Δημοσιευμένο άρθρο του Κώστα Χρυσόγονου στο ΕΘΝΟΣ «E» 03/03
Η προσφυγική κρίση που βιώνει η χώρα μας το τελευταίο διάστημα έχει εισέλθει σε μια νέα και εξαιρετικά επικίνδυνη φάση μετά το κλείσιμο των συνόρων. Οι ροές των προσφύγων και μεταναστών που διέρχονται από την Ελλάδα είναι τόσο μεγάλης τάξης μεγέθους, σχεδόν ενός εκατομμυρίου ανθρώπων το 2015 ώστε να είναι ανέφικτη η διαχείρισή τους αποκλειστικά με ίδια μέσα. Το κόστος για το ελληνικό κράτος υπολογίζεται για την προηγούμενη χρονιά σε 600 εκατομμύρια ευρώ από την Τράπεζα της Ελλάδος και σε 1 δισεκατομμύριο από την κυβέρνηση. Αυτά είναι ποσά τα οποία δεν μπορεί να τα αντέξει ο προϋπολογισμός μιας χώρας σε δεινή οικονομική κρίση για περίπου οκτώ χρόνια, όταν μάλιστα αυτή καλείται από τους Ευρωπαίους εταίρους της να επιτύχει συγκεκριμένους στόχους για δημοσιονομικά πλεονάσματα.
Πέρα από αυτό όμως, η γεωγραφική ιδιαιτερότητα της χώρας μας, που έχει θαλάσσια σύνορα με την Τουρκία και μάλιστα με πολύ μικρές αποστάσεις ανάμεσα στα ελληνικά νησιά και τα μικρασιατικά παράλια, δεν επιτρέπει πρακτικά την ανάσχεση των κυμάτων προσφύγων ή μεταναστών. Εάν η ελληνική Ακτοφυλακή επιχειρούσε να εμποδίσει τα δουλεμπορικά σκάφη κάτω από τέτοιες συνθήκες, το αποτέλεσμα θα ήταν μαζικοί πνιγμοί, πράγμα απαράδεκτο από κάθε άποψη. Αντίθετα π.χ. η Ιταλία έχει περιορίσει πάρα πολύ τις ροές προς το έδαφός της, επειδή η (θαλάσσια) απόστασή της από την Τυνησία και τη Λιβύη είναι μεγάλη και η ίδια μπορεί να επεμβαίνει ακόμη και στα χωρικά ύδατα των αδύναμων κρατών αυτών και να παρεμποδίζει τους δουλεμπόρους.
Συνεπώς οι επικρίσεις προς τη χώρα μας ότι δεν πράττει ό,τι χρειάζεται για να αντιμετωπίσει το ζήτημα είναι αβάσιμες, αφού ακόμη κι αν η λειτουργία των κέντρων υποδοχής και καταγραφής είχε ολοκληρωθεί νωρίτερα, επί της ουσίας λίγα πράγματα θα άλλαζαν. Και βέβαια η αντιπολίτευση προσφέρει κάκιστη υπηρεσία στον τόπο όταν αναπαράγει τις επικρίσεις αυτές στρεφόμενη κατά της κυβέρνησης σε ένα θέμα όπου θα χρειαζόταν, ένα ελάχιστο όριο συνεννόησης μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων. Πρέπει να γίνει αντιληπτό από όλους ότι το κλειδί του Προσφυγικού βρίσκεται στα χέρια της Τουρκίας και όχι της Ελλάδας. Το ημιαυταρχικό καθεστώς Ερντογάν πρέπει να πιεσθεί, στην ανάγκη και με την επιβολή κυρώσεων, ώστε να τηρήσει τα συμφωνημένα του Νοεμβρίου 2015 για ανάσχεση των ροών και την παλαιότερη ελληνοτουρκική συμφωνία περί επανεισδοχής στο τουρκικό έδαφος των μεταναστών που δεν έχουν δικαίωμα ασύλου. Τέτοια αποτελεσματική πίεση δεν είναι σε θέση βέβαια να ασκήσει μόνη της η Ελλάδα, μπορεί όμως η Ευρώπη με το μέγεθος των 500 εκατομμυρίων πολιτών της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου