Success story

Success story

Άρθρο μου στην εφημερίδα Realnews την Κυριακή 23/11


Κεντρικό αφήγημα της μνημονιακής συγκυβέρνησης, το οποίο αναπαράγεται δεόντως από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τις κυβερνήσεις των κρατών-δανειστών, είναι η υποτιθέμενη "επιτυχία" (success story) της οικονομικής πολιτικής "λιτότητας" την οποία επέβαλε η τρόικα στην Ελλάδα. Την προηγούμενη εβδομάδα ωστόσο δόθηκε στη δημοσιότητα μελέτη των επιστημονικών υπηρεσιών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (Austerity and poverty in the European Union http://goo.gl/2we01b) που αποδομεί την αφήγηση εκείνη.
Η μελέτη παραδέχεται (σελ. 44) ότι η δημοσιονομική "προσπάθεια" (μάλλον Γολγοθάς) της Ελλάδας από το 2009 έως το 2013 δεν έχει προηγούμενο μεταξύ των 184 κρατών τα ιστορικά των οποίων παρακολουθεί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), αφού λήφθηκαν μέτρα ύψους άνω του 20% του (καταρρέοντος) ακαθάριστου εθνικού προϊόντος (ΑΕΠ) στο διάστημα αυτό. Αποτέλεσμα ήταν, ομολογούν οι συντάκτες της, να εισέλθει η χώρα σε έναν φαύλο κύκλο ύφεσης, μείωσης των φορολογικών εσόδων και διαρκούς ανάγκης για ολοένα χειρότερη "λιτότητα". Επισημαίνουν μάλιστα ότι σε κάθε εξαμηνιαία έκθεσή του για την εξέλιξη του ελληνικού ΑΕΠ από τον Απρίλιο του 2008 ως τον Απρίλιο του 2013, το ΔΝΤ αναθεωρούσε τις προβλέψεις του προς τα κάτω, με αποτέλεσμα π.χ. στα μέσα του 2012 το ΑΕΠ να βρίσκεται περίπου στα 2/3(!) του επιπέδου (σταθερές τιμές) που είχαν προβλέψει οι "εμπειρογνώμονες" του Ταμείου το 2008. Και παρά την παταγώδη αποτυχία τους, οι ίδιοι δοκησίσοφοι επιμένουν αναίσχυντοι να μας επιβάλουν ως σήμερα τις καταστροφικές συνταγές τους και να μας υπόσχονται ανάπτυξη... κάθε(!) επόμενη χρονιά (τώρα π.χ. την έχουν "τοποθετήσει" στο 2015, έως ότου αποφασίσουν να τη μεταθέσουν στο 2016 κ.ο.κ.).
Η μελέτη των υπηρεσιών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ομολογεί περαιτέρω ότι το ποσοστό των ατόμων με σοβαρές υλικές στερήσεις εκτοξεύθηκε από 11,5% του πληθυσμού το 2006 στο 19,5% το 2012, ότι οι πραγματικές αμοιβές εργασίας μειώθηκαν κατά περισσότερο από το ένα τέταρτο και ότι γενικά η κοινωνική προστασία περικόπηκε τη στιγμή ακριβώς που η ανάγκη για αυτήν ήταν μεγαλύτερη από ποτέ. Χαρακτηριστικά επισημαίνει ότι, ως συνέπεια των μνημονιακών "συνταγών", μόνο το 15% των ανέργων λαμβάνουν κάποιας μορφής κρατική ενίσχυση και ότι περιορίσθηκε η πρόσβαση των πολιτών σε υπηρεσίες υγείας, με αποτέλεσμα δραματική επιδείνωση της δημόσιας υγείας. Επιμέρους όψεις της επιδείνωσης αυτής είναι η αύξηση, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες πτώσεις, της βρεφικής θνησιμότητας το 2010-12, ο πολλαπλασιασμός των νέων κρουσμάτων AIDS λόγω περικοπών στα προγράμματα καταπολέμησης της εξάρτησης από ναρκωτικά (από 15 κρούσματα το 2009 σε 484 το 2012) και η αύξηση από 3,3% το 2008 σε 12,3% το 2013 του ποσοστού των Ελλήνων που πάσχουν από κατάθλιψη. Η μελέτη καταλήγει ότι υπάρχουν "σοβαρές αμφιβολίες" ως προς την αποτελεσματικότητα των μνημονιακών περικοπών των δαπανών υγείας (με άλλες λέξεις ότι το πάρτι των τρωκτικών στην υγεία συνεχίζεται ενώ η υγεία καταρρέει).
Είναι προφανές ότι οι ξένοι δανειστές επέβαλαν οριζόντια μέτρα χωρίς γνώση (την οποία ούτως ή άλλως δεν διέθεταν για την ελληνική πραγματικότητα) και χωρίς λογική, ή μάλλον ενταγμένα σε μια λογική όχι στήριξης και ανόρθωσης αλλά τιμωρίας των "αμαρτωλών" (κατά Μέρκελ) Ελλήνων. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια νέα μορφή υλοποίησης του ναζιστικής προέλευσης δόγματος της "συλλογικής ευθύνης", αφού ο κόσμος της εργασίας (και της ανεργίας) και ιδίως η νέα γενιά (που κινδυνεύει να είναι μια "χαμένη γενιά", κατά τη διαπίστωση των επιστημονικών υπηρεσιών του Ευρωκοινοβουλίου), τιμωρούνται για τα "αμαρτήματα" της κλεπτοκρατικής πολιτικής τάξης. Και το πιο εξοργιστικό είναι ότι την τιμωρία της ελληνικής κοινωνίας έχουν αναλάβει υπεργολαβικά από την τρόικα τα ίδια ακριβώς πολιτικά σχήματα τα οποία μας οδήγησαν στη χρεοκοπία.
Αναπόφευκτα, η ώρα της κρίσης πλησιάζει για όλους.