Τετάρτη 20 Ιουνίου 2018

Ο μύθος της καθαρής εξόδου


Το κυβερνητικό αφήγημα περί δήθεν καθαρής εξόδου από τα μνημόνια θολώνει διαρκώς περισσότερο. Αποκαλύπτεται τώρα πως οι δανειστές αξιώνουν να δεσμευθεί η Ελλάδα σε ένα ασφυκτικό πλαίσιο εποπτείας για τα επόμενα χρόνια και σε αντάλλαγμα εκείνοι θα παρέχουν σταδιακά μία πολύ περιορισμένη ελάφρυνση χρέους.
Παράλληλα θα μας δανείσουν από τώρα με τα χρήματα που θα χρειασθούμε για την αποπληρωμή παλιότερου δανεισμού κατά το προσεχές δεκαοκτάμηνο, έτσι ώστε να στηθεί μια βιτρίνα τερματισμού των μνημονίων για λόγους πολιτικών εντυπώσεων.
Στην πραγματικότητα η χώρα μας θα παραμείνει εγκλωβισμένη για όσο διάστημα αδυνατεί να ανακτήσει την πρόσβασή της στις ιδιωτικές κεφαλαιαγορές, ώστε να μπορεί να δανείζεται από αυτές με λογικά επιτόκια και να μην εξαρτάται από διακρατικό δανεισμό από τα άλλα μέλη της ευρωζώνης. Η ανάκτηση όμως της πρόσβασης στις αγορές προϋποθέτει την αύξηση του ακαθάριστου εθνικού μας προϊόντος ώστε να βελτιωθεί η ποσοστιαία σχέση του δημόσιου χρέους προς αυτό.
Χρειαζόμαστε άρα ισχυρούς ρυθμούς ανάπτυξης για μία δεκαετία τουλάχιστον, πράγμα που μπορεί να επιτευχθεί μόνο εφόσον υπάρξει ένας ριζικός μετασχηματισμός του κράτους, ώστε αυτό να πάψει να αποτελεί εμπόδιο και να καταστεί αρωγός της ιδιωτικής οικονομικής πρωτοβουλίας καθώς και προκειμένου να προσελκύσουμε επενδυτικά κεφάλαια από το εξωτερικό.
Στην πράξη αυτά σημαίνουν αποδόμηση του πελατειακού συστήματος, απλοποίηση του πολυδαίδαλου νομοθετικού πλαισίου, καταπολέμηση της γραφειοκρατίας και βελτίωση της λειτουργικότητας της δημόσιας διοίκησης, επιτάχυνση των ρυθμών απονομής της δικαιοσύνης και εισαγωγή σε ευρεία κλίμακα της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης. Γενικότερα πρέπει να γίνουν εκσυγχρονιστικές τομές, ώστε η Ελλάδα από κράτος του 19ου αιώνα, όπως εξακολουθεί σε μεγάλο βαθμό να είναι σήμερα, να βρεθεί στον 21ο.
Δυστυχώς η σημερινή κυβέρνηση με τις πράξεις της, οι οποίες βρίσκονται σε πλήρη διάσταση από τις εξαγγελίες της, δεν υπηρετεί αυτόν τον στόχο. Αντίθετα επιχειρεί να οικοδομήσει τα δικά της πελατειακά δίκτυα, στηριγμένη σε ρουσφετολογικές μεθοδεύσεις χειρότερες από καθετί που είχαμε δει στο παρελθόν. Άνθρωποι παντελώς ανίδεοι και αμόρφωτοι διορίζονται σε θέσεις στρατηγικής σημασίας, η οικογενειοκρατία προσλαμβάνει νέες σκανδαλώδεις διαστάσεις, γίνονται επιλεκτικές παροχές σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες χωρίς καμία προοπτική για το μέλλον και όλα αυτά με καθαρά ψηφοθηρική στόχευση.
Η Ελλάδα χρειάζεται μία άλλη πολιτική από μια άλλη κυβέρνηση.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου