Δημοσιευμένο άρθρο του Κώστα Χρυσόγονου στο ΕΘΝΟΣ 24/11
Η Ελλάδα αποτελεί ένα από τα «αγαπημένα» θέματα του σημερινού υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας. Πρόσφατα δήλωσε ότι οι Έλληνες ζουν πάνω από τις δυνατότητές τους και ότι «απολαμβάνουν πολύ υψηλότερες κοινωνικές και συνταξιοδοτικές παροχές σε σχέση με το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της χώρας, ακόμα και σε σχέση με τη Γερμανία». Οι παραπάνω δηλώσεις είναι συκοφαντικές. Μία χώρα ζει πάνω από τις δυνατότητες της όταν έχει υψηλό έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών, δηλαδή χρηματοδοτεί υπέρμετρη κατανάλωση μέσω μεταφορών κεφαλαίων από τρίτες χώρες.
Η Ελλάδα ωστόσο δεν εμπίπτει εδώ, αφού το έτος 2016 έχει πλεόνασμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών άνω του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ. Επιπλέον, σε ό,τι αφορά τους συνταξιούχους, έπειτα από τις τελευταίες περικοπές ο μέσος όρος μηνιαίας σύνταξης είναι περίπου 665 ευρώ, δηλαδή λίγο πάνω από το κατώτατο όριο της αξιοπρεπούς διαβίωσης, το οποίο εκτιμάται στα 580 ευρώ μηνιαίως από τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας. Με άλλες λέξεις ο κ. Σόιμπλε αγνοεί τις σκληρές θυσίες που έχει υποστεί ο ελληνικός λαός κατά τα τελευταία 7 χρόνια επιβολής στη χώρα σκληρών μέτρων λιτότητας. Ως εκ τούτου η παρουσίαση της Ελλάδας ως μίας σπάταλης χώρας είναι μία ουτοπική εικόνα, που κάθε άλλο παρά ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Παράλληλα, ο κ. Σόιμπλε απορρίπτει την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, υποστηρίζοντας ότι τούτο θα απέβαινε σε βάρος (!) της χώρας, επειδή θα χανόταν η ώθηση για μεταρρυθμίσεις. Η στάση του αυτή έρχεται σε αντίθεση με την απόφαση του Eurogroup της 25ης Μαΐου 2016, που μάλιστα συνυπογράφηκε και από τον ίδιο.
Εκείνη προβλέπει τη λήψη βραχυπρόθεσμων, μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων μέτρων για την ελάφρυνση του υπέρμετρου βάρους του δημοσίου χρέους της Ελλάδας (που υπερβαίνει το 175% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος). Με άλλα λόγια οι υπουργοί Οικονομικών των κρατών-μελών της Ευρωζώνης έχουν ήδη αναγνωρίσει ότι μία ελάφρυνση του χρέους αποτελεί προϋπόθεση για την ανοικοδόμηση της ελληνικής οικονομίας. Οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται, όπως ο ίδιος ο κ. Σόιμπλε έχει δηλώσει επανειλημμένα. Λίγες μέρες νωρίτερα, ο κ. Σόιμπλε είχε διαπιστώσει ότι ο «δημαγωγικός λαϊκισμός» αποτελεί κίνδυνο όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά και «σε άλλες περιοχές της Δύσης». Ωστόσο, ακριβώς οι δηλώσεις του σχετικά με την Ελλάδα μπορούν να χαρακτηριστούν ως δημαγωγικός λαϊκισμός. Πρόκειται για έναν επιθετικό, εξαιρετικά επικίνδυνο λαϊκισμό, που οδηγεί στη δαιμονοποίηση ενός ευρωπαϊκού λαού, καθώς με την παράθεση αβάσιμων διαπιστώσεων επιχειρεί να εμφανίσει την Ελλάδα στη γερμανική κοινή γνώμη ως μία χώρα ασύδοτα σπάταλη και ανίκανη να αλλάξει. Τούτο δεν συνιστά καλή υπηρεσία για την ευρωπαϊκή ενοποίηση.
Η Ελλάδα αποτελεί ένα από τα «αγαπημένα» θέματα του σημερινού υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας. Πρόσφατα δήλωσε ότι οι Έλληνες ζουν πάνω από τις δυνατότητές τους και ότι «απολαμβάνουν πολύ υψηλότερες κοινωνικές και συνταξιοδοτικές παροχές σε σχέση με το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της χώρας, ακόμα και σε σχέση με τη Γερμανία». Οι παραπάνω δηλώσεις είναι συκοφαντικές. Μία χώρα ζει πάνω από τις δυνατότητες της όταν έχει υψηλό έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών, δηλαδή χρηματοδοτεί υπέρμετρη κατανάλωση μέσω μεταφορών κεφαλαίων από τρίτες χώρες.
Η Ελλάδα ωστόσο δεν εμπίπτει εδώ, αφού το έτος 2016 έχει πλεόνασμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών άνω του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ. Επιπλέον, σε ό,τι αφορά τους συνταξιούχους, έπειτα από τις τελευταίες περικοπές ο μέσος όρος μηνιαίας σύνταξης είναι περίπου 665 ευρώ, δηλαδή λίγο πάνω από το κατώτατο όριο της αξιοπρεπούς διαβίωσης, το οποίο εκτιμάται στα 580 ευρώ μηνιαίως από τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας. Με άλλες λέξεις ο κ. Σόιμπλε αγνοεί τις σκληρές θυσίες που έχει υποστεί ο ελληνικός λαός κατά τα τελευταία 7 χρόνια επιβολής στη χώρα σκληρών μέτρων λιτότητας. Ως εκ τούτου η παρουσίαση της Ελλάδας ως μίας σπάταλης χώρας είναι μία ουτοπική εικόνα, που κάθε άλλο παρά ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Παράλληλα, ο κ. Σόιμπλε απορρίπτει την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, υποστηρίζοντας ότι τούτο θα απέβαινε σε βάρος (!) της χώρας, επειδή θα χανόταν η ώθηση για μεταρρυθμίσεις. Η στάση του αυτή έρχεται σε αντίθεση με την απόφαση του Eurogroup της 25ης Μαΐου 2016, που μάλιστα συνυπογράφηκε και από τον ίδιο.
Εκείνη προβλέπει τη λήψη βραχυπρόθεσμων, μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων μέτρων για την ελάφρυνση του υπέρμετρου βάρους του δημοσίου χρέους της Ελλάδας (που υπερβαίνει το 175% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος). Με άλλα λόγια οι υπουργοί Οικονομικών των κρατών-μελών της Ευρωζώνης έχουν ήδη αναγνωρίσει ότι μία ελάφρυνση του χρέους αποτελεί προϋπόθεση για την ανοικοδόμηση της ελληνικής οικονομίας. Οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται, όπως ο ίδιος ο κ. Σόιμπλε έχει δηλώσει επανειλημμένα. Λίγες μέρες νωρίτερα, ο κ. Σόιμπλε είχε διαπιστώσει ότι ο «δημαγωγικός λαϊκισμός» αποτελεί κίνδυνο όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά και «σε άλλες περιοχές της Δύσης». Ωστόσο, ακριβώς οι δηλώσεις του σχετικά με την Ελλάδα μπορούν να χαρακτηριστούν ως δημαγωγικός λαϊκισμός. Πρόκειται για έναν επιθετικό, εξαιρετικά επικίνδυνο λαϊκισμό, που οδηγεί στη δαιμονοποίηση ενός ευρωπαϊκού λαού, καθώς με την παράθεση αβάσιμων διαπιστώσεων επιχειρεί να εμφανίσει την Ελλάδα στη γερμανική κοινή γνώμη ως μία χώρα ασύδοτα σπάταλη και ανίκανη να αλλάξει. Τούτο δεν συνιστά καλή υπηρεσία για την ευρωπαϊκή ενοποίηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου