Παράνομη και πολιτικά επικίνδυνη η ηχογράφηση

Δημοσιευμένο άρθρο του Κώστα Χρυσόγονου στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» 06/09



Η ηχογράφηση (και πολύ περισσότερο η βιντεοσκόπηση) συνομιλίας που δεν γίνεται δημόσια ενέχει παγίδευση του εκάστοτε ομιλητή, ακόμη κι αν γίνεται από κάποιον από τους συνομιλητές του, εάν αυτός ο οποίος ηχογραφεί δεν έχει προειδοποιήσει τους υπόλοιπους. Μια τέτοια παγίδευση θεωρείται κατ’ αρχήν παράνομη στην ελληνική έννομη τάξη (χαρακτηριστική η απόφαση 1/2001 της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου) και μπορεί, κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις, να συνεπάγεται ποινικές κυρώσεις για τον αυτουργό της. Το κατά πόσο ο μη-δημόσιος χαρακτήρας της συνομιλίας ορθά προβλέπεται ως τέτοιος στη σχετική νομοθεσία, ή κατά πόσο θα ήταν δημοκρατικότερο και διαφανέστερο να προβλέπεται αντίθετα η δημοσιότητα, είναι βέβαια πάντοτε ένα ζήτημα. Τελείως διαφορετικό ζήτημα είναι όμως κάποιος από τους συνομιλητές, μονομερώς και απροειδοποίητα, να ηχογραφεί τους υπόλοιπους εν αγνοία τους επειδή κατά τη γνώμη του θα έπρεπε να υπάρχει δημοσιότητα.

Η Ευρωομάδα ή αλλιώς Eurogroup, δηλ. η σύνοδος των Υπουργών οικονομικών των κρατών-μελών της ευρωζώνης, είναι ένα όργανο με εξαιρετικά σημαντικό ρόλο de facto, οι θεσμικές ρυθμίσεις για το οποίο (άρθρο 137 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το σχετικό Πρωτόκολλο) μπορεί εύλογα να υποστηριχθεί ότι είναι από διάφορες απόψεις ανεπαρκείς. Εφόσον όμως, καλώς ή κακώς, δεν προβλέπεται η δημοσιότητα των συνεδριάσεων του, η ηχογράφηση τους από κάποιο μέλος είναι μια πράξη όχι μόνο παράνομη αλλά και πολιτικά επικίνδυνη, όχι τόσο για το συγκεκριμένο πρόσωπο όσο κυρίως για τη χώρα που εκπροσωπείται από αυτό. Και τούτο διότι η τελευταία απαξιώνεται έτσι και στιγματίζεται στα μάτια των υπόλοιπων ως χώρα προέλευσης παραβατικών συμπεριφορών ακόμα και σε υπουργικό επίπεδο. 

Στην εξάμηνη υπουργική του θητεία ο Γιάνης Βαρουφάκης λειτούργησε ως Ηρόστρατος για την Ελλάδα, όπως είχα επισημάνει (δυστυχώς μάταια) στην από 19.03.2015 επιστολή μου προς τον τότε Πρωθυπουργό. Ακόμη και σήμερα όμως εξακολουθεί να ζημιώνει τον τόπο, μέσω του κινηματογραφικού του ναρκισσισμού. Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα.