όλοι γνωρίζουν πως το ελληνικό πρόβλημα θα επανέλθει με μεγαλύτερη οξύτητα μετά από μερικά χρόνια.
Η κυβέρνηση έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή. Κατ’ αρχάς θα ήθελα τη γνώμη σας επί της διαδικασίας. Θεωρείτε ότι έστεκε συνταγματικά;
Σύμφωνα με το άρθρο 84 παρ. 1 του Συντάγματος, η κυβέρνηση υποχρεούται να ζητήσει την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής εντός δεκαπενθημέρου από την ορκωμοσία της και δικαιούται να τη ζητάει και οποτεδήποτε άλλοτε. Άρα από συνταγματική άποψη δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
Με δεδομένο ότι ο ένας από τους δύο κυβερνητικούς εταίρους αποχώρησε από την κυβέρνηση, τι είδους κυβερνητικό σχήμα έχουμε πλέον – μειοψηφίας, ανοχής, κάτι άλλο;
Εφόσον η κυβέρνηση συγκέντρωσε την εμπιστοσύνη 151 βουλευτών, δεν πρόκειται για τίποτε απ’ όλα αυτά (άλλωστε και λιγότερους να διέθετε, δεν θα δημιουργούνταν συνταγματικό πρόβλημα, εφόσον οι ψηφίσαντες υπέρ της αποτελούσαν πάντως την απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων). Το πρόβλημα της κυβέρνησης είναι ότι η αποδοχή της από την ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα, όπως διαφαίνεται όχι μόνο από τις δημοσκοπήσεις αλλά και από τα αποτελέσματα σε επίπεδο εργατικών σωματείων, φοιτητικών εκλογών κ.λπ. τα τελευταία χρόνια. Αυτό όμως μάλλον δεν ενοχλεί ιδιαίτερα τον πρωθυπουργό και τους συνεργάτες του. Αντίθετα, μάλιστα, τους δίνει ισχυρό κίνητρο για να προσπαθήσουν να εξαντλήσουν την τετραετία.
Εκτιμάτε ότι μετά την ψήφο εμπιστοσύνης ο κ. Τσίπρας θα πετύχει τον στόχο του για εκλογές στο τέλος της τετραετίας;
Ανεξάρτητα από αυτά που λέει δημόσια, εκτιμώ ότι ο πρωθυπουργός θα πάρει τις τελικές του αποφάσεις για τον χρόνο διεξαγωγής των εθνικών εκλογών περί τις αρχές Απριλίου. Αν τότε τα προγνωστικά των δημοσκοπήσεων για τις ευρωεκλογές δείξουν βαριά ήττα, είναι αρκετά πιθανό να επισπεύσει τις εθνικές εκλογές, προκειμένου να μην επιδεινώσει κι άλλο τις προοπτικές του και γι’ αυτές. Αν, αντίθετα, φανεί ότι με τις διάφορες ψηφοθηρικές παροχές ανακάμπτει κάπως, τότε θα εξαντλήσει και την τελευταία ώρα που μπορεί να παραμείνει στο Μέγαρο Μαξίμου.
Η κυβέρνηση δέχεται κριτική περί «απονομιμοποίησής» της μετά και την αποχώρηση των ΑΝΕΛ από το κυβερνητικό σχήμα. Προς τι, κατά τη γνώμη σας, η προσπάθεια να παρατείνει τον βίο της;
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μετασχηματιστεί τα τελευταία χρόνια σε έναν αρχηγοκεντρικό πελατειακό μηχανισμό που επιβιώνει και μένει ενωμένος χάρη στη νομή της εξουσίας. Βέβαια την επομένη της εκλογικής ήττας η τελευταία πρέπει να αντικατασταθεί, ως συγκολλητική ύλη, από μια κάποια προοπτική μελλοντικής επανόδου στην εξουσία και γι’ αυτό η ήττα πρέπει να μείνει μέσα σε όρια που θα την καθιστούν διαχειρίσιμη για τον κ. Τσίπρα. Οι κινήσεις του θα καθοριστούν από τις δύο αυτές παραμέτρους.
Μετά την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης, η κυβέρνηση δηλώνει ότι θα προχωρήσει στη διαδικασία κύρωσης της Συμφωνίας των Πρεσπών από το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Θεωρείτε ότι δικαιούται νομικά και «ηθικά» να το κάνει;
Νομικά ασφαλώς το δικαιούται και θα το κάνει. Από άποψη πολιτικής ηθικής, όμως, η εκ των πραγμάτων αμετάκλητη δέσμευση της χώρας σε μια διεθνή συμφωνία επί κρίσιμου εθνικού ζητήματος από μια κυβέρνηση και μια Βουλή που διανύουν τους τελευταίους μήνες της θητείας τους είναι επιλήψιμη και κατακριτέα. Και τούτο, μάλιστα, ακόμα περισσότερο όταν η λαϊκή εντολή προς τον ΣΥΡΙΖΑ (έστω με το 35% των ψήφων και τη βοήθεια εκλογικού συστήματος και Καμμένου) τον Σεπτέμβριο του 2015 δεν είχε ως αντικείμενο το ζήτημα των Σκοπίων, το οποίο δεν αποτέλεσε καν αντικείμενο προεκλογικού διαλόγου, αλλά τα οικονομικά προβλήματα της χώρας.
Έχετε εκφράσει επιφυλάξεις για τη συμφωνία με την ΠΓΔΜ. Ποιες είναι αυτές;
Η σύνθετη ονομασία erga omnes αποτελεί θετική εξέλιξη, αλλά η ταυτόχρονη αναγνώριση εκ μέρους μας «μακεδονικής» εθνικότητας και γλώσσας (η οποία σημειωτέον είναι ανύπαρκτη, αφού στα Σκόπια ομιλείται μια βουλγαρική διάλεκτος) δημιουργεί μακροπρόθεσμους κινδύνους. Θα μπορούσε π.χ. να διερωτηθεί κάποιος καλόπιστος αλλά απληροφόρητος τρίτος, αφού υπάρχει κράτος με την ονομασία «Βόρεια Μακεδονία» και περιοχή άλλου κράτους (δηλ. της Ελλάδας) η οποία προφανώς είναι η «νότια» Μακεδονία, όπου λογικά κατοικούν «Μακεδόνες» και ομιλείται η «μακεδονική» γλώσσα, τότε γιατί να μην τους αναγνωριστούν μειονοτικά, γλωσσικά κ.λπ. δικαιώματα; Άλλωστε ο κ. Ζάεφ από τώρα, πριν καν «στεγνώσει το μελάνι» στις Πρέσπες, άρχισε να δίνει τέτοιες ερμηνείες. Σκεφτείτε τι θα είναι ικανοί να κάνουν στο μέλλον οι διάδοχοί του, όταν η χώρα αυτή θα είναι και μέλος του ΝΑΤΟ με δικαίωμα αρνησικυρίας (veto) στις αποφάσεις.
Για να αλλάξουμε θέμα, φέτος είναι μια εκλογική χρονιά, με τις ευρωεκλογές να έρχονται στα τέλη Μαΐου. Ποιο πιστεύετε ότι είναι το διακύβευμά τους για την Ε.Ε. και ποιο για την Ελλάδα;
Το διακύβευμα για την Ένωση είναι να υπάρξει ένα νέο Ευρωκοινοβούλιο το οποίο θα μπορεί να συμβάλει στη μετεξέλιξή της σε ένα σχήμα πιο συνεκτικό και πιο λειτουργικό. Το διακύβευμα για την Ελλάδα σχετίζεται κυρίως με τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις, αφού σε περίπτωση κατά την οποία οι εθνικές εκλογές δεν διεξαχθούν ταυτόχρονα, το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών θα επηρεάσει καθοριστικά την πολιτική νομιμοποίηση, τις εκλογικές προοπτικές και εντέλει και τα περιθώρια ελιγμών της σημερινής κυβέρνησης.
Ως ευρωβουλευτής, έχετε καλύτερη αντίληψη για το πώς οι Ευρωπαίοι εταίροι μας αντιμετωπίζουν τη χώρα. Ποια είναι η άποψή τους για την Ελλάδα και τον πολιτικό κόσμο της;
Είναι ότι πρόκειται για μια προβληματική χώρα. Προς το παρόν, όμως, προτιμούν, για τους δικούς τους λόγους, να προσποιούνται πως τα προβλήματα της χώρας αυτής (που καθίστανται σε κάποιον βαθμό και προβλήματα του κοινού οικοδομήματος) βρίσκονται σε πορεία επίλυσης. Κατά βάθος όλοι γνωρίζουν πως το ελληνικό πρόβλημα θα επανέλθει με μεγαλύτερη οξύτητα μετά από μερικά χρόνια.
Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2019
Σοβαρά ερωτήματα για την αξιοπιστία της διαχείρισης του ΕΣΠΑ
Δημοσιευμένο άρθρο του Κώστα Χρυσόγονου στο “The President” 18/01
Η συμπεριφορά της κυβέρνησης στη διαχείριση πτυχών του δημόσιου βίου δημιουργεί πολλά ερωτηματικά για το αν συμβαδίζει με την κάθαρση και ανανέωση την οποία επαγγέλλεται.
Στις 21-12-2018 ανακοινώθηκε η απόφαση της αρμόδιας Ειδικής Γραμματέως με θέμα την ένταξη μικρομεσαίων τουριστικών επιχειρήσεων στο ΕΣΠΑ και τη χρηματοδοτική τους ενίσχυση. Ανακοινώθηκαν 723 εντάξεις έργων σε όλη την χώρα. Στην απόφαση αυτή για πρώτη φορά στα χρονικά δεν ανακοινώθηκαν, ταυτόχρονα, πίνακες σειράς κατάταξης και βαθμολογία (γενική και ειδική). Οφείλει να σημειωθεί ότι η προηγούμενη διαδικασία έφερε χαρακτηριστικές ομοιότητες με αυτήν των πανελλαδικών εξετάσεων, ώστε να διασφαλίζεται η αντικειμενικότητα και η διαφάνεια. Ως εκ τούτου, επιλέγονταν με κλήρωση δύο βαθμολογητές από ειδικό μητρώο αξιολογητών. Η τελική βαθμολογία της κάθε επενδυτικής πρότασης ήταν ο μέσος όρος των δύο. Εφόσον μεταξύ αυτών υπήρχε απόκλιση άνω του 10%, οριζόταν και τρίτος βαθμολογητής. Τέλος, η αρμόδια επιτροπή του υπουργείου ενέκρινε απλώς τις βαθμολογίες των αξιολογητών και ανακοίνωνε το σύνολο των στοιχείων της σχετικής αξιολόγησης (γενικών και ειδικών), ταυτόχρονα με τον κατάλογο επιτυχόντων, από το μεγαλύτερο έως το μικρότερο, μέχρις όπου η βάση επαρκεί για την ένταξη του τελευταίου επενδυτικού σχεδίου.
Αντ’ αυτού, αυτή τη φορά δεν ανακοινώθηκαν ταυτόχρονα επιτυχόντες και βαθμολογίες, αλλά ούτε και πλήρης επωνυμία δικαιούχων. Εκ των υστέρων ανακοινώθηκε βάση επιτυχίας, που κατά περίεργο τρόπο αγγίζει τα όρια της «τελειότητας», υπερβαίνοντας κατά πολύ το 90%, σε αντίθεση με το παρελθόν όταν υπήρχε ένα λογικό εύρος διακύμανσης από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο. Συνεπώς, παρατηρείται υπερσυγκέντρωση αριστούχων-επιτυχόντων.
Πρέπει να επισημανθεί ότι αυτή τη φορά, το υπουργείο επέλεξε έναν μόνον αξιολογητή για κάθε πρόταση από το ειδικό μητρώο. Οι αξιολογητές χρειάστηκαν περίπου δύο μήνες για να εξετάσουν και να βαθμολογήσουν το σύνολο των προτάσεων. Στη συνέχεια, η Ειδική Γραμματέας, συνέστησε ad hoc επιτροπή να αποφανθεί επί της τελικής κατάταξης. Στο πλαίσιο αυτό, η επιτροπή ανέλαβε αυθαιρέτως το ρόλο του 2ου αξιολογητή, εξετάζοντας το σύνολο των προτάσεων σε χρόνο ρεκόρ 10 ημερών και ανεβάζοντας σε αμφιλεγόμενα και ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα τις βαθμολογίες και τη βάση επιτυχίας. Για το λόγο αυτό φαίνεται, εξάλλου, ότι υπάρχουν μεγάλες αποκλίσεις μεταξύ της κατάταξης της επιτροπής και των καθ’ ύλη αρμοδίων αξιολογητών.
Φαίνεται εξάλλου πως τελικά επελέγησαν άτομα με ανώριμους φακέλους, απουσία εμπειρίας και επαρκών ίδιων πόρων, τα οποία διέθεταν απλώς μια προέγκριση δανείου. Ταυτόχρονα απορρίφθηκαν άλλοι που είχαν πληρέστατο φάκελο, αλλά και το 100% της ιδιωτικής συμμέτοχης, χωρίς προσφυγή σε δανεισμό. Πληροφορούμαι μάλιστα ότι υπάρχει περίπτωση επιτυχόντα που δεν διαθέτει εισέτι οριστικούς τίτλους ιδιοκτησίας του χώρου όπου θα πραγματοποιηθεί η προτεινόμενη επένδυση…
Η ανακοίνωση των δικαιούχων, χωρίς δημοσιοποίηση κρίσιμων στοιχείων από μόνη της υποδηλώνει πολιτική σκοπιμότητα, ενώ ταυτόχρονα υπονομεύει το θεσμό των ενστάσεων. Οι αποτυχόντες υποψήφιοι καλούνται να κινηθούν στα τυφλά, αγνοώντας τις βαθμολογίες των επιμέρους ποιοτικών και ποσοτικών στοιχείων επί των οποίων έχουν αξιολογηθεί. Όλα αυτά προκειμένου να υπηρετηθεί η διαφάνεια όπως την εννοούν ορισμένοι στην κυβέρνηση.
Βασικό ερώτημα παραμένει ποια βαθμολογία παρέδωσε ο κάθε ανεξάρτητος αξιολογητής στο πληροφοριακό σύστημα για κάθε επενδυτικό σχέδιο και ποια είναι η τελική βαθμολογία της επιτροπής αξιολόγησης που διόρισε η Ειδική Γραμματέας του Υπουργείου Ανάπτυξης και με ποια αιτιολογία. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τι πιστεύει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή που δίνει και τα συγκεκριμένα χρήματα, καθώς και αν αυτές οι «βαλκανικού» τύπου διαδικασίες είναι συμβατές με τα οριζόμενα από το ενωσιακό κεκτημένο.
Η συμπεριφορά της κυβέρνησης στη διαχείριση πτυχών του δημόσιου βίου δημιουργεί πολλά ερωτηματικά για το αν συμβαδίζει με την κάθαρση και ανανέωση την οποία επαγγέλλεται.
Στις 21-12-2018 ανακοινώθηκε η απόφαση της αρμόδιας Ειδικής Γραμματέως με θέμα την ένταξη μικρομεσαίων τουριστικών επιχειρήσεων στο ΕΣΠΑ και τη χρηματοδοτική τους ενίσχυση. Ανακοινώθηκαν 723 εντάξεις έργων σε όλη την χώρα. Στην απόφαση αυτή για πρώτη φορά στα χρονικά δεν ανακοινώθηκαν, ταυτόχρονα, πίνακες σειράς κατάταξης και βαθμολογία (γενική και ειδική). Οφείλει να σημειωθεί ότι η προηγούμενη διαδικασία έφερε χαρακτηριστικές ομοιότητες με αυτήν των πανελλαδικών εξετάσεων, ώστε να διασφαλίζεται η αντικειμενικότητα και η διαφάνεια. Ως εκ τούτου, επιλέγονταν με κλήρωση δύο βαθμολογητές από ειδικό μητρώο αξιολογητών. Η τελική βαθμολογία της κάθε επενδυτικής πρότασης ήταν ο μέσος όρος των δύο. Εφόσον μεταξύ αυτών υπήρχε απόκλιση άνω του 10%, οριζόταν και τρίτος βαθμολογητής. Τέλος, η αρμόδια επιτροπή του υπουργείου ενέκρινε απλώς τις βαθμολογίες των αξιολογητών και ανακοίνωνε το σύνολο των στοιχείων της σχετικής αξιολόγησης (γενικών και ειδικών), ταυτόχρονα με τον κατάλογο επιτυχόντων, από το μεγαλύτερο έως το μικρότερο, μέχρις όπου η βάση επαρκεί για την ένταξη του τελευταίου επενδυτικού σχεδίου.
Αντ’ αυτού, αυτή τη φορά δεν ανακοινώθηκαν ταυτόχρονα επιτυχόντες και βαθμολογίες, αλλά ούτε και πλήρης επωνυμία δικαιούχων. Εκ των υστέρων ανακοινώθηκε βάση επιτυχίας, που κατά περίεργο τρόπο αγγίζει τα όρια της «τελειότητας», υπερβαίνοντας κατά πολύ το 90%, σε αντίθεση με το παρελθόν όταν υπήρχε ένα λογικό εύρος διακύμανσης από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο. Συνεπώς, παρατηρείται υπερσυγκέντρωση αριστούχων-επιτυχόντων.
Πρέπει να επισημανθεί ότι αυτή τη φορά, το υπουργείο επέλεξε έναν μόνον αξιολογητή για κάθε πρόταση από το ειδικό μητρώο. Οι αξιολογητές χρειάστηκαν περίπου δύο μήνες για να εξετάσουν και να βαθμολογήσουν το σύνολο των προτάσεων. Στη συνέχεια, η Ειδική Γραμματέας, συνέστησε ad hoc επιτροπή να αποφανθεί επί της τελικής κατάταξης. Στο πλαίσιο αυτό, η επιτροπή ανέλαβε αυθαιρέτως το ρόλο του 2ου αξιολογητή, εξετάζοντας το σύνολο των προτάσεων σε χρόνο ρεκόρ 10 ημερών και ανεβάζοντας σε αμφιλεγόμενα και ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα τις βαθμολογίες και τη βάση επιτυχίας. Για το λόγο αυτό φαίνεται, εξάλλου, ότι υπάρχουν μεγάλες αποκλίσεις μεταξύ της κατάταξης της επιτροπής και των καθ’ ύλη αρμοδίων αξιολογητών.
Φαίνεται εξάλλου πως τελικά επελέγησαν άτομα με ανώριμους φακέλους, απουσία εμπειρίας και επαρκών ίδιων πόρων, τα οποία διέθεταν απλώς μια προέγκριση δανείου. Ταυτόχρονα απορρίφθηκαν άλλοι που είχαν πληρέστατο φάκελο, αλλά και το 100% της ιδιωτικής συμμέτοχης, χωρίς προσφυγή σε δανεισμό. Πληροφορούμαι μάλιστα ότι υπάρχει περίπτωση επιτυχόντα που δεν διαθέτει εισέτι οριστικούς τίτλους ιδιοκτησίας του χώρου όπου θα πραγματοποιηθεί η προτεινόμενη επένδυση…
Η ανακοίνωση των δικαιούχων, χωρίς δημοσιοποίηση κρίσιμων στοιχείων από μόνη της υποδηλώνει πολιτική σκοπιμότητα, ενώ ταυτόχρονα υπονομεύει το θεσμό των ενστάσεων. Οι αποτυχόντες υποψήφιοι καλούνται να κινηθούν στα τυφλά, αγνοώντας τις βαθμολογίες των επιμέρους ποιοτικών και ποσοτικών στοιχείων επί των οποίων έχουν αξιολογηθεί. Όλα αυτά προκειμένου να υπηρετηθεί η διαφάνεια όπως την εννοούν ορισμένοι στην κυβέρνηση.
Βασικό ερώτημα παραμένει ποια βαθμολογία παρέδωσε ο κάθε ανεξάρτητος αξιολογητής στο πληροφοριακό σύστημα για κάθε επενδυτικό σχέδιο και ποια είναι η τελική βαθμολογία της επιτροπής αξιολόγησης που διόρισε η Ειδική Γραμματέας του Υπουργείου Ανάπτυξης και με ποια αιτιολογία. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τι πιστεύει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή που δίνει και τα συγκεκριμένα χρήματα, καθώς και αν αυτές οι «βαλκανικού» τύπου διαδικασίες είναι συμβατές με τα οριζόμενα από το ενωσιακό κεκτημένο.
Στον αστερισμό του παραλόγου
Δημοσιευμένο άρθρο του Κώστα Χρυσόγονου στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» 18/01
Τις τελευταίες ημέρες, η πολιτική ζωή της χώρας φαίνεται να εισέρχεται στον αστερισμό του παραλόγου. Επιμέρους στοιχεία υπέρβασης της λογικής υπήρχαν βέβαια από καιρό, αλλά τώρα πια το κυβερνητικό αφήγημα την έχει παραμερίσει κατά τρόπο συνολικό, μετά και το «διαζύγιο» με τους ΑΝΕΛ. Αυτό το τελευταίο υποτίθεται ότι υπογραμμίζει την αριστερή ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην ακροδεξιάς έμπνευσης αμφισβήτηση της συμφωνίας των Πρεσπών και ότι δίνει στο κυβερνών κόμμα τη δυνατότητα να απευθυνθεί στις προοδευτικές δυνάμεις της Κεντροαριστεράς, διεκδικώντας να αποτελέσει το ίδιο τον κορμό μιας πλατιάς δημοκρατικής συσπείρωσης για τις επερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.
Στην πραγματικότητα όμως το άμεσο αποτέλεσμα της επικείμενης κύρωσης της συμφωνίας των Πρεσπών θα είναι η είσοδος της «Βόρειας Μακεδονίας» στο ΝΑΤΟ. Με άλλες λέξεις, η διεύρυνση του ΝΑΤΟ βαπτίζεται «αριστερή» πολιτική και όσοι καταψηφίζουν τη συμφωνία (μεταξύ των οποίων και το ΚΚΕ) χαρακτηρίζονται συλλήβδην ως ακροδεξιοί ή συνοδοιπόροι. Το στοιχείο του παραλογισμού εδώ είναι έκδηλο.
Εξίσου προφανής είναι και ο παραλογισμός της αξίωσης του πρωθυπουργού να αυτοπροβληθεί ως ο ηγέτης μιας ευρείας συσπείρωσης των δημοκρατικών δυνάμεων, στη βάση ακριβώς των χειρισμών του στην υπόθεση των Σκοπίων. Οι χειρισμοί αυτοί προδίδουν αντίθετα μια βαθιά περιφρόνηση της ίδιας της έννοιας της δημοκρατικής νομιμοποίησης, αφού η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ δεν είχε λάβει κανενός είδους λαϊκή εντολή τον Σεπτέμβριο του 2015 σε σχέση με την επίλυση του συγκεκριμένου σοβαρού εθνικού θέματος. Τούτο δεν είχε καταστεί καθόλου αντικείμενο προεκλογικού διαλόγου και πάντως οι σχετικές προγραμματικές θέσεις των δύο (τότε) συγκυβερνώντων κομμάτων απείχαν παρασάγγας μεταξύ τους.
Είναι άρα βαθύτατα αντιδημοκρατική η αξίωση του πρωθυπουργού να δεσμεύσει αμετάκλητα τη χώρα στη δύση της θητείας του για ένα τέτοιο κρίσιμο εθνικό ζήτημα, παρά το γεγονός ότι σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις (δημοσκοπήσεις και μαζικά συλλαλητήρια) η πλειοψηφία των πολιτών διαφωνεί μαζί του για το τι συνιστά εθνικό συμφέρον στην υπόθεση αυτή. Σημειωτέον ότι στην πρόσφατα κατατεθειμένη πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για συνταγματική αναθεώρηση, κεντρική θέση κατέχει η διεύρυνση των αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών και ειδικότερα η ενίσχυση του θεσμού του δημοψηφίσματος. Αν ο πρωθυπουργός ήταν ειλικρινής στις εξαγγελίες του αυτές, τότε η συμφωνία των Πρεσπών θα ήταν κατ' εξοχήν πρόσφορο αντικείμενο για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, όπως άλλωστε έπραξε ο ομόλογός του στα Σκόπια, για τον οποίο ο κ. Τσίπρας εκδηλώνει τον θαυμασμό του.
Όλα αυτά εξάλλου συνιστούν ψυχρό υπολογισμό και όχι αγνόηση του πολιτικού κόστους για να εξυπηρετηθεί το εθνικό συμφέρον. Χάρη στη συνδρομή του για την είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, ο πρωθυπουργός έχει εξασφαλίσει μια προσωρινή αναβολή στη μείωση των συντάξεων (και όχι τη ματαίωση των μειώσεων, αφού τα ελλείμματα του ασφαλιστικού συστήματος θα διογκωθούν στα επόμενα χρόνια), καθώς και την ανοχή των δανειστών για διάφορες ψηφοθηρικές παροχές της τελευταίας στιγμής, από τις οποίες αναμένει μεγαλύτερο εκλογικό όφελος από όσο εκτιμά ότι θα είναι το πολιτικό κόστος των Πρεσπών. Ο χρόνος θα δείξει αν ο υπολογισμός είναι σωστός ή εσφαλμένος.
Τις τελευταίες ημέρες, η πολιτική ζωή της χώρας φαίνεται να εισέρχεται στον αστερισμό του παραλόγου. Επιμέρους στοιχεία υπέρβασης της λογικής υπήρχαν βέβαια από καιρό, αλλά τώρα πια το κυβερνητικό αφήγημα την έχει παραμερίσει κατά τρόπο συνολικό, μετά και το «διαζύγιο» με τους ΑΝΕΛ. Αυτό το τελευταίο υποτίθεται ότι υπογραμμίζει την αριστερή ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην ακροδεξιάς έμπνευσης αμφισβήτηση της συμφωνίας των Πρεσπών και ότι δίνει στο κυβερνών κόμμα τη δυνατότητα να απευθυνθεί στις προοδευτικές δυνάμεις της Κεντροαριστεράς, διεκδικώντας να αποτελέσει το ίδιο τον κορμό μιας πλατιάς δημοκρατικής συσπείρωσης για τις επερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.
Στην πραγματικότητα όμως το άμεσο αποτέλεσμα της επικείμενης κύρωσης της συμφωνίας των Πρεσπών θα είναι η είσοδος της «Βόρειας Μακεδονίας» στο ΝΑΤΟ. Με άλλες λέξεις, η διεύρυνση του ΝΑΤΟ βαπτίζεται «αριστερή» πολιτική και όσοι καταψηφίζουν τη συμφωνία (μεταξύ των οποίων και το ΚΚΕ) χαρακτηρίζονται συλλήβδην ως ακροδεξιοί ή συνοδοιπόροι. Το στοιχείο του παραλογισμού εδώ είναι έκδηλο.
Εξίσου προφανής είναι και ο παραλογισμός της αξίωσης του πρωθυπουργού να αυτοπροβληθεί ως ο ηγέτης μιας ευρείας συσπείρωσης των δημοκρατικών δυνάμεων, στη βάση ακριβώς των χειρισμών του στην υπόθεση των Σκοπίων. Οι χειρισμοί αυτοί προδίδουν αντίθετα μια βαθιά περιφρόνηση της ίδιας της έννοιας της δημοκρατικής νομιμοποίησης, αφού η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ δεν είχε λάβει κανενός είδους λαϊκή εντολή τον Σεπτέμβριο του 2015 σε σχέση με την επίλυση του συγκεκριμένου σοβαρού εθνικού θέματος. Τούτο δεν είχε καταστεί καθόλου αντικείμενο προεκλογικού διαλόγου και πάντως οι σχετικές προγραμματικές θέσεις των δύο (τότε) συγκυβερνώντων κομμάτων απείχαν παρασάγγας μεταξύ τους.
Είναι άρα βαθύτατα αντιδημοκρατική η αξίωση του πρωθυπουργού να δεσμεύσει αμετάκλητα τη χώρα στη δύση της θητείας του για ένα τέτοιο κρίσιμο εθνικό ζήτημα, παρά το γεγονός ότι σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις (δημοσκοπήσεις και μαζικά συλλαλητήρια) η πλειοψηφία των πολιτών διαφωνεί μαζί του για το τι συνιστά εθνικό συμφέρον στην υπόθεση αυτή. Σημειωτέον ότι στην πρόσφατα κατατεθειμένη πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για συνταγματική αναθεώρηση, κεντρική θέση κατέχει η διεύρυνση των αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών και ειδικότερα η ενίσχυση του θεσμού του δημοψηφίσματος. Αν ο πρωθυπουργός ήταν ειλικρινής στις εξαγγελίες του αυτές, τότε η συμφωνία των Πρεσπών θα ήταν κατ' εξοχήν πρόσφορο αντικείμενο για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, όπως άλλωστε έπραξε ο ομόλογός του στα Σκόπια, για τον οποίο ο κ. Τσίπρας εκδηλώνει τον θαυμασμό του.
Όλα αυτά εξάλλου συνιστούν ψυχρό υπολογισμό και όχι αγνόηση του πολιτικού κόστους για να εξυπηρετηθεί το εθνικό συμφέρον. Χάρη στη συνδρομή του για την είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, ο πρωθυπουργός έχει εξασφαλίσει μια προσωρινή αναβολή στη μείωση των συντάξεων (και όχι τη ματαίωση των μειώσεων, αφού τα ελλείμματα του ασφαλιστικού συστήματος θα διογκωθούν στα επόμενα χρόνια), καθώς και την ανοχή των δανειστών για διάφορες ψηφοθηρικές παροχές της τελευταίας στιγμής, από τις οποίες αναμένει μεγαλύτερο εκλογικό όφελος από όσο εκτιμά ότι θα είναι το πολιτικό κόστος των Πρεσπών. Ο χρόνος θα δείξει αν ο υπολογισμός είναι σωστός ή εσφαλμένος.
Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2019
Γραπτή ερώτηση του Κώστα Χρυσόγονου για την υποστελέχωση και την υποχρηματοδότηση του ΕΣΥ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Βρυξέλλες, 15/01/2019
Ο ευρωβουλευτής Κώστας Χρυσόγονος κατέθεσε γραπτή ερώτηση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την υποστελέχωση και την υποχρηματοδότηση του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
Ακολουθεί το κείμενο της ερώτησης:
Ερώτηση με αίτημα γραπτής απάντησης
προς την Επιτροπή
Άρθρο 130 του Κανονισμού
Kostas Chrysogonos (GUE/NGL)
Θέμα: Υποστελέχωση και υποχρηματοδότηση του Εθνικού Συστήματος Υγείας - Συνέπειες
Το ΔΕΕ στην υπόθεση C 180/14 [1] έκρινε ότι η τότε ισχύουσα ελληνική νομοθεσία που επιτρέπει στους ιατρούς να εργάζονται επί 24 ή και περισσότερες ώρες αδιαλείπτως, αντιβαίνει στην Οδηγία 2003/88/ΕΚ. Με το νόμο 4498/16-11-2017 ο Έλληνας νομοθέτης επιχείρησε να εναρμονίσει το ελληνικό δίκαιο με τη σχετική Οδηγία. Ωστόσο ο νόμος αυτός δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην πράξη, λόγω σοβαρής υποστελέχωσης των τμημάτων του ΕΣΥ από ιατρούς και νοσηλευτές [2] εξαιτίας του περιορισμού προσλήψεων και στο ΕΣΥ που έχει επιβληθεί από τα μνημονιακά προγράμματα προσαρμογής [3]. Ως εκ τούτου εκτιμάται ότι οι κενές οργανικές θέσεις ιατρών στο ΕΣΥ ανέρχονται σε 7.500 και των νοσηλευτών σε 15.819 [4]. Το πρόβλημα επιτείνεται από την υποχρηματοδότηση των δημόσιων νοσοκομείων. Ενώ οι νοσοκομειακές ανάγκες αυξάνονται, η κρατική χρηματοδότηση των δημόσιων νοσοκομείων συνεχώς μειώνεται [5]. Το γεγονός αυτό οδηγεί ιατρούς και νοσηλευτές σε υπέρβαση των νόμιμων ωραρίων εργασίας τους, με αποτέλεσμα να τίθεται σε κίνδυνο η υγεία τόσο του προσωπικού όσο και των ασθενών.
Ερωτάται η Επιτροπή, πως σκοπεύει να αντιμετωπίσει το παραπάνω ζήτημα;
________________________________________
[1] ECJ judgment 23.12. 2015 (European Commission v. Greece, OJ C 184/16.6.2014
[5] Ibid
Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2019
Απάντηση της Φ. Μογκερίνι σε ερώτηση του Κ. Χρυσόγονου για το Casus belli της Τουρκίας σε περίπτωση επέκτασης των χωρικών υδάτων της Ελλάδα στα 12 ν.μ.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Βρυξέλλες, 10/01/2019
Απάντηση της Ύπατης Εκπροσώπου της Ένωσης Φεντερίκα Μογκερίνι σε ερώτηση του ανεξάρτητου ευρωβουλευτή Κώστα Χρυσόγονου για το Casus belli της Τουρκίας σε περίπτωση επέκτασης των χωρικών υδάτων της Ελλάδας στα 12 ναυτικά μίλια.
Ακολουθεί το κείμενο της ερώτησης και της απάντησης:
Ερώτηση με αίτημα γραπτής απάντησης E-005428/2018
προς την Επιτροπή (Αντιπρόεδρος / Ύπατη Εκπρόσωπος)
Άρθρο 130 του Κανονισμού
Kostas Chrysogonos (GUE/NGL)
Θέμα: VP/HR - Casus belli της Τουρκίας σε περίπτωση επέκτασης των χωρικών υδάτων της Ελλάδα στα 12 ν.μ.
Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που δεν έχει υλοποιήσει ακόμη το αναφαίρετο δικαίωμά της να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια βάσει του άρθρου 3 της Σύμβασης του ΟΗΕ για το δίκαιο της θάλασσας [1]. Όλες οι υπόλοιπες χώρες (συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας) έχουν ασκήσει αυτό το δικαίωμα [2]. H Ελλάδα δεν έχει προχωρήσει σε αυτή την επέκταση λόγω της απειλής πολέμου που απροκάλυπτα εκτοξεύει η Τουρκία (casus belli), σε περίπτωση υλοποίησης αυτού του κυριαρχικού δικαιώματος [3]. Πρόσφατα η ελληνική Κυβέρνηση (20.10.2018) προανήγγειλε την επέκταση των χωρικών υδάτων σε περιοχές του Ιονίου Πελάγους [4]. Οι εν λόγω εξαγγελίες προκάλεσαν την άμεση αντίδραση της τουρκικής κυβέρνησης που διαμήνυσε ότι σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να επιτρέψει επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων, καθώς το casus belli εξακολουθεί να ισχύει [5].
Ερωτάται η Ύπατη Εκπρόσωπος:
1. Ποια είναι η θέση της σε σχέση με το casus belli της Τουρκίας σε βάρος της άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας;
2. Τι μέτρα σχεδιάζει να λάβει για να αποτρέψει την Τουρκία από την υλοποίηση της εν λόγω απειλής διασφαλίζοντας την ειρήνη στα εδάφη της ΕΕ;
EL
E-005428/2018
Απάντηση της αντιπροέδρου κ. Mogherini
εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής
(8.1.2019)
Τον Ιούνιο του 2018, τα συμπεράσματα του Συμβουλίου [6], τα οποία στη συνέχεια εγκρίθηκαν από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο [7], τόνισαν τη σταθερή προσδοκία της ΕΕ έναντι της Τουρκίας να δεσμευθεί απερίφραστα για σχέσεις καλής γειτονίας και για ειρηνική επίλυση των διαφορών σύμφωνα με τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, προσφεύγοντας, εφόσον απαιτείται, στο Διεθνές Δικαστήριο. Στο πλαίσιο αυτό, η ΕΕ κάλεσε την Τουρκία να αποφύγει κάθε είδους απειλή ή ενέργεια στρεφόμενη κατά κράτους μέλους, αιτία προστριβής ή ενέργειες που βλάπτουν τις σχέσεις καλής γειτονίας και τόνισε την ανάγκη σεβασμού της κυριαρχίας όλων των κρατών μελών επί των χωρικών τους υδάτων και του εναερίου χώρου τους.
Η ΕΕ μεταφέρει συστηματικά αυτό το μήνυμα στο πλαίσιο του συνεχούς διαλόγου με τις τουρκικές αρχές, όπως έπραξε πρόσφατα κατά τον πολιτικό διάλογο υψηλού επιπέδου ΕΕ-Τουρκίας της 22ας Νοεμβρίου 2018 στην Άγκυρα, καθώς και κατά τη συνεδρίαση της Επιτροπής Σύνδεσης της 28ης Νοεμβρίου 2018 στις Βρυξέλλες.
________________________________________
[3] Πρβλ. απόφαση της τουρκικής Εθνοσυνέλευσής της (8/6/1995);
Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2019
Πιο παλιοί και απ’ το παλιό
Δημοσιευμένο άρθρο του Κώστα Χρυσόγονου στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» 09/01
Η κατάθεση στη Βουλή τροπολογίας σχετικής με τα αντισταθμιστικά ωφελήματα από τη συμφωνία αναβάθμισης των αεροσκαφών F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας μας σε νομοσχέδιο με διαφορετικό αντικείμενο (κύρωση άλλης συμφωνίας που αφορά τις λειτουργίες του ΝΑΤΟ) παραβιάζει το άρθρο 74 του Συντάγματος. Εκεί ο συντακτικός νομοθέτης απαγόρευσε την εισαγωγή τέτοιων άσχετων τροπολογιών, προκειμένου να διασφαλίσει τη θεματική ενότητα των νομοσχεδίων και, μέσω αυτής, τη διαφάνεια του νομοθετικού έργου. Ατυχώς, όμως, η ίδια διάταξη αναθέτει στη Βουλή και όχι στα δικαστήρια τον έλεγχο του κατά πόσο μια τροπολογία είναι άσχετη με το αντικείμενο του νομοσχεδίου ή όχι. Το αποτέλεσμα είναι ότι επί 44 χρόνια κυβερνήσεις και κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες επωφελούνται για να εισάγουν και να ψηφίζουν διαφόρων ειδών νομοθετικά μωσαϊκά, οι επιμέρους ψηφίδες των οποίων παραμένουν πολλές φορές άγνωστες ακόμα και για τους επαγγελματίες νομικούς, ενώ συχνά εμπεριέχουν κάθε είδους πελατειακές εξυπηρετήσεις σε φίλα προσκείμενα στην εκάστοτε εξουσία πρόσωπα ή ομάδες.
Η σημερινή κυβέρνηση και η πλειοψηφία που τη στηρίζει την τελευταία τετραετία συνέχισε απτόητη και ασύδοτη τις ρουσφετολογικές αυτές πρακτικές, ίσως μάλιστα και σε ευρύτερη κλίμακα απ' ό,τι οι προκάτοχοί της. Από την άποψη αυτή, η (ν)τροπολογία Καμμένου δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Το νέο και πιο σκανδαλώδες στοιχείο, όμως, είναι ότι ο υπουργός αυτός έχει ήδη προαναγγείλει την παραίτησή του μόλις ψηφιστεί η συμφωνία των Πρεσπών από τη Βουλή των Σκοπίων, δηλαδή εντός των προσεχών ημερών. Η προχθεσινή εισαγωγή τροπολογίας με αντικείμενο 230 εκατ. ευρώ από τον ίδιο υπουργό ματαιώνει, επομένως, κατ' ουσία την πολιτική του ευθύνη και καταδεικνύει την πλήρη απουσία οποιασδήποτε θεσμικής ευαισθησίας. Σε αντιδιαστολή προς την πρακτική Καμμένου (και κατ' επέκταση Τσίπρα), σε άλλες περιπτώσεις οι κυβερνήσεις που βρίσκονταν στο τέλος της θητείας τους απέφευγαν να ολοκληρώσουν συμφωνίες για προμήθειες μεγάλου οικονομικού αντικειμένου (πχ. η κυβέρνηση Ράλλη, η οποία απέφυγε να ολοκληρώσει τη συμφωνία αρχικής προμήθειας των F-16 το 1981, αφήνοντάς την στην πρώτη κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου). Με όλα αυτά, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ αποδεικνύονται ότι είναι πιο παλιοί απ' το παλιό πολιτικό σύστημα το οποίο καταγγέλλουν διαρκώς.
Η κατάθεση στη Βουλή τροπολογίας σχετικής με τα αντισταθμιστικά ωφελήματα από τη συμφωνία αναβάθμισης των αεροσκαφών F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας μας σε νομοσχέδιο με διαφορετικό αντικείμενο (κύρωση άλλης συμφωνίας που αφορά τις λειτουργίες του ΝΑΤΟ) παραβιάζει το άρθρο 74 του Συντάγματος. Εκεί ο συντακτικός νομοθέτης απαγόρευσε την εισαγωγή τέτοιων άσχετων τροπολογιών, προκειμένου να διασφαλίσει τη θεματική ενότητα των νομοσχεδίων και, μέσω αυτής, τη διαφάνεια του νομοθετικού έργου. Ατυχώς, όμως, η ίδια διάταξη αναθέτει στη Βουλή και όχι στα δικαστήρια τον έλεγχο του κατά πόσο μια τροπολογία είναι άσχετη με το αντικείμενο του νομοσχεδίου ή όχι. Το αποτέλεσμα είναι ότι επί 44 χρόνια κυβερνήσεις και κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες επωφελούνται για να εισάγουν και να ψηφίζουν διαφόρων ειδών νομοθετικά μωσαϊκά, οι επιμέρους ψηφίδες των οποίων παραμένουν πολλές φορές άγνωστες ακόμα και για τους επαγγελματίες νομικούς, ενώ συχνά εμπεριέχουν κάθε είδους πελατειακές εξυπηρετήσεις σε φίλα προσκείμενα στην εκάστοτε εξουσία πρόσωπα ή ομάδες.
Η σημερινή κυβέρνηση και η πλειοψηφία που τη στηρίζει την τελευταία τετραετία συνέχισε απτόητη και ασύδοτη τις ρουσφετολογικές αυτές πρακτικές, ίσως μάλιστα και σε ευρύτερη κλίμακα απ' ό,τι οι προκάτοχοί της. Από την άποψη αυτή, η (ν)τροπολογία Καμμένου δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Το νέο και πιο σκανδαλώδες στοιχείο, όμως, είναι ότι ο υπουργός αυτός έχει ήδη προαναγγείλει την παραίτησή του μόλις ψηφιστεί η συμφωνία των Πρεσπών από τη Βουλή των Σκοπίων, δηλαδή εντός των προσεχών ημερών. Η προχθεσινή εισαγωγή τροπολογίας με αντικείμενο 230 εκατ. ευρώ από τον ίδιο υπουργό ματαιώνει, επομένως, κατ' ουσία την πολιτική του ευθύνη και καταδεικνύει την πλήρη απουσία οποιασδήποτε θεσμικής ευαισθησίας. Σε αντιδιαστολή προς την πρακτική Καμμένου (και κατ' επέκταση Τσίπρα), σε άλλες περιπτώσεις οι κυβερνήσεις που βρίσκονταν στο τέλος της θητείας τους απέφευγαν να ολοκληρώσουν συμφωνίες για προμήθειες μεγάλου οικονομικού αντικειμένου (πχ. η κυβέρνηση Ράλλη, η οποία απέφυγε να ολοκληρώσει τη συμφωνία αρχικής προμήθειας των F-16 το 1981, αφήνοντάς την στην πρώτη κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου). Με όλα αυτά, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ αποδεικνύονται ότι είναι πιο παλιοί απ' το παλιό πολιτικό σύστημα το οποίο καταγγέλλουν διαρκώς.
Γραπτή ερώτηση του Κώστα Χρυσόγονου στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την αδιαφάνεια στην ενίσχυση μικρομεσαίων τουριστικών επιχειρήσεων μέσω του ΕΣΠΑ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Βρυξέλλες, 09/01/2019
Ο ανεξάρτητος ευρωβουλευτής Κώστας Χρυσόγονος κατέθεσε γραπτή ερώτηση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την παράλειψη ανάρτησης της βαθμολογίας κατάταξης έργων για την ένταξή τους στο ΕΣΠΑ.
Ακολουθεί το κείμενο της ερώτησης:
Ερώτηση με αίτημα γραπτής απάντησης
προς την Επιτροπή
Άρθρο 130 του Κανονισμού
Kostas Chrysogonos
(GUE/NGL)
Θέμα: Παράλειψη ανάρτησης της βαθμολογίας κατάταξης έργων για την ένταξη τους στο ΕΣΠΑ
Στις 21.12.2018 το ελληνικό Υπουργείο Ανάπτυξης ανακοίνωσε 723 εντάξεις έργων στο πρόγραμμα ενίσχυσης μικρομεσαίων τουριστικών επιχειρήσεων του ΕΣΠΑ [1], στα οποία προστέθηκαν άλλα 1063 στις 28.12.2018 [2]. Στις αποφάσεις αυτές για πρώτη φορά στα χρονικά δεν ανακοινώθηκε πίνακας με σειρά κατάταξης βαθμολογίας από τον μεγαλύτερο στο μικρότερο, ενώ δεν προσδιορίζεται η χαμηλότερη βάση για την ένταξη του τελευταίου επενδυτικού σχεδίου στο ανωτέρω πρόγραμμα. Είναι όμως προφανές ότι η βαθμολογία δεν είναι προσωπικό δεδομένο και ότι πρέπει να ανακοινώνεται στους υποψηφίους. Η απόκρυψη της βαθμολογίας εγείρει ερωτηματικά καθώς δεν γνωρίζουν οι επενδυτές την βάση κατάταξης για να μπορούν να ασκήσουν ένσταση. Από μελετητικά γραφεία που συνέταξαν τις υποβολές των σχεδίων υπάρχουν ερωτηματικά, καθώς στην λίστα με τις εγκεκριμένες προτάσεις εμφανίζονται επενδυτικά σχέδια που έχουν μέτρια βαθμολογία με βάση ποσοτικά κριτήρια, π.χ. ίδια συμμετοχή, ωριμότητα και εμπειρία, ενώ επενδυτικά σχέδια που στο σύνολο των ποσοτικών κριτηρίων συγκεντρώνουν το μέγιστο της βαθμολογίας δεν υπάρχουν στον πίνακα των εγκεκριμένων έργων. Βασικό ερώτημα είναι ποια βαθμολογία παρέδωσε ο κάθε ανεξάρτητος αξιολογητής στο πληροφοριακό σύστημα για κάθε επενδυτικό σχέδιο και ποια η τελική βαθμολογία της επιτροπής αξιολόγησης που διόρισε η Γενική Γραμματέας του Υπουργείου Ανάπτυξης, καθώς και με ποια αιτιολογία υπάρχουν τυχόν διαφορές.
Ερωτάται η Επιτροπή:
Σκοπεύει να προχωρήσει σε σχετικές ενέργειες ελέγχου του παραπάνω ζητήματος;
________________________________________
[1] https://goo.gl/93nA2M (A.Π.: 8943/2981/Α3/21-12-2018)
[2] http://epan2.antagonistikotita.gr/uploads/Tropop_Apof_Ent_Tour_Idrush.pdf
(Α.Π.: 9038/2998/Α3/28-12-2018)
Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2019
Κοινοβουλευτικά ανάπηρη και ηθικά διάτρητη
Δημοσιευμένο άρθρο του Κώστα Χρυσόγονου στο «ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» 06/01
Από νομική άποψη η προαναγγελία αποχώρησης των ΑΝΕΛ δεν φαίνεται να προκαλεί υπαρξιακό πρόβλημα για την κυβέρνηση Τσίπρα, αφού το άρθρο 84 του Συντάγματος απαιτεί την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, δηλ. 151 ψήφους, για να γίνει δεκτή πρόταση δυσπιστίας. Εάν οι 15 βουλευτές του ΚΚΕ απουσιάσουν στην ψηφοφορία για πρόταση που θα μπορούσε να υποβάλει η ΝΔ, όπως έπραξαν και τον Ιούνιο του 2018, και βέβαια την καταψηφίσουν οι 145 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, τότε η πρόταση θα απορριφθεί ανεξάρτητα από το ποια στάση θα κρατήσουν οι υπόλοιποι. Από πολιτική άποψη ωστόσο μια κυβέρνηση ανοχής θα ήταν κοινοβουλευτικά ανάπηρη, ιδίως ως προς το νομοθετικό της έργο, και ηθικά διάτρητη, ιδίως αν ληφθεί υπόψη ότι με βάση όλα τα δημοσκοπικά ευρήματα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει την υποστήριξη μεγάλου μέρους των ψηφοφόρων του των εκλογών του 2015. Σημειωτέον εξάλλου ότι δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο κυβέρνησης ανοχής μετά το 1974. Κάτω από τα δεδομένα αυτά καθίσταται αρκετά πιθανή η προσφυγή σε πρόωρες εκλογές, το αργότερο ταυτόχρονα με τις ευρωεκλογές του Μαΐου, προκειμένου το κυβερνών κόμμα να περιορίσει την έκταση της προδιαγραφόμενης ήττας του.
Από νομική άποψη η προαναγγελία αποχώρησης των ΑΝΕΛ δεν φαίνεται να προκαλεί υπαρξιακό πρόβλημα για την κυβέρνηση Τσίπρα, αφού το άρθρο 84 του Συντάγματος απαιτεί την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, δηλ. 151 ψήφους, για να γίνει δεκτή πρόταση δυσπιστίας. Εάν οι 15 βουλευτές του ΚΚΕ απουσιάσουν στην ψηφοφορία για πρόταση που θα μπορούσε να υποβάλει η ΝΔ, όπως έπραξαν και τον Ιούνιο του 2018, και βέβαια την καταψηφίσουν οι 145 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, τότε η πρόταση θα απορριφθεί ανεξάρτητα από το ποια στάση θα κρατήσουν οι υπόλοιποι. Από πολιτική άποψη ωστόσο μια κυβέρνηση ανοχής θα ήταν κοινοβουλευτικά ανάπηρη, ιδίως ως προς το νομοθετικό της έργο, και ηθικά διάτρητη, ιδίως αν ληφθεί υπόψη ότι με βάση όλα τα δημοσκοπικά ευρήματα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει την υποστήριξη μεγάλου μέρους των ψηφοφόρων του των εκλογών του 2015. Σημειωτέον εξάλλου ότι δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο κυβέρνησης ανοχής μετά το 1974. Κάτω από τα δεδομένα αυτά καθίσταται αρκετά πιθανή η προσφυγή σε πρόωρες εκλογές, το αργότερο ταυτόχρονα με τις ευρωεκλογές του Μαΐου, προκειμένου το κυβερνών κόμμα να περιορίσει την έκταση της προδιαγραφόμενης ήττας του.
Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2019
Απάντηση του Επιτρόπου Οικονομικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Πιέρ Μοσκοβισί σε ερώτηση του Κώστα Χρυσόγονου για τη μεταβίβαση δημόσιων, αρχαιολογικών ακινήτων στο Υπερταμείο
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Βρυξέλλες, 29/12/2018
Για την εκπλήρωση προαπαιτούμενου όρου της 4ης αξιολόγησης του ελληνικού οικονομικού προγράμματος, μεταξύ άλλων και από ενωσιακούς θεσμούς ως δανειστές της Ελλάδας, το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών εκχώρησε με υπουργική απόφαση (0004586 ΕΞ 2018 - ΦΕΚ Β΄ 2320/19.6.2018) 10.119 δημόσια ακίνητα στην Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤΑΔ) – Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας (ΕΕΣΥΠ), το λεγόμενο «Υπερταμείο». Πρωταρχικός στόχος του «Υπερταμείου» είναι να διαχειρίζεται ελληνικά περιουσιακά στοιχεία που του έχουν παραχωρηθεί μεγιστοποιώντας την αξία τους, την οποία θα ρευστοποιεί με ιδιωτικοποιήσεις και άλλα μέσα, προκειμένου να εξοφληθούν δάνεια του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, ενώ ένα μικρό ποσοστό (25%) της ρευστοποίησης προορίζεται για επενδύσεις (ν. 4336/15). Στον προαναφερόμενο κατάλογο ακινήτων φαίνεται ότι περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, σημαντικοί αρχαιολογικοί χώροι, μνημεία, μουσεία και πιθανόν άλλα πράγματα εκτός συναλλαγής με βάση το ελληνικό δίκαιο.
Ερωτάται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή:
1) Θεωρεί ότι ο εν λόγω όρος εκχώρησης δημοσίων ακινήτων, συμπεριλαμβανομένων αρχαιολογικών χώρων πολιτιστικής κληρονομιάς και πραγμάτων εκτός συναλλαγής ενός κράτους μέλους, για την ικανοποίηση των απαιτήσεων των δανειστών είναι σύμφωνη με τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, το ενωσιακό δίκαιο και τις θεμελιώδεις αξίες και αρχές της Ένωσης;
2) Σχεδιάζει να αναλάβει πρωτοβουλίες για να αποτρέψει τέτοιου είδους εκχωρήσεις διαφυλάσσοντας την πολιτιστική κληρονομιά και γενικότερα την αξιοπρέπεια των κρατών μελών;
--------------------------
EL
E-005021/2018
Απάντηση του κ. Moscovici εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής
(18.12.2018)
Η Επιτροπή θα ήθελε να ενημερώσει τον κ. βουλευτή ότι οι ελληνικές αρχές είναι αρμόδιες να αποφασίζουν ποια περιουσιακά στοιχεία εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 196 παράγραφος 4 του νόμου 4389/2016. Ωστόσο, σύμφωνα με το άρθρο 196 παράγραφος 4 του νόμου 4389/2016, οι αρχαιολογικοί χώροι, μεταξύ άλλων, εξαιρούνται από τη μεταβίβαση στην Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤΑΔ)/Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας (ΕΕΣΥΠ).
Ο κατάλογος για τη μεταβίβαση καταρτίστηκε βάσει των δεδομένων που παρείχε το Εθνικό Κτηματολόγιο μέσω της Γενικής Γραμματείας Δημόσιας Περιουσίας. Στον εν λόγω κατάλογο, τα ακίνητα περιουσιακά στοιχεία ταυτοποιήθηκαν με τον μοναδικό Κωδικό Αριθμό Εθνικού Κτηματολογίου (KAEK). Στα δεδομένα που παρείχε και τηρεί το Εθνικό Κτηματολόγιο δεν υπήρχαν πληροφορίες ή περιγραφές σχετικά με το είδος και τη χρήση των περιουσιακών στοιχείων (δηλ. δασικές εκτάσεις, αρχαιολογικά μνημεία, κ.λπ.). Για τον λόγο αυτό, η υπουργική απόφαση εμπεριείχε την επιφύλαξη ότι δεν θα μεταβιβαστούν περιουσιακά στοιχεία που εμπίπτουν σε ειδικές εξαιρέσεις που προβλέπονται από την ελληνική νομοθεσία.
Σε κάθε περίπτωση κατά την οποία το Υπουργείο Πολιτισμού έχει νόμιμα δικαιώματα επί περιουσιακών στοιχείων που εξαιρούνται σύμφωνα με τον νόμο της μεταβίβασης κυριότητας, τα εν λόγω δικαιώματα δεν θίγονται από την προαναφερθείσα υπουργική απόφαση. Συνεπώς, το ερώτημα περί συμμόρφωσης με τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το ενωσιακό δίκαιο και τις θεμελιώδεις αξίες και αρχές της Ένωσης είναι άνευ αντικειμένου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)