Οι ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις και η παγκοσμιοποίηση δημιούργησαν νέες προκλήσεις για την προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα. Η κλίμακα της συλλογής και της ανταλλαγής δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα αυξήθηκε σημαντικά. Η τεχνολογία επιτρέπει τόσο σε ιδιωτικές επιχειρήσεις όσο και σε δημόσιες αρχές να κάνουν χρήση δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα σε πρωτοφανή κλίμακα για την επιδίωξη των δραστηριοτήτων τους. Εξάλλου και τα ίδια τα φυσικά πρόσωπα ολοένα και περισσότερο δημοσιοποιούν προσωπικές πληροφορίες και τις καθιστούν διαθέσιμες σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτό βέβαια ενέχει κινδύνους διαρροής και παράνομης επεξεργασίας προσωπικών δεδομένων, όπως καταδεικνύει το γνωστό σκάνδαλο συνεργασίας Facebook - Cambridge Analytics, με τη συλλογή και χρήση εκατομμυρίων δεδομένων χρηστών της γνωστής ιστοσελίδας. Πρόσφατα μάλιστα ψηφίστηκε στο Ευρωκοινοβούλιο σχετικό ψήφισμα με το οποίο τονίζεται πως παραβιάστηκε το ενωσιακό δίκαιο και συστήνεται στη Facebook να προβεί σε δομικές αλλαγές της πλατφόρμας της ώστε να σεβαστεί τη νομοθεσία της ΕΕ.
Θα πρέπει να τονιστεί ότι η προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα είναι θεμελιώδες δικαίωμα. Το άρθρο 8 παράγραφος 1 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης («Χάρτης») και το άρθρο 16 παράγραφος 1 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ) ορίζουν ότι κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα στην προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα που το αφορούν.
Πριν λίγους μήνες τέθηκε σε εφαρμογή στα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ο Κανονισμός 2016/679 για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και για την ελεύθερη κυκλοφορία αυτών των δεδομένων. Όπως προδίδει ο τίτλος του, ο κανονισμός επιδιώκει τη ρύθμιση και διασφάλιση της προστασίας των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και για την ελεύθερη κυκλοφορία αυτών των δεδομένων. Ως εκ τούτου σκοπεύει να συμβάλλει στην επίτευξη ενός χώρου ελευθερίας, ασφάλειας, δικαιοσύνης, αλλά και μιας οικονομικής ένωσης στο πλαίσιο της ΕΕ. Φιλοδοξεί ακόμη να συμβάλλει στην οικονομική και κοινωνική πρόοδο, στην ενίσχυση και σύγκλιση των οικονομιών εντός της εσωτερικής αγοράς και στην ευημερία των φυσικών προσώπων.
Το πεδίο εφαρμογής αυτού του κανονισμού είναι ευρύτατο. Ήδη στο άρθρο 1 παρ. 1-2 επισημαίνεται ότι ο κανονισμός εφαρμόζεται στην, εν όλω ή εν μέρει, αυτοματοποιημένη επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, καθώς και στη μη αυτοματοποιημένη επεξεργασία τέτοιων δεδομένων τα οποία περιλαμβάνονται ή πρόκειται να περιληφθούν σε σύστημα αρχειοθέτησης [1].
Είναι αξιοσημείωτο ότι ο κανονισμός θεωρεί ως «δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα»: «κάθε πληροφορία που αφορά ταυτοποιημένο ή ταυτοποιήσιμο φυσικό πρόσωπο («υποκείμενο των δεδομένων»). Το ταυτοποιήσιμο φυσικό πρόσωπο είναι εκείνο του οποίου η ταυτότητα μπορεί να εξακριβωθεί, άμεσα ή έμμεσα, ιδίως μέσω αναφοράς σε αναγνωριστικό στοιχείο ταυτότητας, όπως όνομα, σε αριθμό ταυτότητας, σε δεδομένα θέσης, σε επιγραμμικό αναγνωριστικό ταυτότητας ή σε έναν ή περισσότερους παράγοντες που προσιδιάζουν στη σωματική, φυσιολογική, γενετική, ψυχολογική, οικονομική, πολιτιστική ή κοινωνική ταυτότητα του εν λόγω φυσικού προσώπου».
Υπό το πρίσμα των δυνατοτήτων που μας δίνει η σύγχρονη τεχνολογία, η έννοια της ταυτότητας δεν μπορεί παρά να διευρύνεται σε σχέση με το παρελθόν, αφού είναι γνωστό πως κάθε υπολογιστής ή άλλη διαδικτυακά συνδεδεμένη συσκευή «μοιράζεται» συγκεκριμένα στοιχεία με όσες αντίστοιχες συσκευές επικοινωνεί. Έτσι, ακόμη και στοιχεία που υποδηλώνουν την παρουσία μας σε συγκεκριμένη διεύθυνση, περιοχή κλπ, μπορούν να θεωρηθούν αναφορές σε προσωπικά δεδομένα.
Από την άλλη πλευρά, «επεξεργασία» νοείται σύμφωνα με τον κανονισμό: «Κάθε πράξη ή σειρά πράξεων που πραγματοποιείται με ή χωρίς τη χρήση αυτοματοποιημένων μέσων, σε δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα ή σε σύνολα δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, όπως η συλλογή, η καταχώριση, η οργάνωση, η διάρθρωση, η αποθήκευση, η προσαρμογή ή η μεταβολή, η ανάκτηση, η αναζήτηση πληροφοριών, η χρήση, η κοινολόγηση με διαβίβαση, η διάδοση ή κάθε άλλη μορφή διάθεσης, η συσχέτιση ή ο συνδυασμός, ο περιορισμός, η διαγραφή ή η καταστροφή».
Εκ των πραγμάτων η δημοσιογραφική έρευνα, με συλλογή και δημοσίευση στον τύπο ή τηλεοπτική προβολή πληροφοριών, που αφορούν κάποιο πρόσωπο, συνιστά επεξεργασία προσωπικών δεδομένων [2].
Η επεξεργασία αυτών των δεδομένων κατ’ αρχήν δεν επιτρεπόταν χωρίς τη συγκατάθεση του υποκειμένου των δεδομένων. Παρά ταύτα, κατ’ εξαίρεση μέχρι σήμερα, η επεξεργασία αυτή νομιμοποιούνταν, εφόσον ήταν απολύτως αναγκαία για την πληροφόρηση του κοινού και υπό τον όρο ότι ο σκοπός αυτός υπερέχει προφανώς των δικαιωμάτων και συμφερόντων του υποκειμένου των δεδομένων και δεν θίγονται οι θεμελιώδεις ελευθερίες αυτού. Επίσης, σε αυτή την περίπτωση ο δημοσιογράφος δεν φέρει κατά το στάδιο της συλλογής προσωπικών δεδομένων την υποχρέωση ενημέρωσης του υποκειμένου των δεδομένων, εφόσον η συλλογή αυτή γίνεται αποκλειστικά για δημοσιογραφικούς σκοπούς και αφορά δημόσια πρόσωπα.
Από συνταγματική άποψη εξάλλου, η δημοσιογραφία και η ενημέρωση του κοινού, δραστηριότητες αναπόσπαστες με τα δικαιώματα του πληροφορείν και πληροφορείσθαι, ασκούνται ελεύθερα, υπό την απαραίτητη προϋπόθεση ότι τηρούνται οι περιορισμοί, που τίθενται από τον νόμο, και δεν θίγεται παράνομα η προσωπικότητα τρίτων (άρθρο 5 του Συντάγματος). Εξάλλου, ειδικότερη εκδήλωση του δικαιώματος στην προσωπικότητα είναι, μεταξύ άλλων, και το δικαίωμα στην πληροφοριακή αυτοδιάθεση (άρθρο 9Α του Συντάγματος).
Στις περιπτώσεις όπου τίθεται ζήτημα σύγκρουσης μεταξύ αφενός της ελευθερίας του τύπου και αφετέρου του δικαιώματος προστασίας της προσωπικότητας, όπως αυτή εξειδικεύεται στο δικαίωμα προστασίας των προσωπικών δεδομένων, επιβάλλεται η κατάλληλη στάθμισή τους με βάση τις αρχές της αναλογικότητας και της προστασίας του πυρήνα του εκάστοτε δικαιώματος. Πρέπει να επισημάνουμε ότι υπό το καθεστώς του ν. 2472/1997 για την προστασία του ατόμου από την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα ο Έλληνας νομοθέτης περιόρισε στο ελάχιστο τις εξαιρέσεις από τις γενικές ρυθμίσεις χάριν της ελευθερίας της πληροφόρησης, δίνοντας ένα σχετικό προβάδισμα στο δικαίωμα στην προστασία των προσωπικών δεδομένων, το οποίο στη συνέχεια κατοχυρώθηκε ως αυτόνομο θεμελιώδες δικαίωμα στο ελληνικό Σύνταγμα με την αναθεώρηση του 2001 (άρθρο 9Α Συντ.).
Μάλιστα, ο ν. 2472/1997, ειδικά για την περίπτωση επεξεργασίας ευαίσθητων δεδομένων για δημοσιογραφικούς σκοπούς, θέσπισε μια γενική απαγόρευση, με εξαίρεση την επεξεργασία δεδομένων δημοσίων προσώπων, την οποία επέτρεψε, υπό αυστηρές ουσιαστικές προϋποθέσεις και μόνο ύστερα από άδεια της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων. Ωστόσο η εν λόγω Αρχή δεν φαίνεται να άσκησε ποτέ μια τέτοια προληπτική επέμβαση.
Σύμφωνα με το νέο ευρωπαϊκό Κανονισμό και ειδικά το άρθρο 85 αυτού θεσπίζεται θετική υποχρέωση των κρατών-μελών να διασφαλίσουν τον συμβιβασμό των κανόνων του γενικού μέρους του Κανονισμού με τις ανάγκες προστασίας της ελευθερίας της πληροφόρησης, με την εισαγωγή τροποποιήσεων ή εξαιρέσεων από τους κανόνες αυτούς ή ακόμη και με τον παραμερισμό τους. Ο Ευρωπαίος νομοθέτης θεωρεί, λοιπόν, ότι η επεξεργασία προσωπικών δεδομένων για δημοσιογραφικούς σκοπούς πρέπει να τυγχάνει ευνοϊκής μεταχείρισης σε σχέση με τις άλλες μορφές επεξεργασίας, χωρίς μάλιστα να περιορίζει την έννοια των δημοσιογραφικών σκοπών μόνο στη δραστηριότητα των παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης (Τύπος και ραδιοτηλεόραση), αλλά συμπεριλαμβάνοντας σε αυτή κάθε μορφή άσκησης της ελευθερίας της πληροφόρησης, π.χ. μέσω blogs. Είναι πάντως αξιοσημείωτο ότι με τον Γενικό Κανονισμό δεν ορίζονται κριτήρια πρακτικής εναρμόνισης μεταξύ των δύο αυτών δικαιωμάτων, τα οποία από τη φύση τους είναι ανταγωνιστικά μεταξύ τους.
Ειδικότερα το προοίμιο του κανονισμού διευκρινίζει ότι «Το δίκαιο των κρατών μελών θα πρέπει να συμφιλιώνει τους κανόνες που διέπουν την ελευθερία της έκφρασης και της πληροφόρησης, περιλαμβανομένης της δημοσιογραφικής, πανεπιστημιακής, καλλιτεχνικής ή και λογοτεχνικής έκφρασης, με το δικαίωμα προστασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα δυνάμει του παρόντος κανονισμού. Η επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα μόνο για δημοσιογραφικούς σκοπούς ή για σκοπούς πανεπιστημιακής, καλλιτεχνικής ή λογοτεχνικής έκφρασης θα πρέπει να υπόκειται σε παρεκκλίσεις ή εξαιρέσεις από ορισμένες διατάξεις του παρόντος κανονισμού, εφόσον είναι αναγκαίο για να συμβιβασθεί το δικαίωμα στην προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα με το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης και πληροφόρησης, όπως κατοχυρώνεται στο άρθρο 11 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ.
Αυτό θα πρέπει να ισχύει ειδικότερα όσον αφορά την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα στον οπτικοακουστικό τομέα και στα αρχεία ειδήσεων και στις βιβλιοθήκες τύπου. Επομένως, τα κράτη μέλη θα πρέπει να θεσπίσουν νομοθετικά μέτρα που να προβλέπουν τις αναγκαίες εξαιρέσεις και παρεκκλίσεις για την εξισορρόπηση των εν λόγω θεμελιωδών δικαιωμάτων. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να θεσπίσουν τέτοιες εξαιρέσεις και παρεκκλίσεις σχετικά με τις γενικές αρχές, τα δικαιώματα του υποκειμένου των δεδομένων, του υπευθύνου επεξεργασίας και του εκτελούντος την επεξεργασία, τη διαβίβαση δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα σε τρίτες χώρες ή διεθνείς οργανισμούς, τις ανεξάρτητες εποπτικές αρχές, τη συνεργασία και τη συνεκτικότητα και ειδικές περιπτώσεις επεξεργασίας δεδομένων. Όταν οι εν λόγω απαλλαγές ή παρεκκλίσεις διαφέρουν από το ένα κράτος μέλος στο άλλο, θα πρέπει να εφαρμόζεται το δίκαιο του κράτους μέλους στο οποίο υπόκειται ο υπεύθυνος επεξεργασίας. Για να ληφθεί υπόψη η σημασία του δικαιώματος της ελευθερίας της έκφρασης σε κάθε δημοκρατική κοινωνία, είναι απαραίτητο να ερμηνεύονται διασταλτικά οι έννοιες που σχετίζονται με την εν λόγω ελευθερία, όπως η δημοσιογραφία [3]».
Στο πλαίσιο αυτό, το άρθρο 85 παρ. 1-2 του κανονισμού ορίζει ότι «τα κράτη μέλη διά νόμου συμβιβάζουν το δικαίωμα στην προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα δυνάμει του παρόντος κανονισμού με το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης και πληροφόρησης, συμπεριλαμβανομένης της επεξεργασίας για δημοσιογραφικούς σκοπούς και για σκοπούς πανεπιστημιακής, καλλιτεχνικής ή λογοτεχνικής έκφρασης. Ορίζεται επίσης ότι για την επεξεργασία που διενεργείται για δημοσιογραφικούς σκοπούς ή για σκοπούς ακαδημαϊκής, καλλιτεχνικής ή λογοτεχνικής έκφρασης, τα κράτη μέλη προβλέπουν εξαιρέσεις ή παρεκκλίσεις από σημαντικά κεφάλαια του κανονισμού, και συγκεκριμένα το κεφάλαιο ΙΙ (αρχές), το κεφάλαιο ΙΙΙ (δικαιώματα του υποκειμένου των δεδομένων), το κεφάλαιο IV (υπεύθυνος επεξεργασίας και εκτελών την επεξεργασία), το κεφάλαιο V (διαβίβαση δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα προς τρίτες χώρες ή διεθνείς οργανισμούς), το κεφάλαιο VI (ανεξάρτητες εποπτικές αρχές), το κεφάλαιο VII (συνεργασία και συνεκτικότητα) και το κεφάλαιο ΙΧ (ειδικές περιπτώσεις επεξεργασίας δεδομένων), εφόσον αυτές είναι αναγκαίες για να συμβιβαστεί το δικαίωμα στην προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα με την ελευθερία της έκφρασης και πληροφόρησης.
Ένα σημαντικό στοιχείο στην προσπάθεια προστασίας των πολιτών, μέσω του νέου κανονισμού είναι η ισχυροποίηση των δυνατοτήτων των ιδιωτών ως προς την προστασία των προσωπικών του δεδομένων από τρίτους φορείς. Ιδίως στα άρθρα 15-20 θεσπίζεται η δυνατότητα επεξεργασίας και μεταφοράς των δεδομένων τους (αρ. 15-20) από προηγούμενο πάροχο υπηρεσίας σε επόμενο, χωρίς τη διατήρησή τους σε αρχεία, όπως και η άρση της συγκατάθεσής τους αλλά και το δικαίωμα στη «λήθη» (right to be forgotten - αρ.17). Με αυτό τον τρόπο δημιουργούνται νέες δυνατότητες προστασίας των προσωπικών δεδομένων των πολιτών.
Στο νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για την Προστασία Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα [4] στη στάθμιση μεταξύ του δικαιώματος στην προστασία των προσωπικών δεδομένων και της ελευθερίας της δημοσιογραφικής πληροφόρησης φαίνεται ότι λαμβάνεται περισσότερο υπόψη η ελευθερία της πληροφόρησης, χωρίς όμως να αναγνωρίζεται σε αυτή μια «προνομιακή θέση» απέναντι στο δικαίωμα στην προστασία των προσωπικών δεδομένων. Αυτό άλλωστε δεν θα ανταποκρινόταν στη συνταγματική σχέση μεταξύ των δύο αυτών δικαιωμάτων.
Στο άρθρο 16 του ανωτέρω νομοσχεδίου, ορίζεται, ότι η επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα για τους σκοπούς και στο πλαίσιο της άσκησης της ελευθερίας της έκφρασης, συμπεριλαμβανομένης της ακαδημαϊκής, καλλιτεχνικής ή λογοτεχνικής έκφρασης, και της πληροφόρησης, συμπεριλαμβανομένης της επεξεργασίας για δημοσιογραφικούς σκοπούς, επιτρέπεται εφόσον: α) το υποκείμενο των δεδομένων έχει δώσει ρητή συγκατάθεση ή β) αφορά δεδομένα που έχει προδήλως δημοσιοποιήσει το ίδιο το υποκείμενο ή γ) η επεξεργασία είναι αναγκαία για την εξασφάλιση της ελευθερίας της έκφρασης και του δικαιώματος στην πληροφόρηση επί θεμάτων δημοσίου ενδιαφέροντος.
Ορίζεται ακόμη ότι η επεξεργασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και ιδίως αυτών που εμπίπτουν στις ειδικές κατηγορίες δεδομένων ή αφορούν ποινικές διώξεις, μέτρα ασφαλείας και καταδίκες, για τους σκοπούς που προαναφέρονται πρέπει να περιορίζεται στο απολύτως αναγκαίο μέτρο για την εξασφάλιση της ελευθερίας της έκφρασης και του δικαιώματος στην πληροφόρηση (αρχή της ελαχιστοποίησης).
Προστίθεται ότι η άσκηση των αρμοδιοτήτων, καθηκόντων και εξουσιών της Αρχής για την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα γίνεται με τρόπο ώστε να μην εμποδίζεται η άσκηση της ελευθερίας της έκφρασης και του δικαιώματος στην πληροφόρηση και ιδίως λαμβανομένης υπόψη της απαγόρευσης της προληπτικής λογοκρισίας.
Το νέο πλαίσιο προστασίας των προσωπικών δεδομένων, όπως και οι διατάξεις περί παραβίασης απορρήτων θα μπορούσαν να επηρεάσουν σε κάποια βαθμό, ιδίως το πεδίο δράσης της ερευνητικής δημοσιογραφίας. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες δημοσιογράφοι και εν γένει όσοι δημοσιογράφοι δραστηριοποιούνται στην ερευνητική δημοσιογραφία, θα πρέπει να εντείνουν την προσοχή τους στην τήρηση των απαραίτητων προϋποθέσεων που προβλέπει ο νόμος, ιδίως όταν το αντικείμενο της έρευνάς αφορά πρόσωπο μη δημοσίου χαρακτήρα και εκτός επικαιρότητας ή ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα. Οι δημοσιογράφοι ερευνητές θα πρέπει να λαμβάνουν τα κατάλληλα μέτρα ασφάλειας, όταν χειρίζονται προσωπικά δεδομένα, π.χ. πλήρης κρυπτογράφηση δίσκων σε συσκευές, επιμελής έλεγχος των μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προς επιβεβαίωση ότι δεν έχουν σταλεί σε λάθος άτομο κλπ.
Μία ειδική περίπτωση όπου Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας θα μπορούσαν να βρεθούν νομικά εκτεθειμένα, αν δεν έχουν πάρει τη συγκατάθεση του προσώπου στο οποίο απευθύνονται, είναι όταν αποστέλλουν σε διάφορους αποδέκτες ηλεκτρονικό μάρκετινγκ, π.χ. διαφημίσεις χωρίς να έχουν ήδη μια πελατειακή σχέση μαζί τους.
Τα προσωπικά δεδομένα που συλλέγονται για ένα σκοπό δεν πρέπει, κατά γενικό κανόνα, να χρησιμοποιηθούν για έναν άλλο. Συνεπώς τα ΜΜΕ δεν πρέπει να χρησιμοποιούν στοιχεία επικοινωνίας για σκοπούς μάρκετινγκ όταν τα στοιχεία αυτά συλλέχθηκαν αρχικά π.χ. για τους σκοπούς μιας δημοσιογραφικής έρευνας.
Μεγαλύτερη ασφάλεια δικαίου στον τομέα της ενημέρωσης, θα μπορούσε να επιτευχθεί με τη θέσπιση ενός σύγχρονου κώδικα δημοσιογραφικής δεοντολογίας για την προστασία των προσωπικών δεδομένων, την κατάρτιση του οποίου θα μπορούσε να προωθήσει η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων. Ο στόχος θα ήταν να δημιουργηθεί ένα υγιές πλαίσιο ορίων μέσα στα οποία οι δημοσιογράφοι θα μπορούν να κινούνται με ασφάλεια, προκειμένου να διασφαλίσουν τον ελεγκτικό ρόλο της δημοσιογραφίας με υπευθυνότητα και με εναρμόνιση με τη νέα ανάθεση που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση σε οποιονδήποτε επεξεργάζεται προσωπικά δεδομένα.
Συμπερασματικά, παρά τους επιμέρους προβληματισμούς στη θέσπιση του ανωτέρω κανονισμού, πρέπει να τονιστεί ότι ο νέος κανονισμός επιδιώκει να βελτιώσει την προστασία των προσωπικών δεδομένων των πολιτών. Σε ό,τι αφορά τη δημοσιογραφία οι σύγχρονες θεσμικές εξελίξεις προσδίδουν πρόσθετη σημασία στο θεμελιώδες δικαίωμα του πληροφορείν και πληροφορείσθαι, ενώ θα μπορούσαν να ενισχύσουν την υπεύθυνη και συνεπή δημοσιογραφία.
________________________________________
[1] Πρέπει να σημειωθεί πάντως ότι ο παρών κανονισμός δεν εφαρμόζεται στην επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα: α) στο πλαίσιο δραστηριότητας η οποία δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του δικαίου της Ένωσης, β) από τα κράτη μέλη κατά την άσκηση δραστηριοτήτων που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του κεφαλαίου 2 του τίτλου V της ΣΕΕ, που αφορά ειδικές διατάξεις σχετικά με την κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας γ) από φυσικό πρόσωπο στο πλαίσιο αποκλειστικά προσωπικής ή οικιακής δραστηριότητας, δ) από αρμόδιες αρχές για τους σκοπούς της πρόληψης, της διερεύνησης, της ανίχνευσης ή της δίωξης ποινικών αδικημάτων ή της εκτέλεσης ποινικών κυρώσεων, συμπεριλαμβανομένης της προστασίας και πρόληψης έναντι κινδύνων που απειλούν τη δημόσια ασφάλεια.
[2] Παραδείγματα συλλογής και επεξεργασίας προσωπικών δεδομένων από ΜΜΕ αποτελεί π.χ. η μαγνητοσκόπηση ιδιωτικού χώρου με χρήση κρυφής κάμερας, η τηλεοπτική προβολή ηχητικών ντοκουμέντων από τέλεση ποινικών αδικημάτων δημοσίου ενδιαφέροντος, η φωτογράφηση και περαιτέρω δημοσίευση στα ΜΜΕ εικόνας δημοσίων προσώπων ή προσώπων της επικαιρότητας, η δημοσίευση στην έντυπη έκδοση εφημερίδας προσωπικών δεδομένων προσώπων, που δε μπορούν να χαρακτηριστούν ως δημόσια ή της επικαιρότητας. Σχετικές υποθέσεις έχουν απασχολήσει τα δικαστήρια και την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων (ΑΠΔΠΧ).
[3] παρ. 153 προοίμιο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου