Συνέντευξη του Κώστα Χρυσόγονου στην Κυριακάτικη Εφημερίδα «Το ΧΩΝΙ» - 26/04/2015
- Η διαπραγμάτευση Ελλάδας - εταίρων βρίσκεται στην κορύφωσή της. Είστε αισιόδοξος για θετικό αποτέλεσμα και με ποιες «παραχωρήσεις» -αν όντως υπάρξουν- από ελληνικής πλευράς;
Είμαι αισιόδοξος επειδή το πλαίσιο διαπραγμάτευσης που συμφωνήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2015 βρίσκεται σε θετική κατεύθυνση. Οι δανειστές εμμέσως πλην σαφώς αποδέχθηκαν τη μείωση του απαιτούμενου από την Ελλάδα πρωτογενούς πλεονάσματος από το εξωπραγματικό 3% του ΑΕΠ, το οποίο είχαν συμφωνήσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις, σε αρκετά χαμηλότερο επίπεδο και ακόμη βάση διαπραγμάτευσης να αποτελέσει η λίστα μεταρρυθμίσεων της νέας ελληνικής κυβέρνησης και όχι τα προαπαιτούμενα της τρόικας για την ολοκλήρωση της τελευταίας αξιολόγησης. Το κυρίως ζητούμενο δεν πρέπει στα πλαίσια αυτά να είναι ελληνικές «παραχωρήσεις», αλλά η υλοποίηση της κύριας διαρθρωτικής μεταρρύθμισης που έχει ανάγκη η χώρα και είναι η περιστολή της φοροδιαφυγής, της διαφθοράς και του λαθρεμπορίου.
- Έχετε δηλώσει πως αυτό που διακυβεύεται αυτή την ώρα «είναι το γεωπολιτικό ρίσκο στην ευαίσθητη περιοχή της Μεσογείου». Τι θεωρείτε ότι θα επέφερε μια ώθηση της Ελλάδας εκτός ευρώ, με ευθύνη των εταίρων; Τι θα έπρεπε να υπολογίσουν τούτη την ώρα οι δανειστές μας;
Ένα Grexit θα σηματοδοτούσε την αρχή της αντίστροφης πορείας για την ευρωπαϊκή ενοποιητική διαδικασία. Ως τώρα η Ευρώπη γνωρίζει μόνο δύο διευρύνσεις. Αν γίνει η κακή αρχή της συρρίκνωσης κανείς δεν ξέρει τι θα επακολουθήσει.
- Αρκετά στελέχη της νέας ελληνικής κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ταχθεί υπέρ της διεξαγωγής δημοψηφίσματος σε περίπτωση που οι δανειστές μας εμμείνουν στις εξωφρενικές απαιτήσεις τους. Ποια η δική σας θέση; Ποια η στάση που θα τηρήσει η κυβέρνηση αν το αποτέλεσμα μιας τέτοιας διαδικασίας δεν φέρει το «επιθυμητό» αποτέλεσμα;
Η κυβέρνηση αυτή δεν έχει λαϊκή εντολή ούτε για ρήξη αλλά ούτε και για συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής της λιτότητας – το αντίθετο μάλιστα. Η εντολή της είναι για σκληρή διαπραγμάτευση, με στόχο μια συμφωνία ουσιωδώς καλύτερη από το περιβόητο mail Χαρδούβελη και αυτό ακριβώς κάνει η κυβέρνηση. Αν ωστόσο οι δανειστές εμμείνουν σε απαιτήσεις για νέα υφεσιακά μέτρα, θα χρειασθεί προσφυγή στην κρίση του ελληνικού λαού, ενδεχομένως μέσω δημοψηφίσματος και την περαιτέρω πορεία του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να την καθορίσουν τα συλλογικά όργανα του κόμματος με βάση τα νέα δεδομένα.
- Σε πρόσφατη συζήτηση στο ευρωκοινοβούλιο, επισημάνατε ότι τα επιβαλλόμενα μέτρα λιτότητας δεν αποτελούν μέσο προς την επίτευξη δημοσιονομικής σταθερότητας αλλά αυτοσκοπό, εξυπηρετώντας τις επιδιώξεις του κεφαλαίου. Στα μέσα της εβδομάδας, ο συνάδελφός σας στο Ευρωκοινοβούλιο (από τη ΝΔ), Γιώργος Κύρτσος, αν και υπεραμύνθηκε των αιματηρών μέτρων που ζητούν οι εταίροι, δήλωσε πως δεν θα μπορούσε να ζήσει με τα 480 ευρώ της σημερινής κατώτατης σύνταξης. Πως κρίνετε τις δηλώσεις των στελεχών της αντιπολίτευσης;
Η αντιπολίτευση βρίσκεται πολιτικά εγκλωβισμένη ανάμεσα αφενός στην επιθυμία της να υπερασπισθεί τα δικά της κυβερνητικά πεπραγμένα, τα οποία όμως αποδοκιμάσθηκαν από τους ψηφοφόρους στις 25 Ιανουαρίου, και αφετέρου στην πρόδηλη ανάγκη να μην υπονομεύσει φανερά τη διαπραγματευτική θέση της χώρας, γιατί τότε η καταδίκη της στη συνείδηση του κόσμου θα γίνει ακόμη βαρύτερη. Έχω την εντύπωση πάντως ότι και τα ίδια τα στελέχη των πρώην συγκυβερνώντων κομμάτων (ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Ν.Δ.) κατά βάθος ποτέ δεν πίστεψαν το success story του κ. Σαμαρά ή ότι «το μνημόνιο είναι ευτυχία» όπως έλεγε ο κ. Πάγκαλος.
- Η κυβέρνηση δέχεται έντονες επικρίσεις για την έκδοση Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου για τη μεταφορά των αποθεματικών των ΟΤΑ στην Τράπεζα της Ελλάδας. Ποια η απάντησή σας;
Ασφαλώς θα ήταν προτιμότερο να μην προσφύγει καθόλου η νέα κυβέρνηση στην πρακτική της έκδοσης Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, της οποίας είχε γίνει κατάχρηση από την προκάτοχό της. Πρέπει πάντως να επισημάνω ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση υπήρχε «απρόβλεπτη» ανάγκη, όπως απαιτεί το άρθρο 44 παρ. 1 του Συντάγματος, που προέκυψε από την υπέρμετρη καθυστέρηση στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, κυρίως με δική τους υπαιτιότητα, αφού φαίνεται να επανέρχονται και να αμφισβητούν όσα οι ίδιοι είχαν καταρχήν αποδεχθεί στις 20 Φεβρουαρίου. Εξάλλου τα αποθέματα των ΟΤΑ ούτε δημεύονται ούτε καν δεσμεύονται, παρά μόνο αξιοποιούνται προσωρινά (με την εξαίρεση μάλιστα όσων του είναι άμεσα αναγκαία για τις πληρωμές των υποχρεώσεών τους) για να αποφευχθεί μια στάση πληρωμών του ελληνικού Δημοσίου κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης.
- Σε ερώτησή σας προς την Κομισιόν στηλιτεύσατε την επιβάρυνση που έχουν δεχθεί τα κράτη του Νότου από τους «αδηφάγους» -για περισσότερα κέρδη- Γερμανούς. Ζητήσατε, μάλιστα, τη λήψη μέτρων για την ανακούφιση χωρών, όπως η Ελλάδα. Ποια η άποψή σας για τη -συνεχιζόμενη- ηγεμονία της Γερμανίας στην Ευρώπη; Υπάρχει πιθανότητα να ανατραπεί η ασφυκτική αυτή κατάσταση;
Η γερμανική άρχουσα τάξη πρέπει να αντιληφθεί ότι η κατάσταση, όπου η ίδια αποκομίζει διαρκώς μεγαλύτερα υπερκέρδη (π.χ. ο δείκτης DAX του Χρηματιστηρίου της Φραγκφούρτης ίπταται στα χωρίς ιστορικό προηγούμενο επίπεδα των 12.000 περίπου μονάδων, βιώνοντας μια κατάσταση συγκρίσιμη με εκείνη της Ελλάδας το 1999), ενώ οι λαοί των κρατών -μελών του ευρωπαϊκού νότου υποφέρουν από τερατώδη ανεργία και διαρκώς χειρότερη πτωχοποίηση, δεν μπορεί να συνεχισθεί επ’ αόριστο. Ή θα πρέπει να θεσμοθετηθούν μηχανισμοί αναδιανομής σε πανευρωπαϊκή κλίμακα ή διαφορετικά, σε ένα μεσοπρόθεσμο ορίζοντα, όλη η ευρωπαϊκή ενοποιητική διαδικασία θα κινδυνεύσει να εκτροχιασθεί, με εξαιρετικά οδυνηρές συνέπειες για όλους, αλλά τελικά χειρότερες για εκείνους που ευημερούν σήμερα.
- Η διαπραγμάτευση Ελλάδας - εταίρων βρίσκεται στην κορύφωσή της. Είστε αισιόδοξος για θετικό αποτέλεσμα και με ποιες «παραχωρήσεις» -αν όντως υπάρξουν- από ελληνικής πλευράς;
Είμαι αισιόδοξος επειδή το πλαίσιο διαπραγμάτευσης που συμφωνήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2015 βρίσκεται σε θετική κατεύθυνση. Οι δανειστές εμμέσως πλην σαφώς αποδέχθηκαν τη μείωση του απαιτούμενου από την Ελλάδα πρωτογενούς πλεονάσματος από το εξωπραγματικό 3% του ΑΕΠ, το οποίο είχαν συμφωνήσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις, σε αρκετά χαμηλότερο επίπεδο και ακόμη βάση διαπραγμάτευσης να αποτελέσει η λίστα μεταρρυθμίσεων της νέας ελληνικής κυβέρνησης και όχι τα προαπαιτούμενα της τρόικας για την ολοκλήρωση της τελευταίας αξιολόγησης. Το κυρίως ζητούμενο δεν πρέπει στα πλαίσια αυτά να είναι ελληνικές «παραχωρήσεις», αλλά η υλοποίηση της κύριας διαρθρωτικής μεταρρύθμισης που έχει ανάγκη η χώρα και είναι η περιστολή της φοροδιαφυγής, της διαφθοράς και του λαθρεμπορίου.
- Έχετε δηλώσει πως αυτό που διακυβεύεται αυτή την ώρα «είναι το γεωπολιτικό ρίσκο στην ευαίσθητη περιοχή της Μεσογείου». Τι θεωρείτε ότι θα επέφερε μια ώθηση της Ελλάδας εκτός ευρώ, με ευθύνη των εταίρων; Τι θα έπρεπε να υπολογίσουν τούτη την ώρα οι δανειστές μας;
Ένα Grexit θα σηματοδοτούσε την αρχή της αντίστροφης πορείας για την ευρωπαϊκή ενοποιητική διαδικασία. Ως τώρα η Ευρώπη γνωρίζει μόνο δύο διευρύνσεις. Αν γίνει η κακή αρχή της συρρίκνωσης κανείς δεν ξέρει τι θα επακολουθήσει.
- Αρκετά στελέχη της νέας ελληνικής κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ταχθεί υπέρ της διεξαγωγής δημοψηφίσματος σε περίπτωση που οι δανειστές μας εμμείνουν στις εξωφρενικές απαιτήσεις τους. Ποια η δική σας θέση; Ποια η στάση που θα τηρήσει η κυβέρνηση αν το αποτέλεσμα μιας τέτοιας διαδικασίας δεν φέρει το «επιθυμητό» αποτέλεσμα;
Η κυβέρνηση αυτή δεν έχει λαϊκή εντολή ούτε για ρήξη αλλά ούτε και για συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής της λιτότητας – το αντίθετο μάλιστα. Η εντολή της είναι για σκληρή διαπραγμάτευση, με στόχο μια συμφωνία ουσιωδώς καλύτερη από το περιβόητο mail Χαρδούβελη και αυτό ακριβώς κάνει η κυβέρνηση. Αν ωστόσο οι δανειστές εμμείνουν σε απαιτήσεις για νέα υφεσιακά μέτρα, θα χρειασθεί προσφυγή στην κρίση του ελληνικού λαού, ενδεχομένως μέσω δημοψηφίσματος και την περαιτέρω πορεία του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να την καθορίσουν τα συλλογικά όργανα του κόμματος με βάση τα νέα δεδομένα.
- Σε πρόσφατη συζήτηση στο ευρωκοινοβούλιο, επισημάνατε ότι τα επιβαλλόμενα μέτρα λιτότητας δεν αποτελούν μέσο προς την επίτευξη δημοσιονομικής σταθερότητας αλλά αυτοσκοπό, εξυπηρετώντας τις επιδιώξεις του κεφαλαίου. Στα μέσα της εβδομάδας, ο συνάδελφός σας στο Ευρωκοινοβούλιο (από τη ΝΔ), Γιώργος Κύρτσος, αν και υπεραμύνθηκε των αιματηρών μέτρων που ζητούν οι εταίροι, δήλωσε πως δεν θα μπορούσε να ζήσει με τα 480 ευρώ της σημερινής κατώτατης σύνταξης. Πως κρίνετε τις δηλώσεις των στελεχών της αντιπολίτευσης;
Η αντιπολίτευση βρίσκεται πολιτικά εγκλωβισμένη ανάμεσα αφενός στην επιθυμία της να υπερασπισθεί τα δικά της κυβερνητικά πεπραγμένα, τα οποία όμως αποδοκιμάσθηκαν από τους ψηφοφόρους στις 25 Ιανουαρίου, και αφετέρου στην πρόδηλη ανάγκη να μην υπονομεύσει φανερά τη διαπραγματευτική θέση της χώρας, γιατί τότε η καταδίκη της στη συνείδηση του κόσμου θα γίνει ακόμη βαρύτερη. Έχω την εντύπωση πάντως ότι και τα ίδια τα στελέχη των πρώην συγκυβερνώντων κομμάτων (ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Ν.Δ.) κατά βάθος ποτέ δεν πίστεψαν το success story του κ. Σαμαρά ή ότι «το μνημόνιο είναι ευτυχία» όπως έλεγε ο κ. Πάγκαλος.
- Η κυβέρνηση δέχεται έντονες επικρίσεις για την έκδοση Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου για τη μεταφορά των αποθεματικών των ΟΤΑ στην Τράπεζα της Ελλάδας. Ποια η απάντησή σας;
Ασφαλώς θα ήταν προτιμότερο να μην προσφύγει καθόλου η νέα κυβέρνηση στην πρακτική της έκδοσης Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, της οποίας είχε γίνει κατάχρηση από την προκάτοχό της. Πρέπει πάντως να επισημάνω ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση υπήρχε «απρόβλεπτη» ανάγκη, όπως απαιτεί το άρθρο 44 παρ. 1 του Συντάγματος, που προέκυψε από την υπέρμετρη καθυστέρηση στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, κυρίως με δική τους υπαιτιότητα, αφού φαίνεται να επανέρχονται και να αμφισβητούν όσα οι ίδιοι είχαν καταρχήν αποδεχθεί στις 20 Φεβρουαρίου. Εξάλλου τα αποθέματα των ΟΤΑ ούτε δημεύονται ούτε καν δεσμεύονται, παρά μόνο αξιοποιούνται προσωρινά (με την εξαίρεση μάλιστα όσων του είναι άμεσα αναγκαία για τις πληρωμές των υποχρεώσεών τους) για να αποφευχθεί μια στάση πληρωμών του ελληνικού Δημοσίου κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης.
- Σε ερώτησή σας προς την Κομισιόν στηλιτεύσατε την επιβάρυνση που έχουν δεχθεί τα κράτη του Νότου από τους «αδηφάγους» -για περισσότερα κέρδη- Γερμανούς. Ζητήσατε, μάλιστα, τη λήψη μέτρων για την ανακούφιση χωρών, όπως η Ελλάδα. Ποια η άποψή σας για τη -συνεχιζόμενη- ηγεμονία της Γερμανίας στην Ευρώπη; Υπάρχει πιθανότητα να ανατραπεί η ασφυκτική αυτή κατάσταση;
Η γερμανική άρχουσα τάξη πρέπει να αντιληφθεί ότι η κατάσταση, όπου η ίδια αποκομίζει διαρκώς μεγαλύτερα υπερκέρδη (π.χ. ο δείκτης DAX του Χρηματιστηρίου της Φραγκφούρτης ίπταται στα χωρίς ιστορικό προηγούμενο επίπεδα των 12.000 περίπου μονάδων, βιώνοντας μια κατάσταση συγκρίσιμη με εκείνη της Ελλάδας το 1999), ενώ οι λαοί των κρατών -μελών του ευρωπαϊκού νότου υποφέρουν από τερατώδη ανεργία και διαρκώς χειρότερη πτωχοποίηση, δεν μπορεί να συνεχισθεί επ’ αόριστο. Ή θα πρέπει να θεσμοθετηθούν μηχανισμοί αναδιανομής σε πανευρωπαϊκή κλίμακα ή διαφορετικά, σε ένα μεσοπρόθεσμο ορίζοντα, όλη η ευρωπαϊκή ενοποιητική διαδικασία θα κινδυνεύσει να εκτροχιασθεί, με εξαιρετικά οδυνηρές συνέπειες για όλους, αλλά τελικά χειρότερες για εκείνους που ευημερούν σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου