Τον Γιώργο Γραμματικάκη τον γνώρισα από κοντά το 2014, μετά την εκλογή μας ως ευρωβουλευτών, αν και βέβαια η λαμπρή επιστημονική του πορεία ήταν ήδη γνωστή από πολλά χρόνια νωρίτερα στο πανελλήνιο. Στην πενταετία της κοινοβουλευτικής μας θητείας είχα όμως την πραγματικά σπάνια ευκαιρία να θαυμάσω την προσωπικότητα ενός ανθρώπου, ο οποίος αβίαστα κέρδιζε τον σεβασμό όλων όσοι ήταν γύρω του, με την πραότητα του χαρακτήρα, το βάρος της πνευματικής του συγκρότησης, το ανεπιτήδευτο ύφος και το αψεγάδιαστο ήθος του. Ο εκλιπών ήταν ο ουσιαστικός πρύτανης των Ελλήνων και Ελληνίδων ευρωβουλευτών, όχι επειδή το επεδίωκε ή επειδή είχε ασκήσει και τυπικά το αξίωμα αυτό στο παρελθόν, στο Πανεπιστήμιο της γενέτειράς του Κρήτης, αλλά επειδή η ποιότητά του τον έκανε να ξεχωρίζει από όλους εμάς τους υπόλοιπους. Το γεγονός εξάλλου ότι πριν από εννιά χρόνια, σε μια πανελλαδική εκλογή με σταυρό προτίμησης, περίπου 74.000 εκλογείς ή σχεδόν το 20% όσων είχαν ψηφίσει τότε το «Ποτάμι», αναγνώρισαν και τίμησαν μια αληθινή αξία του τόπου μας, δείχνει ότι μερικές φορές είμαστε σε θέση, ως πολιτική κοινωνία, «να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα», όπως έλεγε ο μεγάλος μας ποιητής. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σκεπάσει τον Γιώργο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου