Δημοσιευμένο άρθρο του Κώστα Χρυσόγονου στο ΕΘΝΟΣ 13/04
Ο πιο δυναμικός κλάδος της ελληνικής οικονομίας είναι ο τουρισμός, που φέρνει στη χώρα συνάλλαγμα από το εξωτερικό, συμβάλλοντας στην εξισορρόπηση των ελλειμμάτων μας στο ισοζύγιο εισαγωγών-εξαγωγών αγαθών και δημιουργώντας άμεσα ή έμμεσα εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας. Ωστόσο, πέρα από τη βελτίωση των ξενοδοχειακών υποδομών μας τις τελευταίες δεκαετίες, λίγα έχουμε κάνει για να ενισχύσουμε το τουριστικό ρεύμα προς την Ελλάδα και για να διευρύνουμε τις περιοχές προς τις οποίες κατευθύνεται. Επαναπαυόμαστε στα υπάρχοντα λόγω κλίματος και γεωγραφίας συγκριτικά μας πλεονεκτήματα κατά τη σύντομη θερινή περίοδο και έτσι ο μέσος αριθμός διανυκτερεύσεων στα ελληνικά ξενοδοχεία είναι από τους χαμηλότερους στην Ευρώπη.
Η πολιτεία πρέπει να κινηθεί με βάση έναν ολοκληρωμένο σχεδιασμό προς την καλύτερη ανάδειξη ιδίως της πλούσιας ιστορικής μας κληρονομιάς. Αυτό μπορεί να αποτελέσει πόλο έλξης για την έλευση επισκεπτών από το εξωτερικό σε όλη τη διάρκεια κάθε χρονιάς.
Είναι π.χ. αδικαιολόγητο στη Θεσσαλονίκη, η οποία από το 1492 έως τις αρχές του 20ού αιώνα είχε συγκεντρωμένο μεγαλύτερο εβραϊκό πληθυσμό από κάθε άλλη ευρωπαϊκή πόλη, να μην υπάρχει το μεγαλύτερο εβραϊκό μουσείο της Ευρώπης. Αν αυτό είχε γίνει ήδη, αντί να αποτελεί έως σήμερα αντικείμενο συζητήσεων και σχεδιασμού, η οικονομία της συμπρωτεύουσας που δοκιμάζεται σκληρά από την ύφεση και την ανεργία θα δεχόταν σταθερά τονωτικές ενέσεις τουριστικού συναλλάγματος από το Ισραήλ. Γενικότερα τα μουσεία μας πρέπει να λειτουργούν 365 ημέρες τον χρόνο και να αναβαθμιστούν δραστικά, με τη χρήση δυνατοτήτων που παρέχει η σύγχρονη τεχνολογία. Αίθουσες προβολών για ταινίες μικρού μήκους, κέρινα ομοιώματα ανθρώπων με ενδυμασία ή οπλισμό εποχής, μακέτες οι οποίες αναπαριστούν υπό κλίμακα πόλεις πριν από πολλούς αιώνες κ.ο.κ. χρησιμοποιούνται ευρέως στα μουσεία άλλων ευρωπαϊκών κρατών και προσελκύουν υψηλή επισκεψιμότητα, συχνά πολύ μεγαλύτερη από όση θα δικαιολογούσε το παρελθόν ενός τόπου (π.χ. το εξαιρετικό μουσείο Βίκινγκς στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας, όπου οι κατακτητές από τη Σκανδιναβία είχαν μια παρουσία μόλις ενός αιώνα).
Συνήθως αυτό συνοδεύεται από ένα σχετικά ακριβό εισιτήριο και επομένως δημιουργεί δημόσια έσοδα, πέρα από το ευρύτερο όφελος για την τοπική οικονομία. Στον τομέα αυτό, όπως και σε πολλούς άλλους, η Ελλάδα έχει ανεκμετάλλευτες δυνατότητες, τις οποίες πρέπει να αξιοποιήσουμε αν θέλουμε να ανακάμψουμε.
Ο πιο δυναμικός κλάδος της ελληνικής οικονομίας είναι ο τουρισμός, που φέρνει στη χώρα συνάλλαγμα από το εξωτερικό, συμβάλλοντας στην εξισορρόπηση των ελλειμμάτων μας στο ισοζύγιο εισαγωγών-εξαγωγών αγαθών και δημιουργώντας άμεσα ή έμμεσα εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας. Ωστόσο, πέρα από τη βελτίωση των ξενοδοχειακών υποδομών μας τις τελευταίες δεκαετίες, λίγα έχουμε κάνει για να ενισχύσουμε το τουριστικό ρεύμα προς την Ελλάδα και για να διευρύνουμε τις περιοχές προς τις οποίες κατευθύνεται. Επαναπαυόμαστε στα υπάρχοντα λόγω κλίματος και γεωγραφίας συγκριτικά μας πλεονεκτήματα κατά τη σύντομη θερινή περίοδο και έτσι ο μέσος αριθμός διανυκτερεύσεων στα ελληνικά ξενοδοχεία είναι από τους χαμηλότερους στην Ευρώπη.
Η πολιτεία πρέπει να κινηθεί με βάση έναν ολοκληρωμένο σχεδιασμό προς την καλύτερη ανάδειξη ιδίως της πλούσιας ιστορικής μας κληρονομιάς. Αυτό μπορεί να αποτελέσει πόλο έλξης για την έλευση επισκεπτών από το εξωτερικό σε όλη τη διάρκεια κάθε χρονιάς.
Είναι π.χ. αδικαιολόγητο στη Θεσσαλονίκη, η οποία από το 1492 έως τις αρχές του 20ού αιώνα είχε συγκεντρωμένο μεγαλύτερο εβραϊκό πληθυσμό από κάθε άλλη ευρωπαϊκή πόλη, να μην υπάρχει το μεγαλύτερο εβραϊκό μουσείο της Ευρώπης. Αν αυτό είχε γίνει ήδη, αντί να αποτελεί έως σήμερα αντικείμενο συζητήσεων και σχεδιασμού, η οικονομία της συμπρωτεύουσας που δοκιμάζεται σκληρά από την ύφεση και την ανεργία θα δεχόταν σταθερά τονωτικές ενέσεις τουριστικού συναλλάγματος από το Ισραήλ. Γενικότερα τα μουσεία μας πρέπει να λειτουργούν 365 ημέρες τον χρόνο και να αναβαθμιστούν δραστικά, με τη χρήση δυνατοτήτων που παρέχει η σύγχρονη τεχνολογία. Αίθουσες προβολών για ταινίες μικρού μήκους, κέρινα ομοιώματα ανθρώπων με ενδυμασία ή οπλισμό εποχής, μακέτες οι οποίες αναπαριστούν υπό κλίμακα πόλεις πριν από πολλούς αιώνες κ.ο.κ. χρησιμοποιούνται ευρέως στα μουσεία άλλων ευρωπαϊκών κρατών και προσελκύουν υψηλή επισκεψιμότητα, συχνά πολύ μεγαλύτερη από όση θα δικαιολογούσε το παρελθόν ενός τόπου (π.χ. το εξαιρετικό μουσείο Βίκινγκς στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας, όπου οι κατακτητές από τη Σκανδιναβία είχαν μια παρουσία μόλις ενός αιώνα).
Συνήθως αυτό συνοδεύεται από ένα σχετικά ακριβό εισιτήριο και επομένως δημιουργεί δημόσια έσοδα, πέρα από το ευρύτερο όφελος για την τοπική οικονομία. Στον τομέα αυτό, όπως και σε πολλούς άλλους, η Ελλάδα έχει ανεκμετάλλευτες δυνατότητες, τις οποίες πρέπει να αξιοποιήσουμε αν θέλουμε να ανακάμψουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου