Οι συμφωνημένες με τους δανειστές και ψηφισμένες από τη Βουλή των Ελλήνων οδυνηρές νέες περικοπές συντάξεων, από την 1η Ιανουαρίου 2019, είναι το νέο γήπεδο στο οποίο η κυβέρνηση επιχειρεί να παίξει και πάλι τα μικροπολιτικά της παιχνίδια. Μας μιλάνε τώρα για αντίμετρα, τα οποία θα επιχειρήσουν να λάβουν, προκειμένου να απαλύνουν τον πόνο για τους συνταξιούχους και τις οικογένειές τους, που συνεπάγονται οι περικοπές αυτές.
Η πραγματικότητα όμως είναι ότι το ασφαλιστικό μας σύστημα, όπως είναι σήμερα τα πράγματα, δεν είναι μακροπρόθεσμα βιώσιμο και ότι εάν συνεχίσουμε σε αυτή την καταστροφική πορεία, οι μειώσεις συντάξεων θα έρχονται η μια μετά την άλλη, έστω σε ένα βάθος χρόνου. Το ζητούμενο για να μπορέσουμε να σταματήσουμε τον κατήφορο είναι να αναπτυχθεί η ελληνική οικονομία, να μπορέσει να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, οι θέσεις αυτές να είναι νόμιμες, να είναι θέσεις που θα συνεπάγονται την καταβολή ασφαλιστικών εισφορών και έτσι να αποκτήσουν υγιείς πόρους τα ασφαλιστικά ταμεία. Αυτή τη στιγμή έχουμε μια μη βιώσιμη σχέση ενεργών εργαζόμενων προς συνταξιούχους, όπου περίπου επτά εργαζόμενοι πρέπει να πληρώνουν με τις εισφορές τους τις συντάξεις πέντε συνταξιούχων. Είναι μια εξίσωση, η οποία εκ των πραγμάτων δεν βγαίνει. Θα χρειαζόμασταν τουλάχιστον δυο και περισσότερους εργαζόμενους ανά συνταξιούχο, για να μπορούν από τις ασφαλιστικές εισφορές να καταβάλλονται στοιχειωδώς αξιοπρεπείς και βιώσιμες μακροπρόθεσμα συντάξεις.
Άρα λοιπόν το μεγάλο στοίχημα είναι να μπει η χώρα σε ισχυρή και βιώσιμη τροχιά οικονομικής ανάπτυξης. Η χώρα μπορεί να το κάνει αυτό. Η Ελλάδα έχει περιθώρια να παράγει πολύ περισσότερα από ότι παράγει σήμερα. Αρκεί να μεταρρυθμιστεί το κράτος με τέτοιο τρόπο, ώστε να καταστεί αρωγός στην οικονομική ανάπτυξη και όχι εμπόδιο, όπως είναι σήμερα. Οι μεταρρυθμίσεις οι οποίες υποτίθεται πως έγιναν στα οκτώ χρόνια των μνημονίων συνίστανται βασικά σε κοπτοραπτική. Κόψε μισθούς και συντάξεις, ράψε φόρους. Δεν έγιναν οι βαθιές αλλαγές στην δομή και λειτουργία του κράτους, οι οποίες θα επέτρεπαν στην οικονομία να αναπτύξει στην πληρότητά του το δυναμικό της.
Μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα, τα οποία δυστυχώς δεν τα κάνουμε, λόγω του πολύ μεγάλου όγκου νομοθετικών ρυθμίσεων, ο οποίο υπάρχει και ο οποίος ουσιαστικά λειτουργεί ως αντικίνητρο για επενδύσεις, διότι το νομοθετικό πλαίσιο είναι ασαφές και πολύπλοκο, λόγω της γραφειοκρατίας η οποία παραλύει κάθε επενδυτική προσπάθεια και λόγω των πολύ αργών ρυθμών απονομής της δικαιοσύνης. Σε αυτά τα μέτωπα, καθώς και στην επέκταση της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και την ψηφιοποίηση των υπηρεσιών του δημοσίου πρέπει να υπάρξουν βαθιές τομές, οι οποίες επαναλαμβάνω θα καταστήσουν το κράτος αρωγό στην οικονομική ανάπτυξη, διαφορετικά παίζουμε απλώς με τον χρόνο και παίζουμε με τον πόνο των ανθρώπων.
Η κυβέρνηση δυστυχώς δεν έχει λύσεις για τα προβλήματα αυτά, δεν έχει αναπτυξιακό σχέδιο και έτσι επιχειρεί απλώς μια φτηνή ψηφοθηρία, η οποία μπορεί να ξεγελάσει κάποιους αλλά έχει γίνει αντιληπτή από τη μεγάλη πλειονότητα του ελληνικού λαού. Χρειαζόμαστε μια νέα νοοτροπία, από νέους ανθρώπους, οι οποίοι θα δώσουν πραγματικές λύσεις στο πρόβλημα της χώρας και όχι μπαλώματα που θα διαρκέσουν λίγους μήνες και στη συνέχεια θα αποκαλυφθεί η μη βιωσιμότητά τους στο χρόνο.
Η πραγματικότητα όμως είναι ότι το ασφαλιστικό μας σύστημα, όπως είναι σήμερα τα πράγματα, δεν είναι μακροπρόθεσμα βιώσιμο και ότι εάν συνεχίσουμε σε αυτή την καταστροφική πορεία, οι μειώσεις συντάξεων θα έρχονται η μια μετά την άλλη, έστω σε ένα βάθος χρόνου. Το ζητούμενο για να μπορέσουμε να σταματήσουμε τον κατήφορο είναι να αναπτυχθεί η ελληνική οικονομία, να μπορέσει να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, οι θέσεις αυτές να είναι νόμιμες, να είναι θέσεις που θα συνεπάγονται την καταβολή ασφαλιστικών εισφορών και έτσι να αποκτήσουν υγιείς πόρους τα ασφαλιστικά ταμεία. Αυτή τη στιγμή έχουμε μια μη βιώσιμη σχέση ενεργών εργαζόμενων προς συνταξιούχους, όπου περίπου επτά εργαζόμενοι πρέπει να πληρώνουν με τις εισφορές τους τις συντάξεις πέντε συνταξιούχων. Είναι μια εξίσωση, η οποία εκ των πραγμάτων δεν βγαίνει. Θα χρειαζόμασταν τουλάχιστον δυο και περισσότερους εργαζόμενους ανά συνταξιούχο, για να μπορούν από τις ασφαλιστικές εισφορές να καταβάλλονται στοιχειωδώς αξιοπρεπείς και βιώσιμες μακροπρόθεσμα συντάξεις.
Άρα λοιπόν το μεγάλο στοίχημα είναι να μπει η χώρα σε ισχυρή και βιώσιμη τροχιά οικονομικής ανάπτυξης. Η χώρα μπορεί να το κάνει αυτό. Η Ελλάδα έχει περιθώρια να παράγει πολύ περισσότερα από ότι παράγει σήμερα. Αρκεί να μεταρρυθμιστεί το κράτος με τέτοιο τρόπο, ώστε να καταστεί αρωγός στην οικονομική ανάπτυξη και όχι εμπόδιο, όπως είναι σήμερα. Οι μεταρρυθμίσεις οι οποίες υποτίθεται πως έγιναν στα οκτώ χρόνια των μνημονίων συνίστανται βασικά σε κοπτοραπτική. Κόψε μισθούς και συντάξεις, ράψε φόρους. Δεν έγιναν οι βαθιές αλλαγές στην δομή και λειτουργία του κράτους, οι οποίες θα επέτρεπαν στην οικονομία να αναπτύξει στην πληρότητά του το δυναμικό της.
Μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα, τα οποία δυστυχώς δεν τα κάνουμε, λόγω του πολύ μεγάλου όγκου νομοθετικών ρυθμίσεων, ο οποίο υπάρχει και ο οποίος ουσιαστικά λειτουργεί ως αντικίνητρο για επενδύσεις, διότι το νομοθετικό πλαίσιο είναι ασαφές και πολύπλοκο, λόγω της γραφειοκρατίας η οποία παραλύει κάθε επενδυτική προσπάθεια και λόγω των πολύ αργών ρυθμών απονομής της δικαιοσύνης. Σε αυτά τα μέτωπα, καθώς και στην επέκταση της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και την ψηφιοποίηση των υπηρεσιών του δημοσίου πρέπει να υπάρξουν βαθιές τομές, οι οποίες επαναλαμβάνω θα καταστήσουν το κράτος αρωγό στην οικονομική ανάπτυξη, διαφορετικά παίζουμε απλώς με τον χρόνο και παίζουμε με τον πόνο των ανθρώπων.
Η κυβέρνηση δυστυχώς δεν έχει λύσεις για τα προβλήματα αυτά, δεν έχει αναπτυξιακό σχέδιο και έτσι επιχειρεί απλώς μια φτηνή ψηφοθηρία, η οποία μπορεί να ξεγελάσει κάποιους αλλά έχει γίνει αντιληπτή από τη μεγάλη πλειονότητα του ελληνικού λαού. Χρειαζόμαστε μια νέα νοοτροπία, από νέους ανθρώπους, οι οποίοι θα δώσουν πραγματικές λύσεις στο πρόβλημα της χώρας και όχι μπαλώματα που θα διαρκέσουν λίγους μήνες και στη συνέχεια θα αποκαλυφθεί η μη βιωσιμότητά τους στο χρόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου