Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την πρόληψη παραγωγής επικίνδυνων αποβλήτων

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

30/12/2016

Το κρίσιμο ζήτημα της πρόληψης παραγωγής επικίνδυνων αποβλήτων με βάση την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης έθιξε σε σχετική ερώτησή του ο Κώστας Χρυσόγονος. Προς την κατεύθυνση αυτή αξιοποίησε πορίσματα ερευνών της «Εuropean Environmental Agency» (EEA) που εντοπίζουν αδυναμίες, μεταξύ άλλων στην ποιοτική ανάλυση των διαθέσιμων στοιχείων που αφορούν την καταγραφή των επικίνδυνων αποβλήτων, αλλά και στο ότι τα περισσότερα κράτη-μέλη αποφεύγουν να θέσουν την επίτευξη συγκεκριμένων ποσοτικών στόχων στα προγράμματα πρόληψης παραγωγής επικίνδυνων αποβλήτων που έχουν σχεδιάσει. Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, εκτιμάται ότι σημαντική ποσότητα επικίνδυνων αποβλήτων διατίθεται (π.χ. σε καύσιμα βιομηχανιών) ή αποθηκεύεται ανεξέλεγκτα σε τοξικές χωματερές. Αυτό το φαινόμενο ωστόσο εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για τη δημόσια υγεία, εφόσον τα απόβλητα αυτά μπορούν να μολύνουν το περιβάλλον (π.χ. το έδαφος, το υπέδαφος ή τον υδροφόρο ορίζοντα) διεισδύοντας ακόμη και στην τροφική αλυσίδα του ανθρώπου. Παράλληλα, προκαλείται από αυτή την τάση και απώλεια φορολογικών εσόδων. Η εντατικοποίηση της πρόληψης παραγωγής επικίνδυνων αποβλήτων και στην Ελλάδα θα περιόριζε αυτούς τους κινδύνους.

Στηριζόμενος σε πρόσφατες μελέτες, ο ευρωβουλευτής υπογραμμίζει ότι η λήψη κατάλληλων μέτρων για την πρόληψη παραγωγής επικίνδυνων αποβλήτων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα μπορούσε κάλλιστα να δώσει ώθηση στην οικονομική ανάπτυξη. Η ενίσχυση της πρόληψης παραγωγής επικίνδυνων αποβλήτων με στοχευμένα μέτρα θα μπορούσε να δημιουργήσει χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας και να εξοικονομήσει περίπου 600 δισεκατομμύρια ευρώ ως το 2025 σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Κώστας Χρυσόγονος καλεί την Επιτροπή να διευκρινίσει σε ποιές ενέργειες ακριβώς προτίθεται να προβεί, προκειμένου να ανταποκριθεί σε αυτές τις προκλήσεις, αντιμετωπίζοντας αποτελεσματικά τις ανωτέρω αδυναμίες και ενισχύοντας παράλληλα κατά το δυνατό την κυκλική οικονομία στο σύνολο της ΕΕ.


Ακολουθεί το κείμενο της ερώτησης:

Έρευνες καταδεικνύουν ότι η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης εστιάζεται στη διαχείριση των επικίνδυνων αποβλήτων (Ε.Α.) και δεν δίνει την πρέπουσα σημασία στην πρόληψη της παραγωγής τους [1]. Επισημαίνονται ελλείψεις σχετικά με την ποιότητα των διαθέσιμων δεδομένων Ε.Α., ενώ τα περισσότερα κράτη-μέλη δεν θέτουν στα προγράμματα πρόληψης Ε.Α. ποσοτικούς στόχους [2]. Ιδίως στην Ελλάδα εκτιμάται ότι περίπου 600.000 τόνοι Ε.Α. ετησίως διατίθενται (π.χ. σε καύσιμα βιομηχανίας) ή θάβονται ανεξέλεγκτα, γεγονός που αποτελεί κίνδυνο για τη δημόσια υγεία, ενώ προκαλεί και απώλεια φορολογικών εσόδων [3]. Η λήψη ωστόσο κατάλληλων μέτρων για την πρόληψη παραγωγής Ε.Α. θα συντελούσε στην εξοικονόμηση περίπου 600 δισεκατομμυρίων ευρώ ως το 2025 στην ΕΕ και θα δημιουργούσε νέες θέσεις εργασίας συμβάλλοντας στην ανάπτυξη [4].

Ερωτάται η Επιτροπή σε ποιές ενέργειες προτίθεται να προβεί, προκειμένου να βελτιωθούν οι ανωτέρω ελλείψεις και να ενισχυθεί η κυκλική οικονομία στο σύνολο της ΕΕ;

________________________________________
[1] Πρβλ. μεταξύ άλλων: ΕEA Report No 35-2016, Prevention of hazardous waste in Europe – The status in 2015, p. 69 ff.
[2] Ibid.
[3] Πρβλ. μεταξύ άλλων: http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26515&subid=2&pubid=112987534 , ΔΕΕ, απόφ. C-584/14 (07.09.2016), Επιτροπή κατά Ελλάδας, ΔΕΕ, απόφ. C-286/08 (10.09.2009), Επιτροπή κατά Ελλάδας.
[4] Πρβλ. μεταξύ άλλων: Ellen MacArthur Foundation (2012) Towards the Circular Economy –Economic and business rationale for an accelerated transition. Available at: http://www.thecirculareconomy.org ; Wilson DC, Parker D, Cox J, Strange K, Willis P, Blakey N, Raw L., Business waste prevention: a review of the evidence, Waste Manag Res. 2012 Sep;30(9 Suppl), p. 21.

Συνέντευξη του Κώστα Χρυσόγονου στο Ράδιο 98.4

Ο Κώστας Χρυσόγονος στον ραδιοσταθμό «Πρακτορείο 104.9 FM»

Απάντηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με την αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

27/12/2016

Σε επίκαιρη ερώτηση που υπέβαλε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ο ευρωβουλευτής Κώστας Χρυσόγονος σχετικά με προκλητικές δηλώσεις του προέδρου της Τουρκίας κ. Τ. Ερντογάν για την εφαρμογή της Συνθήκης της Λωζάννης (1923), αλλά και σε συναφείς ερωτήσεις που υπέβαλε ο Κύπριος ευρωβουλευτής Τάκης Χατζηγεωργίου και 5 ακόμη Έλληνες ευρωβουλευτές (Ε. Βόζενμπεργκ-Βρυωνίδη, Ν. Ανδρουλάκης, Ν. Μαριάς, Γ. Επιτήδειος και Λ. Φουντούλης) απάντησε o αρμόδιος Επίτροπος για τη Διεύρυνση Γιοχάνες Χαν. Με αφορμή τις δηλώσεις του προέδρου της Τουρκίας σε συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας της Τουρκίας (29.09.2016), καθώς και σε ακροατήριο κοινοταρχών στην Άγκυρα, ότι ο ίδιος μετανιώνει που η Τουρκία αναγκάστηκε να παραχωρήσει τα νησιά του Αιγαίου στην Ελλάδα, στο πλαίσιο της Συνθήκης της Λωζάννης, ο Κώστας Χρυσόγονος επισήμανε ότι η παραπάνω στάση του κ Ερντογάν αντίκειται ευθέως στις Συνθήκες και τις θεμελιώδεις αρχές της ΕΕ.

Στο πλαίσιο αυτό, κάλεσε την Επιτροπή να τοποθετηθεί για το αν η αμφισβήτηση των ελληνοτουρκικών συνόρων από τον κ. Ερντογάν συνάδει προς την ιδιότητα της Τουρκίας ως υποψήφιας για ένταξη στην ΕΕ. Επιπλέον ζήτησε από την Επιτροπή να διευκρινίσει σε ποιες ενέργειες προτίθεται να προβεί, προκειμένου η Τουρκία να υποχρεωθεί να επιδείξει σεβασμό στις διεθνείς συνθήκες που καθορίζουν τα σύνορα της.

Στην απάντησή της η Επιτροπή επικαλέστηκε την ετήσια έκθεσή της για την Τουρκία. Στη βάση αυτή τόνισε ότι η Τουρκία πρέπε να δεσμευτεί κατηγορηματικά για την ανάπτυξη σχέσεων καλής γειτονίας και για την ειρηνική επίλυση των διαφορών σύμφωνα με τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Παρατήρησε μάλιστα ότι η Τουρκία θα μπορούσε, εφόσον χρειάζεται, να προσφύγει για τα ζητήματα αυτά στο Διεθνές Δικαστήριο.

Ιδιαίτερη σημασία έχει ότι η Επιτροπή εξέφρασε εκ νέου τη σοβαρή ανησυχία της για αυτή τη στάση. Κάλεσε συνεπώς την Τουρκία να αποφύγει κάθε είδους απειλή ή αιτία προστριβής ή ενέργειες σε βάρος κρατους-μέλους της ΕΕ, που βλάπτουν τις σχέσεις καλής γειτονίας και την ειρηνική διευθέτηση των διαφορών. Ο αρμόδιος Επίτροπος υπογράμμισε τέλος, ότι δηλώσεις που επηρεάζουν αρνητικά τις σχέσεις καλής γειτονίας πρέπει να αποφεύγονται. Ωστόσο απέφυγε να απαντήσει συγκεκριμένα σχετικά με τις ενέργειες που προτίθεται να προβεί, προκειμένου η Τουρκία να υποχρεωθεί να επιδείξει σεβασμό στις διεθνείς συνθήκες, που καθορίζουν τα σύνορα της με κράτη–μέλη της ΕΕ.


Ακολουθεί το κείμενο της ερώτησης του Κ. Χρυσόγονου και της απάντησης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής:

Ερώτηση: Σε δηλώσεις του την Πέμπτη 29.09.2016 ο κ. Ερντογάν αμφισβήτησε τη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923 και ειδικότερα το καθεστώς των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου. Σύμφωνα με το άρθρο 3 παρ. 5 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση , στις σχέσεις της με τον υπόλοιπο κόσμο η Ένωση συμβάλλει στην ειρήνη και την ασφάλεια, καθώς και στην αυστηρή τήρηση του διεθνούς δικαίου. Σύμφωνα εξάλλου με το άρθρο 49 της ίδιας Συνθήκης κάθε ευρωπαϊκό κράτος, το οποίο σέβεται τις αξίες που αναφέρονται στο άρθρο 2 και δεσμεύεται να τις προάγει, μπορεί να ζητήσει να γίνει μέλος της Ένωσης. Ερωτάται η Επιτροπή:
1. H αμφισβήτηση των ελληνοτουρκικών συνόρων από τον κ. Ερντογάν συνάδει προς την ιδιότητα της χώρας του ως υποψήφιας για ένταξη στην Ένωση;
2. Σε ποιες ενέργειες προτίθεται να προβεί η Επιτροπή προκειμένου η Τουρκία να υποχρεωθεί να επιδείξει σεβασμό στις διεθνείς συνθήκες, τις οποίες έχει υπογράψει και καθορίζουν τα σύνορα της με κράτη – μέλη της Ένωσης;

Απάντηση: Στην ετήσια έκθεσή της για την Τουρκία, η Επιτροπή υπενθύμιζε, ότι σύμφωνα με το πλαίσιο διαπραγμάτευσης και προηγούμενα συμπεράσματα του Συμβουλίου, το Συμβούλιο επανέλαβε ότι η Τουρκία πρέπε να δεσμευτεί κατηγορηματικά για την ανάπτυξη σχέσεων καλής γειτονίας και για την ειρηνική επίλυση των διαφορών σύμφωνα με τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, προσφεύγοντας, εφόσον χρειάζεται, στο Διεθνές Δικαστήριο. Στο πλαίσιο αυτό, η ΕΕ εξέφρασε εκ νέου σοβαρή ανησυχία και κάλεσε την Τουρκία να αποφύγει κάθε είδους απειλή ή ενέργεια κατά κράτους μέλους ή αιτία προστριβής ή ενέργειες που βλάπτουν τις σχέσεις καλής γειτονίας και την ειρηνική διευθέτηση των διαφορών.

Πρέπει να αποφεύγονται δηλώσεις που επηρεάζουν αρνητικά τις σχέσεις καλής γειτονίας.

Εθνική συνεννόηση

Δημοσιευμένο άρθρο του Κώστα Χρυσόγονου στην εφημερίδα Realnews 24/12


Η Ελλάδα έχει καταστεί από τη άνοιξη του 2010 «δοσομανής» χώρα, αφού έχασε τη φερεγγυότητα της και είναι εξαρτημένη από δανεισμό, ο οποίος παρέχεται από τα άλλα κράτη-μέλη της ευρωζώνης και το ΔΝΤ υπό επαχθείς όρους («μνημόνια»). Ο δανεισμός του είδους αυτού έχει όμως μεγάλο πολιτικό κόστος για τα πολιτικά συστήματα των κρατών-δανειστών και γι’ αυτό φαίνεται, με βάση τα σημερινά δεδομένα, μάλλον ανέφικτη η παράταση του μετά τα μέσα του 2018, όταν τελειώνει το τρέχον, τρίτο κατά σειρά, σχετικό πρόγραμμα. Και επειδή η καταβολή των τοκοχρεολυσίων του δημοσίου χρέους χωρίς νέο δανεισμό είναι ανέφικτη για διάστημα περισσότερο των λίγων μηνών, ή θα πρέπει στο επόμενο ενάμιση έτος να ανακτήσουμε τη φερεγγυότητα μας ή θα οδηγηθούμε στην χρεοκοπία.

Υπάρχουν βέβαια πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα οι οποίες έχουν θεωρητικοποιήσει τη χρεοκοπία, ανάγοντας την σε πολιτικό πρόγραμμα επανόδου σε εθνικό νόμισμα. Τούτο θα μπορούσε, υπό προϋποθέσεις, να αποτελεί μια ρεαλιστική (αν και βραχυπρόθεσμα ακόμη πιο επώδυνη) επιλογή το 2010 όταν το ελληνικό δημόσιο χρέος υπαγόταν ακόμη στο ελληνικό δίκαιο και οφειλόταν στο σύνολο του σε ιδιώτες. Σήμερα, με τα ¾ του χρέους να κατέχονται από δημόσιους/διεθνείς φορείς και με το σύνολό του σχεδόν να διέπεται από το αγγλικό δίκαιο, η επιλογή αυτή είναι εμφανώς ουτοπική. Η μονομερής παύση πληρωμών θα μας εξέθετε σε κάθε είδους οικονομικά και άλλα αντίποινα, όχι μόνο από τα άλλα κράτη – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και από τα άλλα κράτη-μέλη του ΔΝΤ, δηλ. ολόκληρο τον πλανήτη, όπως άλλωστε είχα αναλύσει στην από 19.03.2015 επιστολή μου προς τον πρωθυπουργό (http://chrysogonos.blogspot.gr/2015/06/19-2015.html).

Επομένως, η επιτυχής ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος και η επάνοδος στις κεφαλαιαγορές, προκειμένου να δανειζόμαστε από εκεί ως ένα «φυσιολογικό» κράτος, είναι αναγκαία για να αποφύγουμε τα χειρότερα. Η πρόοδος όμως που έχει συντελεσθεί προς την κατεύθυνση αυτή είναι ακόμη αργή και μέχρι στιγμής ανεπαρκής. Στο τέλος του 2012 οι αποδόσεις των ελληνικών δεκαετών ομολόγων βρισκόταν στο αστρονομικό 13,33 % ετησίως. Στο τέλος του 2013 αυτό είχε αποκλιμακωθεί στο 8,66 %, στο τέλος του 2014 στο 8,42 % και στο τέλος του 2015 στο 8,21 %, ενώ το 2016 φαίνεται πως θα κλείσει στα επίπεδα περίπου του 7 %. Για να υπάρξει προοπτική επανόδου στις αγορές οι αποδόσεις αυτές πρέπει να κατέλθουν κατά προσέγγιση στο 3 %, όσο και εκείνο των κυπριακών και πορτογαλικών ομολόγων (δηλ. χωρών οι οποίες χρειάσθηκαν διακρατικό δανεισμό για περισσότερο διάστημα και στη συνέχεια ανέκτησαν τη φερεγγυότητα τους).

Προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος πρέπει να εμπεδωθεί μια αίσθηση πολιτικής σταθερότητας και να υπάρξει προοπτική σοβαρής ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας. Η πρώτη προϋπόθεση για να συμβεί κάτι τέτοιο θα ήταν να γίνει ένας διάλογος ουσίας μεταξύ των κομμάτων του συνταγματικού τόξου και των συλλογικών οργανώσεων εργοδοτών και εργαζομένων, προκειμένου να εκπονηθεί ένα εθνικό στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης, με προοπτική δεκαετιών και ανεξάρτητα από την αναμενόμενη φυσιολογική εναλλαγή των κυβερνήσεων. Μόνο έτσι μπορούμε να προσελκύσουμε σοβαρούς επενδυτές με μακροπρόθεσμο ορίζοντα αντί για τα αρπακτικά hedge funds που επιδιώκουν να αγοράσουν ακίνητα υπερχρεωμένων Ελλήνων σε εξευτελιστικές τιμές και να τα μεταπωλήσουν για να εξασφαλίσουν ένα ευκαιριακό κέρδος. Και μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα δημιουργηθούν στη χώρα μας ένα εκατομμύριο νέες θέσεις εργασίας, οι οποίες είναι απαραίτητες μέσα σε μια δεκαετία περίπου, ώστε να καταστεί βιώσιμη η ελληνική κοινωνία. Διαφορετικά η υψηλή ανεργία, συνδυαζόμενη με την υπογεννητικότητα και τη φυγή των νέων μας στο εξωτερικό, απειλεί την Ελλάδα με αποψίλωση από τον γηγενή πληθυσμό της, με απροσμέτρητες περαιτέρω συνέπειες.

Πρέπει ακόμη να σταματήσουν οι κραυγές για πρόωρες εκλογές και οι ψίθυροι περί δημοψηφίσματος και να ενισχυθεί η διαπραγματευτική μας ομάδα έναντι των δανειστών με την παρουσία παρατηρητών από τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Πρέπει να αναδειχθούν οι συγκλίσεις μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων εκεί όπου υπάρχουν, π.χ. στην επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και την απόκρουση των ακραίων απαιτήσεων του ΔΝΤ για τη νομοθέτηση από τώρα μέτρων για το 2019-2020, και κατά τα άλλα να πέσουν οι τόνοι της κομματικής αντιπαράθεσης και να σταματήσουν οι εκατέρωθεν υβριστικοί χαρακτηρισμοί. Για μια φορά στην ιστορία μας να δείξουμε επιτέλους ότι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης στους Έλληνες είναι ισχυρότερο από εκείνο της αυτοκαταστροφής.

Καλά Χριστούγεννα

Ο Κώστας Χρυσόγονος στο ΣΚΑΪ στους Αταίριαστους

Πολιτειακή παιδεία

Δημοσιευμένο άρθρο του Κώστα Χρυσόγονου στο ΕΘΝΟΣ 23/12


Η ψήφιση διάταξης για την επέκταση του δικαιώματος ψήφου στην ηλικία των 17 ετών στον νέο εκλογικό νόμο θέτει επί τάπητος το ερώτημα πόσο έτοιμοι είναι οι νέοι μας να αναλάβουν το δικαίωμα-ευθύνη του εκλέγειν και γενικώς τα πολιτικά τους δικαιώματα. Ο μεγάλος παιδαγωγός Ευάγγελος Παπανούτσος, εμπνευστής της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης του 1964, είχε διαπιστώσει ότι: «Χρέος της αληθινής Δημοκρατίας είναι να διαπαιδαγωγήσει πολιτικά τους νέους από τα τρυφερά τους χρόνια. Να θεωρήσει σοβαρά και με συνέπεια μέρος της γενικής παιδείας τους την Πολιτική Αγωγή».

Επεκτείνοντάς το σε όλη την ελληνική κοινωνία, η οποία από το 2010 ζει μέσα στον φόβο και την ανασφάλεια, οφείλουμε να αναρωτηθούμε αν διαθέτουμε ως πολίτες τις κατάλληλες γνώσεις για την αντιμετώπιση μιας τέτοιας κρίσης που υπονομεύει την ευημερία μας, την κοινωνική συνοχή, το κράτος και τελικά απειλεί την ίδια τη δημοκρατία. Συνεπώς η πολιτεία έχει το χρέος να διευρύνει τη διδασκαλία της πολιτειακής παιδείας. Δεν επαρκεί να είναι μάθημα κορμού σε τρεις μόνο τάξεις της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στην Ελλάδα.

Μόνο οι ενημερωμένοι πολίτες μπορούν να συμβάλουν στην υπέρβαση της σύγχρονης αξιακής, πολιτικής και θεσμικής κρίσης της Ελλάδας και των συναφών με αυτή φαινομένων, όπως η πολιτική-πολιτειακή απαιδευσία, η κλεπτοκρατία, η φοροδιαφυγή, η περιφρόνηση της πολιτικής ή ακόμη και η άνοδος ακραίων και απάνθρωπων ιδεολογιών και πολιτικών μορφωμάτων. Γενικότερα άλλωστε η χώρα μας υποφέρει από μια ευρεία ανοχή προς την παραβατικότητα, που έχει βαθμιαία διαποτίσει ολόκληρη την κοινωνία. Με κύρια ευθύνη του πολιτικού συστήματος η ανοχή αυτή καλλιεργήθηκε σταδιακά ως το σημείο σχεδόν όλοι να θεωρούμε ότι οι υφιστάμενοι κανόνες δικαίου είναι απλώς ενδεικτικοί.

Και επειδή καμία συλλογικότητα δεν μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά χωρίς τήρηση κανόνων (εκτός βέβαια αν μόνος κανόνας είναι η υποταγή στην αυθαιρεσία ενός δικτάτορα), οδηγούμαστε αναπόφευκτα σε μια ολοένα χειρότερη δυσλειτουργία του κράτους, της κοινωνίας και της οικονομίας. Η ανάταξη της ολέθριας αυτής εξέλιξης προϋποθέτει, μεταξύ άλλων, έναν αναπροσανατολισμό του εκπαιδευτικού μας συστήματος, με άξονα την ενίσχυση της πολιτειακής παιδείας. Πρέπει να εμπεδωθεί στην ελληνική κοινωνία μια νοοτροπία στον αντίποδα της σημερινής, δηλ. μια νοοτροπία σεβασμού της νομιμότητας, εφόσον θέλουμε να έχει μέλλον αυτή η χώρα.

Ο Κώστας Χρυσόγονος στον ραδιοφωνικό σταθμό Action 104.6

Ο Κώστας Χρυσόγονος στο ΑΡΤ

Ο Κώστας Χρυσόγονος στο ραδιόφωνο της Λαμίας

Ο Κώστας Χρυσόγονος στο κανάλι "Ε" με την Φαίη Μαυραγάνη

Γραπτή Δήλωση Ευρωβουλευτών για την προστασία των πολιτικών ελευθεριών και της δημοκρατίας στην Τουρκία

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Βρυξέλλες, 16/12/2016

Την ανάγκη έντονης αντίδρασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης μετά τα φαινόμενα παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τις συλλήψεις Κούρδων βουλευτών στην Τουρκία επισημαίνουν δεκαοκτώ Ευρωβουλευτές από διαφορετικές πολιτικές ομάδες μετά από πρωτοβουλία του Κώστα Χρυσόγονου. Με γραπτή τους δήλωση οι Ευρωβουλευτές τονίζουν το πλήγμα που δέχονται οι πολιτικές ελευθερίες και η δημοκρατία, καθώς και τις εθνοτικές διακρίσεις που υφίστανται οι Κούρδοι στην Τουρκία. Παράλληλα καλούν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ύπατη Εκπρόσωπο της Ένωσης να καταδικάσουν τις διαδικασίες αυτές, οι οποίες παραβιάζουν τις θεμελιώδεις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και να αντιδράσουν ώστε να διασφαλιστεί ο σεβασμός για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Τουρκία.


Ακολουθεί το κείμενο της γραπτής δήλωσης :

1. Ο σεβασμός των πολιτικών ελευθεριών και η προώθηση της δημοκρατίας ανήκουν στις θεμελιώδεις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

2. Οι ηγέτες του κόμματος HDP και εννέα άλλα μέλη του τουρκικού Κοινοβουλίου συνελήφθησαν στις 03/11/2016 από την τουρκική αστυνομία, μετά την άρση της ασυλίας τους βάσει του νόμου που ψηφίστηκε στις 20/5/2016. Οι συλλήψεις αυτές αποτελούν σημαντικό πλήγμα κατά των πολιτικών ελευθεριών και της δημοκρατίας στην Τουρκία, με δεδομένο το γεγονός ότι οι συλληφθέντες δεν ασχολούνται με βίαιες δραστηριότητες ή την υποκίνηση βίας και ότι διώκονται από τις τουρκικές αρχές εξαιτίας των πολιτικών τους πεποιθήσεων και των απόψεων που εκφράζουν. Η Τουρκία ολισθαίνει προς τον αυταρχισμό.

3. Το γεγονός ότι όλα τα μέλη του τουρκικού κοινοβουλίου που συνελήφθησαν ανήκουν στην κουρδική μειονότητα της Τουρκίας υπογραμμίζει τις εθνοτικές διακρίσεις που αντιμετωπίζουν οι Κούρδοι στην Τουρκία.

4. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καθώς και η Ύπατη Εκπρόσωπος της Ένωσης καλούνται να καταδικάσουν αυτές τις διαδικασίες, οι οποίες παραβιάζουν τις θεμελιώδεις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

5. Η Ύπατη Εκπρόσωπος της Ένωσης καλείται να αντιδράσει, προκειμένου να διασφαλιστεί ο σεβασμός για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Τουρκία.

6. Η παρούσα δήλωση, συνοδευόμενη από τα ονόματα των υπογραφόντων διαβιβάζονται στην Επιτροπή και την Ύπατη Εκπρόσωπο της Ένωσης.


Ακολουθούν τα ονόματα των Ευρωβουλευτών που συνυπογράφουν τη γραπτή δήλωση, καθώς και η πολιτική τους ομάδα :

Κώστας Χρυσόγονος, GUE/NGL
Gabriele Zimmer, GUE/NGL
Barbara Spinelli, GUE/NGL
Νίκος Ανδρουλάκης, S&D
Δημήτρης Παπαδημούλης, GUE/NGL
Δημήτρης Παπαδάκης, S&D
Κώστας Μαυρίδης, S&D
Νεοκλής Συλικιώτης, GUE/NGL
Στέλιος Κούλογλου, GUE/NGL
Νικόλαος Χουντής, GUE/NGL
Εύα Καϊλή, S&D
Σοφία Σακοράφα, GUE/NGL
Τάκης Χατζηγεωργίου, GUE/NGL
Matt Carthy, GUE/NGL
Tania Gonzalez Penas, GUE/NGL
Michaela Šojdrová, EPP 
Patricija Sulin, EPP
Marina Albiol Guzman, GUE/NGL  

 

Ο Κώστας Χρυσόγονος στο ραδιόφωνο της Θεσσαλονίκης North 98

Ερώτηση του Κώστα Χρυσόγονου για την αύξηση συγκεντρώσεων μεθανίου στην ατμόσφαιρα

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Βρυξέλλες, 16/12/2016

Τους κινδύνους που προκύπτουν από την αύξηση των συγκεντρώσεων μεθανίου στην ατμόσφαιρα επεσήμανε με γραπτή ερώτησή του ο Κώστας Χρυσόγονος. Απευθυνόμενος στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ο Ευρωβουλευτής χρησιμοποίησε στοιχεία πρόσφατων επιστημονικών μελετών, σύμφωνα με τα οποία μέσα στη διετία 2014-2015 αυξήθηκαν κατά τουλάχιστον δέκα μέρη ανά δισεκατομμύριο (ppb) ετησίως, υπερβαίνοντας πλέον τα 1.850 ppb, ενώ στις αρχές της δεκαετίας του 2000 οι συγκεντρώσεις μεθανίου αυξάνονταν με μέσο ετήσιο ρυθμό 0,5 ppb και τόνισε πως πρέπει να εξακριβωθούν τα αίτια του φαινομένου αυτού. Παράλληλα υπογράμμισε πως η δραστική αύξηση του στοιχείου αυτού μπορεί να συντελέσει καίρια στην επιτάχυνση του φαινομένου των κλιματικών μεταβολών, συμπεριλαμβανομένης της αύξησης της θερμοκρασίας στον πλανήτη και κάλεσε την Επιτροπή να παρουσιάσει τα στοιχεία που διαθέτει, αλλά και τις ενέργειες που σχεδιάζει ώστε να αντιμετωπίσει το φαινόμενο.


Ακολουθεί το κείμενο της ερώτησης:

Σύμφωνα με πρόσφατες επιστημονικές μελέτες οι συγκεντρώσεις μεθανίου (CH4)στον αέρα, ιδίως μέσα στη διετία 2014-2015 αυξήθηκαν κατά τουλάχιστον δέκα μέρη ανά δισεκατομμύριο (ppb) ετησίως, υπερβαίνοντας πλέον τα 1.850 ppb. Λαμβάνοντας υπόψη ότι στις αρχές της δεκαετίας του 2000 οι συγκεντρώσεις μεθανίου αυξάνονταν με μέσο ετήσιο ρυθμό 0,5 ppb , η παρούσα ραγδαία αύξηση του CH4 οφείλει να αποτελέσει αντικείμενο διερεύνησης, καθώς τα αίτια που την προκαλούν δεν είναι σαφή. Δεδομένου ότι το μεθάνιο παγιδεύει περίπου 28 φορές περισσότερη θερμότητα σε σύγκριση με το διοξείδιο του άνθρακα, η δραστική αύξησή του μπορεί να συντελέσει καίρια στην επιτάχυνση του φαινομένου των κλιματικών μεταβολών, συμπεριλαμβανομένης και της αύξησης της θερμοκρασίας στον πλανήτη . Με δεδομένες τις δεσμεύσεις της ΕΕ για την αντιμετώπιση του φαινομένου των κλιματικών μεταβολών ερωτάται η Επιτροπή:

1. Τελεί σε γνώση των παραπάνω στοιχείων;
2. Σε ποιες ενέργειες σκοπεύει να προβεί προκειμένου να ανιχνεύσει τα ακριβή αίτια αυτής της μεταβολής και να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά αυτό το φαινόμενο στο πλαίσιο της αρχής της αειφόρου ανάπτυξης;

Επείγουσα ερώτηση του Κώστα Χρυσόγονου για το σχέδιο δράσης σχετικά με την εφαρμογή της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Στρασβούργο, 15/12/2016

Τους προβληματισμούς και τα ερωτηματικά που προκύπτουν από το σχέδιο δράσης σχετικά με την εφαρμογή της συμφωνίας Ευρωπαϊκής Ένωσης-Τουρκίας επεσήμανε ο Κώστας Χρυσόγονος. Με επείγουσα γραπτή του ερώτηση προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ο Ευρωβουλευτής υπογράμμισε πως το σχέδιο δράσης περιλαμβάνει την υποχρέωση των άλλων κρατών-μελών της Ένωσης για μετεγκατάσταση από την Ελλάδα 3.000 ατόμων μηνιαίως από τον Απρίλιο του 2017 και μετά, καθώς και την υποχρέωσή αποστολής 100 εμπειρογνωμόνων και ισάριθμων διερμηνέων στα ελληνικά νησιά με στόχο την ταχεία επεξεργασία αιτημάτων ασύλου, ζητώντας από την Επιτροπή ενημέρωση σχετικά με το ποιοι ήταν μέχρι τώρα οι ρυθμοί υλοποίησης μετεγκαταστάσεων και αν υπάρχει προοπτική επίτευξης των στόχων που τίθενται. Παράλληλα κάλεσε την Επιτροπή να εγγυηθεί ότι θα σταλεί το απαραίτητο προσωπικό στα ελληνικά νησιά, αφού σύμφωνα με τα υπάρχοντα δεδομένα, μέχρι τώρα έχουν αποσταλεί μόλις 36 άτομα από τα 200. Έκλεισε την ερώτησή του εξετάζοντας τη σκοπιμότητα μεταφοράς ιδιαίτερων κατηγοριών προσώπων, όπως οι αιτούντες οι οποίοι καταφανώς στερούνται των προϋποθέσεων ασύλου κ.α., από τα ακριτικά νησιά σε άλλα σημεία της ελληνικής επικράτειας, για λόγους αποσυμφόρησης των hot-spots και κοινωνικής ηρεμίας.


Ακολουθεί το κείμενο της ερώτησης:

Το σχέδιο δράσης για την εφαρμογή της συμφωνίας Ευρωπαϊκής Ένωσης-Τουρκίας περιλαμβάνει την υποχρέωση των άλλων κρατών-μελών της Ένωσης για μετεγκατάσταση από την Ελλάδα 2.000 ατόμων κάθε μήνα από τον Δεκέμβριο του 2016 και 3.000 από τον Απρίλιο του 2017 και μετά, καθώς και την υποχρέωσή τους για την αποστολή 100 εμπειρογνωμόνων και ισάριθμων διερμηνέων στα ελληνικά νησιά για την ταχεία επεξεργασία αιτημάτων ασύλου και άρα μεγαλύτερη δυνατότητα επιστροφών [1].

Ερωτάται η Επιτροπή:
1) Ποιοι ήταν έως τώρα οι ρυθμοί υλοποίησης της μετεγκατάστασης και αν υπάρχει προοπτική υλοποίησης του στόχου;
2) Μπορεί να εγγυηθεί ότι θα σταλεί το απαραίτητο προσωπικό στα ελληνικά νησιά, δεδομένου ότι ως τώρα έχουν αποσταλεί μόλις 36 άτομα από τα 200;
3) Μήπως θα ήταν σκόπιμη η μεταφορά ιδιαίτερων κατηγοριών προσώπων (π.χ. παραβατικοί, αιτούντες οι οποίοι καταφανώς στερούνται των προϋποθέσεων ασύλου κ.λπ.) από τα ακριτικά νησιά σε άλλα σημεία της ελληνικής επικράτειας, για λόγους αποσυμφόρησης των hot-spots και κοινωνικής ηρεμίας και μάλιστα τούτο θα λειτουργήσει ανασταλτικά για αυτές τις ομάδες του πληθυσμού των μεταναστών που θα ξέρουν πως θα επιστρέφονται με σύντομες διαδικασίες;

________________________________________
[1] https://ec.europa.eu/priorities/sites/beta-political/files/december2016-action-plan-migration-crisis-management_en.pdf

Γενικόλογη απάντηση της Επιτροπής σε ερώτηση για την αύξηση της μερικής απασχόλησης εργαζομένων

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Στρασβούργο, 14/12/2016

Μια γενικόλογη απάντηση επέλεξε να δώσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην ερώτηση του Κώστα Χρυσόγονου σχετικά με τη σταθερή αύξηση της μερικής απασχόλησης εργαζομένων. Ο Ευρωβουλευτής είχε παρουσιάσει στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, σύμφωνα με τα οποία στο σύνολο των κρατών μελών του Οργανισμού παρατηρείται σταθερή αύξηση της μερικής απασχόλησης από το 2007 μέχρι και σήμερα. Παράλληλα επεσήμανε πως το γεγονός αυτό συμβάλλει στις πιέσεις που δέχονται τα δικαιώματα των εργαζομένων και σε συνδυασμό με τις πολιτικές λιτότητας που ακολουθούνται, οδηγούν σε συνεχή μείωση των επιλογών ευρέσεως σταθερής εργασίας και συνεπώς σε ανασφάλεια των πολιτών, ενώ ζήτησε τη θέση της Επιτροπής για το αν η πραγματικότητα αυτή ευνοεί την καταγραφή μειωμένων δεικτών πραγματικής ανεργίας. Στην απάντησή της η Επίτροπος Thyssen σχολίασε την αύξηση του ποσοστού απασχολούμενων υπό καθεστώς μερικής απασχόλησης τονίζοντας πως ιδιαίτερα ανησυχητική είναι η αύξηση της ακούσιας μερικής απασχόλησης, από 23,1% το 2007 σε 29,9% το 2015. Παράλληλα αναγνώρισε πως η αύξηση του αριθμού των εργαζομένων με καθεστώς μερικής απασχόλησης μειώνει το συνολικό ποσοστό ανεργίας, αρκούμενη να αναφέρει πως η οδηγία 97/81/ΕΚ απαγορεύει τη λιγότερο ευνοϊκή μεταχείριση των εργαζομένων μερικής απασχόλησης έναντι των υπολοίπων, χωρίς όμως να παρουσιάσει άλλες σκέψεις ή σχέδια προστασίας των εργαζομένων.


Ακολουθεί το κείμενο της ερώτησης και της απάντησης:

Σύμφωνα με στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, στο σύνολο των κρατών μελών του Οργανισμού παρατηρείται σταθερή αύξηση της μερικής απασχόλησης, η οποία ανέρχεται συνολικά στο 1,1% από το 2007 μέχρι και σήμερα [1]. Η πραγματικότητα αυτή, σε συνδυασμό με τις συνεχείς πιέσεις που δέχονται τα δικαιώματα των εργαζομένων, αλλά και τις πολιτικές αυστηρής λιτότητας που επιβάλλονται σε πολλά κράτη στο όνομα της οικονομικής ανάκαμψης, οδηγούν σε συνεχή μείωση των επιλογών ευρέσεως σταθερής εργασίας και συνεπώς σε ανασφάλεια των πολιτών.

Ερωτάται η Επιτροπή:
– Θεωρεί ότι η μερική απασχόληση αποτελεί ενδεδειγμένη οδό αξιοποίησης του εργατικού δυναμικού;
– Οι εργαζόμενοι σε καθεστώς μερικής απασχόλησης μπορούν να απολαμβάνουν αντίστοιχης έκτασης δικαιώματα σε σχέση με όσους εργάζονται σε καθεστώς πλήρους απασχόλησης;
– Η ολοένα αυξανόμενη απορρόφηση εργαζομένων σε διάφορες μορφές μερικής απασχόλησης, ευνοεί την καταγραφή μειωμένων δεικτών πραγματικής ανεργίας;


Απάντηση της κ. Thyssen
εξ ονόματος της Επιτροπής (14.12.2016)

Η μερική απασχόληση διαδραματίζει σημαντικό ρόλο, καθώς επιτρέπει στους ανθρώπους να συνδυάζουν την επαγγελματική με την οικογενειακή τους ζωή και διευκολύνει τη συμμετοχή στην αγορά εργασίας των ατόμων που, υπό άλλες συνθήκες, ενδεχομένως θα αποκλείονταν.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, η μερική απασχόληση (συμπεριλαμβανομένης της εκούσιας και ακούσιας μερικής απασχόλησης) στην ΕΕ των 28 αυξήθηκε από το 18,1 % στο 20,3 % όλων των απασχολούμενων ατόμων μεταξύ του 2008 και του 2015. Μια ιδιαίτερα ανησυχητική τάση είναι η αύξηση της ακούσιας μερικής απασχόλησης, από 23,1 % το 2007 σε 29,9 % το 2015, στη συνολική μερική απασχόληση.
Η μερική απασχόληση επιλέγεται συχνότερα από γυναίκες, ως μέσο διευκόλυνσης της παροχής φροντίδας σε παιδιά ή ηλικιωμένους συγγενείς. Για να έχουν τη δυνατότητα οι γυναίκες που εργάζονται με μερική απασχόληση να αυξήσουν τις ώρες εργασίας τους εφόσον το επιθυμούν, θα πρέπει να τους παρέχεται υποστήριξη για την πρόσβαση σε υπηρεσίες μέριμνας των παιδιών και παροχής μακροχρόνιας φροντίδας. Επιπλέον, η ευελιξία στην οργάνωση της εργασίας στον χώρο εργασίας πρέπει να βελτιωθεί.
Η οδηγία 97/81/ΕΚ για την εργασία μερικής απασχόλησης [2], απαγορεύει τη λιγότερο ευνοϊκή μεταχείριση των εργαζομένων μερικής απασχόλησης έναντι των εργαζομένων πλήρους απασχόλησης, εκτός κι αν ειδικοί αντικειμενικοί λόγοι δικαιολογούν τη διαφορετική μεταχείριση.
Όσον αφορά τα στατιστικά στοιχεία για την ανεργία, η αύξηση του αριθμού των εργαζομένων με καθεστώς μερικής απασχόλησης μειώνει το ποσοστό ανεργίας, εάν οι άνθρωποι μετακινούνται από την ανεργία σε θέσεις μερικής απασχόλησης. Μετακινήσεις μεταξύ πλήρους και μερικής απασχόλησης δεν επηρεάζουν το ποσοστό ανεργίας.

________________________________________

[1] http://www.keepeek.com/Digital-Asset-Management/oecd/employment/oecd-employment-outlook-2016_empl_outlook-2016-en#page23

[2] Οδηγία 97/81/ΕΚ του Συμβουλίου, της 15ης Δεκεμβρίου 1997, σχετικά με τη συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία μερικής απασχόλησης που συνήφθη από την UNICE, τη CEEP και τη CES (ΕΕ L 14 της 20.1.1998, σ. 9).

Παρέμβαση του Κώστα Χρυσόγονου για τις ευθύνες Ευρωπαϊκής Επιτροπής και Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ως προς τις εργασιακές σχέσεις στην Ελλάδα

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Στρασβούργο, 14/12/2016

Την ανάγκη να τιμήσουν την υπογραφή τους η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, επεσήμανε με παρέμβασή του ο Κώστας Χρυσόγονος. Μιλώντας στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κατά τη διάρκεια της συζήτησης για τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις στην Ελλάδα, ο Ευρωβουλευτής τόνισε πως γινόμαστε ακούσιοι θεατές ενός θεάτρου του παραλόγου με πρωταγωνιστές την Επιτροπή και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αφού αμφότεροι οι θεσμοί, παρότι είχαν συμφωνήσει στη σύστασή της, δεν αποδέχονται τη γνωμοδότηση της επιτροπής εμπειρογνωμόνων για ζητήματα σχετικά με την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και τα καταστροφικά αποτελέσματα πιθανής απελευθέρωσης των ομαδικών απολύσεων στην Ελλάδα. Έκλεισε την παρέμβασή του καλώντας την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να τιμήσουν την υπογραφή τους αποδεχόμενοι τα πορίσματα της επιτροπής εμπειρογνωμόνων και τόνισε πως οι συμφωνίες είναι για να τηρούνται.

Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=B_mzYsgVzOE


Ακολουθεί το κείμενο της ομιλίας:

Τις τελευταίες εβδομάδες γινόμαστε ακούσιοι θεατές ενός θεάτρου του παραλόγου με πρωταγωνιστές την Κομισιόν και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Διότι αμφότεροι οι θεσμοί είχαν συμφωνήσει με την ελληνική κυβέρνηση στη συγκρότηση μιας επιτροπής εμπειρογνωμόνων υψηλού κύρους και κοινής αποδοχής η οποία θα γνωμοδοτούσε για τα ζητήματα σχετικά με τις εργασιακές σχέσεις στην Ελλάδα. Η επιτροπή αυτή γνωμοδότησε και γνωμοδότησε το αυτονόητο, ότι πρέπει δηλαδή να επανέλθει η ισχύς των συλλογικών διαπραγματεύσεων όπως προβλέπει το ενωσιακό δίκαιο και ότι δεν ωφελεί σε τίποτα να απελευθερωθούν πλήρως οι ομαδικές απολύσεις, πράγμα το οποίο θα συντελούσε στην πραγματικότητα όχι σε μείωση αλλά σε αύξηση της ανεργίας σε μια χώρα στην οποία βρίσκεται στο 23% του εργασιακού πληθυσμού. Συνεπώς καλούνται και η Επιτροπή και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να τιμήσουν ουσιαστικά την υπογραφή τους αποδεχόμενοι τα πορίσματα της επιτροπής εμπειρογνωμόνων. Pacta sunt servanda.

Ο Κώστας Χρυσόγονος στο κανάλι της Βουλής

Ομιλία του Κώστα Χρυσόγονου στη Λευκωσία για το Κυπριακό

Ο Κώστας Χρυσόγονος στο ΑΡΤ

Ο Κώστας Χρυσόγονος στο Κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων στην ΕΓΝΑΤΙΑ Τηλεόραση

Ερώτηση του Κώστα Χρυσόγονου για τις συνέπειες της κυκλοφορίας προϊόντων απομιμήσεων στην ευρωπαϊκή οικονομία

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Βρυξέλλες, 07/12/2016

Τις αρνητικές συνέπειες της κυκλοφορίας προϊόντων απομιμήσεων στην ευρωπαϊκή οικονομία ανέδειξε με γραπτή ερώτησή του ο Κώστας Χρυσόγονος. Απευθυνόμενος στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ο Ευρωβουλευτής αναφέρθηκε σε στοιχεία που προκύπτουν από μελέτες του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO), σύμφωνα με τα οποία προκύπτει πως η ευρεία κυκλοφορία προϊόντων απομιμήσεων έχει σοβαρές συνέπειες στις οικονομίες των κρατών-μελών της Ευρωζώνης. Εστιάζοντας στην Ελλάδα τόνισε πως το νόμιμο εμπόριο και η βιομηχανία χάνουν περισσότερα από 2,1 δις ευρώ εξαιτίας της ευρείας κυκλοφορίας προϊόντων απομιμήσεων, ενώ οι απώλειες σε θέσεις εργασίας υπολογίζονται σε 24.600, επιβαρύνοντας την ήδη δυσχερή θέση της ελληνικής οικονομίας. Έκλεισε την ερώτησή του καλώντας την Επιτροπή να παρουσιάσει νέο σχέδιο καταπολέμησης της κυκλοφορίας παραποιημένων προϊόντων, ενώ αναφερόμενος ειδικά στην Ελλάδα υπογράμμισε την ανάγκη να αντιμετωπιστεί το ζήτημα, αντί της συνεχούς επιβολής μέτρων που επιβαρύνουν τους νομίμως εργαζόμενους πολίτες.


Ακολουθεί το κείμενο της ερώτησης :

Σύμφωνα με στοιχεία από μελέτες του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO), προκύπτει πως η ευρεία κυκλοφορία προϊόντων απομιμήσεων έχει σοβαρές συνέπειες στις οικονομίες των κρατών-μελών της Ευρωζώνης. Συγκεκριμένα υπολογίζεται πως στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης χάνονται κάθε χρόνο πάνω από 48 δισ. ευρώ ή το 7,4% του συνόλου των πωλήσεων και 500.000 θέσεις εργασίας, ενώ τα διαφυγόντα δημόσια έσοδα ανέρχονται σε 14,3 δισ. σε συγκεκριμένους τομείς της οικονομίας. Ειδικά στην Ελλάδα το νόμιμο εμπόριο και η βιομηχανία χάνουν περισσότερα από 2,1 δις ευρώ εξαιτίας της ευρείας κυκλοφορίας προϊόντων απομιμήσεων, ενώ οι απώλειες σε θέσεις εργασίας υπολογίζονται σε 24.600, επιβαρύνοντας την ήδη κακή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας.

Ερωτάται η Επιτροπή :
α) Ποιες ενέργειες σχεδιάζει ώστε να καταπολεμήσει την κυκλοφορία παραποιημένων προϊόντων και απομιμήσεων;
β) Καθώς η κυκλοφορία παραποιημένων προϊόντων επιβαρύνει σταθερά και άμεσα την κατάσταση των κρατικών οικονομιών, υπάρχει σχέδιο δημιουργίας νέου εξειδικευμένου μηχανισμού αντιμετώπισης του παραεμπορίου;
γ) Ειδικά για την περίπτωση της Ελλάδας, από τους πολίτες της οποίας ζητούνται συνεχώς νέες θυσίες με στόχο τη μελλοντική ανάκαμψη της οικονομίας, ποιες είναι οι δράσεις που σχεδιάζονται με στόχο την αντιμετώπιση της κυκλοφορίας παραποιημένων προϊόντων, αντί της επιβολής μέτρων που δυσχεραίνουν τη θέση των νομίμως εργαζομένων;

Έκθεση του Κώστα Χρυσόγονου σχετικά με την ευθύνη, την αποζημίωση και τη χρηματοοικονομική ασφάλεια των υπεράκτιων εργασιών πετρελαίου και φυσικού αερίου που υπερψηφίστηκε από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

 

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

Ιστορικό

Οι υπεράκτιες εργασίες πετρελαίου και φυσικού αερίου διεξάγονται σε όλο και μεγαλύτερες αποστάσεις από την ακτή και σε ύδατα μεγαλύτερου βάθους από ό,τι στο παρελθόν. Κάποιες εργασίες διεξάγονται σε δύσκολες περιβαλλοντικές συνθήκες, όπως στην Αρκτική, και άλλες σε περιοχές που εξαρτώνται οικονομικά σε μεγάλο βαθμό από τον τουρισμό, όπως η Μεσόγειος θάλασσα και το Αιγαίο πέλαγος. Άνω του 90% του πετρελαίου και 60% του φυσικού αερίου που παράγεται στην Ευρώπη (ΕΕ και Νορβηγία/Ισλανδία) προέρχεται από υπεράκτιες εργασίες. Υπεράκτιες εργασίες (εξερεύνηση και εκμετάλλευση) είτε είναι εν εξελίξει είτε έχουν προγραμματιστεί στα χωρικά ύδατα 18 κρατών μελών.
Μετά την έκρηξη στην πλατφόρμα εξόρυξης του Deepwater Horizon, στις 20 Απριλίου 2010, και την πετρελαιοκηλίδα που προκλήθηκε, θεσπίστηκε η οδηγία για την ασφάλεια των υπεράκτιων εργασιών, με στόχο να οριστούν ελάχιστες απαιτήσεις για την πρόληψη σοβαρών ατυχημάτων στο πλαίσιο υπεράκτιων εργασιών πετρελαίου και φυσικού αερίου στην ΕΕ, καθώς και να περιοριστούν οι συνέπειες τέτοιων ατυχημάτων. Δόθηκε στα κράτη μέλη χρονικό περιθώριο ως τις 19 Ιουλίου για να επικαιροποιήσουν τα εθνικά νομοθετικά τους πλαίσια σχετικά με τις υπεράκτιες εργασίες πετρελαίου και φυσικού αερίου, ώστε να ευθυγραμμιστούν με την οδηγία για την ασφάλεια των υπεράκτιων εργασιών. Καθώς η εν λόγω προθεσμία έχει εκπνεύσει προ πολλού, πρέπει να είναι ήδη διαθέσιμα τα βασικά στοιχεία ενός ολοκληρωμένου πλαισίου σε επίπεδο ΕΕ για την πρόληψη σοβαρών ατυχημάτων και τον περιορισμό των συνεπειών τους.
Το άρθρο 7 της οδηγίας για την ασφάλεια των υπεράκτιων εργασιών, σε συνδυασμό με το άρθρο 38, καθιστά τους κατόχους άδειας υπεράκτιας εκμετάλλευσης αυστηρά υπεύθυνους για την πρόληψη και την αποκατάσταση τυχόν περιβαλλοντικών ζημιών που προκαλούνται στο πλαίσιο της δραστηριότητάς τους. Οι οικείες δημόσιες αρχές των κρατών μελών, που είναι επιφορτισμένες με την εκπροσώπηση των συμφερόντων περιβαλλοντικής προστασίας, θα διασφαλίζουν τον εντοπισμό του υπεύθυνου φορέα εκμετάλλευσης, την απόδειξη αιτιώδους συνάφειας, τη δημιουργία και την έγκριση του σχεδίου αποκατάστασης, τη λήψη των απαραίτητων προληπτικών μέτρων ή μέτρων αποκατάστασης και λοιπά. Το άρθρο 4 της οδηγίας για την ασφάλεια των υπεράκτιων εργασιών ορίζει προϋποθέσεις για τη χορήγηση άδειας που στοχεύουν στη διασφάλιση ότι κάτοχοι άδειας θα είναι πάντοτε τεχνικά ή οικονομικά σε θέση να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των υπεράκτιων δραστηριοτήτων τους. Απαιτεί, επίσης, από τα κράτη μέλη να θεσπίσουν διαδικασίες για τον άμεσο και επαρκή χειρισμό αγωγών αποζημίωσης, συμπεριλαμβανομένων των συνοριακών περιστατικών, καθώς και να διευκολύνουν τη χρήση αποδοτικών χρηματοοικονομικών μέσων.

Αστική και ποινική ευθύνη

Ωστόσο, η οδηγία δεν ρυθμίζει την αστική ευθύνη για ζημία σε όλο της το εύρος, είτε αφορά φυσικά είτε νομικά πρόσωπα, είτε πρόκειται για σωματική βλάβη, είτε για υλικές ζημίες, είτε για οικονομική απώλεια, καθαρή ή παρεπόμενη. Επίσης, δεν ρυθμίζεται η ποινική ευθύνη για υπεράκτια ατυχήματα, τα πιθανά πρόστιμα ή άλλες μη στερητικές της ελευθερίας ποινές.
Παρά το γεγονός ότι οι παραβιάσεις της υπεράκτιας ασφάλειας εμπίπτουν σε πολλά κράτη [1] στο πεδίο εφαρμογής του ποινικού κώδικα, δεν υπάρχει εναρμόνιση σε επίπεδο ΕΕ ούτε για τον ορισμό των ποινικών αδικημάτων ούτε για τις ελάχιστες ρυθμίσεις σχετικά με τον τύπο και το ύψος των κυρώσεων. Η θέσπιση ποινικής ευθύνης σε επίπεδο ΕΕ θα αποτελούσε έναν επιπλέον αποτρεπτικό παράγοντα πέραν των αστικών κυρώσεων, γεγονός που θα βελτίωνε την προστασία του περιβάλλοντος και τη συμμόρφωση προς τα μέτρα ασφαλείας. Αυτό θα ήταν σύμφωνο με το δίκαιο της ΕΕ, στο βαθμό που τα μέτρα ποινικού δικαίου θα λαμβάνονται ώστε να διασφαλιστεί η αποδοτική εφαρμογή της περιβαλλοντικής πολιτικής της ΕΕ [2]. Επιπλέον, βάσει του άρθρου 83 παράγραφος 2 της ΣΛΕΕ, είναι δυνατή η θέσπιση, σε επίπεδο ΕΕ, ελάχιστων κανόνων υπό μορφή ορισμών ποινικών αδικημάτων και κυρώσεων, εφόσον είναι απαραίτητοι για τη διασφάλιση της αποτελεσματικής εφαρμογής μιας πολιτικής της Ένωσης. Επομένως, τούτο συνεπάγεται ότι, προκειμένου να θεωρηθούν οι παραβιάσεις της οδηγίας για την ασφάλεια των υπεράκτιων εργασιών ως ποινικά αδικήματα, είναι απαραίτητη η διεξαγωγή ελέγχου αναγκαιότητας και αναλογικότητας.
Μπορούν να διακριθούν τρεις κατηγορίες αστικής ευθύνης: σωματική βλάβη, υλική ζημία και οικονομική απώλεια. Σύμφωνα με την τελική έκθεση της Bio by Deloit για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχετικά με την αστική ευθύνη, τη χρηματοοικονομική ασφάλεια και τις αξιώσεις αποζημίωσης για υπεράκτιες δραστηριότητες πετρελαίου και φυσικού αερίου στον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο, σε όλα τα κράτη μέλη προβλέπονται αξιώσεις για σωματική βλάβη και βλάβη επί της περιουσίας από υπεράκτια ατυχήματα. Για την ευθύνη αυτή στις χώρες του ΕΟΧ δεν προβλέπεται σχεδόν ποτέ ανώτατο όριο [3]. Ωστόσο, τα κράτη χειρίζονται με πολύ διαφορετικό τρόπο την ευθύνη για τέτοια ατυχήματα. Στα πιο πολλά επίμαχα κράτη τίθενται περιορισμοί στην αστική ευθύνη για παράκτια ατυχήματα μέσω του βάρους απόδειξης για την αμέλεια, μέσω των απαιτήσεων για άμεση οικονομική απώλεια ή/και μέσω της απαγόρευσης καταβολής αποζημίωσης για οικονομική απώλεια σε περίπτωση που δεν έχει προκληθεί σωματική βλάβη ή βλάβη επί της περιουσίας («ρήτρες εξαίρεσης»).
Η εμπορική αλιεία και όσοι ασχολούνται με τις υδατοκαλλιέργειες/θαλασσοκαλλιέργειες ενδέχεται να υποστούν καθαρή οικονομική απώλεια λόγω πετρελαιοκηλίδας ή κηλίδας χημικών που οφείλεται σε υπεράκτιες εργασίες πετρελαίου και φυσικού αερίου ή λόγω της ακατάλληλης χρήσης μέσων διασποράς, αν δεν μπορούν να συνεχίσουν τις εμπορικές τους δραστηριότητες εξαιτίας απαγορεύσεων της αλιείας και της πώλησης οστρακοειδών, ή μείωσης ή απώλειας τους μεριδίου τους στην αγορά. Οι επιχειρήσεις στον τομέα του τουρισμού θα μπορούσαν, επίσης, να υποστούν καθαρή οικονομική ζημία λόγω διαφυγόντος κέρδους από τη μείωση ή την απουσία πελατών συνεπεία πετρελαιοκηλίδας ή κηλίδας χημικών που παρασύρεται στις ακτές. Οι θιγόμενες τουριστικές επιχειρήσεις θα μπορούσαν να είναι από ξενοδοχεία, εστιατόρια και κρουαζιερόπλοια μέχρι καφετέριες και καταστήματα αναμνηστικών. Τέλος, θα μπορούσαν να θιγούν με παρόμοιο τρόπο και άλλες παράκτιες επιχειρήσεις, όπως σταθμοί παραγωγής ενέργειας και εγκαταστάσεις αφαλάτωσης, οι οποίες χρησιμοποιούν μεγάλες ποσότητες θαλασσινού νερού και ενδέχεται να δυσλειτουργούν, εάν περάσει στις εγκαταστάσεις νερό ανεμεμειγμένο με πετρέλαιο.
Το μόνο κράτος του ΕΟΧ με νομοθεσία που προβλέπει ευθύνη προς αποζημίωση συγκεκριμένα σε περίπτωση ρύπανσης από περιστατικά που σχετίζονται με υπεράκτιες εργασίες πετρελαίου και φυσικού αερίου, όταν θίγεται ο τομέας της αλιείας, είναι η Νορβηγία. Στη Δανία προβλέπεται αντικειμενική ευθύνη για σωματικές βλάβες, βλάβες επί της περιουσίας και οικονομική απώλεια που προκαλούνται από την εξερεύνηση και την παραγωγή υδρογονανθράκων. Στην Ελλάδα και την Κύπρο προβλέπεται, επιπλέον του γενικού δικαίου περί αδικοπραξιών, ευθύνη των κατόχων άδειας/μισθωτών για καθαρή οικονομική απώλεια, βάσει του υποδείγματος σύμβασης κατανομής της παραγωγής και του σχεδίου υποδείγματος σύμβασης μίσθωσης αντιστοίχως. Ωστόσο, λόγω του γεγονότος ότι η υποχρέωση προς αποζημίωση προσώπων που έχουν θιγεί από παράκτιες εργασίες πετρελαίου και φυσικού αερίου περιλαμβάνεται σε συμβατικές συμφωνίες, μόνο το κράτος έχει το δικαίωμα να απαιτήσει από τον κάτοχο άδειας/δικαιούχο να εκπληρώσει τις συμβατικές του υποχρεώσεις. Οι θιγόμενοι, επομένως, πρέπει να πείσουν το κράτος να ενεργήσει εξ ονόματός τους.
Παρά το γεγονός ότι οι κανονισμοί Βρυξέλλες Ι και Ρώμη ΙΙ συνεισφέρουν στη διασφάλιση των συμφερόντων των θιγόμενων σε περίπτωση ατυχημάτων που λαμβάνουν χώρα σε περιοχές δικαιοδοσίας με λιγότερο αυστηρούς κανόνες για την αστική ευθύνη σε σχέση με τη δική τους περιοχή δικαιοδοσίας, πρέπει να εξεταστεί περαιτέρω κατά πόσο η διασφάλιση αυτή είναι επαρκής από την άποψη της πρόσβασης στη δικαιοσύνη, καθώς και από την άποψη των ίσων όρων ανταγωνισμού για τις επιχειρήσεις. Οι αποκλίσεις μεταξύ των συστημάτων για την ευθύνη δημιουργούν πρόσφορο έδαφος για την αναζήτηση της ευνοϊκότερης δικαιοδοσίας (forum shopping), σε περίπτωση απελευθέρωσης πετρελαίου, φυσικού αερίου ή άλλων επικίνδυνων ουσιών μετά από υπεράκτιο ατύχημα πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Ο εισηγητής πιστεύει, συνεπώς, ότι είναι πρωταρχική η σημασία της επικαιροποίησης των υφιστάμενων συστημάτων για την ευθύνη στα κράτη μέλη, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι, σε περίπτωση που συμβεί ατύχημα στα ύδατα αυτών των κρατών, δεν θα έχει δυσμενείς επιπτώσεις για το μέλλον των παράκτιων εργασιών πετρελαίου και φυσικού αερίου, ούτε και για το μέλλον της ΕΕ συνολικά, αν το ατύχημα συμβεί σε περιοχή που εξαρτάται από τον τουρισμό, όσον αφορά την οικονομία της. Εν όψει της οικονομικής ύφεσης και του συσχετισμού μεταξύ της προώθησης των υπεράκτιων εργασιών πετρελαίου και φυσικού αερίου και της αποκατάστασης του οικονομικού ελλείμματος ορισμένων κρατών, μπορεί να αποτελέσει μεγάλο πρόβλημα η απουσία ενός αποτελεσματικού συστήματος ρυθμίσεων για την ευθύνη και τη χρηματοοικονομική ασφάλεια, ώστε να καλύπτονται οι σχετικές αξιώσεις.

Οικονομικές εγγυήσεις

Σύμφωνα με την αιτιολογική σκέψη 63 της οδηγίας για την ασφάλεια των υπεράκτιων εργασιών, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρέπει να υποβάλει έκθεση προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο σχετικά με «τα κατάλληλα μέτρα που θα διασφαλίσουν επαρκώς αυστηρό καθεστώς ευθύνης για ζημίες σχετιζόμενες με υπεράκτιες εργασίες πετρελαίου και φυσικού αερίου, απαιτήσεις σχετικά με την οικονομική ικανότητα, συμπεριλαμβανομένης της διαθεσιμότητας ενδεδειγμένων μέσων χρηματοοικονομικής ασφάλειας, ή άλλες διευθετήσεις. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει εξέταση σκοπιμότητας μηχανισμού αμοιβαίας αποζημίωσης».
Επί του παρόντος, τα περισσότερα κράτη προβλέπουν μόνο έναν μηχανισμό αποζημίωσης, την ασφάλιση. Το γεγονός αυτό έρχεται σε έντονη αντίθεση με τους μηχανισμούς που μπορεί να επιλέξει ο κάτοχος άδειας υπεράκτιων εργασιών πετρελαίου και φυσικού αερίου για να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις που απορρέουν από άδεια ή συμβατική συμφωνία, στους οποίους περιλαμβάνονται συνήθως τραπεζικές εγγυήσεις, εγγυητικές επιστολές, ασφάλιση και, αν κριθεί σκόπιμο, εγγυήσεις της μητρικής εταιρείας. Τέλος, δεν είναι σαφές κατά πόσο τα ασφαλιστήρια συμβόλαια, που γίνονται αποδεκτά από τις αρμόδιες αρχές, περιλαμβάνουν κάλυψη για καθαρή οικονομική απώλεια, καθώς δεν θα είχε νόημα για τον κάτοχο άδειας υπεράκτιων εργασιών πετρελαίου και φυσικού αερίου η χρηματοοικονομική ασφάλεια για ευθύνη που δεν προβλέπεται στην περιοχή δικαιοδοσίας, στην οποία διεξάγονται οι σχετικές εργασίες.
Ο εισηγητής πιστεύει, συνεπώς, ότι πρέπει να προωθηθεί μια ισορροπημένη λύση όσον αφορά τις απαιτήσεις υποχρεωτικής χρηματοοικονομικής ασφάλειας, έτσι ώστε οι πετρελαϊκές εταιρείες να μην αποκλειστούν από τον τομέα των υπεράκτιων εργασιών πετρελαίου και φυσικού αερίου. Αυτό πρέπει να γίνει κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να μην υπονομεύεται η αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», σε περίπτωση που τεθούν πολύ χαμηλά ελάχιστα όρια ασφάλειας, αλλά ταυτόχρονα να περιορίζεται η υποχρεωτική ασφάλεια σε ασφαλιστικά προϊόντα.

Συμπέρασμα

Η αποτελεσματικότητα των συστημάτων των κρατών για την ευθύνη για συνήθεις ζημίες που προκαλούνται από ρύπανση λόγω υπεράκτιων εργασιών πετρελαίου και φυσικού αερίου, τα καθεστώτα για το χειρισμό αξιώσεων αποζημίωσης για ζημία, η διαθεσιμότητα μέσων χρηματοοικονομικής ασφάλειας και οι απαιτήσεις για χρηματοοικονομική ασφάλεια συνδέονται στενά. Ευλόγως, η συντριπτική πλειοψηφία των αξιώσεων, οι οποίες σχετίζονται με συνήθεις ζημίες που προκαλούνται από ρύπανση λόγω υπεράκτιων εργασιών πετρελαίου και φυσικού αερίου, αφορούν καθαρή οικονομική απώλεια. Αν το σύστημα για την ευθύνη σε κράτος μέλος δεν αναγνωρίζει αυτόν τον τύπο απώλειας, ή έχει υιοθετήσει συντηρητική προσέγγιση αναφορικά με τις αξιώσεις που αφορούν καθαρή οικονομική απώλεια, έχει ελάχιστη σημασία το αν έχει θεσπιστεί αποτελεσματικό καθεστώς χειρισμού των αξιώσεων προς αποζημίωση, ή το αν οι αξιώσεις αυτές καλύπτονται από μέσα χρηματοοικονομικής ασφάλειας.
Δεδομένων των συστημάτων των κρατών μελών για την ευθύνη, προκύπτει το ζωτικής σημασίας ερώτημα, κατά πόσο η πλειονότητα των αστικών αξιώσεων από ατυχήματα που προκαλούν εκτεταμένη ζημία λόγω ρύπανσης θα αντιμετωπιστεί βάσει των νομοθετικών, μη νομοθετικών, ad hoc ή δικαστικών ρυθμίσεων που εφαρμόζονται στα εν λόγω κράτη. Με την εξαίρεση της Γαλλίας, της Ολλανδίας και της Δανίας, οι θιγόμενοι είναι απίθανο να λάβουν αποζημίωση σε πολλά κράτη μέλη, ιδίως εάν πρόκειται για εταιρείες που υφίστανται έμμεσες ζημίες, όπως οχηματαγωγά ή επιχειρήσεις επεξεργασίας αλιευμάτων. Έχουν εγερθεί τέτοιες αξιώσεις στην ΕΕ, κυρίως σε περίπτωση πετρελαιοκηλίδων προερχόμενων από σκάφη, και το διαφυγόν κέρδος καλύπτεται βάσει των διεθνών ρυθμίσεων που προβλέπουν οι συμβάσεις του 1992 περί αστικής ευθύνης και ταμείων, αν η απώλεια είναι άμεση. Ωστόσο, δεν υπάρχουν συμβάσεις που να προβλέπουν αποζημίωση όταν η ζημία οφείλεται σε υπεράκτιες εργασίες πετρελαίου και φυσικού αερίου, ενώ τέτοιου είδους ατυχήματα πιθανότατα δεν εμπίπτουν στις προαναφερθείσες συμβάσεις, καθώς είναι απίθανο οι υπεράκτιες εγκαταστάσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου να νοούνται ως «πλοία» για τους σκοπούς των συγκεκριμένων συμβάσεων.
Ο εισηγητής, συνεπώς, είναι της άποψης ότι η Επιτροπή πρέπει να συνεργαστεί στενά με τα κράτη μέλη και να διασφαλίσει ότι οι ρυθμίσεις περί αποζημίωσης και χρηματοοικονομικής ασφάλειας για υπεράκτιες εργασίες πετρελαίου και φυσικού αερίου στην ΕΕ συμβαδίζουν με τις εξελίξεις, και πιο συγκεκριμένα ότι: i) προβλέπεται αποζημίωση σε περίπτωση έγερσης αξιώσεων από τρίτους για συνήθεις ζημίες που προκαλούνται από υπεράκτια ατυχήματα πετρελαίου και φυσικού αερίου· ii) θεσπίζεται αποτελεσματικό καθεστώς χορήγησης αποζημίωσης για τον χειρισμό της καταβολής των σχετικών ποσών και· και iii) διασφαλίζεται ότι οι φορείς λειτουργίας και άλλα υπεύθυνα μέρη διαθέτουν επαρκή χρηματοοικονομικά στοιχεία ώστε να ανταποκρίνονται στις αξιώσεις προς αποζημίωση.

________________________________________

[1] Τέτοια κράτη είναι η Δανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Νορβηγία.

[2] Case C-176/03, Commission v. Council, judgment of 13 September 2005.

[3] Στη Γερμανία μπορεί να επιβληθεί ανώτατο όριο σε περίπτωση αδικοπραξίας, όταν η ευθύνη είναι αντικειμενική.

Έκθεση του Κώστα Χρυσόγονου σχετικά με τη χρήση της διαδικασίας ευρωπαϊκής διαταγής πληρωμής που υπερψηφίστηκε από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

 
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

Σκοπός της διαδικασίας

Σκοπός της διαδικασίας ευρωπαϊκής διαταγής πληρωμής είναι να καταστήσει δυνατή την ταχύτερη είσπραξη χρηματικών ποσών στο πλαίσιο διασυνοριακών διαδικασιών. Η διαδικασία έχει προαιρετικό χαρακτήρα, πράγμα που σημαίνει ότι διατίθεται σε διασυνοριακές υποθέσεις εναλλακτικά σε σχέση με τις διάφορες ισοδύναμες εθνικές διαδικασίες. Με απλά λόγια, η διαδικασία επιτρέπει στους πιστωτές να ζητήσουν χωρίς δυσκολία την έκδοση μιας διαταγής πληρωμής προκειμένου να ικανοποιήσουν μη αμφισβητούμενες απαιτήσεις σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις. Η έκδοση διαταγής πληρωμής μπορεί να ζητηθεί δι αλληλογραφίας ή, συχνά, και ηλεκτρονικά, δεν προϋποθέτει τη συνδρομή δικηγόρου και είναι εκτελεστή, χωρίς πρόσθετες διατυπώσεις, σε άλλα κράτη μέλη.
Η ευρωπαϊκή διαταγή πληρωμής εκδίδεται αυτομάτως, με βάση την αίτηση και μόνον, ο οφειλέτης, ωστόσο, μπορεί να διατυπώσει αντιρρήσεις εντός τριάντα ημερών. Σε περίπτωση μιας τέτοιας αντίρρησης, η διαδικασία τερματίζεται και μπορεί να ξεκινήσει μια κατ’ αντιδικίαν δικαστική διαδικασία.

Χρήση της διαδικασίας

Σύμφωνα με την Επιτροπή υποβάλλονται ετησίως 12.000 περίπου αιτήσεις για ευρωπαϊκές διαταγές πληρωμής. Η διαδικασία φαίνεται ότι εφαρμόζεται περισσότερο σε χώρες που διαθέτουν μια παρόμοια εθνική διαδικασία, δεδομένου ότι οι ενδιαφερόμενοι είναι περισσότερο εξοικειωμένοι με το σύστημα αυτό. Σε ορισμένα κράτη μέλη, η διαδικασία εφαρμόζεται σε πολύ μικρό βαθμό και για το λόγο αυτό πρέπει να καταβληθούν μεγαλύτερες προσπάθειες προκειμένου να ενημερωθούν οι επιχειρήσεις και οι ασκούντες νομικά επαγγέλματα για την ύπαρξη και τα πλεονεκτήματα της σχετικής διαδικασίας.

Πρακτική εφαρμογή

Για την αποτελεσματική εφαρμογή της διαδικασίας ευρωπαϊκής διαταγής πληρωμής πρέπει να πληρούνται ορισμένες προϋποθέσεις· πρώτον, η διαταγή πληρωμής πρέπει να χορηγείται με ταχύτητα χωρίς να εξετάζεται λεπτομερώς η σχετική απαίτηση. Ο κανονισμός προβλέπει ότι οι διαταγές πληρωμής πρέπει να εκδίδονται εντός τριάντα ημερών. Φαίνεται, ωστόσο, ότι ενώ σε ορισμένα κράτη μέλη οι διαταγές πληρωμής εκδίδονται εμπρόθεσμα, σε άλλα κράτη μέλη απαιτείται πολύ περισσότερος χρόνος που σε ορισμένες περιπτώσεις υπερβαίνει και τους έξι μήνες. Αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό.
Δεύτερον, τα σχετικά έντυπα θα πρέπει να μπορούν να υποβληθούν ηλεκτρονικά. Σήμερα, τα έντυπα μπορούν να συμπληρωθούν ηλεκτρονικά, γεγονός που μειώνει ήδη τον αριθμό των σφαλμάτων και των παραλείψεων στα έντυπα. Αυτό θα συμβάλει επίσης στη μείωση του αριθμού των αιτήσεων που επιστρέφονται προς διόρθωση ή συμπλήρωση. Περαιτέρω πρόοδος στον τομέα αυτό μπορεί, ειδικότερα, να επιτευχθεί μέσω του συστήματος e-Codex, με αποτέλεσμα οι αιτήσεις να μπορούν να υποβληθούν ηλεκτρονικά.
Τρίτον, δεδομένου ότι η διαδικασία αυτή έχει διασυνοριακό χαρακτήρα, τα κράτη μέλη θα πρέπει, στο μέτρο του δυνατού, να κάνουν δεκτές αιτήσεις και σε άλλες γλώσσες. Η Γαλλία αποτελεί εν προκειμένω πρότυπο, καθώς στη χώρα αυτή γίνονται δεκτές αιτήσεις σε πέντε γλώσσες. Στα περισσότερα άλλα κράτη μέλη, ωστόσο, δεν γίνονται δεκτές αιτήσεις σε άλλες γλώσσες.

Νομικά ζητήματα

Στο πλαίσιο της εφαρμογής της διαδικασίας ευρωπαϊκής διαταγής πληρωμής έχει ανακύψει μια σειρά νομικών προβλημάτων. Πρώτον, δεν υπάρχουν στον αρχικό κανονισμό ρητές διατάξεις σχετικά με τους καταβλητέους τόκους για την κύρια απαίτηση. Το ζήτημα έχει αποσαφηνιστεί νομολογιακά: Με την ευρωπαϊκή διαταγή πληρωμής μπορούν να ζητηθούν τόκοι για το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ της ημερομηνίας κατά την οποία η απαίτηση καθίσταται ληξιπρόθεσμη και της αποπληρωμής της [1]. Ωστόσο, η άσκηση της αξίωσης αυτής θα μπορούσε να καταστεί απλούστερη με μια σαφέστερη διατύπωση των σχετικών τμημάτων.
Δεύτερον, είναι προφανές ότι μια πλήρως αυτοματοποιημένη διεκπεραίωση της διαδικασίας ευρωπαϊκής διαταγής πληρωμής, όπως οι αντίστοιχες εθνικές διαδικασίες, δεν είναι πάντοτε συμβατή στην πράξη με τις απαιτήσεις προστασίας των καταναλωτών. Το Δικαστήριο έχει αποφανθεί ότι, ακόμη και αν το δικαστήριο δεν θα πρέπει κανονικά να εξετάζει την υποκείμενη για την έκδοση διαταγής πληρωμής νομική κατάσταση, η αποτελεσματικότητα του δικαίου περί προστασίας των καταναλωτών επιβάλλει ότι το δικαστήριο θα πρέπει τουλάχιστον να εξετάζει εάν ο συμβατικός όρος, δυνάμει του οποίου μια επιχείρηση απαιτεί την πληρωμή, είναι δίκαιος για τον καταναλωτή [2]. Εάν ο όρος αυτός είναι αθέμιτος, η διαταγή πληρωμής δεν πρέπει να εκδίδεται. Αυτό είναι συμβατό με τον κανονισμό, δεδομένου ότι σε αυτόν ορίζεται ότι το δικαστήριο θα πρέπει να εξετάζει εάν μια απαίτηση είναι βάσιμη.

Αντιρρήσεις και επανεξέταση

Όταν ο καθ' ου η αίτηση διατυπώνει αντιρρήσεις, η διαδικασία δεν μπορεί να συνεχιστεί. Ανάλογα με τους ισχυρισμούς του αιτούντος, η υπόθεση μπορεί να αποσυρθεί, να συνεχιστεί σε μια τακτική δίκη ή, μετά την αναθεώρηση του 2015, να συνεχιστεί στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής διαδικασίας μικροδιαφορών. Ο αριθμός των αντιρρήσεων ποικίλλει σε μεγάλο βαθμό στα επιμέρους κράτη μέλη και συναρτάται προφανώς με το αν το εθνικό δίκαιο προβλέπει παρόμοιες διαδικασίες. Στις χώρες στις οποίες υφίσταται μια τέτοια εθνική διαδικασία, ο αριθμός των αντιρρήσεων είναι σχετικά μικρός, ενώ σε ορισμένες άλλες το ποσοστό αυτό υπερβαίνει το 50%.
Λόγω του χαρακτήρα της διαδικασίας ευρωπαϊκής διαταγής πληρωμής, αναθεώρηση επιτρέπεται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, για παράδειγμα, όταν δεν γίνεται σεβαστό το δικαίωμα υπεράσπισης. Το 2015, εξετάστηκε το ενδεχόμενο να τροποποιηθούν οι διατάξεις σχετικά με την επανεξέταση σε εξαιρετικές περιπτώσεις, το κείμενο ωστόσο παραμένει μέχρι σήμερα αμετάβλητο. Μία αποσαφήνιση θα ήταν ωστόσο επιθυμητή.

Δυνητικές αλλαγές της διαδικασίας

Ο εισηγητής φρονεί ότι η Επιτροπή θα πρέπει να αναθεωρήσει ορισμένα από τα τυποποιημένα έντυπα προκειμένου να ληφθούν υπόψη οι διάφορες αλλαγές που έχουν επέλθει με την πάροδο των ετών, καθώς και για να καταστούν σαφέστερα τα τμήματα που αφορούν την καταβολή τόκων. Όσον αφορά τον κανονισμό καθαυτό, ο εισηγητής δεν θεωρεί ότι υπάρχει επείγουσα ανάγκη για αλλαγές, πιστεύει ωστόσο, ότι, ενόψει της προόδου που έχει επιτευχθεί στο οικογενειακό δίκαιο της ΕΕ, ορισμένοι από τους περιορισμούς του πεδίου εφαρμογής της διαδικασίας θα μπορούσαν να καταργηθούν. Περισσότερες προσπάθειες πρέπει επίσης να καταβληθούν όσον αφορά τις αιτήσεις για την αναθεώρηση των ευρωπαϊκών διαταγών πληρωμής.

________________________________________
[1] Απόφαση του Δικαστηρίου (Πρώτο Τμήμα) της 13ης Δεκεμβρίου 2012 στην υπόθεση C-215/11, Iwona Szyrocka κατά SiGer Technologie GmbH, ECLI:EU:C:2012:794, σκέψη 53.
[2] Απόφαση του Δικαστηρίου (Πρώτο Τμήμα) της 14ης Ιουνίου 2012 στην υπόθεση C-618/10, Banco Español de Crédito SA v Joaquín Calderón Camino, ECLI:EU:C:2012:349, σκέψη 57.

Ο Κώστας Χρυσόγονος στο ραδιόφωνο του Action24

Αντιφατική φυσιογνωμία ο Κάστρο

Δημοσιευμένο άρθρο του Κώστα Χρυσόγονου στο ΒΗΜΑ της Κυριακής 04/12


Ο θάνατος του γηραιού πρώην δικτάτορα Φιντέλ Κάστρο οριοθετεί κατά πάσα πιθανότητα το τέλος μιας εποχής όχι μόνο για την Κούβα αλλά και για τον υπόλοιπο κόσμο, γι’ αυτό και προσέλαβε τόση δημοσιότητα σε παγκόσμια κλίμακα, πολύ μεγαλύτερη από όση θα αναλογούσε στο μικρομεσαίο νησιωτικό κράτος των 110.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων και των 11 εκατομμυρίων κατοίκων .Η Κούβα ήταν μετά την επανάσταση του 1959 το μοναδικό παράδειγμα καθεστώτος «υπαρκτού σοσιαλισμού» στην αμερικανική ήπειρο. Εδώ και χρόνια όμως έχει αρχίσει μια πορεία «κινεζοποίησης», δηλ. διατήρησης του αυταρχισμού σε πολιτικό επίπεδο, με ταυτόχρονη σταδιακή στροφή προς τον καπιταλισμό στο οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο (π.χ. οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα από 8% του συνόλου το 1981 ανήλθαν σε 22% το 2006). Κατά τα φαινόμενα η πορεία αυτή μπορεί να επιταχυνθεί μετά τον θάνατο του ιστορικού ηγέτη του καθεστώτος και την προαναγγελθείσα για το 2018 αποχώρηση από την εξουσία του αδελφού και διαδόχου του, Ραούλ Κάστρο.

Τα πρώτα χρόνια μετά το 1959 το καθεστώς που εγκαθίδρυσαν οι αδερφοί Κάστρο και οι οπαδοί τους επέφερε σημαντικές αλλαγές στην κουβανική κοινωνία, με τη δήμευση της μεγάλης γαιοκτησίας, τη δραστική μείωση των οικονομικών ανισοτήτων, την καθιέρωση δωρεάν παιδείας και υγείας και την άρση των φυλετικών διακρίσεων που υπήρχαν στην πράξη σε βάρος των αφρικανικής καταγωγής κατοίκων του νησιού. Στο πολιτικό και θεσμικό επίπεδο οι δημοκρατικές εξαγγελίες των επαναστατών δεν εφαρμόστηκαν, αλλά τούτο δεν συνιστούσε καινοτομία, αφού επί αιώνες την Κούβα την εξουσίαζαν αποικιοκράτες ή δικτάτορες (με τελευταίο τον πρώην δεκανέα Μπατίστα, που ανατράπηκε το 1959). Το καθεστώς πάντως φαίνεται να διαθέτει ισχυρά ερείσματα,σε σημαντική μερίδα της κουβανικής κοινωνίας, αφού επιβίωσε από την κατάρρευση του « υπαρκτού σοσιαλισμού» στην ανατολική Ευρώπη και την παύση της σοβιετικής οικονομικής στήριξης.

Σήμερα το κατά κεφαλή εισόδημα των Κουβανών, υπολογισμένο με βάση την ισοτιμία αγοραστικής αξίας από την Παγκόσμια Τράπεζα για το διάστημα 2011 έως 2015, βρίσκεται στην 58η θέση επί συνόλου 183 κρατών που εμφανίζονται στον σχετικό πίνακα, σε μικρή απόσταση από άλλα κράτη της περιοχής (π.χ. τις Μπαχάμες στην 52η θέση). Η εισοδηματική ανισότητα φαίνεται πως αυξάνεται παράλληλα με τη σχετική φιλελευθεροποίηση της οικονομίας, με τον σχετικό δείκτη (Gini coefficient) να έχει ανέλθει, σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, από 0,24 το 1986 σε 0.38 το 2000 και μάλλον σε ακόμη υψηλότερα επίπεδα έκτοτε, αν και δεν υπάρχουν επίσημα στατιστικά στοιχεία (συγκριτικά η Ελλάδα το 2015 βρισκόταν στο 0,34 κατά τις εκτιμήσεις της Eurostat, δηλ. έχει μικρότερη ανισοκατανομή από την Κούβα, αν και πρέπει να επισημανθεί ότι στα άλλα κράτη της Λατινικής Αμερικής η κατάσταση είναι αρκετά χειρότερη, με δείκτες συνήθως άνω του 0,50). Αξιοσημείωτα είναι και τα μεταναστευτικά ρεύματα προς το εξωτερικό, αφού μόνο στις τρείς πρώτες δεκαετίες μετά το 1959 έφυγαν περίπου ένα εκατομμύριο Κουβανοί με κύριο προορισμό τις ΗΠΑ, παρά τις σχετικές απαγορεύσεις, ενώ το φαινόμενο εξακολουθεί να υφίσταται έκτοτε.

Στο θεσμικό επίπεδο το άρθρο 5 του κουβανικού Συντάγματος αναγορεύει το Κομμουνιστικό Κόμμα της χώρας σε «ανώτερη καθοδηγητική δύναμη της κοινωνίας και του κράτους», δηλ. ουσιαστικά καθιερώνει τον μονοκομματισμό. Ο ισχύων εκλογικός νόμος επιτρέπει μόνο μια υποψηφιότητα για καθεμιά από τις 609 έδρες της Εθνοσυνέλευσης, η οποία προκρίνεται από ελεγχόμενες από τον κομματικό μηχανισμό επιτροπές υποψηφιοτήτων και εγκρίνεται από τους ψηφοφόρους (χωρίς επαρκείς διασφαλίσεις της μυστικότητας της ψηφοφορίας) με «αξιοθαύμαστα» ποσοστά της τάξης του 84% και άνω. Τροποποιήσεις έχουν προαναγγελθεί για τις εκλογές του 2018, χωρίς να υπάρχουν πολλές ελπίδες ότι θα είναι ουσιώδεις.

Από όλα αυτά θα μπορούσε να συμπεράνει κανείς ότι τόσο η εκδοχή που παρουσιάζει τον Φιντέλ Κάστρο περίπου ως Μεσσία για τη χώρα του, όσο και η αντίθετη, η οποία τον περιγράφει σχεδόν ως Εωσφόρο, περιέχουν μυθολογικά στοιχεία. Ο εκλιπών ήταν μια αντιφατική φυσιογνωμία, αφού επαγγέλθηκε την κοινωνική απελευθέρωση και ηγήθηκε της ανατροπής του αυταρχικού καθεστώτος Μπατίστα, αλλά κατέληξε να συμβάλει στην οικοδόμηση ενός νέου τύπου αυταρχισμού. Στην πραγματικότητα άλλωστε την ιστορία δεν τη γράφουν οι ηγετικές προσωπικότητες αλλά οι κοινωνίες, οι οποίες πάντα βρίσκουν κάποιον πρόθυμο να εκφράσει τις τάσεις τους .Οι ηγέτες είναι κατά βάση οπαδοί των οπαδών τους. Και βέβαια καμιά κοινωνία δεν μένει στατική στον χρόνο και η κουβανική δεν πρόκειται να αποτελέσει εξαίρεση. Το κατά πόσο η εξέλιξή της θα οδηγήσει σε ανταγωνιστικές πολυκομματικές εκλογές, κατοχύρωση της ελευθερίας της έκφρασης κ.ο.κ., δεν μπορεί κανείς να το προεξοφλήσει από τώρα. Δεν φαίνεται πάντως να συμβάλλει στην προοπτική του εκδημοκρατισμού η συνέχιση της ισχύος του εμπορικού αποκλεισμού που επέβαλαν οι ΗΠΑ σε βάρος της Κούβας από το 1960,κατά παράβαση μάλιστα του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και του διεθνούς δικαίου, όπως διαπιστώνει σειρά αποφάσεων της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Η αλλαγή σελίδας μπορεί να προέλθει μόνο από τους ίδιους τους Κουβανούς.

Ο Κώστας Χρυσόγονος στο SBC TV

Παρουσίαση της Έκθεσης του Κώστα Χρυσόγονου σχετικά με την ευθύνη για υπεράκτιες δραστηριότητες εκμετάλλευσης φυσικών πόρων

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Βρυξέλλες, 02/12/2016

Την Έκθεση του σχετικά με την ευθύνη για τις υπεράκτιες δραστηριότητες εκμετάλλευσης φυσικών πόρων παρουσίασε στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ο Κώστας Χρυσόγονος. Ο Ευρωβουλευτής αναφέρθηκε στους κινδύνους που απειλούν επιχειρήσεις και περιβάλλον λόγω της φύσης των υπεράκτιων δραστηριοτήτων και υπογράμμισε πως πρέπει να θεσπιστούν κανόνες για περιπτώσεις αποζημιώσεων για ζημίες που προκαλούνται από τις δραστηριότητες αυτές, καθώς και για την αποκατάσταση οικοσυστημάτων σε περίπτωση ατυχημάτων. Παράλληλα επεσήμανε τη σημασία διευκόλυνσης της πρόσβασης των θυμάτων στη δικαιοσύνη, ενώ αναφέρθηκε στην προοπτική δημιουργίας ενός ταμείου με βάση τα τέλη που θα καταβάλλονται από βιομηχανίες υπεράκτιων δραστηριοτήτων, αλλά και στην ύπαρξη ενός σχεδίου δράσης της ΕΕ για την πρόληψη και την καταπολέμηση των συνεπειών ατυχημάτων που σχετίζονται με το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Έκλεισε την ομιλία του τονίζοντας την ανάγκη περαιτέρω συνεργασίας των κρατών-μελών της ΕΕ με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ενώ υπογράμμισε πως η πρόληψη είναι καλύτερη από τη θεραπεία και η θεσμοθέτηση ποινικών ευθυνών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο θα οδηγήσει σε καλύτερη προστασία του περιβάλλοντος και των πολιτών.

Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=2JF-x5koiqg


Ακολουθεί το κείμενο της ομιλίας:

Η έκθεση σχετικά με την ευθύνη για τις υπεράκτιες δραστηριότητες εκμετάλλευσης κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου είναι το αποτέλεσμα μιας μακράς προσπάθειας να κάνουμε αλλαγές προς όφελος της Ευρώπης και των πολιτών της. Οι προτάσεις της έκθεσης αυτής δεν επηρεάζουν μόνο οικονομικές δραστηριότητες, αλλά έχουν επίσης ως στόχο να υποστηρίξουν τις περιβαλλοντικές ανάγκες της ευρωπαϊκής περιφέρειας.
Οι εργασίες που σχετίζονται με την παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου έχουν σημαντικό οικονομικό αντίκρισμα αλλά και υψηλή περιβαλλοντική επικινδυνότητα. Το μεγαλύτερο μέρος των δραστηριοτήτων εκμετάλλευσης κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου πραγματοποιείται στη Βόρεια Θάλασσα και τη Μεσόγειο. Λόγω της φύσης των εργασιών αυτών, είναι εξαιρετικά σημαντικό να εξασφαλιστεί η προστασία των επιχειρήσεων οι οποίες συνδέονται άμεσα με το περιβάλλον. Ο τομέας της εμπορικής αλιείας και οι άνθρωποι που εμπλέκονται στον τομέα της ιχθυοκαλλιέργειας μπορεί να υποστούν σημαντικές οικονομικές απώλειες από ατυχήματα ή λανθασμένη χρήση χημικών ουσιών. Οι επιχειρήσεις στον τομέα του τουρισμού θα μπορούσαν επίσης να έχουν οικονομικές απώλειες από τη μείωση των πελατών, λόγω πιθανών σχετικών ατυχημάτων.
Συνεπώς, είναι προφανές ότι πρέπει να θέσουμε ορισμένους κανόνες, για την προστασία όλων αυτών των οικονομικών δραστηριοτήτων που είναι τοποθετημένες κοντά σε υπεράκτιες δραστηριότητες εκμετάλλευσης κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου, δεδομένου μάλιστα ότι πάνω από το 90% του πετρελαίου και το 60% του φυσικού αερίου που παράγεται στην Ευρώπη, προέρχεται από αυτές. Επίσης, είναι υψίστης σημασίας να υπάρχουν μηχανισμοί αποζημίωσης για ζημίες που προκαλούνται από υπεράκτιες δραστηριότητες, αλλά και αντίστοιχοι που θα στοχεύουν στην αποκατάσταση των οικοσυστημάτων.
Η ισχύουσα ευρωπαϊκή οδηγία καθιστά τους κατόχους αδειών υπεράκτιων δραστηριοτήτων υπεύθυνους για την πρόληψη και την αποκατάσταση κάθε περιβαλλοντικής ζημίας που προκύπτει από τις δραστηριότητές τους. Απαιτεί επίσης από τα κράτη μέλη να θεσπίσουν διαδικασίες για το χειρισμό των αξιώσεων αποζημίωσης. Ωστόσο, η οδηγία δεν ασχολείται με θέματα ευθύνης για την ζημία σε φυσικά ή νομικά πρόσωπα, όσον αφορά τραυματισμούς ή οικονομική ζημία, ούτε με την ποινική ευθύνη για υπεράκτια ατυχήματα. Επιβάλλεται λοιπόν να εκτιμηθεί η σημασία της θέσπισης περαιτέρω εναρμονισμένων κανόνων καθώς και ενός μηχανισμού αποζημίωσης για υπεράκτια ατυχήματα, προκειμένου να διευκολυνθεί η πρόσβαση στη δικαιοσύνη για τα θύματα. Για να προωθηθεί αυτή η εναρμόνιση, θα μπορούσε επίσης να αξιολογηθεί η δημιουργία ενός ταμείου με βάση τα τέλη που καταβάλλονται από βιομηχανίες υπεράκτιων δραστηριοτήτων.
Χρειαζόμαστε εξάλλου ένα σχέδιο δράσης της ΕΕ για την πρόληψη και την καταπολέμηση των συνεπειών ατυχημάτων που σχετίζονται με το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Ο αντίκτυπός τους έχει σοβαρές και μακροχρόνιες επιπτώσεις για το θαλάσσιο περιβάλλον και τούτο θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στην οδηγία.
Η Επιτροπή πρέπει να συνεργαστεί με τα κράτη μέλη, προκειμένου να επιταχυνθούν οι σχετικές διαδικασίες. Θα μπορούσε επίσης να δημοσιεύεται τακτικά ανάλυση κινδύνων και εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων για υπεράκτιες δραστηριότητες, σύμφωνα με παραμέτρους, όπως η βιοποικιλότητα, η κλιματική αλλαγή, η βιώσιμη χρήση του εδάφους, η προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος και η κατάλληλη εκπαίδευση του προσωπικού πριν από οποιαδήποτε αδειοδότηση των επιχειρήσεων.
Αποτελεί προσωπική μου πεποίθηση ότι η πρόληψη είναι καλύτερη από τη θεραπεία και η θεσμοθέτηση ποινικών ευθυνών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο θα μπορούσε να αποτελέσει έναν λόγο επιπλέον αποτροπής πέραν των υφιστάμενων αστικών κυρώσεων, οδηγώντας έτσι σε καλύτερη προστασία του περιβάλλοντος, αλλά και των πολιτών.

Ομιλία του Κώστα Χρυσόγονου για τις δηλώσεις οικονομικών συμφερόντων των μελών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Βρυξέλλες, 01/12/2016

Την αυστηροποίηση των ελέγχων σχετικά με τις δηλώσεις οικονομικών συμφερόντων των μελών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ζήτησε ο Κώστας Χρυσόγονος. Με ομιλία του κατά τη διάρκεια των εργασιών της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες, ο Ευρωβουλευτής τόνισε πως η αυστηροποίηση των ελέγχων είναι απαραίτητη για την προστασία της αξιοπιστίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ειδικά μετά από γεγονότα όπως η τοποθέτηση του πρώην Προέδρου Μπαρόζο σε καίρια θέση στον τραπεζικό τομέα λίγο καιρό μετά την αποχώρησή του από την Επιτροπή, τα οποία δείχνουν πως υφίστανται αφανείς διασυνδέσεις διαπλοκής με ιδιωτικά συμφέροντα. Παράλληλα επεσήμανε πως χρειάζεται να δοθούν περισσότερες αρμοδιότητες και πιο άνετα χρονικά περιθώρια στην Επιτροπή Νομικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου, προκειμένου αυτή να μπορεί να διαπιστώσει τις τυχόν αναλήθειες ή παραλείψεις των δηλώσεων αυτών. Έκλεισε την ομιλία του υπογραμμίζοντας πως οι επίτροποι δεν αρκεί να φαίνονται, αλλά και να είναι τίμιοι.

Δείτε το βίντεο της ομιλίας εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=C1Biukyk4jY


Ακολουθεί το κείμενο της ομιλίας:

Η έκθεση σχετικά με τις δηλώσεις οικονομικών συμφερόντων των μελών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που εξετάζουμε σήμερα έχει ως κεντρική ιδέα ότι ο έλεγχος των δηλώσεων αυτών πρέπει να γίνει πιο ενδελεχής και αυστηρός. Τούτο είναι απολύτως αναγκαίο για την προστασία της αξιοπιστίας της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τη στιγμή μάλιστα κατά την οποία από μία σειρά γεγονότων, όπως π.χ. η τοποθέτηση του πρώην Προέδρου Μπαρόζο σε καίρια θέση στον τραπεζικό τομέα λίγο καιρό μετά την αποχώρησή του από την Επιτροπή, συνάγεται ότι υφίστανται αφανείς διασυνδέσεις διαπλοκής με ιδιωτικά συμφέροντα.
Εξάλλου, κατά την εξέταση των δηλώσεων οικονομικών συμφερόντων των μελών της Επιτροπής Γιουνκέρ το 2014 έγινε φανερό ότι χρειάζεται να δοθούν περισσότερες αρμοδιότητες και πιο άνετα χρονικά περιθώρια στην Επιτροπή Νομικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου, προκειμένου αυτή να μπορεί να διαπιστώσει τις τυχόν αναλήθειες ή παραλείψεις των δηλώσεων αυτών. Υπήρξαν περιπτώσεις επιτρόπων, όπως του κ. Κανιέτε, όπου από το περιεχόμενο της δήλωσης ή από άλλα στοιχεία προέκυπταν ανοικτά ερωτήματα αλλά αυτά δε διερευνήθηκαν επαρκώς.
Οι επίτροποι δεν αρκεί να φαίνονται τίμιοι, πρέπει να είναι τίμιοι. Συνεπώς, η Ευρωπαϊκή Αριστερά θα στηρίξει την έκθεση αυτή στην αυριανή ψηφοφορία και ελπίζουμε ότι θα ακολουθήσουν οι επιβεβλημένες από τα πράγματα τροποποιήσεις των σχετικών κανόνων.

Ερώτηση του Κώστα Χρυσόγονου για τους πολίτες του ευρωπαϊκού νότου που βρίσκονται αντιμέτωποι με τη φτώχεια

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Βρυξέλλες, 01/12/2016

Το υψηλό ποσοστό πολιτών που βρίσκονται αντιμέτωποι με τη φτώχεια στον ευρωπαϊκό νότο προέβαλε με γραπτή του ερώτηση ο Κώστας Χρυσόγονος. Απευθυνόμενος στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ο Ευρωβουλευτής χρησιμοποίησε στοιχεία της Έκθεσης Society at a Glance του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, βάσει των οποίων προκύπτει πως το ποσοστό των ατόμων που διαβιούν με λιγότερο από το 50% του διάμεσου εισοδήματος στα μεσογειακά κράτη-μέλη είναι σαφώς υψηλότερο από τον μέσο όρο του συνόλου των μελών του ΟΟΣΑ. Συγκεκριμένα υπογράμμισε πως για το έτος 2014 τα αντίστοιχα ποσοστά υπερβαίνουν το 15% για την Ελλάδα, το 13% για την Ιταλία και το 16% για την Ισπανία, ενώ το αντίστοιχο μέσο ποσοστό των μελών του ΟΟΣΑ ανέρχεται σε 11,4%. Έκλεισε την ερώτησή του καλώντας την Επιτροπή να παρουσιάσει τα διαθέσιμα στοιχεία αλλά και να καταθέσει προτάσεις για να βοηθήσει τους πολίτες του ευρωπαϊκού νότου, αφού οι εφαρμοζόμενες πολιτικές λιτότητας είναι εμφανές πως δεν έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.


Ακολουθεί το κείμενο της ερώτησης:

Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση Society at a Glance του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης [1] το ποσοστό της σχετικής φτώχειας (δηλαδή των ατόμων που διαβιούν με λιγότερο από το 50% του διάμεσου διαθέσιμου εισοδήματος στη συγκεκριμένη χώρα) στο σύνολο των κρατών-μελών του ανέρχεται στο 11,4%. Ωστόσο τα μεσογειακά κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπερβαίνουν ανησυχητικά τον παραπάνω μέσο όρο, αφού (για το έτος αναφοράς 2014) τα αντίστοιχα ποσοστά υπερβαίνουν το 13% για την Ιταλία, το 15% για την Ελλάδα και το 16% για την Ισπανία.

Ερωτάται η Επιτροπή:
α) Είναι ενήμερη για τα στοιχεία που καταγράφονται στην Έκθεση Society at a Glance του ΟΟΣΑ; Έχει στη διάθεσή της αντίστοιχα στοιχεία;
β) Καθώς οι εφαρμοζόμενες πολιτικές λιτότητας είναι εμφανές πως δεν έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα, τι είδους αντιπροτάσεις διαθέτει ώστε να βελτιώσει τις συνθήκες για τους πολίτες του ευρωπαϊκού νότου που βρίσκονται συνεχώς αντιμέτωποι με τον κίνδυνο της φτώχειας;

________________________________________

[1] http://www.keepeek.com/Digital-Asset-Management/oecd/social-issues-migration-health/society-at-a-glance-2016_9789264261488-en#page108

Γραπτή ερώτηση του Κώστα Χρυσόγονου για τις νέες προκλητικές δηλώσεις Ερντογάν

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Βρυξέλλες, 30/11/2016

Τη θέση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ως προς τις νέες δηλώσεις του Προέδρου της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν ζήτησε με γραπτή του ερώτηση ο Κώστας Χρυσόγονος. Ο Ευρωβουλευτής τόνισε πως ο Τούρκος Πρόεδρος αμφισβήτησε την εδαφική ακεραιότητα και την κυρίαρχη κρατική υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας ισχυριζόμενος ότι αποτελεί «αγένεια» να εμφανίζεται ολόκληρη η Κύπρος στη σημαία της «ελληνοκυπριακής διοίκησης νότιας Κύπρου». Παράλληλα υπογράμμισε πως οι δηλώσεις αυτές αποτελούν τη συνέχεια προηγούμενων ανάλογων τοποθετήσεων με τις οποίες επιχειρήθηκε αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης. Επεσήμανε μάλιστα πως οι αρχές του απαραβίαστου των συνόρων και του σεβασμού στις διεθνείς συνθήκες αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο του διεθνούς δικαίου και κάλεσε την Επιτροπή να αναγνωρίσει ότι ο σεβασμός του διεθνούς δικαίου αποτελεί μέρος των θεμελιωδών αξιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και να σχολιάσει αν η ιδιότητα του υποψήφιου προς ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση κράτους συνάδει με την αμφισβήτηση των συνόρων άλλων μελών της Ένωσης.


Ακολουθεί το κείμενο της ερώτησης :

Σε χθεσινές (29.11.2016) δηλώσεις του ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αμφισβήτησε την εδαφική ακεραιότητα και την κυρίαρχη κρατική υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας, ισχυριζόμενος ότι αποτελεί «αγένεια» να εμφανίζεται ολόκληρη η Κύπρος στη σημαία της «ελληνοκυπριακής διοίκησης νότιας Κύπρου», όπως την χαρακτήρισε [1]. Οι δηλώσεις αυτές αποτελούν τη συνέχεια προηγούμενων δηλώσεων του ιδίου, με τις οποίες αμφισβήτησε τα σύνορα της ίδιας της Τουρκίας, όπως αυτά χαράχθηκαν από τη Συνθήκη της Λωζάννης, υποστηρίζοντας ότι 780.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα είναι πολύ λίγα για τους Τούρκους [2]. Δεδομένου ότι οι αρχές του απαραβίαστου των συνόρων και του σεβασμού στις διεθνείς συνθήκες (Pacta sunt servanda) αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο του διεθνούς δικαίου, ερωτάται η Επιτροπή:
1. Αποτελεί ο σεβασμός του διεθνούς δικαίου μέρος των θεμελιωδών αξιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ιδίως του κράτους δικαίου, όπως αυτές διακηρύσσονται στο άρθρο 2 της ιδρυτικής Συνθήκης;
2. Συνάδει η ιδιότητα υποψήφιου για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση κράτους, σύμφωνα με το άρθρο 49 της Συνθήκης, με την αμφισβήτηση των συνόρων είτε του ίδιου είτε άλλου κράτους, ήδη μέλους της Ένωσης;

________________________________________

[1] http://www.kathimerini.gr/885736/article/epikairothta/politikh/erntogan-kata-kyproy-gia-th-shmaia-8a-eprepe-na-ntrepeste

[2] Βλ. μεταξύ άλλων: http://www.protothema.gr/world/article/627190/to-hava-tou-me-ta-sunora-tis-kardias-o-erdogan-den-fulakizomaste-se-780-hiliades-tm/