Δημοσιευμένο άρθρο του Κώστα Χρυσόγονου στο Liberal.gr 14.07
Μια ακόμα ιστορία κυβερνητικής προχειρότητας είδαμε τις τελευταίες ημέρες στην υπόθεση του ΦΠΑ στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε τη διατήρηση του μειωμένου συντελεστή σε αυτά για το δεύτερο εξάμηνο του 2018, κατά παράβαση όσων είχε συμφωνήσει με τους δανειστές, και ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών δεν επέτρεψε την εκταμίευση της τελευταίας δόσης των 15 δις ευρώ του τρίτου μνημονίου. Τελικά θα υποχρεωθούμε, προκειμένου να πάρουμε την δόση μας, σε περικοπές 28 εκατ. ευρώ από τον αμυντικό προϋπολογισμό ως ισοδύναμο.
Το πιο εξοργιστικό είναι ότι προηγουμένως η κυβέρνηση Τσίπρα είχε δείξει καλή θέληση σε ένα ζήτημα εξαιρετικά ευαίσθητο για την κυβέρνηση της Γερμανίας, αποδεχόμενη την επανεισδοχή από την Γερμανία στην Ελλάδα προσφύγων και μεταναστών (σε αντίθεση με την ιταλική κυβέρνηση που την αρνήθηκε κατηγορηματικά).
Εάν στη θέση του Αλέξη Τσίπρα υπήρχε ένας ικανότερος διαπραγματευτής, θα μπορούσε να διασφαλίσει εκ των προτέρων ανταλλάγματα από γερμανικής πλευράς, είτε οικονομικής είτε άλλης μορφής. Έτσι όπως το χειρίστηκε ο σημερινός πρωθυπουργός, κατέληξε να παράσχει στήριξη χωρίς αντάλλαγμα στην ίδια εκείνη Καγκελάριο, την οποία παλαιότερα είχε υποσχεθεί ότι θα υποχρέωνε σε άτακτη φυγή (Μέρκελ go back).
Εξάλλου όλα αυτά αποτελούν παροδικές κινήσεις ψηφοθηρικού χαρακτήρα χωρίς καμιά προοπτική και σχεδιασμό για το μέλλον, ειδικά μάλιστα στον εθνικά κρίσιμο χώρο του Ανατολικού Αιγαίου. Η αναστολή της αύξησης του ΦΠΑ εκεί θα επιφέρει μια ανακούφιση επί εξάμηνο, ενώ κατά τα άλλα η φοροεπιδρομή συνεχίζεται σε όλη τη χώρα και σκοτώνει την ανάπτυξη.
Χαρακτηριστικό είναι ότι δίπλα μας, στη μεταμνημονιακή Κύπρο, η ανάπτυξη σωρευτικά για την τριετία 2015-2017 ανήλθε σε 9,3% έναντι 0,9% της Ελλάδας και οι τελευταίες προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι για παραπέρα 3,6% το 2018 στη μεγαλόνησο, έναντι 1,9% σε εμάς.
Μια από τις προϋποθέσεις για να αλλάξουμε σελίδα είναι να αποκτήσουμε ισχυρή κυβέρνηση με ισχυρό αναπτυξιακό προσανατολισμό. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι αδύναμη, αφού διαθέτει οριακή και μάλιστα ετοιμόρροπη (λόγω Σκοπίων) κοινοβουλευτική πλειοψηφία και πολύ περιορισμένο (με βάση τις δημοσκοπήσεις αλλά και τους συσχετισμούς στον συνδικαλισμό κλπ) λαϊκό έρεισμα, ενώ ο αναπτυξιακός της σχεδιασμός βρίσκεται σε επίπεδο Καρανίκα. Από την έκβαση των επικείμενων εθνικών εκλογών θα εξαρτηθούν πολλά για το μέλλον της χώρας.
Μια ακόμα ιστορία κυβερνητικής προχειρότητας είδαμε τις τελευταίες ημέρες στην υπόθεση του ΦΠΑ στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε τη διατήρηση του μειωμένου συντελεστή σε αυτά για το δεύτερο εξάμηνο του 2018, κατά παράβαση όσων είχε συμφωνήσει με τους δανειστές, και ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών δεν επέτρεψε την εκταμίευση της τελευταίας δόσης των 15 δις ευρώ του τρίτου μνημονίου. Τελικά θα υποχρεωθούμε, προκειμένου να πάρουμε την δόση μας, σε περικοπές 28 εκατ. ευρώ από τον αμυντικό προϋπολογισμό ως ισοδύναμο.
Το πιο εξοργιστικό είναι ότι προηγουμένως η κυβέρνηση Τσίπρα είχε δείξει καλή θέληση σε ένα ζήτημα εξαιρετικά ευαίσθητο για την κυβέρνηση της Γερμανίας, αποδεχόμενη την επανεισδοχή από την Γερμανία στην Ελλάδα προσφύγων και μεταναστών (σε αντίθεση με την ιταλική κυβέρνηση που την αρνήθηκε κατηγορηματικά).
Εάν στη θέση του Αλέξη Τσίπρα υπήρχε ένας ικανότερος διαπραγματευτής, θα μπορούσε να διασφαλίσει εκ των προτέρων ανταλλάγματα από γερμανικής πλευράς, είτε οικονομικής είτε άλλης μορφής. Έτσι όπως το χειρίστηκε ο σημερινός πρωθυπουργός, κατέληξε να παράσχει στήριξη χωρίς αντάλλαγμα στην ίδια εκείνη Καγκελάριο, την οποία παλαιότερα είχε υποσχεθεί ότι θα υποχρέωνε σε άτακτη φυγή (Μέρκελ go back).
Εξάλλου όλα αυτά αποτελούν παροδικές κινήσεις ψηφοθηρικού χαρακτήρα χωρίς καμιά προοπτική και σχεδιασμό για το μέλλον, ειδικά μάλιστα στον εθνικά κρίσιμο χώρο του Ανατολικού Αιγαίου. Η αναστολή της αύξησης του ΦΠΑ εκεί θα επιφέρει μια ανακούφιση επί εξάμηνο, ενώ κατά τα άλλα η φοροεπιδρομή συνεχίζεται σε όλη τη χώρα και σκοτώνει την ανάπτυξη.
Χαρακτηριστικό είναι ότι δίπλα μας, στη μεταμνημονιακή Κύπρο, η ανάπτυξη σωρευτικά για την τριετία 2015-2017 ανήλθε σε 9,3% έναντι 0,9% της Ελλάδας και οι τελευταίες προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι για παραπέρα 3,6% το 2018 στη μεγαλόνησο, έναντι 1,9% σε εμάς.
Μια από τις προϋποθέσεις για να αλλάξουμε σελίδα είναι να αποκτήσουμε ισχυρή κυβέρνηση με ισχυρό αναπτυξιακό προσανατολισμό. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι αδύναμη, αφού διαθέτει οριακή και μάλιστα ετοιμόρροπη (λόγω Σκοπίων) κοινοβουλευτική πλειοψηφία και πολύ περιορισμένο (με βάση τις δημοσκοπήσεις αλλά και τους συσχετισμούς στον συνδικαλισμό κλπ) λαϊκό έρεισμα, ενώ ο αναπτυξιακός της σχεδιασμός βρίσκεται σε επίπεδο Καρανίκα. Από την έκβαση των επικείμενων εθνικών εκλογών θα εξαρτηθούν πολλά για το μέλλον της χώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου